Latertje

Na een broeierig warme nazomerdag is het net gaan regenen als ik pal achter de bus de parkeerplaats van de Wolfskamer opdraai. Ik ben een gewoontedier. Niks mooiers dan sleur! Met de wisseling van zomer- en wintertijd heb ik een week of drie moeite voor mijn ritme zich aangepast heeft en ook met dit soort late wedstrijden heb ik dan ook de nodige moeite. Ik hou het gevoel dat ik de hele dag uit de pas loop met mezelf. Maar goed: niks aan te doen, en dus op naar Haaksbergen waar angstgegner HSC’21 ons wacht. Vorig seizoen gold voor Huizen ‘Nóóó points!’, om in songfestivaltermen te spreken.
Vandaag moet daar verandering in komen. De Haaksbergers staan puntloos laatste en voor Huizen geldt dat de puntjes toch mondjesmaat beginnen binnen te sijpelen. Goede hoop dus.
De rit met onze oude vertrouwde Paul aan het stuur voert ons via illuster aandoende plaatsjes als Hengeveld en St. Isidorushoeve vlekkeloos naar Haaksbergen.
In de ruime bestuurskamer ligt er een krentenwegge van zeker een meter voor de gasten klaar. ’n smakelijke Twentse folklore.
Ook de Haaksbergers zien de invloed van dit soort ‘latertjes’ wel terug in de bezoekersaantallen. Niet alleen minder supporters van de tegenpartij, maar ook de Haaksbergers zelf verkiezen vaak de zaterdagavond in de huiselijke sfeer door te brengen. En dat wreekt zich in de kantine-inkomsten. Waarom dan toch dat late aanvangstijdstip? Wedstrijdsecretaris Frans ter Huurne van de Haaksbergers legt me uit dat ze één kunstgrasveld hebben en drie elftallen die ze bij voorkeur op dat veld willen laten spelen. De club heeft namelijk naast de Zondag1 – waar Huizen tegen in het strijdperk treedt – ook nog een Zaterdag 1 en een Onder23-1 waar men vol op inzet. De Zaterdag 1 is nog volop bezig op dat druk bezette hoofdveld en terwijl ik zit vliegen de 2 – 0 en de 3 – 0 tegen de touwen. Goed nieuws voor HSC’21 dat ook deze ploeg, die voornamelijk bestaat uit spelers die net de zondag 1 niet konden redden, graag een klasse of twee hoger zag gaan spelen.
Het wedstrijdformulier leert me dat de Haaksbergers geen beroep kunnen doen op hun nieuwe doelman die met een blessure aan de kant blijft. Zijn vervanger is een oude bekende: Thijs Terhalle die vorig seizoen het HSC-doel verdedigde in de wedstrijd op de Wolfskamer. Ook HSC’21 heeft te kampen met afwezigen en blessures. Daarmee is een deel van de slechte seizoenstart verklaard volgens de heer Ter Huurne.
Bij Huizen nog steeds een hele waslijst aan geblesseerden. Tristen Kroeze, Jaylon Moi Thuk Shung, Dennis Lamme, Dailey Groenewegen, Brent van Bockel, Stefano Fransberg en Adil Haian zijn helemaal niet inzetbaar en tot overmaat van ramp heeft Joshua Lo-Asioe op de training een tik op de knie gehad en is slechts beperkt inzetbaar en hij begint dan ook vanavond op de bank. Dat levert vandaag een basis op met Pabon weer terug in de goal, Zutterman, Lamme, Vrakking en Kozjak achterop, middenveld Bakker, Charif en Kruize en voorop Ohm, Vivié en Al Mahdi. Nog steeds een team waarmee je gewoon voor de dag kunt komen in de derde divisie, maar je vraagt je af wat er mogelijk zou zijn als iedereen weer fit was.
Op de knusse tribune zie ik dat het droog is geworden. Opmerkelijk is wel het temperatuurverschil met Huizen: je ziet op het weerbericht wel eens dat het in het oosten des lands wat warmer is dan in het westen en dat is nu goed voelbaar. De wind is ook gaan liggen en dat maakt het uitstekend voetbalweer.
Toch nog wel wat bekende gezichten op de tribune, maar het houdt niet echt over… Jammer!

