Rode Invasie

De weergoden zijn ons gunstig gezind als de aanhang van IJsselmeervogels de Wolfskamer aandoet. Als ik twee uur van tevoren aankom is het al een drukte van belang. De eerste ‘rooien’ zijn al met eigen vervoer gearriveerd en de organisatie staat al klaar. Het moeten drukke voorbereidingen geweest zijn en het loopt dan ook op rolletjes. Even wat verwarring over de kleur van het polsbandje dat mij ten deel moet vallen en mijn trouwe stalen ros dat zijn vertrouwde stalletje niet in mag vanwege de veiligheidsmaatregelen. Maar verder zelfs keurig mijn plekje op de tribune afgeplakt met ‘Gereserveerd’.
De bestuurskamer/businessruimte is voor de gelegenheid doorgetrokken, zodat zelfs het wedstrijdsecretariaat geannexeerd is om de verwachte menigte te kunnen herbergen. Even zoeken naar een plekje waar ik mijn eerste indrukken kan noteren, want ook het meubilair heeft grotendeels plaats moeten maken.
Nadat ik de eerste bezoekers even om een reactie heb gevraagd en ene Jacob wel bereid was zijn mening te geven, ga ik vroeg naar mijn stekkie op de tribune. Ondanks de plakkaten vrees ik dat onverlaten mijn schrijftafeltje zullen bezetten. Jacob geeft desgevraagd aan dat de titel op dit moment nog van veel afhankelijk is. Harkema moet in Woerden verliezen van Sportlust. Maar het leeft enorm in het dorp, weet Jacob me te vertellen. “Onze buren, Spakenburg, zien ons heel graag terugkomen in de tweede divisie. We kijken nu al uit naar de de derby der derby’s. Ik heb genoeg ‘blauwen’ gesproken die aangaven er naar uit te kijken dat IJsselmeervogels weer terug komt!” Jacob besluit met een sportief “Dat de beste moge winnen!” maar voorspelt wel een 1 – 4 overwinning voor zijn favorieten.
Langzaam zie ik vanaf mijn plek op de tribune hele drommen mensen voor de poort van De Wolfskamer opdoemen. Een rode vloedgolf van supporters. De maatregelen zijn dus niet voor niets genomen. Naar ik me heb laten influisteren elf(!) bussen, een aantal botters en nog het nodige volk met eigen vervoer. Ik vrees dat Spakenburg momenteel een verlaten indruk moet maken.
Als de rooie spelersbus arriveert neem ik de gelegenheid te baat om Vogelscoach Raymond Bronkhorst even aan te schieten voor een paar woordjes vooraf.
“Gespannen?” vraag ik hem.
“Een gezonde wedstrijdspanning, dat zeker,” glimlacht Bronkhorst minzaam. “Maar we hebben het vandaag niet in eigen hand,” vervolgt hij. “Ik heb tegen de jongens gezegd dat het zaak is hier vandaag de voorwaarden te creëren dat we 3 mei wél alles in eigen hand zullen hebben. We moeten wel winnen vandaag.”
“In mijn voorbeschouwing schreef ik al dat het slechts een kwestie van tijd is voor jullie kampioen worden. Het kan eigenlijk niet meer mis gaan toch?”
“Het zou niet meer mis mógen gaan, maar het kan nog altijd mis! Als ze ‘het’ kwijtraken, als je vandaag niet wint, dan komt er toch wat meer druk op te staan. Maar het zou niet meer mis mogen gaan…”
“Heb je je mannen speciaal op deze wedstrijd voorbereid, of is het een wedstrijd als alle andere?”
“Nee, dat is juist het belangrijkste, dat wij gewoon ons ding doen zoals we dat altijd doen. Niet ineens gekke dingen willen gaan doen, teveel willen gaan doen. We moeten dicht bij onszelf blijven!”
“Merkte je bij de mannen nog iets van extra spanning naar deze wedstrijd?”
“Nee, nee, dat valt wel mee. Ze tonen zich echte profs…”
Aldus voormalig Huizer middenvelder Raymond Bronkhorst die niet de indruk wekte dat hij erg tegen het treffen met zijn oude club opzag.
Negentien man van Huizen zie ik op het veld bezig met de voorbereiding, waaronder drie keepers. Klein heeft alles dat nog kon lopen uit de kast getrokken om maar elke troef die hij uit de mouw zou kunnen trekken ook daadwerkelijk beschikbaar te hebben. Bronkhorst heeft echter eenzelfde aantal op het wedstrijdformulier laten plaatsen. Twee volle banken dus, kosten noch moeite gespaard…
De opstellingen vertonen weinig verrassingen. Toch kent IJsselmeervogels vier nieuwe namen aan de aftrap ten opzichte van de voorgaande ontmoeting in Spakenburg en brengt Arnold Klein drie nieuwe namen aan de aftrap.
Onder de toeschouwers ook veel helden van weleer: Hidde van der Veldt, Desmond Mensen, Remco Helms, Sebastian van Kammen, Jaime Hensen zie ik bijvoorbeeld tussen neus en lippen even aan me voorbij trekken.
Een miniwagentje van sponsor Unit14 brengt de wedstrijdbal naar de middenstip. Veel schade kan dat niet meer aan die afgetrapte mat van ons aanrichten, dus waarom ook niet…
Rode rook, gele rook, rode confettislierten! De opkomst door ‘de rode zee’ die de menigte op het terras is geworden vormt een passende ouverture voor de dingen die komen gaan. Wat een geweldige ervaring voor de spelers om in een dergelijke ambiance te mogen spelen.

