Dreiging

De groep is nog volop in wedstrijdbespreking als ik nietsvermoedend de deur van de businessruimte opentrek. Ik hoop niet dat ik de concentratie dermate verstoord heb dat we daar straks iets van gaan merken. Ik trek bij voorbaat het boetekleed maar vast aan.
Via het wedstrijdsecretariaat kom ik dan toch in het afgescheiden deel dat de bestuurskamer vormt. Een ferme delegatie aan ADO’20 bestuursleden en ik snap nu waarom de Heemskerkers met een dubbeldeksbus naar De Wolfkamer zijn gereisd.
Als ik onder het genot van een door Koos Drooger hoogst persoonlijk geserveerd kopje koffie de opstelling van Huizen onder ogen krijg, wordt duidelijk dat die ziekenboeg nog steeds overvol is. Van de afwezigen zou Huizen op vier posities na een compleet derde divisiewaardig team op kunnen stellen: Pabon, Groenewegen, Kroeze, Fransberg, Dennis Lamme, Haian, Moi Thuk Shung, allemaal zitten ze in die lappenmand. En dan heb ik tweede keeper Brent van Bockel nog niet eens genoemd. Dat zet vandaag derde doelman Milo de Man onder de lat. Vorige week al sterk ingevallen, dus op de een of andere manier ben ik daar toch niet echt bezorgd over. Verder de gekende namen: Zutterman, Jeroen Lamme, Vrakking, Kozjak (die ik eigenlijk op die backplaats beter uit de verf vind komen dan als spits!). Dat Rob de Groot voor die diepste spits de keuze uit zes heeft is wellicht een luxeprobleem: Vivié, Al Mahdi, Kozjak, Charif, Kamstra en wellicht ook Kuiper opteren voor die positie. Ik vermoed dat Al Mahdi en Charif bij toerbeurten als diepste spits zullen opduiken vanmiddag, maar alle andere opties zijn ook zeker denkbaar.
Op het middenveld verwacht ik mogelijk Charif, Tijmen Bakker en Lo-Asioe. Voorop Vivié, Ohm en Al Mahdi als een dynamisch trio.
Wat ik ook verwacht is een stevige plensbui. De donkere onweerswolken trekken dreigend over de Wolfskamer en als ik het veld oversteek komen de eerste fikse druppels al naar beneden. Ik red het ook maar nét tot de tribune: dan gaan de sluizen open en klettert er een plens regen naar beneden die me sterk doet denken aan wat we vorige week in Gemert mee hebben gemaakt. Het ratelt dat het een lieve lust heeft op het dak van de tribune en de doorweekt de mannen die dapper op het veld doorgaan met hun warming-up… Dan rommelt het ook nog en zien we de eerste flits. Toch niet wéér een onweersbui, hè?
Stadionspeaker Klaas Vos verhaalt van een eerdere bekerontmoeting (2001/2002) die we tegen de Heemskerkers met 2 – 0 wonnen. Met destijds illustere namen in de opstelling als Werner Kooistra en Arnold Klein.
Als bij toverslag trekt het open boven de Wolfskamer als de ploegen het veld betreden en als pupil van de week Taha Roudani de door Administratiekantoor E.M.T. ter beschikking gestelde bal op zeker recht door het midden langs doelman Virgil Deen jaagt, kunnen we dan toch ‘droog’ van start…
Helaas zonder scorebord vandaag, want hoe Robert Baas ook op de afstandsbediening drukt, er floept geen ledje aan in het bord…

Kreun…

En die start valt niet mee: ADO’20 gaat voortvarend uit de startblokken en de sterke nummer 30 van de Heemskerkers – Dylan Osazee George – neemt het doel van Milo de Man vernietigend onder vuur. De bal spat als een kanonskogel richting bovenhoek, maar mijn vertrouwen in De Man werd ruimschoots gerechtvaardigd door de geweldige safe die hij er uit weet te persen. Da’s lekker beginnen voor onze jonge keeper!
Een overtreding van diezelfde nummer 30 op Sergio Kozjak komt even stevig aan. Arbiter Jörn te Kloeze houdt het geel nog even op zak en Kozjak kan tenslotte na behandeling de wedstrijd gelukkig weer vervolgen.
In de vierde minuut jaagt Dani Vivié goed door op de achterlijn en brengt de ADO verdediger zo in verlegenheid dat hij de bal over de eigen achterlijn loopt. Een corner dus voor Huizen die door Ohm goed voor wordt gebracht. Bij de tweede paal weet Joshua Lo-Asioe de bal echter slechts te schampen en dat contact was onvoldoende om de bal dermate van richting te veranderen dat het een doelpoging genoemd kon worden. Maar we zitten er dus wel een beetje bij in de buurt. En dat doet goed, want ADO’20 heeft eerlijk gezegd gewoon het beste van het spel: het combineert soepeltjes en dreigend richting De Man. Dit gaat geen makkelijke middag worden voor onze mannen…

