Een stroef voetballend Huizen liep in de beginfase achter de thuisploeg en daarmee ook achter de feiten aan. Dat bleef helaas niet zonder gevolgen: de 1 – 0 en 2 – 0 die kort na elkaar vielen waren een logisch gevolg van het halfslachtige voetbal zoals Huizen dat daar op het fraaie natuurgras van sportpark De Bosk ontrolde.
Wat er in de rust gezegd is zal wel altijd een geheim blijven, maar binnen twee(!!) minuten na rust stond het al weer 2 – 2 door twee fabelachtig fraaie goals! Daarmee zette Huizen een totaal andere toon in die tweede helft en nu was het Harkema dat achter onze mannen aan moest en moest vrezen voor erger…
Dat erger leek zich een kwartier voor tijd te voltrekken toen er wederom een schitterende treffer te noteren viel. Met de eindstreep in zicht was het een kwestie van consolideren en de winst over het eindsignaal slepen. Uiteraard liet Harkema dit niet deemoedig over haar kant gaan en zette aan om voor eigen publiek niet met de staart tussen de benen de kleedkamers op te hoeven zoeken. Het werd daarbij uiteindelijk dan toch geholpen door Huizen dat in een moment van defensieve onachtzaamheid een simpele goal moest toestaan waarmee de 3 – 3 op het scorebord opgloeide.
Een hectische slotfase leverde voor beide doelen nog de nodige hachelijke situaties, maar verder geen goals meer op. De objectieve toeschouwer achter me beoordeelde het als een terechte uitslag, maar ik denk dat beide coaches vannacht nog wel eens de vuist in de hand zullen slaan bij de gedachte hoe dicht ze bij een driepunter zijn geweest…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Morgen, zondag 19 oktober, zo rond een uur of drie, probeer ik deze enerverende wedstrijd wat uitgebreider te becommentariëren. Daarbij laat ik uiteraard onze jarige coach aan het woord, maar ook de man die met twee weergaloze en snelle goals de hoop weer in de groen-gele harten schoot. Verder de man die bewees het spits zijn nog niet helemaal verleerd te zijn en een arbiter die we nog niet eerder mochten meemaken.
Voor nu lekker slapen en gezond weer op!