Sterk

Huizen werd in de voorgaande editie van deze wedstrijd pijnlijk geslacht. Het liep in dat spreekwoordelijke ‘open mes’ en daar is Rob de Groot duidelijk beducht voor. HSC’21 voelt dat het met nul punten ook wat voorzichtiger zal moeten manoeuvreren en zo ontstaat er een openingsfase waarin Huizen wel sterker oogt, maar waarbij beide ploegen bij balverlies snel terugplooien.
De eerste corner is voor Huizen. Even klinken er protesten dat er hands gemaakt zou zijn, maar daar wil Andy Wolff niet aan. De corner komt voor en doelman Terhalle bokst in het gedrang de bal uit zijn doelmond. De aanval gaat door en Saber Charif haalt fors uit. Hoewel de bal in mijn waarneming duidelijk via een Haaksberger been het speelveld verlaat ziet Wolff er helaas toch geen corner in.
Terwijl ik dat aan het noteren ben valt de bal voor de voeten van Jostein Ohm die zijn kans schoon ziet en met een lob de wat ver voor zijn goal staande Terhalle tracht te verschalken. Met dat soort ballen moet je een beetje geluk hebben en dat had Ohm niet. De bal kan eenvoudig door Terhalle worden weggevangen. De eerste goede kans voor Huizen!
Ook vandaag weer een sterke Tijmen Bakker die een absolute top-pass in huis heeft: de juiste snelheid, de juiste richting, het juiste moment. Jostein Ohm gaat gretig door en komt oog in oog met Terhalle te staan. De doelman komt echter met een fraaie reflex als winnaar uit deze strijd. Wéér een kans waarvan Huizen het zich eigenlijk niet echt kan permitteren daar zo slordig mee om te gaan. De rebound komt via wat omzwervingen weer voor de voeten van Ohm die daarmee een soort van herkansing krijgt. Maar ook nu had Ohm het geluk niet aan zijn zijde. Het is Jeroen Lamme die de aanval tenslotte besluit met een kopbal die een metertje naast de goal van Terhalle eindigt. Hoeveel kansen wil je hebben?

Doorgaan

Huizen voelt dat er wat te halen valt en blijft aandringen. De counters van HSC’21 zijn echter zeker niet van gevaar ontbloot. Sergio Kozjak zit er goed tussen als een uitval over de flank tot een gevaarlijke situatie dreigt te gaan leiden. Met een heerlijke sliding haalt Sergio de angel uit deze aanval. Toch gaat de aanval door en HSC weet er een corner uit te slepen die bij de eerste paal maar net naast wordt getikt. Het blijft oppassen: dat HSC’21-mes ligt nog steeds open!
Een snelle rush van Dani Vivié lijkt een gevaarlijke situatie op te kunnen gaan leveren, maar helaas krijgt Vivié op de achterlijn ruzie met de bal en werkt hem zelf over die achterlijn. Einde oefening, dus… Onze voorwaartsen weten dus nog niet goed raad met de mogelijkheden die ze geboden krijgen. Ohm probeert het dan met een ferme knal van een meter of twintig. De bal spat uitstekend richting benedenhoek, waar doelman Terhalle zich volledig moet strekken om dat gevaar te kunnen keren. De rebound levert twee keer een inzet van Dani Vivié op die echter beide keren smoren op de verbeten knokkende HSC’21-verdedigers. Het lijkt gewoon een kwestie van doorgaan voor we die openingstreffer zullen gaan produceren. Maar ja, dat open mes, hè…
Daar lijken we na een goed half uur voetbal dan toch weer in te gaan lopen als Sam Holsink door mag waar enkelen van ons op de tribune buitenspel vermoedden. De voorzet levert een heerlijke schietkans op voor spits Mohamed Iallouchen. Ik denk dat Iallouchen zijn carrière op het rugbyveld is begonnen, want hij jaagt de bal wild en hoog over de goal van Pabon. Een ‘conversie’ heet dat bij ‘t rugby… Huizen kan weer opgelucht adem halen. Maar hier moet je niet mee aan de gang blijven. Die eerste voetbalwet spookt hier immers ook weer rond: als je zelf niet scoort, dan doet je tegenstander dat wel…

