Kantjeboord: vv Maarssen – Huizen

Het is zoeken in het donker. Bij daglicht maak ik al een sport van het dolen, maar in het duister ben ik een ongeleid projectiel. Ik zie sportparken langs glijden (zelfs die van het illustere Elinkwijk) maar sta na verwoede pogingen dan uiteindelijk toch op een parkeerplaats waar de gemeente Maarssen tot de ontdekking kwam dat een nieuwbouwwijk ook iets van sportief recreatieve opties zou moeten hebben en waar ze dus maar voor het gemak alle sporten die ze bedenken konden op één sportpark hebben gesitueerd.
Maar ook de geplande tussenstop om de inwendige mens voor te bereiden op de dingen die komen gaan gaat de mist in omdat ik met geen mogelijkheid het cafetaria dat ik uitgezocht had kon ontdekken. Gelukkig is men bij Maarssen gastvrij en ondanks dat ik me twee uur voor aanvang al in de pittoreske kantine van de Maarssenaars meldt – de kerstlampjes vrolijk twinkelend voor de ramen en olijk ‘het zevende veld’ gedoopt – voorziet teamleider Bert van der Meijden me van een prima bakkie koffie en blijkt de Maarssense keukenprins bereid mij een al even prima broodje kipburger en patatje-mét te serveren. Niet gezond, maar wel donders lekker als je trek hebt.
Na die afschuwelijke avond in de stromende regen heb ik mijn buik eigenlijk wel vol van die bekerwedstrijden op de dinsdagavond. Eigenlijk kan je daar als Huizen zijnde alleen maar verliezen, blessures oplopen en overbelast raken voor de zaterdag tegen tegenstanders die met het mes tussen de tanden wel eens even wat willen laten zien tegen dat ‘grote’ Huizen. Maar goed, wie A zegt, moet ook B zeggen, al had ik wel even de neiging om met het excuus dat ik mijn negenenzestigste verjaardag vierde, deze maar eens aan me voorbij te laten gaan. Aan de andere kant kruipt het voetbalbloed ook waar het niet gaan kan en ben ik toch ook weer bang om ook maar iets van de verrichtingen van onze mannen te missen.
Vandaag wordt de wedstrijd geleid door een heus arbitraal trio. Scheidsrechter Johan Jensch geeft me vriendelijk toestemming om mijn klapstoeltje tussen de dug-outs te plaatsen. We spelen namelijk op veld 2, zonder tribune, klok of andere voorzieningen. Veld 1 ligt er in de duisternis bij. Onze ‘alwetende’ Frank Tevaarwerk weet me de wildste verhalen te melden over dat veld, maar gezien de bebouwing die er vlak omheen gesitueerd is, vermoed ik dat men de omwonenden niet vlak voor hun ramen met schijnwerpers wil confronteren. En verlichting is in dit jaargetijde na vier uur gewoon onontbeerlijk. Het is gelukkig wel droog en dat scheelt een hoop bij het maken van aantekeningen.
Bij Huizen ontbreekt een aantal basisspelers. Sommigen met blessures, andere uit voorzorg. Dat levert een basis op met Kay Rademaker tussen de palen, Kogeldans, Van Kammen, Groenewegen en Johnson achterop, een middenrif met Lo-Asioe, Schipper en Visser en de voorwaartsen Van der Veldt, Kozjak en Van den Bosch die zoals altijd een wat ‘zwervend bestaan’ leidt. De bank wordt gevormd door Jeroen Lamme, Helms, Vos, Schaap, Bakker, Van der Wal en reservedoelman Van Schaik. Slecht nieuws overigens van het blessurefront: waar ik al bang voor was toen Tristen mij zijn pijn beschreef op het moment van geblesseerd raken: Tristens kruisband heeft schade opgelopen. Dat betekent eigenlijk dat het seizoen er voor onze jonge verdediger wel op zit. Vanaf deze plek heel veel sterkte en ik hoop dat de uitslag van de MRI-scan ruimte voor optimisme laat.
Ook onze tegenstander heeft voor wat creatieve ingrepen in de opstelling gekozen. Van Bert van der Meijden verneem ik dat er vandaag een heel jong Maarssen de wei in gestuurd wordt. Als ik hem vraag of dat het gevolg is van blessures glimlacht hij geheimzinnig ‘Voor een deel…’. Ik ben benieuwd…