Geen ontzag!

De rode slierten zijn in een oogwenk van het veld geruimd en als de gele rook is weggewaaid, is het Huizen dat de eerste aanval opzet vanaf de aftrap. Lars van Huisstede wordt diep gestuurd maar zijn poging eindigt in een achterbal. Het antwoord van de Vogels laat niet lang op zich wachten en Jeremy Helmer en Azzedine Dkidak brengen spits Jim Beers in stelling. De kopbal vliegt tot onze opluchting naast. Dan volgt het bericht dat Harkema al na één minuut een voorsprong heeft genomen in Woerden. Dat is meteen een streepje door de Spakenburger rekening.
Dan beginnen Ahmed al Mahdi en Theo Visser aan een fraai stukje positiespel dat bij Joshua Lo-Asioe eindigt. Even buiten de zestien ziet Joshua doelman Jaimy Schaap iets voor zijn goal staan en dat zijn linkerhoek nogal ‘open’ ligt. Met de binnenkant van de rechtervoet stuurt Joshua zijn inzet naar die hoek die daar heerlijk binnenvalt! Een brutaal voetballend Huizen neemt al even brutaal gewoon de leiding tegen die gedoodverfde kampioen: 1 – 0! Lekker, maar op de tribune is men algemeen van mening dat de Vogels dit gaandeweg wel recht zullen gaan trekken.
Huizen toont echter geen spoortje van ontzag en drie minuten later zien we een heerlijke pass van Theo Visser die een combinatie met Ahmed al Mahdi aangaat die Ahmed oog in oog met doelman Schaap zet. Schaap is echter een klasbak eerste klas en heeft snel zijn goal verkleind. Hij maakt zich breed en weet zo de inzet van Ahmed al Mahdi te blokkeren. Huizen had zowaar de 2 – 0 al binnen tien minuten op de schoen. Het zou de kroon op de voortreffelijke wedstrijd zijn geweest die Al Mahdi vanmiddag zou gaan spelen. Wat een energie, wat een drive! Genieten van die man!

Overwicht

Wonder boven wonder is het Huizen dat de toon zet in deze openingsfase. In de tiende minuut zet Al Mahdi Timo Vos alleen voor Schaap. Helaas gaat nu de vlag van de grensrechter omhoog en wordt de actie afgefloten wegens buitenspel.
Even wat onvriendelijkheden tussen Artuur Zutterman en de eveneens uitblinkende Bradley Martis. Er ging heel veel dreiging van het opkomen van Martis uit. Een venijnige donder, maar wat een heerlijke voetballer! Martis kent geen genade en begaat een overtreding op de opstomende Zutterman en dat laatste laat Zutter niet over zijn kant gaan. Arbiter Lars van Leeuwen moet er even aan te pas komen om de twee kemphanen uit elkaar te houden. Even dreigen de emoties hoog op te lopen, maar gelukkig loopt het met een sisser af en sluiten de mannen een min of meer gewapende vrede.
De vrije trap die daar uit volgt wordt voor gebracht en dan klappen Theo Visser en Mathijs Hardijk over elkaar heen. Arbiter Van Leeuwen neemt het zekere voor het onzekere en fluit af. Jammer, want de aanval had maar zo een een leuk staartje kunnen krijgen. Maar na de emoties van zojuist kan ik me levendig voorstellen dat Van Leeuwen de teugels even wat strakker in handen wenste te nemen.
Deed IJsselmeervogels dan helemaal niets meer terug? Jazeker: een snel genomen vrije trap bezorgt Gregory Kuisch een goede schietkans, maar Kuisch jaagt de bal wild en onbesuisd over de goal van Pabon.
Het eerste kwartier is gewoon brutaal voor Huizen. Het domineert en dicteert en doet zeker niet onder voor de aanstaande kampioen.
Dan gaat Hardijk toch weer zitten. De tik is toch hard aangekomen en hij moet zich laten vervangen door Dennis Knuiman.

Lekker!

