Na een eerste helft waarin een gedisciplineerd voetballend Huizen met een zeker niet onverdiende 0 – 1 de rust in kon gaan, verzette ROHDA na rust duidelijk enkele bakens waarmee het Huizen stevig onder druk wist te zetten. Toch wisten onze mannen nog lang stand te houden tegen het aandringende ROHDA, de gelijkmaker bleek echter zowel logisch als onvermijdelijk.
‘Als je ‘m niet kunt winnen, moet je zorgen dat je ‘m niet verliest,’ sprak Cruijff ooit wijs. Huizen leek zich die raad ter harte hebben genomen en leek zo op een dik verdiend gelijkspel af te gaan stevenen. Het gaf achtentachtig lange minuten weinig tot niets weg, maar in die laatste twee minuten gaf het helaas álles weg! Eerst leidde een onzorgvuldige opbouw van achteruit tot een overname door ROHDA en een fraaie treffer, waarna diep in blessuretijd ROHDA via een strafschop de zwaar geflatteerde 3 – 1 kon laten aantekenen.
Een ‘zeperd’, een uitglijer, die zeker niet nodig was geweest. Puntverlies waar we goede stappen hadden kunnen en eigenlijk ook moeten maken.

Apenstaartjes kijk op de zaak

Morgen, zondag 5 oktober zo rond een uur of drie, hoop ik een punt te kunnen zetten achter het uitgebreide verslag van dit minidrama. Zulks gelardeerd met interviews met een rots in de branding, een verloren zoon die op het oude nest terugkeerde en uiteraard onze coach…