Krampachtig

Huizen verdedigt zich krampachtig tegen de Heemskerker aanvalsgolven. Het lijdt veel balverlies en na gestuntel achterin jaagt Storm Holtkamp de bal hard voor de goal van De Man langs. Geen Heemskerker die er de voet tegenaan wist te zetten, maar dit zijn kansen waarvan je er toch echt niet teveel moet gaan weggeven wil je hier met een resultaat van het veld kunnen stappen. Het leidt een corner in waar De Man dapper de vuisten tegenaan weet te zetten. Weer lekker voor onze jonge doelman die bijna zichtbaar groeit in de wedstrijd.
Als Wesley Hof dan even later goed doorgaat en een voorzet aflevert die slechts één klein tikje nodig heeft om tot openingstreffer te worden gepromoveerd, dan is daar opnieuw Holtkamp die de bal náást de goal weet te prikken. Het gaat me allemaal té vaak maar nét op het nippertje goed…
Het is met name Artuur Zutterman die aan een off-day bezig lijkt. Onze anders zo betrouwbare verdediger raakt werkelijk geen bal goed. Maar ja, voor wie zou je hem dan moeten vervangen?
De ommekeer komt min of meer als Jostein Ohm Denzel Prijor aftroeft. Onze vleugelspits stoomt meteen dreigend op, maar ziet zijn pass nog op het laatste nippertje onderschept worden in de ADO-defensie. Huizen lijkt wat meer richting ADO-helft te gaan voetballen. De wedstrijd is wat aan het kantelen in het voordeel van onze mannen. Ook met Zutterman gaat het ineens weer de goede kant op: een fraaie actie van Artuur en Ahmed al Mahdi brengt de bal goed voor waar Saber Charif de bal prima naar de grond kopt en het doel van Virgil Deen maar op centimeters mist. Huizen leeft nog en Huizen bijt van zich af!

Wankel evenwicht

Het resulteert in een wankel evenwicht. ADO’20 breekt uit via Teun Groot. De bal gaat naar Wesley Hof die een ‘smerig schot’ richting de korte bovenhoek lanceert. Een rotbal voor een keeper, maar opnieuw staat Milo de Man zijn ‘mannetje’ en weet de bal te pareren. Wederom een open doekje voor onze jonge doelman. Iets minder gelukkig is hij even later als een gekraakt schot van Jesper de Vré een hoekschop oplevert en De Man in de drukte voor zijn goal wat onder de bal door gaat. De bal wordt ingekopt en tot onze opluchting (en die van Milo!) ketst de bal via de lat over de goal.
Met een klein half uur gespeeld jaagt Saber Charif de bal goed voor. De bal schiet wat door en dan valt hij voor de voeten van Jostein Ohm die meteen uithaalt en doelman Deen op zijn beurt tot een voortreffelijke redding dwingt. Het is daarmee best een heel aantrekkelijke wedstrijd geworden met twee ploegen die beide naarstig op zoek zijn naar de openingstreffer.
Een functioneel hakje van Saber Charif bereikt Sergio Kozjak die op zijn beurt oog heeft voor Jostein Ohm. Ohm zoekt het gaatje voor een schotpoging, maar de ADO-defensie weigert hem die opening te bieden en de kans gaat verloren. Maar Huizen dreigt, dringt aan en is nu zeker de mindere niet van onze bezoekers.
Charif zet een ferme demarrage in op een pass van de weer lekker op dreef zijnde Tijmen Bakker. De dreigende situatie wordt via een overtreding in de kiem gesmoord. Opnieuw houdt arbiter Te Kloeze de kaart op zak waar die toch zeker gerechtvaardigd was geweest. Saber besluit zelf de vrije schop te nemen die uiteraard wél werd toegekend door onze verder best wel goed fluitende arbiter. Hoewel de afstand zeker een meter of dertig is, besluit Saber het in één keer te proberen. Daar moet je de trap van een Joey Veerman voor hebben en die trap heeft Saber helaas niet. De poging resulteert dan ook in een zwakke inzet die gevaarloos naast de goal van doelman Virgil Deen eindigt.

Treffer!