Terwijl eigenlijk iedereen zit te wachten op het moment dat de Vogels zich op zullen gaan richten in deze wedstrijd, is het toch vooral Huizen dan de toon aangeeft. Een corner van Theo Visser wordt ter hoogte van de eerste Spakenburgse paal geruimd en leidt een uitval van IJsselmeervogels in. Invaller Knuiman spurt er vandoor, lijkt te worden aangetikt, maar gaat dan wat al te gretig naar de mening van arbiter Van Leeuwen richting de gemalen autobanden. Even later een voorzet van Jesse Schuurman waar Knuiman een omhaal op probeert die het doel van Pabon te hoog zoekt.
Weer een goede kans voor Huizen als de bal via Theo Visser (opnieuw een goede wedstrijd van onze aanvoerder) breed door het rode strafschopgebied gaat en voor de voeten van Lars van Huisstede valt die daarmee eigenlijk oog in oog met doelman Schaap staat. Lars heeft net iets te lang nodig voor zijn uithaal die daarmee wat kracht en precisie ontbeert. Dat geeft doelman Schaap de kans met een fraaie safe de tweede Huizer treffer te voorkomen. De rebound wordt dan van ver over de goal van Schaap gejaagd. Huizen gaat voetballend bepaald niet kopje onder tegen de aanstaande kampioen! Het is een heerlijk voetbalgevecht tussen twee gelijkwaardig ogende ploegen op dit moment met zelfs een lekker overwicht voor groen-geel! Schaap heeft zijn kwaliteiten al meermaals moeten aanspreken, waar Pabon vooral in de opbouw zijn bijdrage aan de wedstrijd kon leveren.

Doorgaan!

Uiteraard willen de mannen van Bronkhorst hier met een resultaat vandaan. Huizen moet langzaam maar zeker toch wat meer hoekschoppen toestaan. Het is een voorbode van de reeks corners die we naarmate het einde van de wedstrijd naderde zouden gaan meemaken. Een corner van Kuisch draait gevaarlijk in de doelmond waar Pabon dan nu toch zijn klasse moet etaleren door de bal onder de lat vandaan te tikken. Opnieuw een hoekschop, nu vanaf de andere kant. Na wat omzwervingen belandt de bal bij Daan Boerlage die de bal echter achter jaagt.
Een fraaie one-touch-combinatie waarbij Van Huisstede, Zutterman en Al Mahdi betrokken waren gaat helaas net de mist in op het moment dat het tot een goede kans had kunnen leiden. Jammer, net die finishing-touch die er aan ontbrak, maar de actie had een passender afronding verdiend.
Huizen moet met een minuut of tien tot de rust de Vogels nu wat meer laten komen en het richt zich nu wat meer op de snelle counter. Die wordt in de achtendertigste minuut dan ongenadig onderbroken als Martis hard ingrijpt op de opstomende Theo Visser. Het noopt arbiter Van Leeuwen de enige gele kaart van deze verder sportieve wedstrijd te trekken. Vreemd genoeg levert het de Vogels wel een vrije trap op. De eerste overtreding was namelijk van Theo Visser, die blijkbaar net de verkeerde had uitgezocht om zich aan te vergrijpen. Martis is er niet een die met zich laat spotten. De bal komt voor en vormt een prooi voor de weer betrouwbaar en zeker keepende Pabon. Joshua Lo-Asioe wordt in de menigte door z’n eigen keeper onder het gras gestopt en moet zich even laten verzorgen.

Ommekeer?

Martis laat dan zien voetballend ook het nodige in zijn mars te hebben en geeft de bal fraai voor. Bij de tweede paal probeert de sterk spelende Adil Haian de bal weg te werken maar kopt daarbij bijna in eigen doel. Een katachtige reactie van Pabon voorkomt de ongelukkige gelijkmaker.
Een uitval weer van Huizen, dan. De onvermoeibaar sleurende Al Mahdi gaat op een pass van Theo Visser even óp de bal staan, maar weet toch in balbezit te blijven. Karakter! Wat een strijdlust bij onze spits! Over de achterlijn lijkt Al Mahdi op weg naar de goal van Schaap, maar halverwege maakt een ferme tackle een einde aan zijn opmars. Visser brengt de corner die volgt wel voor, maar vandaag waren de corners van onze aanvoerder eigenlijk allemaal een eenvoudige prooi voor de rode defensie. Zo ook deze die bij de eerste paal wordt verwerkt voor er voor Huizen een kans uit zou kunnen ontstaan.
Op slag van rust dan nogmaals Al Mahdi die goed doorgaat. Een voorzet of was het een doelpoging? De bal vliegt in ieder geval via de vingertoppen van doelman Schaap naar veiliger oorden. Nog een schietkansje, maar helaas mist de inzet richting en venijn.