Brutaal

De laagvlieger in de tweede klasse toont geen spoortje van ontzag voor de vierde divisionist en vliegt gretig van start. De snelle Tugral Ozbozkurt neemt in de tweede minuut al de kuierlatten en Kay Rademaker onder vuur met een venijnig schot. Rademaker bokst de botsende bal op het spekgladde veld keurig naar de zijkant.
Natuurlijk zoekt Huizen ook de openingen aan de andere kant en dat leidt in de vijfde minuut al tot een vrije trap die Theo Visser spijkerhard in het muurtje jaagt. Geen slachtoffers en dat mag een klein wondertje heten. Twee minuten later zien we een geweldige actie van hun handige nummer negen, José Ignacio Valencia Rodriguez, we noemen hem ‘Hosé’… ‘Hosé’ draait soepel weg, versnelt en geeft twee Huizers het nakijken en levert daarna nog een prima pass af ook. Dat het daarna toch stuk liep in het vervolg doet dan verder niets aan de actie die mijn voetbalhart sneller deed kloppen. Geen spoortje van ontzag, brutaal en behendig. Heerlijk!
Doelman Pepijn van den Berg moet dan dapper zijn doel uit als Frank van den Bosch ineens in kansrijke positie voor hem opdoemt. Zonder zich te bedenken gooit Van den Berg zich voor de voeten van onze Horzel en weet de inzet te blokkeren. Even lijkt het leer nog een prooi te worden voor de gretig inkomende Huizers maar ook in tweede instantie blijft Van den Berg de situatie meester.
De mannen van coach Richard Beekink, ooit een uitstekende FC Utrecht spits, zijn snel en kiezen waar ze een optie zien meteen voor de snelheid in de counter, gedirigeerd door aanvoerder Rowan Mankers die zijn mannen met raad en daad ten aanval stuwt.

Geel

Dan loopt Huizen de eerste averij op als Sergio Kozjak zijn sliding te laat inzet op zo’n aalvlugge Maarssenaar. Niet dat dat nou meteen gevolgen heeft, maar je sleept het toch maar mee de komende tijd. Een terechte gele kaart van arbiter Jensch die ik vandaag toch op weinig fouten zou weten te betrappen. Door de gretigheid van Maarssen kan Huizen zich geen moment van onachtzaamheid of nonchalance permitteren. Ook in positieve zin deed Kozjak van zich spreken als hij even later fraai tussen twee Maarssenaars wegdraait en ze zo het spreekwoordelijke bos in stuurt.
Voetballend viel er best het een en ander te genieten daar in Maarssen… Ook een heerlijke actie van Frank van den Bosch die een heerlijke panna inzet op een postzegel ruimte aan de achterlijn. Helaas ziet hij die achterlijn dan toch wat over het hoofd en blijkt de bal deze toch te zijn gepasseerd. Maar opnieuw genieten daar op mijn stoeltje!

Goal!

Goal! Denken we… Maar helaas blijkt er buitenspel te zijn geconstateerd. Een beetje vreemd aangezien de bal voor mijn gevoel zo ongeveer vanaf de achterlijn werd ingebracht en een Maarssenaar hem zelf achter zijn doelman kopte. Door mijn lage standpunt kon ik dat echter niet met zekerheid constateren, dus hier geldt weer het voordeel van de twijfel voor arbiter Jensch en lijnrechter James Jozefzoon. Maar het wordt nu toch echt tijd dat Huizen een keer laat zien waarom wij de vierde divisionist zijn en zij de tweede klasser!
Er staat exact een half uur op mijn stopwatch als dan toch die heerlijke voorzet komt van Sergae Kogeldans waarna Sergio Kozjak bij de tweede paal een al even  heerlijke imitatie van Luuk de Jong in huis heeft. Professioneel knalt hij er het voorhoofd tegenaan en stuurt de bal genadeloos binnen. Geen kans voor doelman Van den Berg en eindelijk pakt Huizen dan de voorsprong waar het naar op zoek was.