Vreugde en teleurstelling

Iallouchen had het vizier bepaald niet op scherp, want kort daarop verschijnt hij op een meter of twee alleen voor Pabon. Die goal moet levensgroot zijn geweest in de ogen van de spits. Een niet te missen kans! Toch is daar Olivier Pabon die met een onmogelijke reflex de inzet weet te keren. De mazzel die onze voorwaartsen ontbrak leek zich samen te bundelen in deze actie van Pabon. Want hoe je het wendt of keert: dit is een kans die er gewoon in had gemoeten!
Een uitval van de uitblinkende Steff Kaptein (wat een heerlijke voetballer!) wordt door de uitstekend meeverdedigende Dani Vivié onderbroken. Eigenlijk de sterkste actie die we van Vivié zouden zien vandaag…
We zitten op vijf minuten van de rust als de ijverige Saber Charif vanaf de zijlijn een bal in het strafschopgebied steekt. De al even ijverige Elijah Kruize gelooft er in en duikt op bij de eerste paal waar hij de verbouwereerde doelman Terhalle weet te verrassen. Met een heerlijke droge tik zet hij Huizen dan eindelijk op die dik verdiende 0 – 1 voorsprong! De fraaie plaat van Dirk Westland boven dit verslag laat dat heugelijke moment in volle glorie zien!
Nu is het een kwestie van doorpakken en de thuisploeg op grotere afstand zetten.
Uiteraard zet HSC’21 alles op haren en snaren om wat te doen aan die achterstand. Iets met ‘moed’ en ‘wanhoop’, denk ik. Als een schot van Al Mahdi geblokt wordt, spat de bal gunstig voor de voeten van die heerlijk spelende Steff Kaptein die er meteen tussenuit trekt. Jeroen Lamme is dan achterin resoluut en met een sliding degradeert hij de uitval tot een corner. Deze wordt ‘kort’ genomen en de bal gaat naar Sulaiman Bari die rand zestien uithaalt en zijn inzet met volle inzet door onze defensie geblokt ziet.
De klok geeft de drieënveertigste minuut aan als HSC’21 een inworp mag nemen. Onze defensie schuttert, Pabon tast mis en dan mag vanaf de achterlijn een bal zomaar over die doellijn rollen. Even lijken we met de schrik vrij te gaan komen, maar dit is een kans die zelfs Iallouchen niet meer kan missen: zo ongeveer óp de doellijn staand jaagt hij de bal hoog binnen en verbijsterd en ontgoocheld zien we toe hoe de gelijkmaker op het scorebord aan floept… Wat een rottige domper zo vlak voor rust!

Rust

Knarsetandend gaan we de rust in met die frustrerende 1 – 1. Een volstrekt onnodige gelijkmaker van een tegenstander die het grootste deel van deze eerste helft achter de Huizer feiten aan had moeten lopen. Ondanks het voorzichtige spel heeft Huizen toch deze eerste helft gedomineerd en de tegengoal valt duidelijk in de categorie ‘ongelukjes’. Niks aan de hand dus, gewoon na rust verder met waar we mee bezig zijn, gewoon die punten pakken!
Op de bank heeft Rob de Groot nog Kuiper, Kamstra en Schipper zitten die in geval van nood nog iets ‘extra’s’ kunnen brengen. Toch verwacht ik een ongewijzigd Huizen straks aan de aftrap. Het liep immers eigenlijk van een leien dakje: twee goede kansen voor HSC’21, maar zeker ook een stuk of vier voor Huizen in die eerste helft. Dat is een positieve balans waar De Groot denk ik zeker geen verandering in zal willen aanbrengen. Eerst maar eens avonturen hoe deze tweede helft gaat verlopen. Huizen hoeft hier zeker niet te verliezen, maar het moet nog maar wel even zien te winnen!

