Blessures

Opnieuw slaat de pechduivel toe in de equipe van Rob de Groot: nu is het weer Jaylon Moi Thuk Shung die zich bij de groep geblesseerden voegt waar Dennis Lamme en de onfortuinlijke Stefano Fransberg ook opnieuw plaats hebben genomen. D’r blijft onze geplaagde trainer ook niets bespaard, zo krijg je nooit een ingespeeld team op de mat als de een na de ander moet afhaken met blessures en je telkens moet improviseren om een effectief team op de been te krijgen.
Ahmed al Mahdi is gelukkig wel weer fit genoeg om op de bank te kunnen beginnen en ook Robbie Schipper is weer inzetbaar. Roeien met de riemen die De Groot heeft, dus. Van Bockel op goal, Zutterman, Lamme, Vrakking en Kozjak achterop, middenrif Kruize, Lo-Asioe, Tijmen Bakker, voorop Vivié, Charif, Ohm. Ondanks alle absenten, toch wel een team waar ik vertrouwen in heb.
Bij de gastheren begint Niels Grevink – de ‘held’ van IJsselmeervogels – op de bank. Verder hoor ik van Arnold Klein dat zijn ploeg nagenoeg compleet zal aantreden tegen onze mannen.
Hoe is de domper van afgelopen woensdag verwerkt met slechts één training tussen die fatale woensdag en deze nieuwe speelronde? Dat is de voornaamste vraag waar we straks een antwoord op zullen krijgen.
In de drukbezochte businessruimte van Genemuiden een nieuw fenomeen: het digitale programmaboekje… Even scannen met de telefoon en een keurig verhaaltje duikt op op je mobiel. Moet je natuurlijk wel met een mobiel om kunnen gaan en ik vraag me af hoeveel (oudere) digibeten aan het lezen van dit proza toe zullen zijn gekomen. Überhaupt gaat mijn voorkeur uit naar een stukje druk– of stencilwerk: even wat opzoeken betekent elke keer die telefoon voor tevoorschijn toveren. Nee, ik heb in de loop der seizoenen al veel leuke vernieuwingen gezien bij die actieve Genemuiders, maar hier kan ik niet echt warm voor lopen. Ik hoop dat ze een tellertje bijhouden van het aantal keren dat het programmaboekje naar een telefoon werd verzonden. Ik ben benieuwd!
Even zoeken naar de charmante verschijning van Irene, de vriendin van Arnold Klein. Navraag bij Arnold leert me dat ze herstellende is van een operatie. Vanaf deze plek dan ook mijn welgemeende beterschapswensen! Jammer, ik had me echt verheugd op een weerzien.
Waar de Huizer aanhang nog wel eens bij uitwedstrijden in de meerderheid is, gaat dat vandaag zeker niet op: het is een drukte van belang op het zonovergoten Sportpark De Wetering.
Er bereiken mij de laatste tijd wat berichten van ‘supporters’ die de club nadrukkelijk de rug toe hebben gekeerd. Dat hebben we als club uiteraard maar te respecteren, maar ik begrijp het niet. Het blijft toch je cluppie? Wellicht ben ik er één van het oude stempel, iets met clubliefde of zo.
Het zonnetje lokt veel toeschouwers om de zijlijn en dus vind ik makkelijk een plekje op de toch wel wat krap bemeten tribune. De smerige stoeltjes rechts naast me blijven vrij en dus kan ik zelfs wat ruim zitten.
Nadat jubilaris Rens van Benthem (5 seizoenen) letterlijk in het zonnetje is gezet en pupil Jens vd Kamp soepeltjes gescoord heeft, kunnen we dan van start…

Herstel?

