Naaste concurrent Excelsior’31

We staan in punten gelijk op de ranglijst met onze tegenstander van vandaag, het Rijssense Excelsior’31. Slechts één enkel doelpuntje meer in ons doelsaldo houdt ons watertrappend boven de Rijssenaren op de ranglijst. Het is dan ook zaak vandaag met een resultaat voor de dag te komen. Winnen is geen optie, het is een must.
Wanneer Huizen moét, heeft het er best nog wel een handje van tegen zichzelf te gaan knokken en dus verklaar ik op de vraag ‘wat het vandaag gaat worden’ dat ik een uitslag en een wedstrijd verwacht waarbij beide ploegen elkaar weinig toe zullen geven. In een toto-pooltje zet ik mijn geld op een 2 – 2 gelijkspel. Verliezen is geen optie en als we winnen of verliezen ‘win’ ik dus altijd… U ziet: iedere vorm van verstand (en helaas dus ook van voetbal) is mij vreemd.
De wedstrijdbespreking vindt plaats in de kleedkamer en dat houdt de bestuurskamer vrij. Het lijkt me ook praktischer als er geen ‘Apenstaartjes’ nietsvermoedend de bespreking kunnen komen binnen stormen.
Ook maak ik hier kennis met de charmante echtgenote van Robert Baas, Marianne. Ik heb altijd bewondering voor onze bestuursleden die altijd zoveel tijd op de club moeten doorbrengen. Maar als je thuis zo’n charmante verschijning hebt zitten, dan verdubbelt die bewondering zelfs nog een keer!
De opstelling leert me dat Dailey Groenewegen terugkeert in ‘actieve dienst’. Weliswaar nog op de bank, maar dus wel weer inzetbaar. Daarentegen is Elijah Kruize nu helaas toegetreden tot het legioen van de geblesseerden. Dat werd dus opnieuw puzzelen voor Rob de Groot en zijn staf en opnieuw zijn ze er in geslaagd een team samen te stellen waarin de poppetjes simpel op hun plaats vallen. Een logische samenstelling dus zonder echte noodgrepen, waarbij Pabon uiteraard onder de lat staat. Daarvoor een lijn met Vrakking, Zutterman, Jeroen Lamme en Kozjak. Een linie naar voren zullen we denk ik Charif, Lo-Asioe en Bakker aantreffen, terwijl voorin het aanvalsvuur zal moeten gaan komen van Ohm, Al Mahdi en Vivié. Voor Kuiper, Kamstra, Marceli, Groenwegen, Schipper en reservedoelman De Man begint de wedstrijd dus op de bank.
Bij Excelsior’31 zes nieuwe namen in vergelijking met ons laatste treffen. Eén daarvan (Beverdam) zat destijds op de bank. Een ‘nieuw’ Excelsior’31 dus.

Fel!

Pupil van de week is zoontje Dex van Mark van der Velde, een speler die ik destijds in de D2 nog onder mijn hoede had. Later zou Mark uitgroeien tot de drijvende kracht achter het ooit zo illustere derde elftal. Jammer dat ook daar eens een eind aan is gekomen. Maar er is een tijd van zowel komen als gaan, helaas. Dex doet wat er van hem verwacht wordt en scoort netjes de openingsgoal die we dan helaas niet op het scorebord terug zullen gaan vinden. Überhaupt niets vandaag op dat bord, want het is nog steeds defect, ondanks verwoede pogingen van Brenda Schipper, Gert van der Roest en Adri Storm om het ding te reanimeren.
Dan gaat het los op het veld. Excelsior start fanatiek en is er op gebrand de eerste klap uit te delen die dan naar hun verwachting die daalder waard zal zijn. Er wordt fel gestreden en afgejaagd en het tempo ligt erg hoog in die openingsfase. Het balverlies ook, want ook dan is haastige spoed zelden goed. Het levert wel een optisch overwicht voor onze gasten die er echter weinig tot geen direct gevaar uit weten te peuren. Dat gevaar schuilt wél in de scherpe counters waarmee Huizen het overwicht van de Rijssenaren beantwoordt. In de tweede minuut steekt Saber Charif Jostein Ohm scherp weg in de diepte. De pass is zwanger van potentie, maar doelman Kevin Reimink heeft dat gevaar onderkend en weet zich rand zestien dapper voor de bal te gooien en zo te voorkomen dat Ohm tot verzilvering van deze mogelijkheid kan komen.
Sergio Kozjak die door goed zijn lichaam tussen speler en bal te wringen een aanval van Excelsior in de kiem smoort en meteen oog heeft voor Ahmed al Mahdi die weer gretig over het veld stuift. De eerste man wordt fraai gepasseerd, maar de rugdekking voorkomt een doorbraak. En zo ontwikkelt er zich een boeiende eerste helft met een drukkend Excelsior en een scherp Huizen.