Rust

Nadat we vervolgens Huizen een paar minuten met wat meer ‘schwung’ hebben zien opereren zakt het spel weer wat in richting de rust. Maarssen jaagt en knokt op zoek naar de gelijkmaker. Huizen houdt ze redelijk eenvoudig op afstand. Doelman Rademaker pikt hier en daar wat ballen op, maar komt eigenlijk niet in de problemen. Een voorzet wordt net niet ‘vol’ geraakt door Hidde van der Veldt na een fraaie combinatie tussen Van den Bosch en Visser. Die laatste jaagt de bal nog een keer over op een goede steekpass van Van Kammen die een solide partij speelde centraal achterin. En dan gaan we dus rusten met een (te) krappe 0 – 1 voorsprong. De stand is weliswaar in overeenstemming met het vertoonde spel van deze eerste helft. Maarssen is een opmerkelijk waardige opponent gebleken met al die jonkies uit Onder23 in de ploeg. Na afloop zou iemand me verzekeren dat er slechts één speler uit het eerste aan de strijd begon, maar ik waag dát nou wel weer te betwijfelen. Maar dat coach Beekink met zijn twaalfde(!!!) plek in 2^e Klasse B wellicht eens wat meer in dat Onder23 zou moeten gaan shoppen, dat lijkt me duidelijk! Mankers, ‘Hosé’ en Ozbozkurt lijken mij in ieder geval zéér bruikbare spelers voor een modale tweedeklasser!
Bij Maarssen al wat activiteit op het veld. Beekink lijkt toch wat bakens te gaan verzetten. Geen actie bij Huizen te bespeuren. Een zien wat dat gaat opleveren deze tweede helft… De marge van één doelpuntje is voor mijn gevoel in ieder geval veel te mager om al te gaan ‘freewheelen’.

Wissels

Beekink gooit Serkan Yasar, Anis Ziani en Conner Blote in de strijd. Guliano Beijer, Rodrigo Nagtegaal en Roan van Schravendijk moeten voor hen het veld ruimen.
Veel maakt het niet uit voor het spelbeeld: Maarssen verdedigt stug en met veel mensen, Huizen probeert daar doorheen te breken en moet uitkijken voor de razendsnelle Maarssenaars die waar het maar even kan uit die defensie spatten met snelle loopacties. Zo’n actie zien we na zeven minuten als Joshua Driehuis ineens zijn kans schoon ziet om Rademaker weer eens onder vuur te nemen. Letterlijk: want Rademaker hoeft geen stap opzij te zetten en ziet de bal recht op hem af spatten. Geen probleem voor onze doelman dus, maar men zou het echter wel met een ongerust hart een waarschuwingsschot kunnen noemen.
Dan loopt Frank van den Bosch een blessure op. Zelfs de helende handen van Harm Baijens die in gestrekte draf te hulp schoot mocht niet meer baten en Frank moet zich laten vervangen door Lars van der Wal.
Opnieuw een uitbraak van Maarssen. Ozbozkurt duikt alleen voor Rademaker op. Kay is snel zijn goal uit en gooit zich ervoor. Sebastian van Kammen duikt ook over hem heen en de bal gaat langs de spelersberg. Daarmee verliest Ozbozkurt de regie over de actie en kan Huizen opnieuw opgelucht adem halen. Maar het moet nou niet echt veel meer van dit soort steekjes laten vallen, want dan gaat het toch een keertje mis!

Gelijk…

En ik krijg gelijk met mijn bezorgdheid. Nadat we eerst doelman Van den Berg nog een inzet van Theo Visser zien lossen, maar zich op tijd herpakt voor Robbie Schipper de tweede binnen kan prikken en een fraaie steekpass na dito actie van Van Kammen zonder passend vervolg hebben zien eindigen, pakt ook Johnson een terechte gele kaart als hij een doorbraak over de vleugel met iets te drastische middelen tot staan brengt.
En dan gebeurt het onvermijdelijke: de vrije trap wordt door Ozbozkurt scherp ingebracht, Rademaker denkt te kunnen vangen, maar ‘lost’. En dan is ‘Hosé’ er als de kippen bij om de bal over de lijn te frommelen… 1 -1, deksel, neus, etcetera…
Nu wordt het Klein toch wat te gortig en ook hij trekt een blik wissels open: Visser, van der Veldt en Schipper worden bedankt voor bewezen diensten en Tijmen Bakker, Kevin schaap en Timo Vos moeten het vastlopende Huizer vlaggenschip dan maar weer vlot zien te trekken.
Ook Joshua Lo-Asioe gaat dan na een ferme charge neer en heeft verzorging nodig. Josh is een bikkel en kan weliswaar verder, maar met DHSC aanstaande zaterdag op de rol, slaat de schrik me toch wel wat om het hart.

Dan toch?