Huizen lijkt zich na de dramatische bekernederlaag van afgelopen woensdag inderdaad wat hersteld te hebben. In de openingsfase speelt het zeker op balbezit en tast de Genemuider ploeg voorzichtig af. Dan een diepe pass op Jostein Ohm die er helaas niet in slaagt om in één beweging de bal aan te nemen en zijn man te passeren. Maar ook Genemuiden heeft zich niet in het tenue gestoken om toe te zien hoe Huizen lekker rond tikt: op een pass van Rutger Etten gaat Berwout Beimers goed door over de flank en zijn voorzet bereikt het hoofd van Arend van de Wetering die de bal ruim over de goal van Van Bockel kopt. Een schot voor de boeg van de thuisploeg.
De eerste corner van de wedstrijd is voor Huizen. De bal komt wel goed voor, maar Huizen weet er geen gevaarlijke situatie uit te creëren.
In de achtste minuut valt een scherpe pass net over Kozjak en daarmee voor de voeten van Hadde Pleijsier. Brent van Bockel onderkent het gevaar en stort zich manmoedig voor de nu volledig vrijstaande Pleijsier en dwingt de middenvelder zo tot een lob. De bal raakt de lat vol, waarna de terugkaatsende bal door spits Jasper Tuinman vlekkeloos kan worden binnengekopt… Een fikse domper voor onze mannen bij wie  het zelfvertrouwen bepaald niet tegen de plinten zal hebben geklotst.

Kansen en mogelijkheden

Een vrije trap wordt dan in de twaalfde minuut slim genomen door Sergio Kozjak die weer een uitermate degelijke partij zou spelen. De bal krult gevaarlijk dicht voor de tweede paal langs waar Saber Charif gretig een poging doet om de voorzet binnen te gaan tikken. Maar hij ziet helaas de bal aan zich voorbij schieten.
Berwout Beimers is zo’n speler waarvoor ik graag mijn kaartjes koop. Artistiek, lekkere acties, voetballer naar mijn hart. Als ie echter bij de tegenpartij speelt, dan is dat uiteraard weer niet zo best voor mijn hart. Berwout dolt na een klein kwartier onze halve defensie en legt de bal panklaar voor Van de Wetering. De kopbal ontbeerde gelukkig de juiste richting. Maar het objectieve deel van mijn voetbalhart genoot heel even.
Beimers is een opportunist en met een afstandsschot probeert hij kort daarop Brent van Bockel te verrassen. Dat lukt maar gedeeltelijk: Brent moet wel lossen, maar werpt zich bijtijds weer op de bal voor de instormende Genemuiders kunnen profiteren.
Een gele prent dan voor Jeroen Lamme die zijn man langs zich ziet glippen en aan de noodrem trekt. Een terechte kaart van de voortreffelijk fluitende Giovanni Verhoeve. Niet op een serieuze fout te betrappen!
Met een geweldige sliding verovert Joshua Lo-Asioe de bal en zet al ‘zitvoetballend’ Jostein Ohm aan het werk. De gelijkmaker lijkt nu een zekerheidje, want onze lange spits heeft al wel bewezen dat je dit soort kansen wel aan Jostein kunt overlaten! We houden de adem in als Jostein op de goal afstuift en we veren al bijna op als Jostein ineens ‘ruzie met de bal’ krijgt en op een meter van de goal de bal alsnog verspeelt… Aiiii…. Dit zou niet de wedstrijd van Jostein worden. Kort daarop verovert hij de bal op het middenveld en probeert het met een afstandsschot. Als er al een kant en een wal geweest zouden zijn, dan had hij die dus niet geraakt…
Huizen komt zo voetballend met enige regelmaat dicht bij een kans, maar in die eindfase gaat het dan telkens op het cruciale moment mis en heeft doelman Hidde Streutker opgelucht de ballen voor het oprapen. We schieten aanvallend teveel in eigen voet met onnauwkeurigheden en gestuntel…