Ondanks het herstel van Huizen in deze wedstrijd blijft het aanpakken voor Milo de Man. Eerst een diepe voorzet waar De Man alert op reageert, dan een vernietigend schot van Dylan Osazee George dat op de vuisten van onze doelman uiteen spat en een pegel van De Vré die hoog over spat.
Aan de andere kant een fraaie aanval via Joshua Lo-Asioe en Artuur Zutterman die zijn slechte start helemaal van zich af geschud lijkt te hebben en de aanval strandt helaas in handen van die lange doelman Deen. Maar dan… Ineens is daar Saber Charif die het gaatje ziet waar Jostein Ohm op loert. De pass is op de millimeter bemeten en Jostein Ohm komt recht voor de goal oog in oog met Deen te staan. En dat kan je wel aan Jostein overlaten. Met een bekeken schuiver in de uiterste hoek laat hij Deen kansloos en tekent de 1 – 0 aan voor Huizen! En dat is een heerlijke opsteker in deze fase van de wedstrijd en een beloning voor het karakter dat Huizen na die lastige openingsfase op de mat wist te leggen.
Uiteraard wenst ADO’20 zich hier niet bij neer te leggen en de druk op De Man wordt weer even opgevoerd. Het gaat echter toch wat minder overtuigend dan vóór de treffer. De tik is best aangekomen bij de Heemskerkers. De Man moet een paar keer handelend optreden met de vuisten en toont zich voor geen kleintje vervaard. Dat zit wel snor daar in die goal!
Door het aandringen van ADO’20 krijgt Huizen wat ruimte voor haar counters. Een zo’n counter loopt dan soepeltjes richting doelman Deen en Tijmen Bakker ziet zijn kopbal via een verdediger tot corner verwerkt worden. Het is te druk voor de goal van ADO en de bal wordt geruimd.
Op slag van rust dan toch geel uit de borstzak van arbiter Te Kloeze: met een tikje frustratie in die actie sabelt Oscar Wilffert Saber Charif neer en ziet dus het eerste geel van deze wedstrijd.

Rust

De 1 – 0 is gelet op het Huizer herstel na die lastige openingsfase wel terecht. Niet dat we Virgil Deen het vuur zo nadrukkelijk aan de schenen hebben weten te leggen (behoudens die pegel van Ohm heeft hij zich niet echt hoeven onderscheiden), maar het spelbeeld liet uiteindelijk wel meer dreiging van Huizen zien. Huizen verzuimt echter die laatste bal te geven, die splijtende pass, dat beslissende tikje breed of juist dat schot dat het verschil had kunnen maken. ADO is daarin daadkrachtiger maar vindt telkens die uitblinkende doelman De Man op haar weg.
Wat ik ook bemoedigend vind, is dat Huizen bij vlagen weer dat lekkere positiespel weet te laten zien.
We ‘zijn’ er nog zeker niet, de 1 – 0 is wankel en ADO’20 sterk. Een tweede goaltje zou mijn gemoed veel goed doen. Het is nu maar te hopen dat Huizen vandaag wél scherp uit de kleedkamer komt. Op het veld zie ik geen spelers die aanstalten maken aan het begin van de tweede helft in de basis te gaan verschijnen. Eerlijk gezegd zie ik daar ook weinig reden toe.
Boven de Oostermeent hangt een dikke zwarte onweerswolk. Maar hopen dat die straks geen roet in ons voetbaleten gooit…

Ongewijzigd

Beide ploegen starten inderdaad ongewijzigd aan de tweede helft. Beide trainers hebben het gevoel dat dit wankele evenwicht het beste gediend is met de elf waar ze mee zijn begonnen. ADO’20 blijft gevaarlijk, Huizen heeft de smaak lekker te pakken.
Het eerste wapenfeit is toch weer voor onze gasten als een rare hoge bal op het hoofd van Storm Holtkamp valt. Geen bal waar je wat mee kan en de bal stuitert dan ook over de goal van De Man. Een schot van De Vré knalt naast. Aan de andere kant combineren Kozjak, Charif en Al Mahdi soepeltjes richting strafschopgebied. De kans lijkt al verloren als Al Mahdi zich ineens om zijn as keert en spijkerhard uithaalt. De bal spat op een paar centimeter naast de paal tegen de reclameborden. ‘Never a dull moment!’ roepen ze in Engeland dan.
Saber Charif stuurt opnieuw Jostein Ohm op avontuur. Ohm is snel, maar vindt zijn evenknie in Levi Volkers die met een fantastische sliding de bal op Jostein Ohm verovert. Wat een beauty van een ingreep!
Met een venijnig schot door een woud van spelers jaagt De Vré de bal recht op De Man. Op zijn knieën en met die knie weet De Man de spijkerharde inzet te keren. Niet helemaal orthodox, maar dat dondert niet, áls ie ze maar tegen houdt! De rebound wordt door George hard naast gejaagd en Huizen komt dus weer met de schrik vrij.