Rust

Dan gaan we dus ‘gewoon’ met 1 – 0 rusten. Een voorsprong die niet eens geflatteerd of tegen de verhoudingen in genoemd kan worden. Huizen legde de Vogels het eerste half uur gewoon brutaal de wil op en kan terugzien op drie, vier goede kansen, waar Pabon zich eigenlijk vooral op de eigen inzet moest etaleren. Nee, hier zien we qua voetbal zeker geen potentieel degradant aan het werk.
Om me heen hoor ik twijfels of Huizen dit nog drie kwartier vol zal gaan houden. De verwachting is dat Bronkhorst de rust zal aangrijpen om zijn mannen op scherp te zetten en ze te dwingen een tandje bij te zetten. Ik moet bekennen dat ik die twijfels wel wat deel, maar ik weet ook, dat als Huizen de tanden op elkaar zet, dat het dan tot grote dingen in staat is. Veel zal afhangen hoe we de eerste twintig minuten van die tweede helft door zullen gaan komen. Als dat lukt, dan zie ik hier wellicht toch een fikse verrassing in de maak!

Verbazingwekkende wissel

Tot mijn niet geringe verbazing is het Bradley Martis die door Bronkhorst in de kleedkamers is achtergelaten. Daar moet haast wel een blessure aan ten grondslag hebben gelegen, want Martis vond ik een van de beste mensen van het veld. Je houdt echter je hart vast als Bronkhorst niet tevreden over zijn spel was geweest, want wat zou hij dan normaliter brengen! Of zou het een tweede geel zijn waar Bronkhorst voor vreesde?
De eerste aanval is dan toch weer voor Huizen dat nog steeds onbevangen de Vogels tegemoet treedt. Vanaf mijn plek vermoed ik een corner nadat Al Mahdi Artuur Zutterman op avontuur had gestuurd, maar Van Leeuwen staat er dichter bovenop en de achterbal zal dan ook ongetwijfeld terecht zijn geweest.
Dan gaat IJsselmeervogels toch echt meer drukken op de goal van Pabon. Eerst is het een kleine overtreding op Beers die tot een vrije trap leidt. Boerlage brengt de bal voor en Knuiman kopt de bal maar net naast. Het combineren gaat Huizen nu moeizamer af. De Vogels zetten scherper druk en maken het onze mannen lastiger de bal in de eigen gelederen te houden.
Een zwabberschot van Boerlage dwarrelt van een meter of twintig gevaarlijk richting Pabon. Onze doelman blijft gelukkig rustig en controleert het effect van de bal even met een stuitje.

Corners bij de vleet

Weer een serie corners als een bal via een rug een einde maakt aan een aanvalsopzet via Dkidak en Jesse Schuurman. Pabon moet handelend optreden en doet dat met verve. Wel opnieuw een corner, nu aan de andere kant. Deze wordt dan met een wilde trap geruimd. Huizen moet niet ‘vergeten’ te blijven voetballen, maar de 1 – 0 voorsprong voelt als een kleinood dat hoe dan ook beschermd moet worden. Nu Huizen dan toch wat wordt teruggedrukt, volgen de hoekschoppen elkaar in rap tempo op. Vroeger op straat, deden we altijd drie corners is een penalty. Ik ben blij dat ze die regel op het veld nooit hebben doorgevoerd, want het zou een drukke middag voor onze speaker zijn geworden.
Paniek: Knuiman wordt door een hoog geheven been in het gezicht geraakt en gaat neer in de drukte. Even vrezen we dan toch voor een strafschop die in de drukte bij die hoekschoppen altijd op de loer ligt. Arbiter Van Leeuwen besluit echter tot ene vrije trap op de rand van de zestien! Poeh! Niet dat het gevaar geweken is, maar geen strafschop, dus! De bal wordt kort genomen en spijkerhard in de uitlopende muur geramd. Het gevaar is weer voor even geweken.