Nonchalance

Huizen moet de kansen bijeen zien te schrapen, maar het mist de finesse en de creativiteit om potten te breken op De Wetering. We hebben geluk dat de Genemuiders ook bepaald wat nonchalance in hun spel leggen. Een vrije schop van Rutger Etten veroorzaakt een ware schiettent voor de goal van Van Bockel. Het is meer geluk dan wijsheid dat Huizen hier ongeschonden uit tevoorschijn weet te komen. Een splijtende pass dan op het halve uur en Tuinman dreigt vrij voor Van Bockel op te gaan duiken. Gelukkig is onze invaller doelman alert en er op tijd uit.
Een fraaie combinatie van Huizen, dan. Joshua ontvangt de bal in een naar scoringskans ruikende positie. Maar de pass is net niet lekker, de uithaal niet venijnig genoeg en Streutker kan opnieuw ‘rapen’.
Ook nog geel voor Joshua Lo-Asioe als hij in de drieëndertigste minuut Van Benthem vastgrijpt op het middenveld. Opnieuw een kaart waar geen discussie over mogelijk was. Áls men arbiter Verhoeve wat zou kunnen verwijten, dan was het hooguit wat lichte inconsequenties bij het uitdelen van die kaarten, maar wat mij betreft floot hij een vlekkeloze wedstrijd.
Zutterman gaat weer onverzettelijk door over de flank. De voorzet is goed en Saber Charif doet zijn naam (Saber = sabel) niet echt eer aan met de kopbal die hij daar uit produceert: recht op doelman Streutker af die opnieuw weinig hoofdbrekens heeft om zich het leer eigen te maken.
De nonchalance van Genemuiden wordt wellicht het best geïllustreerd bij de poging van Jens Jurn Streutker die met de hak een voorzet bij de eerste paal tracht af te ronden. Deze keer is het Van Bockel die de bal zo op kan rapen. Nog even schrikken als een corner voorbij de tweede paal door Berwout Beimers lijkt te worden binnengekopt. Gelukkig voor ons treft Beimers het zijnet en kunnen we op de tribune weer opgelucht adem halen.

Rust

Nadat Van Bockel er met twee vuisten nog een keer op een corner goed bij heeft gezeten, gaan we dan rusten. Ondanks die vroege en wat gelukkig tot stand gekomen treffer, zit Huizen dus nog steeds in de wedstrijd zoals dat heet. Huizen verschaft zichzelf best wel de nodige mogelijkheden, maar weet daaruit doelman Streutker niet tot echte reddingen te dwingen. Tot échte kansen komt het eigenlijk niet door eigen gestuntel, wegspringende ballen bij aannames, passes die net verkeerd uitkomen waardoor de ontvanger er eigenlijk niks meer mee kan aanvangen… Doelman Streutker kon zich deze eerste helft dan ook beperken tot wat simpel raap– en vangwerk en wat spelhervattingen.
Als ik op het veld kijk, dan lijkt Justen Kuiper zich klaar te gaan maken voor een directe invalbeurt voor de tweede helft. Ik denk dat dit een uitgelezen gelegenheid is voor ons jonge talent om te laten zien wat we hier in de ‘kuip’ hebben. Ik denk dat zijn grilligheid en scoringsdrift best wel eens van pas zouden kunnen komen.

Dreun!

Genemuiden staat al weer op het veld en Huizen laat nog even op zich wachten. De laatste tactische aanwijzingen vergen blijkbaar wat extra tijd. Maar kennelijk heeft De Groot toch geen tijd genoeg gehad, want de tweede helft (met Al Mahdi voor de tegen zichzelf knokkende Ohm) is nog geen minuut onderweg of de 2 – 0 knalt al tegen het net. Een voorzet van Beimers na een mislukte combinatiepoging schiet voor de goal lang en lijkt bij de tweede paal door Van Benthem jammerlijk te worden gemist. Met de rug naar de goal weet Van Benthem van een meter afstand zijn mispeer echter toch nog met de hak in het dak van het doel te werken. Wat een dreun! Wat een ongelofelijk slecht begin van deze tweede helft. Einde oefening voor Huizen. Nu maar hopen dat we niet weggeveegd worden met een vernederende monsterscore… Hoe komt Huizen deze dreun nog te boven?
Wel, simpel… Soms heb je een ‘simpele’ speler nodig om een simpel doelpunt te maken. Een speler die de bordjes met tienen niet omhoog laat schieten bij de jury, maar die gewoon zijn stinkende best doet, zich het snot voor de ogen werkt, nooit opgeeft, meer karakter dan kapsones heeft, een bikkel of – zoals Jan Gooijer na afloop zou opmerken – een Feyenoordtype! Een simpele combinatie over de flank brengt de bal via Saber Charif bij Al Mahdi die scherp voorzet. Dan is daar Tijmen Bakker die in die bal ‘gelooft’ en de wellicht wat door die eerste helft in slaap gesuste doelman Streutker aftroeft. Streutker denkt een simpele vangbal te ontvangen, maar dan is daar die als immer rode kop van Tijmen Bakker die bal voor zijn graaiende handen wegkopt en zo Huizen na twee minuten naar de aansluitingstreffer en de herleefde hoop kopt. Huizen zit weer in de wedstrijd! Bakkie!