Daalder!

Minuut zes en Kozjak vindt Ohm die de bal goed weglegt op Ahmed al Mahdi. Opnieuw springt de bal wat te ver weg en weten de hecht verdedigende Rijssenaren het gevaar te keren. Maar ergens voelen we al dat dit een keer goed gaat vallen voor onze mannen! Voor het eerst ook een echte mogelijkheid voor onze gasten als de aanval wordt overgenomen en Jasper Veltkamp Kevin Peppels over het hoofd ziet. Veltkamp probeert een lob, maar die raakt kant noch wal, zulks tot ongenoegen van Peppels. De bal wordt even later wel voortreffelijk geraakt door aanvoerder Coplan Soumaoro, die met een heerlijke volley de openingstreffer op de slof lijkt te hebben. Maar wij hebben Olivier Pabon… Met de vingertoppen wijzigt onze jonge doelman de koers van de bal tot over zijn lat. Een fraaie redding en een corner, dus. Die corner wordt door Artuur Zutterman geruimd en met zijn ruimen zet de ‘Zutter’ opnieuw Jostein Ohm aan het werk. Met een fraaie steekpass wordt Al Mahdi bereikt die meteen een corner aan de andere kant forceert met zijn poging. Het spel ‘vliegt’ heen en weer en vormt zo een heerlijk voetbalgevecht.
We zijn net een minuut of tien aan de gang en we komen dus ogen tekort op de tribune. Het is lang niet altijd even fraai, maar boeiend voor tien! Goed storen brengt Dani Vivié in schietpositie, zijn knallende uithaal wordt met gevaar voor lijf en leden geblokt in de laatste lijn, de rebound wordt door Al Mahdi opnieuw spijkerhard ingezet, maar wederom blijft de wankelende Excelsiordefensie overeind. De bal kaatst naar de zijkant en belandt via enkele omzwervingen plotseling voor de voeten van de als altijd weer o zo ijverige Tijmen Bakker. Nuchter ziet hij de schietkans, ferm haalt hij uit, dodelijk is het schot dat richting kruising vliegt, achttien meter is de afstand waarvandaan de bal geschoten wordt en genadeloos is de inzet als hij achter Reimink tegen het net spat. Wat – een – beauty!
1 – 0, Weliswaar lichtelijk tegen de veldverhoudingen in, maar geen Huizer die daar om maalt! Die daalder van die eerste klap verdwijnt dus lekker in de zakken van onze mannen!

En weer!

We zitten nog wat na te genieten van de heerlijke treffer van ‘Bakkie’ als twee minuten later ineens Artuur Zutterman de Rijssense defensie open splijt met een heerlijke steekpass. Ahmed al Mahdi gelooft er vol in en als die eenmaal op snelheid is, dan is het lastig hem te achterhalen. Doelman Reimink onderkent opnieuw het gevaar en denkt zijn doel te verkleinen. Dat is ‘kaassie’ voor Ahmed die met een subtiele lob de bal over de doelman lift en de bal voor de tweede keer tegen het net plant! 2 – 0 En de wanhoop is bij de Rijssenaren van het gezicht te lezen. Zie ook de geweldige foto van Dirk Westland boven dit verslag. Normaliter gebruiken we bij thuiswedstrijden de foto’s van Henk Heijnen, maar deze plaat was zo treffend dat Henk grootmoedig zijn plek boven dit verslag aan Dirk afstond. Klasse!
Excelsior’31 is duidelijk aangeslagen, het wankelt in deze fase en knokt tegen de teleurstelling. Ineens is ook dat fraaie positiespel van Huizen er weer. De bal gaat soepeltjes van voet naar voet en de lopende mensen dartelen over het veld. Het zijn feiten waar Excelsior alleen maar achteraan kan lopen.
Na een klein half uur spelen weet Excelsior zich dan toch weer wat op te richten. Damon van Hoften jaagt de bal bikkelhard naast. Een waarschuwingsschot voor de boeg: Huizen is er nog niet!
Opnieuw een kans voor Ahmed al Mahdi, maar nu vergeet onze spits uit te halen bij de tweede paal. Kans verkeken…
Ook Kevin Peppels heeft het vizier niet op scherp als een voorzet afketst en zo voor zijn voeten valt. Opnieuw spat de bal naast de goal van Pabon. Een diepe bal op Excelsior spits Simon Seppenwoolde dreigt dan tussen doelman Pabon en zijn defensie te vallen. Seppenwoolde denkt zijn kans schoon te zien, maar de dapper keepende Pabon troeft hem opspringend af. Grabbel, grabbel en duik! Hebbes!