De treffer waarvan je wist dat die komen ging…

Dan gaat de eveneens uitblinkende Haian even neer. Hij verstapt zich en begint heftig te trekkebenen. De aanvalsgolven van IJsselmeervogels gaan echter door en al strompelend probeert Haian zich staande te houden. Maar het gáát niet, zoveel is mij op de tribune wel duidelijk. Verzorging en tot mijn verbazing gaat Haian het weer proberen! Wat een bikkel! Aan de manier van zijn lopen meen ik meniscusproblemen te herkennen. Na zes knieoperaties ben ik daar een beetje expert in geworden.
Bronkhorst maakt van de gelegenheid gebruik om Helmer en Boerlage te vervangen door Niels Butter en Jordy Ruizendaal. Als we verder gaan zien we een rare klutsbal van Knuiman die met een misselijkmakende curve over Pabon in het doel dreigt te vallen. Onze doelman mag dan niet de langste doelman van deze divisie zijn, maar hij lijkt wel van elastiek als hij de bal toch met een prachtige reactie onder de lat vandaan weet te tikken. De bal valt bij de tweede paal neer en lijkt alsnog een prooi voor de Spakenburgers te gaan worden. Wéér is Pabon de reddende engel voor Huizen en weet ten koste van een corner alsnog de gelijkmaker te voorkomen.
Een scherpe voorzet levert kort daarop opnieuw een corner op. We hebben er inmiddels toch al dik een uur op zitten en de hoop op een sensatie groeide toch tegen beter weten in. De druk van de Vogels neemt met de minuut toe en als de bal dan voor komt uit die corner, dan is daar invaller Butter die vanuit lastige hoek de bal over de doellijn weet te werken. De gelijkmaker is dan toch een feit. Beteuterd incasseert Huizen de 1 – 1…

Hoe nu verder?

Natuurlijk is dat een bittere pil voor onze mannen die ook die hoop op een driepunter ineens zagen vervliegen. Hoe gaan we nu verder? Gaan we toch proberen alsnog de winnende binnen te prikken, tegen alle winden in? Of gaan we proberen dit puntje dan maar over de eindstreep te voetballen?
Voor Adil Haian is het dan toch einde wedstrijd. De knie wil écht niet meer en strompelend wordt onze noeste rots in de branding afgevoerd. Het zag er bepaald niet goed uit en ik vrees dat het einde seizoen is voor Adil. Vanaf deze plek uiteraard een spoedig herstel en een snelle terugkeer gewenst!
Sergae Kogeldans en Tristen Kroeze komen dan in het veld waarbij ook de leeggespeelde Timo Vos het veld moet ruimen.
Een kwartier voor het einde van de officiële speeltijd zitten we inmiddels. De aanhang van de Vogels gaat luidkeels tekeer als het nieuws doordringt dat Sportlust inmiddels een 2 – 1 voorsprong heeft genomen. Dat betekent dat IJsselmeervogels op dat moment slechts één goaltje van de titel verwijderd is. Kuisch jaagt de bal dan wat wild over uit een rebound, de wil om te winnen krijgt de overhand bij de mannen van Bronkhorst en het spel wordt er wat ‘gejaagd’ door.
Met een heerlijke sliding maakt Jeroen Lamme een einde aan een fraaie aanval, opgezet door Schuurman en Butter.
Wéér een corner – hoeveel hebben we er nu al niet voorbij zien trekken? – de Vogels ruiken de titel! Klein brengt Timo Kozjak voor Joshua Lo-Asioe en Huizen moet zich op de eigen helft staande zien te houden tegen de rode aanvalsgolven die onophoudelijk op Pabon af rollen. Dan lijkt ineens die kampioenstreffer te gaan vallen als Knuiman Dkidak wegsteekt. Oog in oog met Pabon besluit Dkidak tot een schuiver waar Pabon gelukkig goed het oog in heeft. Opluchting! Maar hoe lang gaat dit nog goed?

Laatste benen

Wessel Biljardt komt dan ook nog voor de volkomen door zijn hoeven gaande Lars van Huisstede. Met Lars noem ik opnieuw een van de uitblinkers van hedenmiddag. Ik had voor de titel Man-of-the-Match wel zes man kunnen nomineren en dan zou ik de andere spelers nog tekort doen ook. Huizen speelde als een collectief, een vastberaden en onbevangen team waarin het maken van ‘vuile meters’ tot een kunst werd verheven.
De klok nadert de negentig. Wessel haalt er nog een corner uit die maar moeizaam door de defensie wordt geruimd. Zutterman mag het vanaf de andere kant opnieuw proberen en haalt er ook een hoekschop uit. Visser speelde een goede wedstrijd, maar zijn corners waren zoals eerder gesteld eigenlijk allemaal een simpele prooi voor de rode defensie. Nu is het Jaimy Schaap die met een simpele vangbal de angel uit deze corner trekt. De spanning stijgt ten koste van het spelpeil. Dan een pass van Junior van der Velden die een uitgelezen kans oplevert, ware het niet dat Timo Kozjak er met een formidabele sliding tussen springt en de inzet weet te keren. Eén voor allen, allen voor één! Knuiman forceert nog een corner Dkidak brengt die voor en Pabon bokst, Kozjak blokt opnieuw.
En dan is het voorbij. Een moegestreden Huizen sleept een zwaar bevochten, maar daarom niet minder verdiend punt uit de strijd. De Vogels horen wellicht tot hun opluchting dat Harkema in de negentigste minuut alsnog gelijk is gekomen met Sportlust. Sowieso dus geen titel vandaag voor IJsselmeervogels. Wellicht over twee weken dan maar (volgende week Koningsdag en dus geen voetbal). Het verschil met Harkema blijft op tien punten staan en met twaalf punten die er nog in de pot zitten, staat de rode brigade over twee weken opnieuw voor de opgave te winnen met de hoop dat Harkema punten laat liggen tegen het Genemuiden waar Arnold Klein volgend seizoen de scepter zwaait… Een overwinning volstaat met die tien punten voorsprong, er zitten na die speelronde immers dan nog maar negen punten in de pot! Ik wens de mannen uit Spakenburg alvast alle succes en hoop dat ze ook thuis weer zo’n ambiance weten te kweken als ze vandaag in Huizen ten toon hebben gespreid. Er is geen onvertogen woord gevallen en daarvoor complimenteer ik zowel onze gasten als de organisatie die er een onvergetelijke middag van hebben gemaakt!