Ziekenboeg

Na vijf minuten een hoge indraaiende corner van Genemuiden. Brent van Bockel gaat dapper naar de bal toe en bokst weg. Dan krijgt hij een enorme beuk in de rug en smakt hard tegen die metalen rand waarmee het net achter het doel op de grond wordt gehouden. En daar kon iets in de hand van Brent niet helemaal tegen. Verzorging mag niet meer baten: ook onze invaller doelman moet geëmotioneerd het veld verlaten en moet met een gebroken middenhandsbeentje het gips in… Als we arbiter Verhoeve iets mogen verwijten, dan is het dat hij de dader er ongestraft mee weg liet komen. Derde doelman Milo de Man moet snel klaargestoomd worden en moet stijf van de zenuwen (zoals hij na afloop zou verklaren) de plek onder de lat innemen om zijn debuut in de Huizer hoofdmacht te maken. De vrije trap die Verhoeve dan weer wel toegekend (’t was blijkbaar dus wel degelijk een overtreding) had peert hij nerveus in één keer over de zijlijn. Het is Milo vergeven.
Er zit ‘vuur’ in Huizen na rust. Het dringt aan en drukt Genemuiden achteruit. Eerst is het Zutterman die na goed doorzetten van Al Mahdi een voorzet vanaf de achterlijn net aan de verkeerde kant van de lat doet belanden, even later is het Dani Vivié die Jasper Tuinman aftroeft en er als een speer vandoor gaat. De voorzet is in volle sprint en dat gaat ten koste van de precisie. De mee opsprintende Saber Charif aan de andere kant probeert nog met een artistieke snoekduik met zijn hak a la Rafael van der Vaart de bal binnen te werken, maar dat was net iets teveel gevraagd van onze ijverige spits en de bal vliegt gevaarloos verder. Maar de toon is gezet: Huizen geeft zich bepaald nog niet gewonnen!

Wissels

Het is voor Arnold Klein het signaal om in te grijpen. Gelijk hij bij Huizen altijd deed, is voor hem het hele uur een wisselmoment en hij brengt Ramon Beens en de held van IJsselmeervogels Niels Grevink in de ploeg voor Rutger Etten en Hadde Pleijsier.
Een goede fase van Elijah Kruize die even de grote aanjager op het middenveld is. Hij strandt dan weliswaar in het Genemuider strafschopgebied, maar lijkt zonder meer aan een hele sterke fase bezig. Hij stuwt Huizen richting gelijkmaker; het lijkt inmiddels een kwestie van tijd voor Huizen loon naar werken zal gaan krijgen.
Dan toch ook geel voor Genemuiden als Gerben Kolk er gemeen ingaat bij Artuur Zutterman. De vrije trap leidt via een omweg tot een corner en Huizen draait Genemuiden de duimschroeven nog wat vaster aan. De onrust begint wat door te klinken in de geschreeuwde aanwijzingen vanaf de zijlijn. Klein is er duidelijk niet gerust op.

Doodsteek?