Aansluitingstreffer

Toch moet Huizen met een half uur spelen de aansluitingstreffer toestaan. Achterin gaat het even mis en wordt er een overtreding geclaimd. Als arbiter Robbie Tiesinga die claim niet honoreert ligt de bal ineens panklaar voor de voeten van Kevin Peppels die van dichtbij de 2 – 1 aantekent. Ineens lijkt mijn totootje weer werkelijkheid te gaan worden. Liever niet, eigenlijk… Huizen heeft hier de zaak nog steeds in handen en het is maar te hopen dat men niet in paniek raakt en de voorsprong uit handen zal geven.
Peppels moet na deze treffer even opgelapt worden en dat geeft beide coaches de gelegenheid wat instructies aan de wederzijdse ploegen door te geven.
Als we dan weer met tweeëntwintig spelers op het veld staan gaat het verder. En dan in de vijfendertigste minuut een onbegrijpelijke pass van Jasper Veltkamp die de bal bij het rondspelen achterin, zó in de voeten van Al Mahdi speelt. Ruimte zat die je een spits als Al Mahdi niet moet geven. Ook Jostein Ohm ruikt zijn kans en stuift diep, de bal is op maat en met een ferme duw binnen de zestien denkt Stijn Beverdam het gevaar te kunnen keren. Ohm gaat voor de vlakte en arbiter Tiesinga wijst resoluut naar de stip, zulks tot ontzetting van alles dat vanuit het verre Rijssen hierheen ‘gereisd’ is. De bank vliegt op en coach Michel Steggink toont meer emotie dan grensrechter Van Gurp toelaatbaar vindt. Geel voor de ziedende trainer. Ook Alex de Jong ziet geel als hij de fout tracht af te schuiven op de arbitrage. Deze druif is blijkbaar zuur voor onze gasten. Even zo objectief als ik maar op kan brengen kijkend naar de overtreding, dan moet ik bekennen dat ik wel zwaardere onbestraft heb zien laten. Maar dit was er dus een die je kunt geven en dus is de beslissing in mijn ogen toch gewoon terecht. Er werd geen enkele poging gedaan de bal te spelen, de actie was puur gericht op het neerhalen van Ohm. En daar staat nou eenmaal een strafschop op…
[Red. De schitterende serie foto’s bekijkend die Henk Heijnen van deze actie maakte maken duidelijk dat het geen duw was, maar dat Stijn Beverdam de voet van Jostein Ohm raakt!]
Ohm gaat er zelf achter staan. Hij moet er immers na alle consternatie nog wél even in, natuurlijk… Maar Ohm jaagt de bal keurig onder de graaiende rechterhand van doelman Reimink door en tekent nuchter de 3 – 1 aan waarmee de marge weer wat veiliger op twee doelpunten wordt gezet.