Wissel

Voor Dani Vivié zit de wedstrijd er op nadat hij er net nog een indrukwekkende rush uit had geperst die echter geen passend vervolg kreeg. Elijah Kruize komt hem aflossen na een klein uur voetbal. De Man moet dan zijn goal uit om een diepe splijtende pass te onderscheppen. Hij doet dat met een ferme sliding. Weer niet helemaal volgens de letter der keeperswet, maar hij klaart de klus en daar gaat het nu om.
Ook ADO’20 coach Lars Keppel besluit tot een wissel. Een driedubbele: Rachad Madi, Denzel Prijor en Storm Holtkamp moeten hun plaats afstaan aan Daan Rienstra, Mikaël Schilling en Eon Herman.
Weer een sterke actie van de weer helemaal opgeleefde Zutterman: de diepe pass bereikt Elijah Kruize die het met een directe maar wel wat verre lob probeert. De bal gaat over, maar met dit soort pogingen moet je ook een beetje het geluk aan je zijde hebben. Geluk had De Man toch wel een beetje aan zijn zijde toen hij met groot lef Wesley Hof uitkapte. De hartslag ging even naar ferme hoogten, maar opnieuw blijft De Man de situatie meester.
Zutterman haalt ferm uit en vindt na een dik uur spelen doelman Deen op zijn weg. De ervaren goalie plukt de bal even rustig als bekwaam weg. Saber Charif staat dan ongewild een tweede treffer in de weg als een uitval tot een inzet leidt die dus ongelukkig op onze ijverige spits afketst in de menigte voor Deen.
We beginnen nu toch wel een beetje met een schuin oog naar dat LED-scherm op de kantine te kijken. Hoe lang moeten we nog?
Het zal er denk ik niet echt toe hebben geleid dat Saber kort daarop naar de kant wordt gehaald voor Thomas Kamstra. Met een verse spits erbij hoopt De Groot de slotfase van deze wedstrijd weer meer in Huizer voordeel te doen kantelen.

Vrouwen, kinderen en pompen…

Het spel van ADO’20 begint iets mismoedigs te krijgen: de pogingen lijken vaak wat ‘vergezocht’ en getuigen niet echt van overtuiging. Toch twee corners op rij voor de mannen van Lars Keppel en dan een uitval van George samen met die geblokte invaller Eon Herman, die op de tribune gekscherend voor ‘Brobbey’ wordt uitgemaakt. Hij heeft er zo op het oog inderdaad wel wat van weg. De bal valt binnen en de wanhoop slaat ons om het hart. Maar dan is daar het bevrijdende vlagsignaal van de grensrechter die het onverbiddelijke oordeel ‘Buitenspel!’ over deze aanval velt. Pfff… Dat was even schrikken. Maar Huizen zal toch echt op haar tellen moeten passen zich niet in deze slotfase de kaas van het brood te laten snoepen…
Huizen gokt op de counter en heeft de pech dat Thomas Kamstra een kwartiertje voor tijd de bal niet lekker mee weet te krijgen. De bal valt alsnog voor de voeten van Ohm die met een listige bal richting tweede paal Deen tracht te verschalken. De ADO-doelman is echter een klasbak die niet voor één gat te vangen is en hij vangt de bal dan ook rustig weg.
Naarmate het eindsignaal nadert wordt het spel van Huizen gespannener. De angst deze driepunter in de slotfase nog door de vingers te laten glippen levert geen fraai voetbal door onze mannen op. De leeg gespeelde Tijmen Bakker moet aan de arm van de hem voorbijsnellende Herman gaan hangen. Opnieuw komt het geel uit de borstzak van arbiter Te Kloeze, en opnieuw dus volkomen terecht. Keppel brengt ook Julen Calle Solbes en Xamm Flemming binnen de lijnen voor een slotoffensief. Voor die gevaarlijke George en Oscar Wilffert zit de wedstrijd er op.
Met nog luttele minuten op de klok beperkt het spel van Huizen zich tot ‘lange halen gauw thuis’, ‘vrouwen en kinderen eerst’, ‘weg-is-weg’ en ‘pompen om niet te verzuipen’. De zenuwen gieren over de tribune, smachtende zuchten klinken her en der op en de blikken richten zich vaker naar het scherm met de klok dan naar het veld.
De Vré kopt naast. Zucht!
Kopbal Groot, gestopt De Man. Zucht!
Rebound Schilling, opnieuw De Man… Zucht!
Schipper komt voor de leeggespeelde Bakker, Joshua Lo-Asioe grijpt de voorbij stuivende Herman aan de arm, geel! Zucht!
De minuten tikken weg als dikke stroop door een vergiet. Kramp bij Zutterman. Een laatste aanval, keeper Deen mee in de aanval, en dan klinkt het verlossende eindsignaal van arbiter Jörn te Kloeze! Huizen heeft haar eerste driepunter binnen en maakt een fikse stap op de ranglijst – voor wat die stand op dit moment van de competitie waard is…