Dan wordt die gevaarlijke Grevink neergelegd op een meter of twintig van de goal. Het is Rens van Benthem die zich achter de bal zet. Een klein Huizer muurtje wordt opgesteld, de afstand is immers fors, maar een specialist zou er best wel wat mee kunnen. Van Benthem is blijkbaar zo’n specialist, want als het muurtje opspringt wordt duidelijk waarom er soms een muurligger wordt gebruikt. De bal schiet onder/door het muurtje en via de binnenkant van de paal slaat de bal binnen achter de verraste Milo de Man. 3 – 1 en ik vraag me in arren moede af hoeveel tegenslagen een ploeg te boven kan komen. Eerlijk gezegd geef ik eigenlijk geen stuiver meer voor onze kansen…
De Groot brengt dan toch Justen Kuiper in het veld voor de leeggespeelde Dani Vivié en Thomas Kamstra komt de eveneens leeggespeelde Elijah Kruize vervangen. Arnold Klein gooit Bart-Jan Brouwer in de strijd om Nick Buitink af te lossen.
We hebben nog ruim een kwartier te gaan als een diepe bal richting Genemuider helft gaat. Daar gelooft Kamstra wel in en op volle snelheid jaagt hij richting Streutker. Op de middenstip timet een verdediger verkeerd, glijdt op zijn gat, en dan ligt de weg naar doelman Streutker een volledige speelhelft lang open voor de sprintende Kamstra. Streutker weet dat hij aan de bak moet en de ervaren doelman wacht zijn kans af, laat zich niet verleiden tot een wilde sprint waar Kamstra met een lobje van zou kunnen profiteren. Streutker blijft goed op de benen en wacht tot Kamstra de beweging maakt. Als die beweging oog-in-oog met onze jonge aanvaller dan komt, werpt de doelman zich dapper voor de bal en weet zo Kamstra het scoren te beletten. Achteraf zou de namijmerende Kamstra verklaren dat hij het jammer vond dat hij niet achtervolgd werd, dan zou hij eerder gehandeld hebben. Nu kreeg hij naar eigen zeggen gewoon teveel tijd om na te denken en alle opties te overwegen. En dat schijnt dus dodelijk te zijn voor een spits, hoor ik vaker…

Of toch nog?

Huizen blijft manmoedig op zoek naar de aansluitingstreffer. Genemuiden houdt wat gezapig tegen en gelooft het verder wel. ‘Die zit in de tas!’ lijkt de algemene gedachte bij de mannen van Klein. Streutker moet dan toch nog een keer gestrekt op een verre inzet van Al Mahdi en Niels Grevink slalomt nog maar eens nonchalant door onze defensie tot Jeroen Lamme hem een vastberaden halt toeroept. Milo de Man onderscheidt zich op een schuiver van invaller Beens die hij netjes uit de hoek pakt. De wedstrijd lijkt naar het einde door te kabbelen met een Genemuiden dat alleen nog op het laatste fluitsignaal lijkt te wachten en een Huizen dat manmoedig de aanval kiest.
Huizen geeft echter nog steeds niet op. Nog slechts zes minuten resten ons voor twee goals als de bal rakelings over de kruin van Joshua Lo-Asioe scheert. Ooit had hij een dikke bos krullen, daarmee had hij wellicht net het verschil kunnen maken. Nu vliegt de bal naast de goal van Streutker. Inmiddels is ook Robbie Schipper binnen de lijnen verschenen voor de met krampverschijnselen kampende Tijmen Bakker die met zijn laatste sliding zijn honderd procent meer dan gegeven heeft.
Kamstra test Streutker vanaf de zijkant. De doelman bokst de bal wat krampachtig het veld weer in waarna een inzet via de grond van Al Mahdi paniekerig van de doellijn wordt gewerkt door Gerben Kolk. Die aansluitingstreffer hangt gewoon nog steeds in de lucht!
Robbie Schipper neemt de corner vanaf onze linkerkant. Kort via Justen Kuiper op Saber Charif die een gaatje ziet en diagonaal de bal vanaf een meter of twintig de uiterste hoek in jaagt! Daar is ie dan die aansluitingstreffer, met nog vier minuten te gaan.
Zou het?
Kan het?
Het zal toch gebeuren!
Hoop en ongeloof strijden om de overhand in uw Apenstaartjes bovenkamer.
De negentig staat inmiddels op de klok als Huizen opnieuw een corner mag nemen. De spanning zit er nu bij Genemuiden toch ook wel flink op. Weer is het Schipper die de corner perfect bij de eerste paal neerlegt. Daar duikt onze boomlange verdediger Tim Vrakking op die genadeloos met een knallende kopstoot de afwachtende houding van doelman Streutker afstraft! 3 – 3 en ik kan wel janken van geluk!
Kort daarop duikt Vrakking opnieuw op, nu bij de tweede paal op een heerlijke krulbal van Schipper die terug kan zien op een prima invalbeurt. Deze keer mist de inzet de richting voor de winnende treffer. Nog een streep van Al Mahdi die maar rakelings het doel te hoog zoekt en dan is het na vijfennegentig minuten dan toch gedaan met de sensatie. Huizen en Genemuiden krijgen ieder wat hen toekomt: een punt. Een punt dat voor Huizen smaakt als een overwinning, voor Genemuiden als een nederlaag…