Rust

Nadat Saber Charif nog een terechte gele kaart in ontvangst moest nemen omdat hij in de middencirkel een dreigend doorbrekende aanvoerder Coplan Soumaoro vastgrijpt en Huizen een echte schiettent overleefd heeft, gaan we dan met een comfortabele 3 – 1 voorsprong de rust in. Een luxe die we al enige tijd hebben moeten ontberen, helaas. Toch voelt het nog niet helemaal ‘safe’ voor mijn gevoel. Excelsior’31 voetbalt bepaald niet verkeerd, maar springt gewoon wat slordig met haar kansen om. Als die kwartjes na rust de andere kant uit gaan vallen, dan kunnen we het nog best lastig gaan krijgen. Huizen gaat ook wat slordig met haar kansen en mogelijkheden om en daarmee lijkt me 3 – 3 net zo waarschijnlijk als 5 – 1. Maar aangezien mijn toto-voorspelling inmiddels halverwege de wedstrijd al kansloos de prullenbak in kon, geeft dat wel aan wat mijn voorspellingen waard zijn.
Bij Huizen verwacht ik geen nieuwe namen aan de aftrap, bij Excelsior zijn de spelers wél druk in de weer. Bakens die coach Steggink straks denk ik meteen zal willen gaan verzetten…

Wissels en kansen

En inderdaad. Drie man staan er aan de zijlijn als de spelers zich opstellen voor de tweede helft. Mika Lansink moete het veld ruimen voor Kai Wesselink, de onfortuinlijke Alex de Jong ziet zijn geel beloond met een wissel voor Niels Leemhuis en Jasper Veltkamp mag de tweede helft toekijken hoe zijn remplaçant Stan ter Haar het gaat doen. Huizen inderdaad nog met dezelfde elf aan de aftrap.
Na vier minuten in die tweede helft een eerste kans voor Huizen als Al Mahdi na goed combinatievoetbal van Ohm en Charif vanuit de draai schiet en zijn bal via een carambole over ziet spatten.
Een minuut later laat Damon van Hoften een gevaarlijke krulbal los richting de inlopende Kevin Peppels. Peppels mist de bal en verrast daarmee bijna doelman Pabon die de bal maar ternauwernood uit de bovenhoek kan grabbelen.
Opnieuw Jostein Ohm die daar weer een minuut later doorbreekt en oog in oog met Reimink de verre hoek zoekt maar van dichtbij het uitgestoken been van de Excelsior-doelman vindt. Een kans die er eigenlijk gewoon in moet…
Een kans die er óók gewoon honderd procent in moet is de kans die Ahmed Al Mahdi in de 54^e minuut krijgt: de ijzersterk spelende Sergio Kozjak – die me op de linksbackplek eigenlijk beter bevalt dan als spits – steekt sterk door langs de lijn en levert de bal panklaar voor Ahmed die bij de eerste paal de bal maar voor het inschuiven heeft. Hij mist echter jammerlijk en de bal spat naast, tot afgrijzen van de al opgeveerde tribune…
Diezelfde Kozjak wordt dan bruut neergesabeld door de lichtelijk gefrustreerde Damon van Hoften. Ook geel voor Van Hoften dus. Ook weinig op aan te merken wat mij betreft.
De zevenenvijftigste minuut een spijkerhard schot dat de borstkas van de onverschrokken Tim Vrakking teistert. Ik denk dat de afdruk van het ventieltje nog lang op zijn bast zichtbaar moet zijn geweest. Als ik hem na afloop vraag of ik even onder zijn shirt mag kijken, kijkt hij me even verbijsterd aan. Nee, geen oneerbaar voorstel, maar even zien of deze pegel nog zichtbare sporen heeft achtergelaten. Vrakking kan gelukkig ongeschonden de wedstrijd voortzetten al verraadt zijn lichaamstaal dat die bal best wel hard aangekomen is.