Rob de Groot

“De eerste driepunter, maar daar zag het het eerste kwartier bepaald niet naar uit,” open ik de nababbel met Rob de Groot.
“Nee, inderdaad, daar ben ik het volledig mee eens! We waren die eerste twintig minuten slordig aan de bal, we durfden niet voldoende door te dekken, we gaven ADO teveel ruimtes. Ik vond de eerste twintig minuten gewoon niet goed. De handelingssnelheid was allemaal te traag waardoor we als er een mogelijkheid lag te lang bleven twijfelen. In balbezit word je dan passief als het te lang duurt. Als je dan de bal verliest en je doet hetzelfde, dan word je ook weggespeeld, want dan loop je er een beetje bij als ‘toeschouwer’. Na die twintig minuten hebben de wedstrijd wel weer gewoon naar ons toe getrokken en was het gewoon goed wat we op het veld lieten zien.
Ik had wel graag gezien dat we iets eerder wat meer afstand zouden hebben genomen. Nu bleef het tot het einde toe spannend. Behoudens die openingsfase hebben we denk ik het gros van de wedstrijd wel gedomineerd en de meeste kansen gehad…”
“Toch zag ik Milo vaker in actie dan Deen…”
“Ja, zeker in het begin!”
“Mwoah, eigenlijk toch wel de hele wedstrijd als ik eerlijk ben…”
“Ja, dat klopt, maar dat is weer een beetje het verhaal dat we best wel vaak ‘gevaarlijk’ worden, maar dan gaat het mis in die allerlaatste fase… Zij gingen met name in die tweede helft eerder over tot de ‘vroege’ voorzet en waren wat doelgerichter…”
“Je moet jezelf toch wel gelukkig prijzen met drie zulke voortreffelijke keepers!”
“O, maar daar ben ik zéker gelukkig mee! Zoals Cruijff zei: Elk nadeel heeft zijn voordeel…”
“Wordt het straks moeilijk kiezen?”
“Nou, voor vandaag was het niet moeilijk in die zin dat Milo de Man de hele week met ons mee had getraind en dat Olivier Pabon pas donderdag voor het eerst weer meegetraind, dus voor vandaag was het een hele simpele keuze. Milo heeft wat er van hem gevraagd werd uitstekend gedaan…”
“De ziekenboeg blijft maar ‘vol’… Jou blijft ook niets bespaard wat dat betreft…”
“Nou ‘ons’ zou ik dan zeggen. Ik heb nog niet eerder zoveel uitvallers meegemaakt.”
“Ligt dat dan puur aan dat belabberde veld?”
“Ja, dat is moeilijk. Ik zou er graag een oorzaak-analyse op los willen laten. Zeker in het begin hebben we ook veel blessures gehad die niets te maken hadden met het veld of de trainingen hier, maar die veroorzaakt werden door externe factoren. Het veld is sowieso niet goed, maar ik kan deze blessuregolf daar niet direct aan toewijzen. Het geeft maar weer het belang aan waarom je een grote groep nodig hebt.”
“Die breedte van de groep: je moest vandaag ondanks een zes, zeven geblesseerden toch een moeilijke keuze maken door Elijah Kruize buiten de basis te laten terwijl die toch best een prima seizoenstart had gespeeld…”
“Ja, volledig mee eens! Ik heb in de bespreking ook uitgelegd dat dit voor het eerst echt een keuze was, met name op basis van hoe de tegenstander graag speelt. Ik vond dat we tegen hun 4-4-2 een extra aanvaller nodig hadden, maar dat ik óók een echte controleur wilde hebben. Dus koos ik voor Saber Charif op ‘tien’. Maar ik vond Kruize ook vandaag weer heel goed invallen. Het kan ook maar weer zo zijn dat ik volgende week weer heel wat anders doe. Ik ben gewoon heel blij dat ze die stappen maken. Als ik die keuzes niet kan maken, dan gaan we het niet vol houden!”
“Wat je ook kiest, het lijkt toch allemaal amper een verzwakking…”
“Ja, ik heb er alle vertrouwen in. Als ik ook zie hoe ze zich naar de training opstellen en ik ben gewoon heel blij dat ze laten zien dat het allemaal heel dicht bij elkaar zit! Door die scherpe concurrentie kunnen ze ook straks gewoon die volgende stap gaan maken richting een hoger niveau!”
“Ik vraag me soms af waar dit gaat eindigen als iedereen straks gewoon weer fit is!”
“Tja, het doel is vooralsnog gewoon handhaving. Als je ook kijkt naar die eerste twintig minuten van vandaag, dan is er nu dan wel niks aan de hand, maar je moet dus wel die stappen blijven maken. Iedere week is het weer een belangrijke wedstrijd en het is dus zaak dit vol te blijven houden. Als we volgende week het niveau van deze zeventig minuten weer weten aan te tikken, dan maken we een goede kans.”
“Volgende week HSC’21. Daar hebben we geen punt tegen weten te pakken vorig seizoen…”
“Dat is ook in mijn beleving precies het punt. Het is de eerste ploeg die we treffen uit het rechter rijtje. Dat vergt weer een andere dynamiek. Als je volgende week denkt dat we het dan wel met wat minder af kunnen dan vandaag tegen ADO’20, dan gaan we gewoon die bietenbrug op! Je kunt in deze divisie geen moment verslappen, want dan ga je onderuit!”