Rob de Groot

“Ik ga je niet feliciteren met een punt, maar wel met die geweldige wederopstanding in die tweede helft. Wat een karakter, wat een spirit!”
“Ja ja, bedankt Ron! Ik sluit me daar graag bij aan!”
“De eerste helft komen we er eigenlijk toch niet echt aan te pas. Ik vond wel dat we beter voetbalden dan woensdag, maar daar was niet zo héél veel voor nodig. Dan krijg je na twintig seconden nog een tweede goal tegen en dan toch de rug nog weten te rechten. Dat vind ik grote klasse!”
“Dat laatste daar ben ik het mee eens: dat karakter en de rug rechten, het omgaan met teleurstellingen. Ik vond ons de eerste helft wel goed voetballen, alleen vond ik ons heel slordig in die laatste fase. Jostein een paar keer kansrijk door, een paar voorzetten waarop we eigenlijk staan te slapen voor goal. Drie, vier momenten waarop je in mijn optiek zó kansrijk bent dat het in ieder geval moet komen tot een doelpoging…”
“Die keeper heeft de eerste helft eigenlijk geen redding hoeven te verrichten…”
“Ik denk dat er drie, vier ballen bij hem voorlangs scheren waarbij hij geen redding kán verrichten, maar waarbij ik dan wel denk van ja, als je daar net iets zuiverder bent in je passing, dan kan ie ook geen redding verrichten, maar dan zit ie er gewoon in! Ik vond ons die eerste helft vooral slordig op de belangrijke momenten…”
“Op de een of andere manier heb je dat in de rust weten om te zetten…”
“Ja, dat moet ik nog even terug gaan kijken. We hadden het er nog over dat de eerste minuten van Genemuiden altijd gevaarlijk zijn, dat is gewoon een heel sterk punt van hun speelwijze. Alleen stonden we dus die eerste minuut weer even nog niet helemaal ‘aan’. Tegen Sportlust was zo’n moment de wedstrijd weg, tegen Eemdijk kwamen we direct ook weer in de wedstrijd. En dat was nu ook weer het geval. Dan hebben we genoeg momenten om de wedstrijd echt naar je toe te trekken en krijgen we toch die 3 – 1 nog tegen terwijl we op dat moment de dominante ploeg waren. Dan krijgen we die enorme kans van Thomas Kamstra die alleen voor de keeper verschijnt. Die moet er op dit niveau gewoon in. Als dat was gebeurd, dan had ik het nog niet geweten, we zaten toen zo lekker in die wedstrijd en waren we er van overtuigd dat er hier wat te halen viel…
Dat we toch doorgingen ondanks de teleurstelling van die gemiste kans, dat is waar ik het meest blij mee ben. We hebben het er donderdag met zijn allen over gehad. Woensdag hebben we in de kleedkamer elkaar verteld wat we er van vonden en zijn daar donderdag nog even op teruggekomen. Als je na zo’n tegenslag twee dagen later zó terug weet te komen, dan vind ik dat we dáár in ieder geval een stap hebben gezet. Nu moeten we dit voor de komende maanden als basis zien neer te leggen.
“Ik vind dat de manier waarop we die tweede helft gespeeld hebben weer hoop geeft voor die toekomst…Die hoop was ik na woensdag toch wel even kwijt…”
“Ja, zeker ook weer als we kijken naar alle mensen die toch weer niet beschikbaar waren. We hadden nu ook weer mensen nodig die een week geleden nog nergens op gerekend zullen hebben. Dat zullen we gaande het seizoen nog wel vaker een beroep op moeten doen.”
“Deze ploeg draaide toch gewoon in de kopgroep mee. Dat maakt dit resultaat eigenlijk extra knap…”
“Ja, Genemuiden is een hecht collectief met veel fysieke kracht. Sterk in standaardsituaties. Als ze er uit komen uit dat gesloten blok, dan is het iedere keer gevaarlijk. Zij brengen het eigenlijk iedere wedstrijd, bij ons is dat nog wat wisselvalliger. Zover zijn wij nog lang niet.”
“Heel worden en heel blijven…”
“Ja, we hebben volgende week gelukkig weer een normale week. Ik heb ook van tevoren aangegeven dat we drie volwaardige eerste selectiekeepers moesten hebben. Dat blijkt nu maar weer. Je hebt misschien heel veel seizoenen dat er niks gebeurt met je keepers, maar dit is precies waarom we er drie hebben!”