Verse krachten

Met een klein uur op de klok beginnen sommige spelers toch wel wat sporen van vermoeidheid te vertonen in deze slijtageslag. De Groot plukt Justen Kuiper uit de ploeg warmlopers en brengt hem voor Dani Vivié, die ook deze wedstrijd weer veel arbeid leverde, maar wat veel verdedigend werk moest doen tegen zijn fanatiek opkomende back.
Saber Charif lost dan een wat al te simpel schot dat recht op doelman Reimink afvliegt. Met dit soort ballen breek je geen potten tegen de Reiminks van deze wereld. De doelman neemt de bal dan ook glimlachend in ontvangst. Overigens zou Charif een puike pot voetbal op de mat leggen vandaag. Er ging veel gevaar van Saber uit en hij zat goed in de combinaties. Een aanwinst voor ons groen-gele keurkorps!
Na vijfenzestig minuten is de pijp bij Saber dan ook leeg en komt Robbie Schipper hem vervangen.
De uitblinkende Kozjak levert drie minuten na de wissel de bal perfect af bij Justen Kuiper die aan zijn stutten trekt en zijn tegenstander het nakijken geeft. De lage voorzet met een heerlijke krul terug suist voor de goal van Reimink langs en dan duikt daar aan de andere kant de gretige Al Mahdi op die zijn man verrast en nu het doel wél weet te vinden: 4 – 1 en daarmee lijkt het pleit wel beslecht voor Excelsior. Aanvoerder Soumaoro loopt geknakt over het veld en de moedeloosheid lijkt hem uit al zijn poriën te dampen.
Ook Steggink brengt dan weer twee verse krachten: Stijn Beverdam mag de douches op gaan zoeken voor Aygün Kaan en ook Damon van Hoften wordt bedankt voor bewezen diensten en moet zijn plekje afstaan aan Jop Scharpfenecker.

Iets met ‘hotseknots’ en begonia’s…

Huizen lijkt in veilige haven, dit kán haast niet meer mis. Maar dan is daar ineens die dekselse Simon Seppenwoolde die een fraaie steekpass op waarde schat en uit het niets de korte hoek naast Pabon weet te vinden. 4 – 2, En dat is dan toch ineens weer schrikken. Ook Excelsior leeft er ineens weer van op. Plotseling daalt bij beide partijen het besef in dat nóg een goaltje wel eens voor een hectische slotfase zou kunnen gaan zorgen. Waar Excelsior weer moed put uit de treffer, daalt bij Huizen de onzekerheid als een natte deken over de ploeg. Het voetbal wordt veronachtzaamd en de ballen gaan lukraak naar voren.
Nu is het aan Rob de Groot om dat tij te proberen te keren en hij brengt Dailey Groenewegen en Thomas Kamstra in het veld voor Jostein Ohm en Al Mahdi. Geen hattrick dus voor onze aanvalsleider. Een kunststukje waar hij vandaag wel héél dichtbij is geweest!
Invaller Stan ter Haar jaagt in deze rommelige slotfase nog een keer de bal hard naast en kort daarop nog een keer op Olivier Pabon, maar hoewel Huizen deze slotfase zich nadrukkelijk bezondigde aan hotseknots-begonia-voetbal, komt het toch niet meer in de problemen en trekt het dus een prima driepunter over de streep. De stijgende lijn lijkt zich toch voort te zetten bij onze mannen!