Ommekeer

Huizen start inderdaad ongewijzigd aan de tweede helft en ook HSC’21-coach Erik Zandstra heeft geen aanleiding in die eerste helft gezien om zijn team te wijzigen. Desondanks lijkt de wedstrijd wel te zijn gekanteld, want nu is het HSC’21 dat de lakens aan het uitdelen gaat. Vrakking moet al meteen een hoekschop toestaan als Steff Kaptein door dreigt te breken. De bal komt voor en Pabon moet zich strekken om de gluiperige inzet over de lat te tikken. Een dergelijke actie kostte hem tegen Sparta Nijkerk een fikse handblessure, maar nu lijkt hij er ongedeerd mee weg te komen. Wel weer een corner. Huizen lijkt er een handje van te hebben die hoekschoppen als pepernoten rond te strooien, bijna een manier van verdedigen: ‘Neemt u maar een corner, dan zien we daarna wel weer verder…’ Overigens was dit wel het enige dat Pabon in deze situatie kón doen!
Als die corner voor komt heeft Iallouchen het vizier weer niet op scherp en opnieuw vliegt de inzet gevaarloos hoog over de goal. Als het weggeven van hoekschoppen een tactiek is, dan werkt het in ieder geval tot nu toe wel…
Er lijkt wat opportunisme in beide ploegen gevaren. Was het voor rust vooral een tactisch schaakspel, nu gaan de ballen over en weer. Engelsen hebben voor dit voetbal de term ‘kick-and-rush’ voor uitgevonden. Jammer, want Huizen kon voor rust eigenlijk best wel aardig combineren.
Een slimme krulbal van Jostein Ohm mist helaas de kracht om doelman Terhalle in de problemen te brengen en de doelman stopt de inzet als ware het een trainingsballetje om lekker warm te worden.
Even de adem inhouden als Kozjak die gevaarlijke Steff Kaptein rand zestien vloert. Geen zware overtreding, maar wel een gevaarlijke plek. Een Theo Visser zou er destijds wel raad mee hebben geweten. Sten Brand en Kaptein broeden snode plannen uit terwijl het muurtje zich formeert. Dan haalt Brand de trekker over en tot onze opluchting spat de bal langs het muurtje, maar ook langs het doel en vindt zijn eindstation in het zijnet.

Corners

De druk van de thuisploeg houdt aan en de corners gaan in XXL-cadeauverpakkingen over de Huizer toonbank.
Dan toch weer een geslaagde actie van Jostein Ohm die zijn tegenstander op de achterlijn truct. De voorzet is perfect en lijkt sterk op de voorzet waar HSC’21 kort voor de rust uit wist te scoren. Helaas is er nu geen Huizer te vinden die dat laatste zetje over de doellijn zou kunnen geven.
De eerste wissels zien we na een krap uur spelen: Erik Zandstra brengt Pim Lukassen voor Sten Brand en Ruben Radstake voor Sulaiman Bari. Bij Huizen wordt Justen Kuiper gebracht voor Dani Vivié en inmiddels is doelman Terhalle gaan zitten en voelt nadrukkelijk aan de hamstring. Ook hij moet dan worden vervangen en Koen Elferink neemt zijn plek onder lat over.
Weer geknoei achterin en Kaptein mag weer een schot wagen. Maar ook de uitblinkende Kaptein had het vizier niet helemaal op scherp en de bal vliegt naast.
Corner nummer zoveel wordt versierd door Jesper Vonk(Huh?! Vonk staat nog steeds als reserve te boek op het wedstrijdformulier…) en door Kaptein genomen. Kaptein bereikt invaller Lukassen. Die heeft een wereldgoal in gedachten zag zichzelf als op de schouders van het veld worden gedragen als maker van de winnende treffer. Hij probeert het artistiek in één keer. De bal mist echter alle richting en vliegt hopeloos naar verre oorden. Als iemand in St. Isidorushoeve een bal vindt: graag terugbezorgen bij HSC’21, Scholtenhagenweg 29 Haaksbergen…
Het zelfde laken een pak als Vonk(??) de bal onstuimig overjaagt nadat Bari (?? Net gewisseld volgens dat wedstrijdformulier) Kaptein richting cornervlag heeft gelanceerd.
Een uitval van Huizen met Jostein Ohm en Ahmed al Mahdi die beiden achter een diepe bal aan jagen. De situatie is zwanger van de scoringsmogelijkheden, maar beiden komen niet tot een voldragen doelpoging. Het voert wat ver om het een ‘kans’ te noemen, maar een ‘mogelijkheid’ was het zeker!
Elijah Kruize lost dan een kwartier voor tijd nog een venijnig afstandsschot waar doelman Elferink knap veel moeit heeft. Nu is het dan ook eens een hoekschop voor Huizen. Joshua Lo-Asioe wordt dan in het veld gebracht voor Saber Charif. We dromen al van een gouden wissel, maar net als bij HSC’21 waren corners niet echt aan onze mannen besteed. Arbiter Wolff maakt er overigens op het wedstijdformulier een potje van: Milo de Man (keeper) laat hij invallen voor Artuur Zutterman en Joshua wordt op het formulier vermeld als Robbie Schipper. Nou, die speelde echt geen minuut! Ook trof ik in mijn aantekeningen al een nummer 29 (Jesper Vonk) voor HSC’21 aan, maar die zou volgens Wolff helemaal niet in het veld zijn gekomen. Ik heb dus zo mijn twijfels. Wolff zag ook een paar keer wat situaties niet helemaal scherp en de naam ‘Specsavers’ gonst dan ook wat door het hoofd. Het zou overigens niet fair zijn om de goede man daardoor van een slecht gefloten wedstrijd te betichten, want dat was op die paar momentjes na zéker niet het geval! Zijn blik was echter wel weer helder toen hij in de negentigste minuut diezelfde Vonk geel voorhield. Goed gezien, óók het rugnummer.
Nog een laatste scrimmage voor de goal van Elferink. De bal wil er echter opnieuw weer niet in, wat Huizen ook probeert. Knarsetandend moeten we genoegen nemen met één schamel puntje als Wolff dan de negentig minuten vol heeft geblazen.

