Boven of onder die streep?

Na drie opeenvolgende nederlagen is Huizen dan toch onder die gevreesde rode streep terecht gekomen en daarmee is minimaal een punt en uiteraard het liefst drie stuks tegelijk een zaak van de hoogste prioriteit geworden. Tegenstander D.O.V.O. krijgt die beruchte streep ook al aardig in het vizier en zal ons die drie punten dan ook bepaald niet ‘cadeau’ gaan doen.
Er zit al een ferme Veenendaalse delegatie aan de bestuurstafel als ik arriveer. Onder die aanwezigen ook voormalig Ajax, FC Utrecht, Cambuur, De Graafschap, ADO Den Haag, Aalesunds FK, SK Brann Bergen, Columbus Crew, IK Start én D.O.V.O. speler Vito Wormgoor die inmiddels assistent trainer bij de rooien uit Veenendaal is.
Midweeks speelde Huizen tegen een mix van AFC twee helften met verschillende selecties. Ik had stille hoop dat coach Rob de Groot een en ander had aangegrepen om toch wat aanpassingen door te voeren om een eind aan die neerwaartse spiraal te maken. Maar ook nu kiest De groot weer voor de gekende elf namen. Toch ben ik benieuwd of die oefenwedstrijd nog iets van veranderende inzichten tot gevolg heeft gehad.
Bij onze gasten géén Theo Visser. Hij kampt al enkele weken met een blessure die hem aan de kant houdt. Desalniettemin heeft Theo recentelijk aangegeven zijn verblijf in Veenendaal met nóg een seizoen te gaan verlengen.
Mijn stekkie op de tribune is ingenomen door een drietal jongens die blijkbaar de leeskunst nog niet helemaal machtig zijn. Óf het bordje ‘Gereserveerd Pers’ is ze blijkbaar ontgaan. Het zijn Zuidvogelaars uit de Onder15 die wel eens willen zien hoe voetbal op dit niveau er uit ziet. Beleefd maken ze echter mijn plekje vrij. Aardige knullen. Dat maak ik helaas toch ook wel anders mee.
Verder loopt het helaas niet storm qua publiek. Tja, als je wint heb je vrienden etc. etc. Toch druppelt de tribune langzaam voller en kan pupil Sem Houtepen van onze Jongens Onder8-2 toch onder enige publieke belangstelling zijn tocht richting doelman Nick van den Dam inzetten. Met een fraaie treffer bekroont hij zijn gang naar het doel en vol trots begint hij aan zijn sprint richting dug-out en kunnen wij beginnen aan wat we eigenlijk toch al bijna een degradatieduel kunnen noemen…

Nerveus

De spanning astaat er bij beide ploegen flink op en dat is aan het spel goed af te zien. Het is rommelig, gejaagd en nerveus in die eerste openingsminuten. De ploeg die het eerst de zenuwen in bedwang heeft zou maar zo eens spekkoper kunnen zijn en kunnen gaan profiteren van de slordigheden van de andere partij.
Het lijkt er op dat het Huizen is dat het eerst een beetje bij haar positieven komt. Een fraaie pass van Saber Charif stuurt Jostein Ohm op avontuur. Jostein haalt er de eerste corner van de wedstrijd uit. De bal komt voor en dan is het Tijmen Bakker die in de drukte voor Van den Dam de bal in weet te zetten. Doelman Van den Dam weet met een schitterende reflex de inzet te keren, maar kan de bal niet klemmen van deze afstand. De bal blijft rond de D.O.V.O.-zestien hangen en dan is daar ineens Saber Charif die door een woud van benen de bal achter Van den Dam jaagt. Zes minuten gespeeld: 1 – 0! We gaan er maar eens goed voor zitten.

Scherpte

De openingstreffer doet onze mannen goed. Het gedeukte zelfvertrouwen krijgt een heerlijke boost en de aanvallen krijgen steeds vastere vorm. Ook D.O.V.O. heeft moeite met onze snelle spitsen en opnieuw stuurt Saber Charif Jostein Ohm weg. Saber zou een prima eerste helft gaan spelen. Ohm was echter wat ongelukkiger in zijn acties en ook in deze actie weet hij helaas geen medespeler te bereiken met zijn voorzet.
Wéér Saber Charif, die nu met volle inzet en agressie de opbouw van de Veenendalers verstoort. Verdediger Sam Noa Oonincx blijft geblesseerd achter en opnieuw staat Ohm aan het einde van deze goede actie. Op snelheid stuift hij de zestien in, maar helaas speelt hij deze keer de bal te ver voor zich uit waarmee de bal een heerlijke prooi voor Van den Dam vormt. Opnieuw een stukje scherpte dat in het handelen van onze vleugelspits ontbreekt.
Oonincx wordt weer opgelapt en wat trekkebenend kan hij gelukkig het spel vervolgen. Maar of hij in staat zal zijn met die blessure de snelle Ohm bij te blijven benen?