Beekink stuurt Abel Bakx onder de douche en brengt Guillermo Rosalia. Ze hadden daar geen stadionspeaker, maar het zou als een soort opera geklonken hebben met al die schitterende namen. Nog steeds niets van ontzag bij Maarssen, als puur een feestje genieten de mannen zichtbaar van hun optreden daar op dat fraaie kunstgrasveld. Ozbozkurt teistert het zijnet na een scherpe pass en uitval over de flank. Er lijkt nadrukkelijk nog niets beslist vanavond. Als Kozjak aan de andere kant uit de draai de bal maar rakelings langs de goal van Van den Berg jaagt, speelt Beekink zijn laatste troef uit: Shurdeny Zimmerman komt Tabe Lith vervangen. En dan gaan de minuten toch tikken. Ik heb mijn stopwatch vergeten in te drukken bij het begin van de tweede helft. Als ik dat dan toch doe moet ik een beetje op de gok overal vijf minuten bij tellen. Zo bereken ik dat we ongeveer in de eenentachtigste minuut zitten als Lars van der Wal goed doorzet over de achterlijn. In eerste instantie vindt hij Van den Berg nog op zijn weg, maar de bal blijft in het spel en als Van der Wal dan de bal opnieuw in zijn nabijheid weet zo rand zestien, dan bedenkt hij zich niet. Met een soort pirouette drukt hij de bal uitglijdend richting goal. En dat blijkt een inzet die via een verdediger Van den Berg toch te machtig is en tot Van der Wals eigen verbazing mag ik de 1 – 2 noteren! Eindelijk!

Over de streep tillen

Nu is het een kwestie van deze toch nog relatief zwaar bevochten zege over de streep te tillen.
De frustratie is dan invaller Ziani te machtig en hij ontvangt wegens langdurig en veelvuldig mekkeren tegen arbiter Jensch zijn tweede geel. Ziani weet het al voor hij de kaart getoond krijgt en is al op weg naar de bank voor Jensch het rode kartonnetje uit zijn zak heeft getoverd. Ontzetting op de Maarssense bank. Uiteraard was dit best wel een pittige beslissing van Jensch en ondanks dat de overtredingen aan beide zijden niet geschuwd werden was het toch een redelijk fair duel.
Een minuut later zet Tijmen Bakker een soepel lopende aanval op met die andere invaller Timo Vos. Bakker krijgt de bal perfect in de loop aangespeeld en als soort Wout Weghorst tegen de Ieren jaagt hij de bal in de bovenhoek en laat Van den berg opnieuw volstrekt kansloos. 1 – 3 en daarmee lijkt het pleit wel beslecht voor de dappere thuisploeg. Maar een minuut later haalt aanvoerder Mankers vanaf de zijlijn uit voor een zondagsschot. Met een heerlijke ‘peng!’ ketst de bal via de verre paal onhoudbaar achter de kansloze Rademaker. En dan is het toch maar weer één goaltje verschil dat Huizen in stand moet zien te houden en dat levert in zo’n slotfase altijd hachelijke taferelen op.
We zitten al vier minuten in die blessuretijd als Maarssen over de flank uitbreekt en een vrije doorgang lijkt te hebben richting Rademaker. Tijmen Bakker loopt zich de benen uit het lijf en roept aan de zijlijn met een schitterende sliding een halt toe aan deze uitbraak. Klasse Tijmen! Nadat Kozjak de bal na een soepel lopende aanval van Huizen nog een keer rakelings voorlangs heeft gejaagd, is het dan toch genoeg en mag Huizen verder bekeren. De complimenten gaan echter naar Beekink en zijn mannen die Huizen het vuur nog aardig aan de schenen hebben weten te leggen!