Milo de Man

“Vanwege mijn basisdebuut thuis en omdat ik de nul heb weten te houden,” glundert onze jonge doelman als ik hem vraag waarom hij denkt dat ik hem naar buiten heb gevraagd. Eenentwintig werd hij twee dagen geleden.
“Vorige week vertelde je dat stijf stond van de zenuwen toen je erin moest. Hoe was dat deze week?”
“Ja, toen moest ik zo van de bank in één keer in die derde divisie staan. Nu heb ik me een week kunnen voorbereiden. Naarmate de wedstrijddag naderde werd de spanning wel steeds heftiger, maar eenmaal afgetrapt dan vallen de zenuwen snel weg.”
“Daar hielp die voortreffelijke eerste redding in de eerste minuut denk ik wel lekker aan mee…”
“Ja, als je eenmaal die eerste bal hebt gepakt, dan moet je dat zien vast te houden en dat ging lekker.”
“Het ging zeker lekker! Ik denk dat jij drie punten voor de ploeg hebt gepakt. Je hebt wel een wat onorthodoxe stijl van keepen: ik zag je een bal met je knieën stoppen, met een sliding een bal wegwerken….”
“Ja, dát je ze stopt is het belangrijkste. Daar sta je er tenslotte voor. Met die sliding kon ik gewoon die bal wegwerken.”
“Dan komt er een speler op je af en kap je ’m doodleuk uit. Hoeveel was je hartslag op dat moment?”
“Ja, mijn aanname was niet optimaal en de bal viel niet lekker voor mijn rechtervoet. Omdat hij in volle vaart op me afliep besloot ik hem uit te kappen en ik zag dat hij een sliding in ging zetten. Daardoor had ik daarna alle rust om iemand in te spelen. Het leek inderdaad wel ‘tricky’, maar het was op dat moment voor mij wel de beste optie. Enig risico moet je daar natuurlijk wel bij nemen.”
“Vertel eens wat over jezelf: waar kom je zo ineens vandaan?”
“Haha, ik ben geboren in Huizen. Ik ben inderdaad familie van Dennis de Man, een neef van mijn vader. Dennis voetbalt hier ook al heel lang. Ik ben hier ook bij Huizen begonnen en altijd hier gevoetbald tot ik in de Onder23 kwam. Toen ben ik een seizoen naar DVS’33 gegaan om speelminuten en ritme op te doen. Na dat seizoen besloot ik terug te keren naar Huizen vanwege een beetje heimwee naar de gezelligheid en de club hier.”
“Je bent hier derde keeper. Hoe verhoudt zich dat met je wens voor speelminuten waarvoor je naar DVS’33 vertrok?”
“Ik kwam eigenlijk terug voor de Onder23 hier. Ze waren ook naar de eerste divisie gepromoveerd en dat maakte dus geen verschil meer met DVS’33. Dus ik rekende op minuten in de Onder23 en dan raken er twee keepers geblesseerd en sta ik ineens hier in de derde divisie onder de lat. Het kan snel gaan…
Ik ga natuurlijk wel de gezonde concurrentie aan met Olivier Pabon, maar we hebben geen vervelende gevoelens naar elkaar. Dat het vandaag met mij in de goal ook lekker ging, daar wordt ook hij alleen maar beter van. Samen met Brent van Bockel zijn we een prima drietal!”

Artuur Zutterman

“Ik schrok me de tandjes toen ik jou in die beginfase zag schutteren. Wat was er aan de hand?”
“Hahaha! Ja, ik óók!” lacht onze Belgische kanjer breeduit. “Nee, die eerste vijftien minuten was ik niet best, nee. Maar daarna heb ik me weer goed hersteld volgens mij. Ik heb daarna die knop weten om te draaien. Ik weet dat ik goed genoeg kán voetballen om me over een slechte fase heen te zetten…”
“Het blijft knap hoe je je er overheen hebt weten te zetten…”
“Ja, ik was er ook inderdaad toch best wel blij mee toen het weer beter ging, want het is zeker niet vanzelfsprekend dat het je lukt om weer in je spel te komen.”
“Onze eerste driepunter. Hoe voelt dat?”
“Ja, heerlijk! Het was ook broodnodig. Vorige week één puntje na een mooie comeback. Vandaag dan drie punten tegen een op papier best goed team. Het is tenslotte een voormalig tweede divisionist.”
“Wat jij individueel in die beginfase meemaakte, dat zag ik ook met het team als geheel gebeuren….”
“Ja, dat is zeker waar! Er ligt een beetje een lijn met wat het team deed, die eerste fase was niet goed, maar dat hebben we ook als team kunnen omdraaien en hebben we het tweede deel van de eerste helft en een groot deel van de tweede helft gevaarlijk kunnen zijn. Met dank ook aan Milo die ook zeker die drie punten voor ons gepakt heeft. Met dit resultaat en met deze weerbaarheid kunnen we met alle vertrouwen naar volgende week.”
“Ik was toch even bang voor het begin van de tweede helft. Daarin willen we nog wel eens minder scherp van start gaan…”
“Ja, daar hebben we ook in de kleedkamer genoeg op gehamerd.”
“Vorig seizoen gingen we ook vol goede moed naar HSC’21 om daar drie punten te gaan pakken, maar we werden kansloos afgedroogd…”
“Ja, ik zat die wedstrijd op de tribune en het was inderdaad niet prettig om naar te kijken. We hebben daar zeker nog wat recht te zetten. Maar als we gewoon een goede trainingsweek met z’n allen maken en er positief heen gaan, dan moet het mogelijk zijn om daar weer drie punten te gaan halen.”
“Als we ons realiseren dat we vandaag zo’n zeven geblesseerde spelers telden die maar zo in de basis hadden kunnen staan, dan vraag ik me af waar dit gaat eindigen als iedereen weer fit is!”
“Goh, haha! Het is wel wat vroeg en je moet natuurlijk wel zo hoog mogelijk mikken. Maar stiekem zit het ook wel een beetje in mijn achterhoofd. We kunnen gewoon lekker voetballen, goed verdedigen, er kan echt wel wat moois in zitten. Maar laten we eerst maar eens beginnen met ons zo snel mogelijk te handhaven. Elk puntje dat we pakken is gewoon ‘heilig’. We moeten dat gevoel van urgentie hebben dat we vorig seizoen een beetje te laat kregen. Maar dat gevoel zit er nu al wel in: elk punt is belangrijk! Als we met de mindset van die tweede helft tegen Genemuiden spelen en de puntjes blijven sprokkelen, wie weet waar we dan eindigen…”