Over de knie

Huizen legt D.O.V.O. over de knie als Saber Charif deze keer Ahmed al Mahdi wegsteekt. Schuin de zestien binnen doet hij denk ik nog een paar passen en haalt dan denk ik vernietigend uit. Denk ik… Want voor me zit iemand die zijn zenuwen niet in bedwang heeft en telkens vlak voor mijn neus gaat staan als het maar even gevaarlijk wordt. Een beste kerel hoor, maar wel uitermate irritant als je wilt zien wat er daadwerkelijk op het veld gebeurt. Volgende keer dus graag een ander plekje zoeken!
Een lekkere 2 – 0 dus, en dat is een ongekende luxe, zeker met het spelbeeld voor ogen waarin Huizen duidelijk de bovenliggende partij is en D.O.V.O. eigenlijk niet aan enig gevaar voor Olivier Pabon lijkt toe te kunnen komen.
Huizen dendert verder. Nu is het Jaylon Moi Thuk Shung die de bal achter het standbeen langs haalt en zo zijn man het spreekwoordelijke bos in stuurt. Jaylon trekt naar binnen en haalt uit. Helaas wordt de bal voor de doellijn gekeerd en gaat ook deze kans verloren. Het wachten is gewoon op de drie of vier nul om Huizen al voor rust in veilige haven te sturen.
Opvallend is de rol van Saber Charif die meer dan ik van hem gewoon ben in de spits opduikt en daar een prima wisselwerking heeft met de anderen voorwaartsen. Zou dat dan toch iets van een experimentje zijn dat er afgelopen dinsdag is uitgeprobeerd?

Scoren

Huizen gaat door. Nu is het echter verdediger Oonincx die maar ternauwernood een voorzet weet te blokkeren. De aanval gaat door en Ahmed al Mahdi kiest dan opnieuw voor de voorzet waar een eigen poging wellicht meer kans van slagen zou hebben gehad. Nu is de bal bij de eerste paal helaas een prooi voor doelman Van den Dam. Huizen verzuimt wéér om de genadeklap uit te delen. Het komt er vooralsnog mee weg doordat D.O.V.O. er aanvallend nog weinig van weet te bakken, maar je moet het noodlot uiteraard niet tarten. We hebben hier wel vaker meegemaakt dat een zeker lijkende voorsprong maar zo verdampte.
Opnieuw Jostein Ohm die goed doorzet richting achterlijn. De strakke voorzet rolt echter voor een volkomen leeg doel langs, geen groen-geel shirt te bekennen voor dat laatste zetje…
Arbiter Tim Visser is op geen fout te betrappen. Met een ferme reprimande richting Guido van Dijk maakt hij onomwonden duidelijk dat overtredingen zoals zojuist op Tijmen Bakker volgende keer geel op gaan leveren.
Huizen wint veel persoonlijke duels en snijdt op het oog makkelijk door de rode linies. Maar het verzuimt dit overwicht in meer goals uit te drukken. En scoren is toch écht waar het in dit spelletje om gaat!