Arnold Klein

“Ik heb zeker de eerste helft het verschil tussen de aanstaande kampioen en een potentiële degradatiekandidaat niet teruggezien!” open ik mijn gesprekje met onze coach.
“Nou ja, we weten wat wij kunnen, we weten waar we Vogels op konden bespelen en dat hebben we de eerste helft goed gedaan.”
“De tweede helft krijg je het uiteraard moeilijker. Zeker ook als ze horen dat Sportlust voor staat…”
“Ja, weet je: vóór rust hebben wij gewoon de beste kansen gehad. Een 2 – 0 ruststand had zeker niet gek geweest. Maar zoals ik vooraf al had aangegeven: we hebben onze huid duur verkocht en hebben zeker de eerste helft laten zien waar we toe in staat zijn…”
“Ik vond ons vorige week eigenlijk nog beter voetballen, maar ik zag dat de eerste helft eigenlijk weer gebeuren: fraaie combinaties, kansen… Zit het venijn bij Huizen in de staart?”
“Ik denk dat dat ook te maken heeft met de opvatting hoe de tegenstander speelt. Vandaag konden we er heel goed onderuit voetballen. Daar zijn we door de weeks op de training veel mee bezig en dat komt nu tot uiting op de zaterdag. Helaas was de afspiegeling van wat we laten zien en de score zowel vorige week als vandaag weer wat te mager. Dan weet je datje het de tweede helft zwaar gaat krijgen, dan komt op een gegeven moment het krachts– en niveauverschil weer aan de oppervlakte. Ze hadden een bepaalde manier van druk zetten en dat beviel ze niet goed. Dat hebben ze in de rust anders neergezet om ons anders te gaan oppakken. Dat is dus eigenlijk een compliment voor de ploeg hoe ze dat hebben uitgevoerd en daarmee hebben afgedwongen bij IJsselmeervogels.
Wij komen vaak voor de goal waar we dan helaas toch vaak niet de juiste keuzes maken om een resultaat te pakken. Dat is denk ik het verschil met de ploegen die veel meer doelpunten hebben dan wij.
We zijn vandaag blij met een punt maar we hebben er geen *** aan! Alles om ons heen wint zo ongeveer. Sparta Nijkerk wint haast niet meer, D.O.V.O. verliest op eigen veld. Vooraf gingen we er vanuit dat we uit deze wedstrijd nul punten zouden halen. Nu hebben we er toch een puntje aan overgehouden en dat is een groot compliment. We hebben nu nog vier wedstrijden om die laatste punten binnen te sprokkelen…”
“Het voelt enerzijds als een overwinning, maar eigenlijk toch ook een beetje als een nederlaag, dit puntje…”
“Ja, een puntje was natuurlijk mooi, maar kijkend naar de ranglijst dan is het zuur dat we er niks mee opschieten. Het blijft elke week stuivertje wisselen of niet. Het is uiteraard ook niet zo dat ze heel ver bij ons weg zijn gelopen…”
“Nee, maar met alle respect: kijkend naar ons spel ook vandaag weer, dan zie ik hier gewoon geen degradant voetballen!”
“Nou ja, kijkend naar de ploegen die dan boven ons staan, die hebben gewoon een andere manier van spelen en hebben gewoon het gogme om meer te halen uit standaardsituaties. Dat is óók een manier van voetballen, maar niet mijn manier van voetballen. Maar goed, het is lastig om te zeggen als je hier een punt hebt, maar we hebben alles gedaan wat binnen ons vermogen lag om voor de rust onze voorsprong op IJsselmeervogels te vergroten.
Over twee weken Hercules. Ik ben bang dat dat moeilijker wordt qua voetbal. Die hebben niet echt een gestroomlijnde grasmat…”
Nou kan je veel van onze eigen ‘gras’mat zeggen, maar nou toch echt niet dat we daar nou zo mee op de borst kunnen kloppen… Maar goed. Er is leven, er is hoop. Huizen ‘leeft’ nog.