Rob de Groot

“Dit was genieten!” stel ik tevreden als ik De Groot uit de kleedkamer heb weten te plukken. Het blijft echter even stil voor De Groot antwoordt. “Waarom moet je altijd zo lang nadenken bij de eerste vraag?” vraag ik hem lachend.
“Ja, ik denk: wat zal ie bedoelen met ‘genieten’?,” grinnikt De Groot die blijkbaar iets van een strikvraag verwachtte. “Maar ik vind het fijn om te horen dat je genoten hebt, ja!”
“Ja, ik zag een Huizen dat weer in zijn ‘kwaliteiten’ en in zijn ‘kracht’ speelde, zeker die eerste helft. Fraai combinatiespel, mooie doelpunten, 3 -1 voorsprong, 4 – 1, dat hebben we hier in tijden niet meer meegemaakt…”
“Ja, laat ik voorop stellen dat ik er ook heel erg blij mee was, zeker hoe we de goals tot stand lieten komen en de kansen die we creëerden, zeker die eerste helft. Toch blijf je als trainer ook bezig met de vraag ‘wat kan er toch nog beter?’. Als je dan zo’n eerste helft speelt, dan is zo’n onachtzaamheid, zo’n foutje tot de 2 – 1 kan leiden. Doodzonde! Ik denk dat de 3 – 1 wel een goede afspiegeling van die eerste helft was. Maar die foutjes zijn wel de dingetjes waar we nog wat stappen in moeten zetten, dat we een tegenstander niet onnodig terug laten komen in de wedstrijd…”
“Een goede afspiegeling stel je, toch vond ik dat onze eerste goal wat tegen de spelverhoudingen van dat moment in was…”
“Ja, dat klopt misschien ook wel, maar dat was ook een beetje het verhaal van hoe ‘hoog’ je de tegenstander op wilt pakken. We wilden gewoon een heel laag block zetten, met name om de ruimtes wat klein te krijgen en daarmee te zorgen dat er weinig ruimte was voor creativiteit. Daarmee kregen wij de mogelijkheid om gebruik te maken van onze kwaliteiten en hun zwakte. Dus dat klopt wel een beetje. We hadden op de flank van Dani Vivié wat problemen dat Dani wat vaker met hun back mee moest. Zeker in het begin was daar wel eens wat twijfel bij ons over die flank waardoor we ze af en toe iets te ver lieten doorkomen. Daar kwamen dan feitelijk alleen geen kansen uit, dus dat was allemaal niet zo erg…”
“Dan dat laatste kwartier, nadat ze eigenlijk wel op hun rug lagen, waarin we ze toch weer in de wedstrijd terug laten komen met hun tweede treffer…”
“Ik ga het morgen nog eens rustig terugkijken, maar zoals ik er nu naar kijk is het in mijn optiek dat we gewoon teveel terug gaan lopen. Onze middenvelders gaan zo ongeveer als centrale verdedigers staan en dan kom je achterin met teveel mensen te staan terwijl je voorin en op het middenveld mensen tekort komt en wordt het veld veel te groot en er wordt dan niet meer gevoetbald! Nu wordt het onrustig en doen we een kwartiertje, tien minuten eigenlijk alles fout wat we maar fout kunnen doen waardoor een tegenstander het gevoel krijgt dat er wellicht nog wat te halen valt.”
“Is dat een gebrek aan zelfvertrouwen?”
“Hmmm… Dat is een goede vraag en ik vind het lastig om daar nu al een antwoord op te geven. Maar ik denk wel dat dat een vorm van vertrouwen is, dat je ook als je onder druk staat wel de durf moet hebben om door te stappen. Over het algemeen werkt het averechts als je met vier man één spits gaat lopen afdekken. Da’s lekker voor zo’n spits, want dat betekent dat twee anderen waarschijnlijk vogeltjevrij staan!”
“Dat zag ik dus ook gebeuren bij hun tweede goal…”
“Ja dat moet allemaal beter gecommuniceerd worden. Dat we gewoon doorschuiven en elkaar ondersteunen. Dat is wel een ‘dingetje’…”
“Volgende week vol zelfvertrouwen naar Rohda?”.
“Rohda is écht een goede ploeg, dat vond ik de afgelopen twee jaar een goede ploeg. Maar we gaan er zeker met vertrouwen naartoe!”