Verslapping

Dan toch dreiging vanuit de Veenendaler gelederen als Timo Pluk uithaalt en Jeroen Lamme zich er maar ternauwernood voor weet te gooien. De rebound vormt meteen de inleiding tot een uitval waar Jaylon in gelooft. Hij test doelman Van den Dam maar die staat zijn mannetje. De afgeslagen bal komt voor de voeten van Jostein Ohm die het vanuit lastige hoek probeert. Té lastig, helaas en ook deze mogelijkheid loopt daarmee op niets uit.
Een blessure bij Ahmed al Mahdi die even verzorgd moet worden. Hij kan weer verder, maar bezorgd vragen we ons af of hij nog wel voor de volle honderd procent zijn arbeid kan leveren. Bij Al Mahdi gaan de tanden stevig op elkaar om de pijn te verbijten en hij zet dapper door.
Opnieuw een uitval in de vierendertigste minuut. De situatie oogt kansrijk, drie man daveren richting de D.O.V.O. helft. Helaas kiest Jostein Ohm voor een wel héél erg premature verre doelpoging in de hoop doelman Van den Dam te verschalken. De inzet mist echter kracht en richting en rolt zonder enig gevaar te stichten kansloos naast. De onbegrip en teleurstelling gonzen over de tribune.
Huizen lijkt toch wat te verslappen nu de rust in zicht komt!
Vanaf de zijlijn geeft D.O.V.O. routinier Nick de Bondt een prachtige draaiende voorzet richting tweede paal. Meteen grijpt De Bondt naar de hamstring en maakt het wisselgebaar. Het is einde wedstrijd voor De Bondt. Vanaf hier een spoedig herstel gewenst. Hamstrings zijn helaas echter maar lastige blessures die hun tijd nodig hebben. Beterschap Nick!

De eerste voetbalwet

Met Max Helsen voor de onfortuinlijke De Bondt in het veld lijken we gezapig richting rust te gaan dobberen. Een onschuldig lijkende bal lijkt in de vierenveertigste(!) minuut halverwege onze helft een simpele prooi voor Artuur Zutterman, die de bal wat makkelijk voorwaarts denkt te dirigeren. Daar denkt Nick Hak echter heel anders over. Fel jaagt Hak door en blokt de pass. De bal spat omhoog en valt achter Zutterman die daarmee kansloos is voor de gretige Hak die er meteen vandoor gaat. In de hoek van ons strafschopgebied probeert Jeroen Lamme het gevaar nog te keren maar zet zijn verdedigende actie verkeerd in en dat brengt Hak ten val. Gedecideerd geeft arbiter Tim Visser gevolg aan onze angstige verwachtingen en wijst naar de stip: strafschop! Alleen Fred Lamme bleef op de tribune solidair met zoon Jeroen. Voor de rest van de toeschouwers kwam de vrees gewoon uit: Huizen heeft zich in slaap laten sussen en krijgt daar nu de rekening voor gepresenteerd. Een volstrekt terechte beslissing van arbiter Visser, behalve dan in de ogen van die ene toeschouwer voor wie een spelregelcursus wellicht een passend verjaarscadeau voor zijn vijfenzestigste had geweest…
Het is Hak zelf die het vonnis voltrekt en een andere voetbalwet (dat het slachtoffer van een strafschopsituatie nooit de strafschop zelf moet nemen) logenstraft. Met een onhoudbare streep wordt één minuut voor rust de aansluitingstreffer gerealiseerd en zit D.O.V.O. dus weer volop in de wedstrijd. Een psychologisch akelig moment!

Rust

Die late strafschop is dan ook een ferme domper op de feestvreugde. Huizen had zorgeloos aan de thee gekund als het A: gewoon wat meer van die prima kansen en mogelijkheden had benut en B: gewoon die bal over de zijlijn had gewerkt. Nu moet het toch vrezen voor een wederopstanding van D.O.V.O. waar Lazarus jaloers op zou zijn geweest. D.O.V.O.-coach Jeroen van Bezouwen zal ongetwijfeld de vinger op de zere Veenendaler plekjes leggen en wat bakens trachten te verzetten in de rust. Waar we nog geen drie minuten geleden nog met twee vingers in de neus de rust in zouden zijn gegaan, moeten nu alle hens weer aan dek en is de situatie weer volkomen onnodig penibel.
Een blik op de standen op de andere velden maakt duidelijk dat we deze driepunter hoe dan ook over de streep zullen moeten gaan trekken willen we niet nóg dieper in de zorgen willen komen.
Geen warmlopers van beide kanten. Blijkbaar hebben zowel Van Bezouwen als De Groot nog het volste vertrouwen in hun basiself.
Inmiddels is ladyspeaker Ellen Kruimer druk doende de correcte stand weer op het scorebord te toveren. In alle consternatie had ze per ongeluk twee keer op het knopje gedrukt waarmee er een 2 -2 stand op het bord was verschenen. En dus moet ze nu nóg 98 keer op dat knopje drukken voor de correcte 2 – 1 weer verschijnt… Ik heb met haar te doen…