Arnold Klein

“Ik zag vandaag op het veld niet echt het grote niveauverschil tussen Huizen en Maarssen terug…”
“Nou, ik denk dat je dat in balbezit wel had kunnen zien. Het voetbal draait om balbezit tegen balbezit. Zij gokten op de counter en daar moesten wij wat tegenoverstellen. Iedere wedstrijd krijg je altijd wel een kans tegen en die hebben zij de eerste helft ook gehad, maar verder ook niet. Wij hebben wel veel balbezit gehad, maar daar weinig uit gecreëerd. Het wachten was gewoon op het moment dat zij een steekje zouden laten vallen. Als zij met elf man achter de bal spelen, dan moeten wij gewoon zoeken naar de ruimtes…”
“Ik vond ons zeker de eerste helft erg ‘statisch’ spelen voorin…”
“Nee, ik vond ons juist heel beweeglijk spelen, alleen niet op de juiste manier waardoor we niet in de juiste posities kwamen te staan waardoor je het spel simpel kunt maken. Pas bij de eerste goal zag je de ‘logica ‘van het spel dat we wilden spelen: simpel de bal naar de buitenkant, goed voor brengen en daar dan uit scoren.”
“Ze hadden veel snelheid en probeerden daar goed gebruik van te maken. Je mag niet van een tweedeklasser verwachten dat ze vol voor de aanval zouden kiezen…”
“Nou ja, je hebt als trainer die keuze. Je kunt ook denken: ‘we hebben niks te verliezen, dus vol op de aanval’, of je zakt in. Die laatste keuze hebben zij dan gemaakt. Ze kunnen die snelle aanvalslinie goed kunnen gebruiken, maar zaterdag zullen ze het echt anders moeten gaan doen, want ze staan niet voor niets zo laag. In hun competitie zullen zij wellicht het spel moeten gaan maken en het kan zijn dat ze het daar dan toch lastiger mee hebben dan vanuit de counter te spelen zoals ze vandaag konden doen. Als de kracht van een elftal de omschakeling is, dan kan je heel moeilijk met balbezit spelen. Wij zetten vandaag ‘hoog druk’ en ik vind ook dat we deze wedstrijden op deze manier moeten benaderen. Vandaag speelden er ook weer spelers die gewoon gas moeten geven om zich te laten zien. Maar er zit altijd toch een stukje mentaliteit bij wat een beetje in onze volksaard zit en dat haal je haast nooit weg. Als je naar Frankrijk – Gibraltar kijkt (historische en grote 14 – 0 overwinning, Red.) dan zeggen we hier ‘Moet dat nou zo, dat Gibraltar zo te kijk te zetten?’, maar aan de andere kant: je speelt met plezier op een voetbalveld en dan wil je zoveel mogelijk ‘brengen’. En dat is een heel andere mentaliteit dan wij als Nederlanders in ons hebben. Ik vind dat je elke tegenstander kapot moet spelen als je daar de mogelijkheden toe hebt. En dat mis ik soms wel eens een beetje. Daardoor heb je vandaag op tachtig, negentig procent spelend moeite met hun omschakeling…
Zaterdag hadden we een klein slippertje van de keeper, vandaag hebben we weer een klein slippertje van de keeper gehad waardoor ze op 1 -1 komen. Daarna maken we zelf ook een ‘rommelgoal’ en een prima door Tijmen Bakker opgezette en afgewerkte aanval. En ja, die laatste: als je op goal schiet heb je een keer kans dat hij er in gaat…
Maar goed: het blijft natuurlijk bekervoetbal. Je ziet ook dat ploegen uit de tweede divisie er gewoon eredivisieploegen uit knikkeren. Deze wedstrijden spelen we tien keer en daar zullen de Maarssens er wellicht één of twee van winnen. Voor ons is het ook gewoon minuten laten maken voor spelers die wat minder aan de bak komen en mensen sparen die je zaterdag weer fit aan de start wilt hebben. Want bij ons staat de competitie natuurlijk op de eerste plaats. Maar ik hoop dat we de volgende ronde gewoon weer op een zaterdag mogen spelen, want die wedstrijden op de dinsdagavond hebben zeker niet mijn voorkeur…”