Sergio Kozjak

Persoonlijk had ik hém de titel Man-of-the-Match toebedacht, maar met zijn twee goals ging die titel uiteraard naar Ahmed al Mahdi.
“Dank je!” is dan ook de bescheiden reactie als ik hem vertel dat ik tachtig minuten lang van hem heb zitten genieten.
“Ik denk dat jij helemaal op je plek bent daar linksachter!”
“Ik moet zeggen dat ik het ook naar mijn zin heb en merk ook wel dat ik de afgelopen weken in die rol ook wel ben gaan groeien. Dat gebeurt gewoon door de speelminuten en in veel situaties aan de bal zijn.”
“Ik vind je eerlijk gezegd beter als linksback dan als spits!”
“O, bedankt!” grinnikt Sergio, die de hoop op de spitspositie nog niet helemaal blijkt te hebben opgegeven.
“Je hebt nummer negen op je rug, maar je verenigt een aantal kwaliteiten in je die je meestal niet op die plek tegenkomt: spelinzicht, voetballend vermogen, aanvallende kwaliteiten… Ik heb er tachtig minuten van genoten, maar de laatste tien minuten zakte je toch een beetje weg…”
“Nee, ik zat er niet doorheen, maar zij gingen die laatste tien minuten alles-op-alles zetten. Ze gingen met veel mensen naar voren en daardoor kreeg ik te maken met drie tegenstanders. Dat maakte het lastig om de juiste keuzes te kunnen maken. Aan mijn kant wilde Excelsior een overtal creëren voor die hoge voorzetten, denk ik.
Ik vind dat we allemaal heel veel inzet hebben getoond en goed hebben gevoetbald, dit was wellicht niet kwalitatief onze beste wedstrijd, maar we hebben zeer zakelijk en volwassen gevoetbald en de drie punten binnen gehaald.”
“Wellicht niet dé beste, maar toch zeker een van onze betere wedstrijden. Ik zag met name de eerste helft weer dat heerlijke positiespel en kwamen we echt in onze kracht te spelen… Ik baalde alleen wel een beetje van die tweede goal van hen. Jullie gingen teruglopen terwijl je ze eigenlijk op hun rug had liggen…”
“Ja, we verloren ongelukkig de bal nog op eigen helft en toen waren ze supersnel bij de goal, waarna die snelle spits hem goed afmaakte. De eerste tegengoal was ook super zonde! Die bal was ‘uit’ en ik vond het zelf een overtreding op Tim Vrakking, maar zolang de scheidsrechter niet heeft gefloten moet je gewoon doorvoetballen! Dat heeft de trainer ons van de week nog op het hart gedrukt! Maar goed, we winnen en ik vind het een zeer verdiende overwinning voor ons!”
“Toch vond ik Excelsior bepaald niet beroerd voetballen…”
“Nee, nee, nee! Zeker niet! Een goede ploeg met veel fysieke en veel snelheid. Je ziet ook vandaag weer dat wie er het eerste scoort ook maar zo met de overwinning vandoor kan gaan! Dat was toch een kantelpunt in de wedstrijd!”

Tijmen Bakker

Ook een paard dat de haver zeker verdient die het helaas vaak maar mondjesmaat toegeworpen krijgt. Met de week beter spelend, één van de revelaties van dit seizoen wat mij betreft.
“Ik heb van je zitten genieten, het lijkt wel of je met de week beter wordt!” open ik dan ook ons gesprekje.
“Nou, dat is wel de bedoeling, natuurlijk! Het is de bedoeling dat je stappen maakt en geen stilstand in je ontwikkeling hebt.”
“Ben jij straks voor Huizen nog wel te houden?” vraag ik enigszins gekscherend.
“Hahaha! Nou moet het niet te gek worden hoor! Nee, ik blijf zo lang mogelijk bij Huizen!” Klinkt het nuchter. “Dus als ik hier nog vijftien jaar erbij kan blijven, dan wordt dat nog vijftien jaar erbij…”
“Maar goed: ik zie jou elke week voetballend stappen maken. En dan die goal van je vandaag. Als je ze nou ook nog eens zó mooi gaat maken, dan moet Huizen straks wel héél erg haar best doen om je te behouden!”
“Ja, scoren dat heb ik wel een paar keer eerder gedaan, maar ik ben inderdaad voetballend aan de bal wat rustiger, zie betere oplossingen en dat soort dingen. Dat merk ik zelf ook wel. Deze goal was echt wel perfect. Er kwam een balletje tussen, laag van het middenveld. Ik gokte een beetje dat die bal daar wel eens zou kunnen vallen. Hij kwam perfect voor mijn voeten en ik kon meteen aanleggen. Ik hoefde geen moment te twijfelen, maar dat ie er dan zo in vliegt is dan alleen maar lekker!”