D.O.V.O. op jacht naar de gelijkmaker

Mijn vrees wordt helaas bewaarheid: het is nu een ontketend D.O.V.O. dat naarstig op jacht gaat naar de gelijkmaker. En dat resulteert al snel in de eerste corner voor onze gasten als Olivier Pabon handelend op moet treden op een schot van Kelly João. De corner wordt kort genomen en het is duidelijk dat Huizen een hete tweede helft tegemoet gaat. Ook Jeroen Lamme bewijst opnieuw zijn onschatbare waarde als hij er knap tussen zit en ook Pabon moet opnieuw aan de bak op een ver schot. Huizen staat onder druk!
Waar Huizen vóór rust heer en meester was in de duels, lijken de rollen nu omgekeerd: D.O.V.O. draait Huizen de duimschroeven aan en de angst is nadrukkelijk aan ons spel af te lezen.
Saber Charif wordt dan vlak voor de tribune aan zijn shirt neergetrokken als hij zijn man te snel af dreigt te zijn. Opnieuw houdt arbiter Tim Visser het bij een reprimande waar geel eigenlijk wel op zijn plaats had geweest. Maar gezien zijn optreden deze hele wedstrijd zou dat wellicht niet geheel in de sfeer van de wedstrijd hebben gepast. Ook liet Visser een ‘wat ruime interpretatie’ toe waar het de plek van vrije trappen en inworpen betrof. Maar dat deze kleinigheden mijn enige kritiekpuntjes op de arbitrage zouden vormen, geeft wel aan dat Visser aan een nagenoeg vlekkeloze partij bezig was.

Veilige marge?

In de eenenzestigste minuut wordt een voorzet niet geheel lekker verwerkt door de Veenendalers en daarmee krijgt Ahmed Al Mahdi een goede schietkans. Hij kiest zijn hoek zorgvuldig en met een heerlijke schuiver laat hij doelman Van den Dam voor de derde maal kansloos. Ahmeds tweede deze wedstrijd. 3 – 1, En de opluchting rolt dan ook van de tribunes. Nu moet Huizen toch wel in staat worden geacht de zege binnenboord te houden?
Rob de Groot besluit wat accenten te verleggen en brengt Elijah Kruize voor de uitblinkende Saber Charif. Het roept wat vraagtekens om me heen op en ik moet bekennen dat ik zelf deze wissel ook niet helemaal kon vatten. Ik heb echter een blind vertrouwen in onze coach en ga er dan ook maar vanuit dat deze wissel met de beste bedoelingen en gedegen overwegingen besloten is op de bank.
Jaylon sprint dan op volle snelheid door als een hele hoge terugspeelbal doelman Van den Dam in de problemen dreigt te gaan brengen. En inderdaad: Van den Dam moet de hoog opstuitende bal zien te controleren en heeft daar zichtbaar moeite mee. Hij lijkt zich dan ook te verslikken in de fel afjagende Jaylon en we zien de 4 – 1 al bijna tegen de touwen gaan als arbiter Visser de doelman toch in bescherming neemt en affluit voor een aanvallende overtreding. Hmmmm… Nu voelde ik toch ook wel enigszins mee met de luidkeels geuite twijfel van onze huis-arbitragecriticaster. Inmiddels had arbiter Visser echter al wel dermate veel krediet opgebouwd dat ik hem hierin toch het voordeel van mijn toch wat oplaaiende twijfel kon geven.

En wéér…

Een corner voor Huizen in de vierenzestigste minuut. Sergio Kozjak sleept hem uit het vuur na een goede aanval en Jostein brengt de corner goed voor bij de tweede paal. Daar lijkt de bal perfect op het hoofd van de vrijstaande Elijah Kruize te belanden die daarmee een heerlijke kans krijgt om die 4 – 1 alsnog op de borden te krijgen. Hij timet echter denk ik net even verkeerd, want de bal schampt hem meer dan dat hij kopt! De unieke kans vliegt daarmee richting reclameborden naar een roemloos einde.
Het Veenendaler offensief lijkt wat geluwd en Huizen lijkt daarmee lekker op weg naar die o zo belangrijke driepunter als ineens het noodlot toch weer toeslaat: Oonincx slingert de bal in de doelmond en daar mag de kleine Nick Hak zomaar ongehinderd doen wat Kruize zojuist nog verzuimde: Hak zoekt wél de goede hoek uit en laat Pabon daarmee kansloos en tekent zo opnieuw de aansluitingstreffer aan… Ik ben verbijsterd. We spelen met Jeroen Lamme, Daley Groenewegen en Tim Vrakking in de ploeg. Drie centrale verdedigers, maar géén van hen was ook maar in de buurt van Hak te vinden! Dan deugt er in mijn niet altijd even bescheiden mening toch écht iets aan de afstemming, de communicatie tussen die drie waar het taakverdeling en veldbezetting betreft! En het is bepaald niet de eerste keer dat we een treffer recht door het midden om de oren krijgen!