Kay Rademaker

Vandaag doelman Kay Rademaker onder de lat. Een mooie gelegenheid om hem eens even te vragen hoe het hem vergaan is.
“Het was even een moeilijk momentje voor je, he?” constateer ik als Kay bij me aanschuift.
“Ja, zeker!” beaamt hij dapper. “Ik schatte die bal verkeerd in en kreeg hem meer op mijn onderarmen dan op mijn handschoenen. Dan schiet die bal weg en probeer ik hem nog te corrigeren, maar helaas…”
“Een keeper zit altijd in de wachtkamer voor dat soort momentjes, dat is het trieste lot van een doelman…”
“Ja, volgende keer weet ik gewoon wat ik beter moet doen, dat gebeurt me niet nog een keer. Gewoon lekker op trainen! Het verbaasde mij ook dat dit me overkwam,” verklaart Kay als ik stel dat hij verder een prima indruk achter had gelaten, gedreven en lichtvoetig, attent keepend. “Maar ja, ik schatte hem gewoon verkeerd in, hij glijdt door en dat is gewoon ongelukkig. Voor een doelman is een foutje meestal fataal. Als er voorin iets fout gaat, dan kan nog een half elftal ingrijpen en corrigeren, maar bij een keeper is dat niet.”
“Voel je je verder wel thuis bij Huizen? Je had toch gehoopt eerste doelman te worden, hier.”
“Ja, je gaat natuurlijk altijd voor die eerste plek onder de lat. Maar verder zit ik prima op mijn gemak hier. Ik heb het goed naar mijn zin en word goed door de groep ontvangen. Ik had echter een vakantie geboekt staan die tot in de voorbereiding liep. Maar toen ik terugkwam had Ollie (Olivier Pabon, Red.) goed zijn kansen gepakt en hij doet het gewoon hartstikke goed. Maar de groep keepers bij Huizen zijn meer vrienden dan concurrenten en we doen het gewoon lekker met zijn allen!”

Lars van der Wal

“De jonkies moesten het doen, zei je moeder,” opper ik als ik het gesprekje met onze ‘gouden wissel’ oppik. “Je brak door, en toen, vertel!”
“Zeker! Het was een beetje een klutsmomentje. Ik heb het voor mezelf ook niet helemaal scherp voor de geest, maar ik weet dat ik naar die bal toe ga en hem naar de hoek wil sturen. D’r stond een verdediger nog voor, dus ik hóórde dat ie er in ging, maar ik zág hem zelf niet! Ik kwam er net niet lekker bij, dus ik dacht: ‘ik glijd hem er gewoon lekker in!’.”
“Ik vond je ook lekker gretig invallen…”
“Ja, ik vind dat als je de kans krijgt, dat je ‘m dan ook met beide handen moet aanpakken. Ik ben jong, ook gretig, en ik wíl ook heel graag, dus dan moet je er ook voor de volle honderd procent voor gaan en is het gewoon lekker als je ook zo’n goal kunt maken. Ik doe ook mijn uiterste best op de training en weet dat ik best nog wat in mijn spel te groeien heb, en dat ik nog moet werken aan wat er verder nog aan kwaliteit in me zit. Als ik naar mezelf kijk, dan ze ik gewoon dat het elke keer weer een stukje beter gaat. Dan zie ik wel wanneer ik écht bij de eerste selectie aan kan sluiten!”

Rowan Mankers

Eén van de opvallende spelers aan Maarssen-kant was aanvoerder Rowan Mankers. Als ik op Arnold Klein sta te wachten komt hij even bij me staan en neem ik de gelegenheid te baat om hem te complimenteren: “Ik zie aan jullie geen tweedeklasser af!”
“Haha, nee! Dat is mooi dat je dat zegt, want we speelden eigenlijk met Onder23. Er stonden maar een paar spelers van Maarssen 1 mee. Ik denk dat dat komt door de strijd en de jongens die zich wilden bewijzen. We zijn daarbij ook gewoon een ‘voetballende ploeg’.
“Maar ik zag bij jullie niet alleen inzet, maar ook een paar hele aardige voetballers!”
“Klopt, sowieso is het van Maarssen uit de bedoeling mooi te voetballen en we hebben spelers die gewoon goed kunnen voetballen.”
“Tja, maar als ik als trainer derde van onderen zou staan, dan zou ik toch wat vaker bij dat Onder23 gaan shoppen…”
“Haha! Misschien was dat vandaag ook wel de bedoeling! We speelden vandaag lekker ons spelletje, maar in de tweede klasse spelen we vaak tegen ploegen die eigenlijk niet willen ‘voetballen’ en met z’n allen inzakken. Dan wordt het gewoon lastig. Jullie wilden voetballen, wij wilden voetballen, en dan wórdt er ook echt gevoetbald. Jullie ploeg was natuurlijk wel beter, de techniek klopte meer, ze wisten waar de bal heen moest en wanneer, dat zag je echt aan jullie ploeg wel af. Anders is het maar zoeken naar kansjes. Ik denk maar zo, dat we in de vierde divisie niet op dezelfde plek zouden staan als die waar we nu staan… Haha!
Vandaag hadden we eigenlijk wel wat meer verdiend voor mijn gevoel.”
Dát laatste ben ik dan weer net niet met Rowan eens, maar mijn complimenten aan Rowan zijn daarmee niet minder gemeend.