Jeroen Lamme

“Drie punten. Ik had er ook eigenlijk een heel klein beetje op gerekend…”
“Zo!!”
“Het is toch een ploeg die vorig seizoen redelijk kansloos uit de tweede divisie degradeerde, die dit seizoen hele wisselvallige resultaten op de mat legde, dus ik dacht dat dit wel een tegenstander was waartegen een driepunter mogelijk moest zijn…”
“Ja, dat is beter geformuleerd. Ik had niet gedacht dat we hier voor honderd procent zeker zouden gaan winnen, want ik zag dat ze ook bij Sparta Nijkerk hebben gewonnen en ze stonden toch maar mooi ergens in de middenmoot. Ik sloot niets uit, maar zo zeker was ik er niet over.
Na die slechte eerste fase konden we gewoon lekker ons eigen spelletje spelen, zeker na die 1 – 0.”
“Ik meende ook weer méér voetbal te zien in de ploeg dan de laatste weken. Ik heb dat een tijdje gemist. Voelden jullie dat ook zo?”
“Ja zeker! We zijn een redelijk nieuwe ploeg met een nieuwe staf, iets andere visie en dat is wennen aan elkaar. Dat vergt tijd, trainingen en analyseren. EN daar komen we nu langzaam maar zeker steeds een stukje verder in.”
“Je noemt een verschil in visie als een van de oorzaken. Wat is voor jou een van de opvallendste verschillen in visie met vorig seizoen?”
“Euhhhhmm Goeie vraag… “
Meestal is ‘een goede vraag’ een vraag waar de ondervraagde niet direct een antwoord op heeft En dat blijkt ook nu: “Ehm, het is denk ik een combinatie van. Een stukje visie en een andere manier van trainen, andere manier van uitleggen, nieuwe ploeg, nieuwe jongens. Eigenlijk denk ik dat de visie an sich redelijk overeenkomt met die van vorig seizoen. Ook toen waren we een ploeg die vanuit de eigen defensie naar voren voetbalde vanuit de counter. Het wordt ook allemaal steeds duidelijker. In het begin was het nog wel een beetje zoeken…”
“De eerste twintig minuten stonden we toch wel stevig onder druk, onze keeper redt ons. Dat kantelt in ons voordeel en dan na rust sluipt er voor mijn gevoel toch iets behoudends in ons spel…”
“Daar kunnen we nu nog geen touw aan vast knopen. We hebben tegen Gemert voor gestaan, Sportlust zijn we de eerste helft gewoon de betere ploeg en verlies je ‘m in drie minuten, Sparta Nijkerk verlies je in een paar minuten tijds, ondanks dat we elkaar in de rust hadden ingeprent volle bak te gaan. Dus dan zit je nu weer in de kleedkamer met een 1 – 0 voorsprong en ja, wat doe je dán? Ik had wel het gevoel dat we scherper waren dan andere wedstrijden, maar je merkt gewoon dat je minder in balbezit komt en meer onder druk komt. We moesten die storm even zien te overleven en daarna bekroop ons het gevoel dat we wat zekerder stonden. Tot de laatste vijf minuten probeerden we wel gewoon te voetballen, maar in die slotminuten maakt het allemaal niets meer uit, dan denk je alleen maar ‘die bal moet gewoon weg en we moeten die 1 -0 over de streep zien te trekken!’”
“Ondanks dat HSC’21 nog puntloos onderaan staat, ben ik daar toch wel wat bevreesd voor…”
“Ja, thuis 1 – 2, uit 4 – 1 en dat laatste deed zeker heel veel pijn. Daarom denk ik dat we elkaar deze week op moeten peppen dat we er vol op zullen moeten met wéér een wedstrijd om zes uur ’s avonds, dan gaan er toch weer andere dingen spelen. HSC’21 is nu ook een ploeg die inzakt. Dit gaat echt een heel andere wedstrijd worden waarin anderen dingen van ons verwacht worden. Dat ging er volgens mij ook vorig seizoen fout, dat we ons lieten verleiden om op hun helft te gaan voetballen en toen werden we in de counter geslacht! Maar ons grootste gevaar blijft de onderschatting, dat moeten we gelijk uit ons hoofd zetten en juist nu zien te gaan presteren! Hier moeten we punten gaan pakken waar we dat tot nu toe mochten…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik weet niet goed wat ik nou van onze ploeg moet vinden. Ze verbazen me vaak in meerdere opzichten. Soms verbijsteren ze me met knulligheden die ik in het pupillenvoetbal niet meer tegenkom. Soms komen ze dan echter ineens tot mijn verrassing met sprankelend voetbal en wedstrijden die me (soms ook ondanks het resultaat) positief verbazen.