Wissels

Dani Vivié en Joshua Lo-Asioe moeten dan proberen om Huizen die laatste twintig minuten zonder verdere averij door te laten komen. De ongelukkig spelende Jostein Ohm en de leeg gestreden Tijmen Bakker worden naar de kant gehaald en bedankt voor bewezen diensten.
Het offensief van D.O.V.O. is weer nieuw leven in geblazen en Oonincx laat zich aan de zijlijn wat makkelijk vallen als hij in duel gaat met Sergio Kozjak. Het vlagsignaal dwingt arbiter Visser tot het geven van een vrije trap. Guido van Rijn legt de vrije bal keurig op het hoofd van diezelfde Oonincx. De kopbal vliegt gelukkig ruim over.
Het is bibberen op de tribune. Niet zozeer van de kou, als wel van de spanning.
Een uitval van Huizen dan als een vrije trap van D.O.V.O. verkeerd uitpakt. Het mondt uit in een vrije trap voor Huizen die ook slordig wordt uitgevoerd en dus balbezit voor de roodhemden oplevert.
De minuten tikken weg als koude stroop door een vergiet. Minuut zevenenzeventig en Huizen breit een goede aanval in elkaar. De bal gaat goed rond rand zestien van D.O.V.O., maar Huizen laat de schietkansen die dat oplevert onbenut aan zich voorbijtrekken en ondanks de veelbelovende situatie blijft de marge zo op dat wankele enkele doelpuntje hangen.
Van Bezouwen legt dan tien minuten voor tijd zijn troef Jasper van den Top op tafel. Oonincx wordt voor hem naar de kant gehaald. Een verdediger eruit en deze jonge aanvaller er in. Van Bezouwen heeft de handdoek nog niet geworpen!

Slotfase

“Time flies when you’re havin’fun” is een Engels gezegde. Nou, dat ging ondanks een hoge amusementswaarde toch echt niet op voor deze slotfase. De minuten kropen voorbij! Ook op het veld gieren de zenuwen door de diverse kelen. Illustratief is een bal die ‘zomaar’ over de zijlijn gespeld wordt waar een simpele pass had volstaan. Nick Hak gaat neer, arbiter Visser past eerst goed de voordeelregel toe om tenslotte alsnog de vrije trap toe te kennen. Wat gehaast wordt de vrije trap door de Veenendalers genomen en de verre voorzet vliegt achter zonder dat er ook maar een roodhemd in de buurt was geweest. ‘De spanning stijgt ten koste van het peil’ merkte een cabaretier ooit op. Het doet ook hier opgeld.
Een reuzenkans nog voor D.O.V.O. waarbij Sergio Kozjak zich met gevaar voor lijf en leden voor gooit. Hij voorkomt er een zeker lijkende gelijkmaker mee! Het kost hem echter wel een blessure die hem het verder spelen onmogelijk maakt. Rob de Groot grijpt meteen in en brengt Ludi Marceli voor hem in het veld. Ook Ahmed die dus al wat aangeslagen was, wordt naar de kant gehaald. Thomas Kamstra is zijn vervanger voor de laatste vier minuten plus blessuretijd.
Het is pompen of verzuipen voor Huizen in die slotminuten. Pabon staat nog een keer goed opgesteld en kan de inzet van Guido van Rijn zonder veel hoofdbrekens in ontvangst nemen, een verre bal en Jaylon start een indrukwekkende sprint om de bal binnen te houden. Ondanks zijn bewonderenswaardige inzet ziet Jaylon na zestig meter sprint toch hoe de bal de zijlijn passeert. Maar wat een klasse, wat een inzet! Dit zie ik graag bij onze mannen, die absolute wil om te winnen, al is het maar voor een uitbal! Klasse Jay!
De bal wordt nog een keer met vereende krachten uit onze doelmond gehaald en dan klinkt het verlossende eindsignaal van arbiter Visser en krijgt Huizen met die drie punten loon naar werken!