Ahmed al Mahdi

Ik tref onze sterspits als hij buiten wat selfies met kinderen maakt.
“Haha, ja kinderen moet je altijd tevreden houden,” lacht hij goedgemutst. “Kinderen zijn onze toekomst, dus die zijn ook heel belangrijk voor een club. Dus als ze een fotootje willen, dan doe ik dat graag voor ze . Het is maar een kleinigheidje…”
“Heb jij alle twee je tepels nog?”
“Hahaha! Ja die verdedigers waren wel aan het trekken en duwen, maar ja: dat hoort er een beetje bij. Ik vond wel dat de arbitrage daar wat meer tegen had kunnen optreden. Het is helaas zo dat ploegen die bovenin meedraaien vaak het voordeel van de twijfel meekrijgen. Onderin is dat precies omgekeerd en heb je ze iets meer tegen.”
“Ik vond de arbitrage toch zeker niet verkeerd,” werp ik tegen.
“O nee, dat zeg ik ook zeker niet! Maar op zulke momenten had hij toch wel iets meer voor je mee kunnen fluiten…”
“Hoe voelde het om in deze ambiance te mogen voetballen?”
“Ja, dat is echt geweldig! Ik bedoel als je voetbalt, dan wil je spelen voor publiek, hoe meer hoe beter. Dan komt er een klein beetje extra spanning bij kijken. Dat maakt je toch iets scherper en datje een stapje extra kunt doen. Echt geweldig!”
“Maar jij liep wel meer dan een ‘stapje’ extra! Ik zag je sprints trekken tot in de negentigste minuut aan toe. Het leek wel of je twee paar longen had!”
“Ja, ik moést wel! Je wilt hier gewoon toch de punten over de streep trekken en dus doe je er alles aan. Ik probeer er ook in mijn dagelijks leven rekening mee te houden met wat ik op zaterdag moet leveren. Daarna kan ik lekker genieten van het weekend.”
“We hebben een punt. Vooraf zeg ik: daar teken ik voor. Achteraf zeg ik dat we eigenlijk twee punten hebben laten liggen…”
“Ja, dat vind ik eigenlijk ook. Wat je zegt: vooraf teken je wellicht voor een punt, maar achteraf baal je gewoon dat je zo’n k*tgoal tegen krijgt. Maar het is niet anders. We hebben er alles aan gedaan en de eerste helft speelden we écht goed, met een aantal goede kansen, daar hadden we wel 2 – 0 kunnen maken. Je ziet dat als wij met durf en vertrouwen voetballen, ons eigen ding doen en vooral strijd leveren als team, dan kan je in principe veel teams en misschien wel élk team verslaan deze competitie!”
“Kijkend naar onze wedstrijden tegen IJsselmeervogels, Harkema, dan zitten we er voetballend zó dichtbij! En dan niet bij de onderkant van de ranglijst, maar juist bij die bovenkant!”
“Mwoah, dat vind ik persoonlijk niet. Daarvoor moet je wel consistent kunnen presteren en veel meer wedstrijden kunnen winnen. We hebben wel eens pech gehad, maar uiteindelijk als je zoveel keren pech hebt, dan ligt dat ook aan jezelf! Zo eerlijk moet je dan ook zijn…”
“Eén punt gewonnen of twee verloren?”
“Dan denk ik toch twee punten verloren… Maar je moet het positief bekijken: vooraf teken je voor een punt! Vandaag gewoon genieten van de sfeer en op naar de volgende wedstrijd!”