Ik stelde verschillende mensen de vraag waar deze ploeg zou kunnen eindigen als we een fitte selectie zouden hebben. Uiteraard houdt men zich na slechts vijf speelronden stevig op de vlakte: er valt immers nog geen peil op te trekken: Genemuiden draait mee in de top vijf, maar als Huizen nog een kwartier door had kunnen voetballen daar in Genemuiden, dan hadden we die wedstrijd maar zo winnend af kunnen sluiten. De openingswedstrijd speelden we tegen een Sparta Nijkerk dat toen nog vol van de kampioensaspiraties bulkte. Speel je die wedstrijd halverwege het seizoen, dan had ik het ondanks een zwaar gehavend Huizen nog zo net niet geweten. Gemert werd al vlot op achterstand gezet, maar Huizen kwam gewoon die onweersstop niet lekker te boven. Sportlust werd de eerste helft over de knie gelegd, maar het trok in luttele minuten de overwinning toch naar zich toe. ADO’20 was echter een goed half uur (twintig minuten aan het begin en de laatste tien minuten) eigenlijk een maatje te groot voor Huizen, maar Huizen pakte wel gewoon een knappe driepunter.
ADO’20 heeft de ploeg voor dit seizoen grondig gerenoveerd na de degradatie uit de tweede divisie. Het zou me dan ook zeker niet verbazen als die ploeg straks langzaam aan een opmars begint die maar zo ergens in de top vijf zou kunnen gaan eindigen. Zeker geen wonderploeg wat ik vandaag aan het werk zag, maar als het straks verder ingespeeld raakt?
De marges liggen dicht bij elkaar. De ploegen ontlopen elkaar niet zo veel in deze derde divisie. Opvallende lijstaanvoerder Rohda Raalte verloor weliswaar dit weekend bij DVS’33, maar dat is an sich niet zo vreemd. De Raaltenaren zagen elf nieuwe spelers komen en acht spelers vertrekken. Twee ploegen zijn nog zonder nederlaag: dat sterke DVS’33 dat Rohda naar de eerste nederlaag speelde, en… het Genemuiden van Arnold Klein… Hoewel men in Genemuiden zelf op de middenmoot mikt, draait het dus toch maar gewoon uitstekend mee op de vierde plek van de ranglijst. En ook daartegen speelden wij dus weer een prima tweede helft en joegen het de mannen van Klein dun door de broek! Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar!
Er zijn geen ‘makkies’, ik memoreerde het al eerder. Iedere wedstrijd is een finale. Spelen op 99% betekent gewoon een zekere nederlaag – tegen welke ploeg dan ook!
Laten we dat vooral in gedachten houden als we om zes uur aan moeten treden in het verre Haaksbergen.
Ik vind het een gruwel! Wat de KNVB bezield heeft om deze regeling te bedenken is mij een raadsel. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat er spelers zijn die bewust voor een zondagclub kiezen als ze op zaterdag moeten werken. Maar zes uur beginnen, betekent ook voor die spelers om een uur of vier op de club zijn. Ik vraag me dan ook in alle oprechtheid af hoeveel van die spelers er daadwerkelijk op de zaterdag werken.
Haaksbergen is 130 kilometer rijden. Anderhalf tot twee uur met de bus onder etenstijd. Het is eigenlijk geen doen. Dan straks ook nog eens terug, na anderhalf uur rijden thuiskomen bij een lege kantine, met als we geluk hebben nog net twee kantinehelden die de boel voor ons open hebben gehouden. Bij voorbaat mijn dank, maar ik vind het maar een ergerlijke misstand in deze competitie. Het betekent ook dat veel mensen toch besluiten die verre tocht niet te gaan maken en Huizen voor een handjevol supporters die lastige wedstrijd moet gaan spelen. Het is helaas niet anders, maar vrolijk word ik er niet van!

Vandaag was het in ieder geval weer fijn langs de lijn. Zenuwslopend, maar met een heerlijke beloning!

PS: Ik vond een petje dat iemand op de stoeltjes voor mijn schrijftafeltjes had verloren. Ik heb het ding afgegeven achter de bar!