Rob de Groot

Het is een daverend tumult in onze kleedkamer. De overwinning wordt luidkeels gevierd en ik vermoed dat De Groot nog wel even bezig is met de feestvreugde waar de opluchting nadrukkelijk in doorklinkt. Even een klopje op de deur van de kleedkamer van de arbitrage. Arbiter Visser had aangegeven meteen na de wedstrijd weg te moeten. Ik had hem graag even willen interviewen aangezien ik had vernomen dat hij wat vragen had naar aanleiding van mijn eerdere beoordelingen van zijn fluiten (een plusminus voor zowel zijn arbitrage tegen Urk in de thuiswedstijd van vorig seizoen en ook de plusminus voor zijn optreden tegen WV-HEDW-HEDW thuis, 2022). Ik steek dus heel even mijn hoofd om de deuropening om hem te complimenteren en hem op de hoogte te brengen van het plusje waarmee hij deze keer die database in gaat.
Inmiddels is Rob de Groot met Gijs Moerman van de Gooi & Eemlander in gesprek. Ik schuif daar niet graag bij aan omdat ik meestal de lijn van mijn vraagstelling al in het hoofd heb en niet graag van dat padje af gebracht wil worden. Ik ben gewoon niet zo’n beste journalist, vrees ik.
Dat padje wordt helaas toch akelig doorkruist als ik met horten en stoten mijn interview met De Groot afsteek. Meermaals worden we onderbroken en vervolgens krijgen we te horen dat hij in de bestuurskamer wordt verwacht voor het analysepraatje van de trainers.
Toch neem ik De Groot eerst even mee naar afgelopen dinsdag. Ik ben heel benieuwd wat de insteek van die oefenwedstrijd is geweest: nieuwe inzichten proberen (Saber Charif meer naar voren) of toch gewoon minuutjes maken met de minder met speelminuten bedeelde breedtespelers.
“Nee, het was inderdaad vooral dat laatste, die speelminuten,” verklaart De Groot als we dan toch een herstart van het interview maken. Deze stond al een week of vijf zes gepland, dus met die nederlagen heeft dat niks te maken. Ik wilde gewoon nog voor de winterstop nog één of twee oefenwedstijden spelen.”
“Dan komt AFC met een veredeld Onder23 combinatie. Was dat óók afspraak?”
“We wisten dat ze met een combi zouden komen en wij hadden daarmee ook de mogelijkheid een combi in te zetten. Maar we hadden genoeg spelers die nog minuten moesten maken, dus konden we het gewoon met de reguliere selectie af.”
“Toch meende ik vandaag een kleine tactische aanpassing te hebben waargenomen. Saber Charif die meer in de punt is komen te spelen…”
“Nee, het was geen vooropgezet plan, maar ik had wel de verwachting dat dat wat meer zichtbaar zou zijn! Saber speelt bij ons in principe op de tien positie met de punt naar voren. Alleen vorige week moest hij door de manier waarop Scherpenzeel speelde met één van hun controleurs mee. Dat deden ze toen heel slim waardoor ze hem uit de spits konden wegtrekken. Het had dus gewoon meer met de speelwijze van de tegenstander te maken.”
“Ik vond dat hij vandaag een zeer dominante rol voor zich opeiste. Hij scoorde zelf en stuurde zowel Ahmed als Jostein een paar keer goed weg…”
“Ja, dat ben ik me je eens. We hebben het er wel vaker over gehad: hij is sterk in balbezit en daar moet hij het dan ook van hebben. Als Saber elke bal in de as oppikt, dan komt hij lekker in zijn kwaliteit en kan hij gewoon fantastisch voetballen.”
“Het trefwoord van vandaag is voor mij ‘Scherpte’… Weet je waarom ik dat er op plak?”
“Nee, vertel! Haha!”
“Ik denk dan met name aan die eerste tegengoal… Dat mag toch niet gebeuren een minuut voor rust…? Da’s scherpte…”
“O, op die manier! Ik zei net tegen Gijs Moerman dat we het gewoon vijfendertig minuten heel erg goed doen en dan die laatste tien minuten zie je dat we wat passiever worden, wat lager op het veld gaan staan, we geven te weinig druk, ballen beginnen er tussen te vallen, zij lopen naar voren. Momenten waarop je gewoon door kan spelen naar een counter als je het duel wint! Ik vond eigenlijk meer dat je daar té weinig doet, we dachten gewoon te veel dat we comfortabel in de wedstrijd zaten…”
“Maar we hadden ook met wat meer scherpte wel 4 – 0 voor kunnen staan met rust!”
“Kunnen? MOETEN! Ik zei net al in de kleedkamer dat als je dit soort wedstrijden speelt, dat áls je de mogelijkheden hebt om 4 – 0 voor te staan, dan moet je ook 4 – 0 voor staan! Dan is zo’n wedstrijd gespeeld! Nu wordt het dan 2 – 1 en is die wedstrijd weer helemaal open!”
“Wat gaat er dan door jou heen zo’n tweede helft, als Huizen dan toch ineens redelijk onder druk komt te staan…?”
Opnieuw worden we onderbroken voor De Groot adequaat antwoord heeft kunnen geven. “Ik hoop dat je er morgen nog wat van weet te maken,” verontschuldigt hij zich. “Ik denk dat het dan zaak is dat je heel compact verdedigt en niks meer weggeeft. Dan weet je dat er in de omschakeling wel weer momenten gaan komen…” Niet helemaal het antwoord op mijn vraag, maar daar was de onderbreking uiteraard debet aan.
“Het lijkt wel of we elke wedstrijd een goed een een slechte helft spelen…”
“Mwoah, ik begrijp dat gevoel wel, maar ik denk ook wel dat het niet zozeer in één goede of slechte helft ligt. Ik denk wel dat je ziet dat we om op dit niveau te acteren rekening moeten houden met dingen die gebeuren waardoor de tegenstander bijvoorbeeld wat opportunistischer gaat spelen…”
“Maar D.O.V.O. kwam natuurlijk ook weer tot leven door die 2 – 1 vlak voor rust!”
“Ja dat klopt, maar daar heb je dus gewoon mee te maken! Dan sta je op een voorsprong en wil je die zien te behouden. Een tegenstander wordt dan wat opportunistischer en dan is het niet onlogisch dat je zelf iets teveel terug loopt en meer aan het tegenhouden bent en minder aan die omschakeling toekomt. Dat zie je best wel vaker in dit soort wedstrijden…”