Rob de Groot

Met “Ben je het met me eens dat we vandaag gewoon twee punten verspeeld hebben?“ gooi ik het eerste balletje maar meteen op bij onze coach die zojuist zijn nababbel heeft afgerond.
“Ehhh… Ja, op zich wel. Maar als ik de tweede helft bezie, dan hebben we een punt gewonnen…” klinkt het nuchter.
“HSC kwam de tweede helft stukken beter uit de kleedkamer dan Huizen… Ik had de indruk dat je voorin het een en ander positioneel gewijzigd had…”
“Nee! In principe niet. We hebben de tweede helft tactisch niets veranderd. Nee, dat zeker niet. Ik denk alleen wel dat vanaf de eerste minuut van die tweede helft dat we de controle in balbezit hadden kunnen pakken, maar waren we zó onrustig waardoor we de bal meteen weer kwijt waren. Daarmee verloren we een minuut of twintig ieder duel op het veld. Daarmee speel je dan niet alleen je tegenstander in de kaart, maar ben je jezelf gewoon ook uit de wedstrijd! Ik heb dingen gezien waarbij we echt door de ondergrens zakten. Het enige voordeel is dat we er ondanks alles toch nog een punt uit weten te slepen. De eerste helft vergeten we onszelf gewoon te belonen en geven we eigenlijk een heel onnodige goal weg. Maar dat niveau hebben we de tweede helft niet meer weten te halen. Dat is eigenlijk onbegrijpelijk! We waren de eerste helft gewoon de meerdere! Die eerste helft was op een paar kansjes van hun na gewoon prima, los van het feit dat je dan dus wel gewoon afstand moet nemen. Het ging in die laatste fase weer steeds net mis. Maar ik ben nog steeds verbijsterd door die tweede helft. Hoe kunnen we zóver wegzakken…”
“Positief is wel dat we nu een punt meer hebben dan in twee wedstrijden tegen HSC vorig seizoen…”
“Klopt! We moeten gewoon niet het gevoel hebben dat we heel makkelijk wedstrijden gaan winnen dit seizoen. Vorige week een goede overwinning en dat momentum wil je graag vasthouden, maar vandaag toont ook wel weer aan dat je ook in de problemen komt als je een tweede helft wegzakt. Ook tegen een HSC’21 dat ook met heel erg weinig vertrouwen speelt. Ik had gehoopt en verwacht dat we meer vertrouwen uit vorige week hadden geput. De tweede helft hebben we ons gewoon af laten bluffen en dat mág niet! Het was een wedstrijd met twee gezichten, dat ben ik volledig met je eens…