Ahmed al Mahdi

Met twee goals uiteraard Man-of-the-Match. Ik feliciteer hem daar dan ook van harte mee. Met “Besef jij wel hoe dicht je bij een hattrick bent geweest vandaag?” open ik ons gesprekje in de catacomben.
“Ja, die voorzet van Sergio… Ik had mijn been iets meer naar de buitenkant moeten draaien of hem misschien nog wel kunnen aannemen (Daar was er de ruimte denk ik niet voor, Red.), dan ‘hangt’ ie. In de eerste helft had ook nog een andere kans dat ik probeerde terug te leggen waarbij ik wellicht beter meteen had kunnen schieten…”
“Als je twee keer scoort, dan hoor je mij niet klagen, hoor…”
“Nee, dat snap ik. Ja, zeker voor een spits is een hattrick iets heel speciaals. Dat is dan ook het enige waar ik vandaag wel zelf van baal dat ik een hattrick had kunnen en wellicht wel moeten scoren…”
“Die lob, dat was toch ook wel weer een beauty!”
“Ja, Artuur gaf ‘m goed diep en ik zag die keeper even twijfelen en besloot dat het beste dat ik kon doen was hem er overheen te lobben. Dat lukte met gevoel en hij ging er dan ook goed in.”
“Dan krijg je de tweede helft die voorzet van Justen Kuiper. Je hebt dan die geweldige kans bij de eerste paal al even daarvoor gemist. Gaat dat dan nog door je heen op zo’n moment?”
“Ik weet dat Justen gewoon de kwaliteiten heeft om uit het niets iets te creëren. Ik zag dat die verdediger stil stond om op die bal te wachten, waardoor ik voor hem kon kruipen om binnen te schieten. Ik ben er de speler die er zich van bewust is dat hij niet al zijn kansen weet af te maken, maar ik laat me niet gek maken door een gemiste kans.”
“Wat ik ook in jou waardeer is de arbeid en de strijd die je altijd levert…”
“Ja, dat is belangrijk. Als je dat als team goed doet, dan creëer je zoveel méér!
We speelden vandaag echt in onze kracht. Ik vind het alleen jammer van die goals die we tegen hebben gekregen. Maar voor de rest spelden we stabiel en hebben we behoudens die twee goals erg weinig weggegeven…”
“Nou volgende week Rohda maar eventjes oprollen, hè?”
“Haha! ‘Éventjes’ gaat sowieso niet gebeuren! Dat kunnen we ons écht wel uit het hoofd zetten. Ik denk dat we gewoon weer vanuit de discipline en de taken moeten gaan voetballen en dan zien we wel wat het wordt. Ik denk wel dat er dan kansen voor ons liggen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een heerlijke voetbalmiddag op de Wolfskamer! Na afloop was arbiter Tiesinga een beetje de gebeten hond aan de bestuurstafel. De jonge arbiter verdedigde zich met verve tegen de kritiek. En terecht! Want Excelsior verloor bepaald niet door de arbitrage! De strafschop was in deze uiteraard ook een van de onderwerpen van gesprek. Ik gaf al aan dat scheidsrechters hem kunnen geven of niet kunnen geven. Tiesinga gáf hem en dat was in mijn ogen volkomen terecht. Het was uiteindelijk slechts één van de vier goals die de Rijssenaren om de oren kregen, laten we het er maar gewoon op houden dat die andere drie ze uiteindelijk de das om deden.
Huizen liet twee keer een treffer toe. Beide keren toch het gevolg van ‘verslapping’ achterin voor mijn gevoel. Dat moet er echt uit! Achterin moeten we de volle negentig minuten ‘aan’ staan. Dat we een comfortabele 4 – 1 voorsprong niet gewend zijn, dat wil ik dan bij deze nog wel als excuus accepteren. Maar laten we er wel van leren.
Huizen lijkt toch langzaam maar zeker voetballend een stijgende lijn op te hebben gepakt. De nuchtere Rob de Groot lijkt de draad keurig te hebben opgepakt waar Arnold Klein die voor hem heeft achtergelaten. Op een keurige twaalfde plek liggen nu de ploegen tot en met de zevende plaats binnen één overwinning in ons bereik. Dat is meer dan ik voorafgaand aan dit seizoen had durven dromen. De concurrentie onder ons staat op minimaal drie punten afstand. Dat maakt daarmee de wedstrijd van aanstaande zaterdag in Raalte opnieuw weer tot een cruciale pot. Rohda Raalte is bepaald geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. De ploeg staat zesde na twee nederlagen en een gelijkspel, maar draaide lang mee voor de bovenste plekken. Ik houd toch altijd Eemdijk maar een beetje voor ogen als onze ‘evenknie’, ons referentiepunt qua sterkte. Eemdijk wist dit weekend een punt te pakken tegen Rohda Raalte. Ik denk dat ik dat dan maar weer in ga vullen als ik een totootje ga doen… Dit weekend bracht het ons geluk, dus wie weet. ’n Beetje bijgelovigheid kan nooit kwaad…

Het was weer fijn langs de lijn!