Joshua Lo-Asioe

Bijna was hij ‘matchwinner’, maar moest zich nu dan tevreden stellen met zijn uitverkiezing tot Man-of-the-Match.
Met zijn bekende brede smile komt hij me al opzoeken. “Ik dacht na die goal wil je me vast wel weer een keer spreken!” lacht onze scorende middenvelder.
“Was het een ‘bewussie’?”
“Nou ja, een ‘bewussie’ zeer zeker! Ik zag die keeper al een beetje voor zijn goals staan. Dan een goede aanval van ons, Theo Visser die ‘m in één keer doorspeelt en ik neem hem één keer aan en ik zie die hoek helemaal vrij en ik dacht ’ik probeer het!’ Ik hoorde iedereen om me heen ook roepen ‘schieten! Schieten! Schieten! Ik doe het en hij valt prachtig binnen. Dat ik Man-of-the-Match werd is natuurlijk een mooie bekroning van deze mooie dag. Voor deze wedstrijden ‘doe’ je het eigenlijk. Als je dan ook nog Man-of-the-Match mag worden dan is dat heerlijk, prachtig!”
“Ik moet zeggen dat je wel veel concurrentie had, vandaag. Ik kon er wel zes opnoemen die in aanmerking kwamen…”
“Zeker! En vooral de eerste helft. Ik denk wel een van de beste eerste helften die we dit seizoen hebben gespeeld. Misschien hebben mensen dat niet verwacht, maar we wisten dat we het konden. We hebben deze week goed getraind, we wisten wat hun kwaliteiten waren.”
“Hebben jullie nog iets anders in die voorbereiding gedaan, je op een speciale manier voorbereid?”
“Ik denk dat het belangrijkste was dat we tegen elkaar hebben gezegd dat we deze wedstrijd gewoon moesten durven en moesten genieten. Maar ook dat we met lef en agressie moesten spelen. Strijd, daar begint het mee. Met name die eerste helft hebben we er behoorlijk wat strijd in gelegd en daardoor konden we met 1 – 0 de rust in.”
“Jullie zijn vandaag door de Rode Zee gevaren. Het was één grote rode zee van mensen waar jullie doorheen het veld op kwamen…”
“Ja, dat was prachtig! Je komt naar buiten en ziet alleen maar ‘rood’. Je weet dat ze hier komen om kampioen te worden en dat willen we gewoon op een sportieve manier voor ze verpesten. We hebben dat vorig jaar natuurlijk ook meegemaakt. Dus je weet dat dit soort wedstrijden vol strijd zitten.”
“Je legt dan toch gewoon de aanstaande kampioen je wil op…”
“Ja, we wisten wat we kunnen, natuurlijk…”
“Waarom staan we dan verdorie derde van onderen?!”
“Geen idee, Ron. Als ik het wist, dan stonden we daar niet. Maar nee, we weten gewoon dat het er wel in zit. Soms komt het er alleen niet helemaal goed uit. Maar vanaf dag één geloven we al in elkaar. We krijgen nu nog vier wedstrijden en we gaan er dan ook alles aan doen om die wedstrijden te gaan winnen om lekker in die derde divisie te kunnen blijven! We hebben het nog allemaal in eigen hand en ik weet zeker dat we het gaan flikken!”
“Ook voor jou de vraag: één gewonnen of twee punten verloren?”
“Tja, we lieten nog twee kansen die eerste helft liggen. Gaan die er in dan krijg je een heel andere wedstrijd. Sommigen zeggen ‘twee punten verloren’, maar vooraf teken je ongezien voor dat ene punt. Ik denk dat we toch wel blij zijn met dat punt…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Wat een heerlijke voetbalmiddag! Ik roemde onze organisatie al die alles tot in de puntjes had voorbereid. Dat het op het veld bij één puntje bleef maakte me echter toch wat zuur na afloop. Kijkend naar die tweede helft had je helemaal ‘nergens’ recht op, maar die eerste helft… Wat heb ik zitten genieten! Als er een objectief toeschouwer het sportpark op was gekomen die beide ploegen niet kende, dan had de rol van kampioenskandidaat maar zo aan onze mannen kunnen worden toebedeeld.
Maar helaas zijn we geen titelkandidaat en moeten we vooral om ons heen kijken naar wat de concurrentie doet. Tegen grote ploegen presteren we soms beter dan tegen de middenmoters en laagvliegers, getuige de nederlagen (1 – 2 en 4 – 1) tegen het HSC’21 dat net als wij in zwaar weer verkeert.
In de laatste vier wedstrijden van dit seizoen heeft Huizen op de meeste concurrentie voor dat het geen directe concurrenten meer treft. HBC is al gedegradeerd en treffen we in de laatste wedstrijd. Wellicht is dan voor ons ook al duidelijk waar we staan. DEM, HSC’21 en Excelsior’31 treffen echter elkaar nog in die cruciale slotfase. Daar gaan dus hoe dan ook punten verloren bij de concurrentie.
Huizen treft nog achtereenvolgens Hercules uit (7^e), Urk uit (10^e), Rohda Raalte thuis (11^e) en dus op de laatste speeldag uit naar het al gedegradeerde HBC (18^e)… Eigenlijk allemaal ploegen die louter nog voor de sportieve eer strijden.
Sportlust staat bij HSC’21, DEM en Ajax nog op het programma. Frank van den Bosch en zijn maten doen nog mee voor een periodetitel en hebben dus zeker nog iets om voor te gáán. Hee, Frankie! Doe ons eens even een plezier! Overigens is het opmerkelijk dat ook HSC’21 slechts één puntje op de kanshebbers achterloopt voor die periodetitel! IJsselmeervogels heeft dan naar alle waarschijnlijkheid al een titel, dus die tellen voor die derde periode niet echt meer mee.

Het gaat echter tenenkrommend spannend worden in die slotfase. Vaak denk ik aan de woorden van wijlen Dirk Bunschoten terug: ‘Mensen die niet van voetbal houden, die leiden een rustiger leven…”