Olivier Pabon

“De terugkeer van de nummer één…” begin ik mijn gesprekje met Olivier.
“Ja, ik voel me goed! Ik ben vooral blij dat ik weer mag spelen, want ik werd helemaal gek van dat geblesseerd zijn en moeten toekijken…”
“Knéép je ‘m een beetje dat je concurrenten het zo goed deden?”
“Nou, nee, dat niet. Het is alleen maar genieten dat je ziet dat je vervanging het zó goed doet. Maar of ik ‘m kneep? Je denkt natuurlijk altijd wel na over je plek, maar ik vind wel dat ik de afgelopen seizoenen het een en ander aan krediet opgebouwd heb. Dus ik heb dat niet teveel door mijn hoofd laten spoken…”
“Vandaag werd je optreden gekenmerkt door een wereldredding en een bloopje…”
“Ja? Vond je het een bloopie?”
“Heel eerlijk gezegd wel. Ik vond dat je daar wat doortastender had moeten optreden…”
“Mwoah, ik had wellicht inderdaad iets beter in dat block kunnen gaan. Ik draaide me om om in dat block te gaan en op dat moment schiet hij tegen me aan. Ik maakte de keuze om op dat moment te blijven staan en er niet uit te komen. Achteraf denk ik ook dat ik die bal gewoon moet hebben, dat zo’n bal er gewoon niet in mag.
Het is gewoon jammer dat we hier niet winnen. Er had écht meer in gezeten. De tweede helft begonnen we gewoon veel te onrustig, veel slordige fouten, het leek wel of we een heel ander elftal waren dan dat er de eerste helft gespeeld had. We lieten hen teveel in hun kracht komen, we gingen mee in hun spel. In de rust hebben we zitten balen van die late gelijkmaker en hebben gekeken wat er beter moest kunnen. We zeiden tegen elkaar dat er niets aan de hand is en dat we gewoon onze rust moeten bewaren. Dan is het denk ik toch de spanning als we uit de kleedkamer komen waardoor dat niet lukt…”