Saber Charif

Ik kan wéér niet om hem heen. Niet alleen vanwege zijn goede spel, maar ik ben ook heel benieuwd hoe Saber zelf tegen zijn aanvallender rol van vandaag aankijkt.
“Haha! Da’s een goed teken al jij niet meer om me heen kunt,” glundert Saber. “Afgelopen dinsdag hadden we een oefenwedstijd. De eerste helft heb ik niet gepeeld en moesten we in de rust warm gaan lopen en mocht ik de tweede helft wel spelen. De eerste helft hadden we met 0 – 1 verloren en de tweede helft hebben we 2 – 2 gespeeld. Ik heb er eentje gescoord! Dat is toch lekker als je ook in zo’n wedstrijd scoort. Het helpt toch weer met het vertrouwen…”
“Ik vroeg me af of de trainer ook geprobeerd had om met jou wat meer inde spits te gaan voetballen… Je gaf vorige week zelf aan dat dat eigenlijk jouw positie is… Vandaag meende ik te zien dat je meer in de punt te vinden was…”
“Inderdaad, ik probeer nu ook met corners en dat soort dode spelmomenten gewoon in de zestien te zijn. Daar kom ik gewoon het beste tot mijn recht. De trainer geeft me veel vrijheid. Ik heb dat ook besproken met de trainer. Hij probeert voor mij gewoon een rol te creëren waarin ik de vrijheid heb om het moment te herkennen waarop ik de spits in kan lopen.”
“Ik vond daarin de wisselwerking met Ahmed erg goed lopen! Je speelde erg goed tot het moment dat je gewisseld werd. Ik had je zelf nog niet gewisseld, overigens. Je speelde een hele belangrijke rol vandaag.”
“Dank u wel, dat doet me goed! Dat neem ik toch weer mee naar volgende week. Die goal dat was een kwestie van reageren op dat moment. Ik vind dat wel leuk om te scoren als iedereen denkt dat de aanval al is afgeslagen.
We spelen nu tot de winterstop nog twee finales. De trainer heeft ons voor de ze wedstrijd heel goed voorbereid. Deze hebben we nu in de pocket, nog twee keer een finale en dan gaan we terugkijken en analyseren waar we staan en maken we een stappenplan voor de tweede seizoenshelft!”