Joshua Lo-Asioe

Hij begon op de bank met een zwaar ingepakte knie nadat hij dinsdags een duel met Jeroen Lamme niet helemaal schadevrij had overleefd. Eens even poolshoogte nemen…
“Ja, dinsdag die tik gekregen. Wel gewoon doorgetraind, maar woensdag werd ik wakker met een hele dikke knie. Ik schrok wel, want ik zag om me heen een aantal van die zware knieblessures bij Tristen Kroeze, Sergio Kozjak en Adil Haian, dus daar denk je dan ook wel gelijk aan.
Donderdag heb ik het wel even geprobeerd, maar er zat nog best wel veel vocht in de knie, dus ik heb toen besloten om te stoppen. Vanochtend belde ik de trainer om te vertellen dat het goed zat en dat ik gewoon mee wilde doen. Ik wilde er gewoon bij zijn. Uiteraard wist ik van tevoren dat ik op de bank zou starten. Ik had mezelf voorgenomen dat als ik er in kwam dat ik het team dan voluit wilde gaan helpen. Helaas heb ik niet gescoord…”
“We hoopten er eigenlijk wel een beetje op toen je erin kwam met die corner… We zeiden tegen elkaar dat dat er een voor Joshy zou worden…”
“Nee, dat zou heel mooi zijn, ja! Maar helaas…
Vanaf minuut één kon je zien dat zij alleen maar die lange bal wilden hanteren. Daar gingen we de tweede helft eigenlijk alleen maar in mee. Da’s gewoon zonde, want we moeten gewoon ons eigen spel blijven spelen, net als vorige week. Ik weet wel zeker dat we hier twee punten hebben laten liggen, hier hadden we gewoon drie punten moeten pakken. Niet omdat zij onderaan staan, maar gewoon als je kijkt naar de kwaliteiten in de twee ploegen. Als we hier gewoon ons eigen spelletje hadden blijven spelen, dan stap je gewoon met drie punten de bus in…
We wisten dat ze gevaarlijke spitsen hebben. Inderdaad die nummer vijftien (Steff Kaptein)  en die spits (Iallouchen). Van die buitenspelers weet je gewoon dat ze dreigend zijn. Maar we hadden gewoon die drie punten moeten pakken vandaag…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Gemorste punten. We kunnen het ons eigenlijk niet permitteren, maar het overkomt je toch een paar keer per seizoen. Huizen speelt te wisselvallig om dit soort wedstrijden uit te kunnen bannen.
Huizen legde een prima eerste helft op de mat en wist zich een aantal goede kansen en mogelijkheden te verwerven. Het afronden van die kansen blijft echter toch een probleem voor onze voorwaartsen. Het is dan ook niet toevallig dat het juist een middenvelder was die ons naar een voorsprong moest schieten.
Op basis van die eerste helft is een puntje dus eigenlijk te weinig. Maar als je een wedstrijd niet kunt winnen, moet je maar gewoon zorgen dat je ‘m niet verliest. En dat had er ook maar zo ingezeten als het die tweede helft even wat meer tegen had gezeten. Ook in die goede eerste helft zagen we HSC’21 al enkele malen gevaarlijk voor Pabon opduiken, maar daar stelden wij wel meer mogelijkheden tegenover. We moeten denk ik wat zakelijker afdrukken voor de goal. De stress moet van die eindpass af, waardoor de precisie beter wordt en de pass dus zuiverder.
Uiteraard moet ook die ziekenboeg nou eindelijk eens een beetje leeglopen. Met een halve selectie die nog in die lappenmand bivakkeert, komen we gewoon niet aan het volledig benutten van onze mogelijkheden toe.
Inmiddels heeft de eerste trainer al aangegeven te gaan stoppen. D.O.V.O. coach Jeroen van Bezouwen heeft aangegeven de Veenendalers na dit seizoen te gaan verlaten. Daar zal de teleurstellende tiende plek voor Theo Visser en zijn maten ongetwijfeld debet aan zijn. Ook dit weekend weer een nederlaag voor D.O.V.O. dat in Tiel met 2 – 1 ten onder ging tegen laagvlieger TEC.
Hoewel de competitie nog een lange weg te gaan heeft, begint de ranglijst zich hoe dan ook al weer een beetje uit te sorteren. Het besef van die posities begint bij de clubs door te dringen, ambities moeten worden bijgesteld: soms naar boven, soms naar beneden. En het zijn dan altijd de trainers die in dat laatste geval de wrange vruchten moeten plukken.
Merkwaardige uitslagen ook: Scherpenzeel dat TEC recentelijk met 5 – 0 afdroogde, terwijl datzelfde TEC nu dus D.O.V.O. met lege handen de bus in stuurt. Wij winnen van ADO’20 en ADO’20 wint weer van Genemuiden. Scherpenzeel dat overigens met 5 – 1 klop kreeg van Staphorst dat zich daarmee brutaal in de top 3 wist te nestelen. Winnen tegen de een geeft nog geen garanties voor winst tegen de ander. Iedere wedstrijd moeten we vol aan de bak!
Het is een vreemde competitie. Ieder puntje dat je pakt moet je maar gewoon zien te koesteren. Huizen stijgt met dat ene puntje zelfs een plekje op doelsaldo (één goaltje!) en staat in punten gelijk met het Excelsior’31 dat we dus volgende week gaan ontmoeten. Het is één grote aaneenschakeling van finales die we spelen. Telkens weer is die 100% de enige weg naar een resultaat, ongeacht tegen wie. Huizen speelde de tweede helft niet op die honderd procent en kreeg daarvoor de rekening gepresenteerd. Twee gemorste punten, ik kan er toch niet anders van maken al besef ik terdege dat menig objectieve toeschouwer deze puntendeling zonder meer terecht zal vinden. Door mijn groen-gele brilletje blijf ik hier echter slechts die twee verloren punten zien…