Saber Charif

Zijn waanzinnige goal was cruciaal. En dus even een babbeltje met onze nieuwe spits.
“Hej Saber! Scóór je een goal, zit ik net even te schrijven en zie ik ‘m niet! Beschrijf ‘m eens voor me!”
“Nou, hij was wel het bekijken waard!” Lacht Saber zelfvoldaan. “We deden een variantje bij een hoekschop. Ik merkte dat ik wat vrije ruimte kreeg. Ik neem de bal goed aan, leg ‘m achter mijn standbeen klaar en jaag ‘m de kruising in!
Dit is voor mij de eerste en spitsen zeggen dan altijd dat ze ‘los’ zijn nadat ze de eerste erin hebben liggen. Het maakt mij niet uit of het een beauty of een intikker is, een goal is een goal. Nu gaan we hier vandaan alleen maar meer groeien. Maar je ziet: het is Tim Vrakking die de 3 – 3 maakt en dus gaat het vooral om de teamprestatie.”
“De eerste helft kwam Huizen eigenlijk niet echt in het verhaal voor. Speelde jij ook wat ‘ongelukkig’…”
“Jij noemt het ‘ongelukkig’, ik noem het liever groeien in de wedstrijd. Dat moet je aan voelen als spits. Als ik de ruimte krijg, dan ga ik gewoon de dribbel aan. Dat gevoel heb ik gewoon nodig om hem in de tachtigste minuut nog lekker te kunnen raken,” klinkt het zelfverzekerd.
“Nou, we zijn er nu in ieder geval hartstikke blij mee, zeker na woensdag…”
“Ik denk dat woensdag ook een goed moment van groei was. Dat merk je van buiten misschien niet zo direct, maar als je erin zit, dan voel je dat we die stappen aan het maken zijn. Je zag nu ook dat we in de slotfase inderdaad opportunistischer gingen voetballen, gingen aanvallen en er vol in gingen. Iedereen had er plat gezegd een beetje ‘Amsterdamse schijt’ aan!”
“Ja, we stonden op een gegeven moment 3 – 3 en toen trok het halve elftal nog naar voren…”
“Dat voelen we ook aan in de wedstrijd. We vulden elkaar heel mooi aan. We raken steeds meer op elkaar ingespeeld. We hebben nu wat nieuwe spelers en dat moet even op elkaar ingespeeld raken qua speelwijze. Dat verklaart wellicht de moeizame start, maar ik vind eigenlijk dat we de kwaliteiten hebben om dat juist niet te hoeven hebben.”

Tim Vrakking

Bescheiden wacht Tim zijn beurt af om voormijn microfoontje te verschijnen. “Hee Tim, wat lekker,” fluister ik wat samenzweerderig…
“Ja, uiteindelijk zeker, ja! Ja, we kregen de tweede helft natuurlijk meteen die tweede goal tegen. Ik vond dat zó zonde, zo onnodig. Daarna pakten we het goed op en waren we goed aan de bal en hadden de controle over de wedstrijd. Dan krijg je vrije trap ook nog eens tegen. Ik had toen zoiets van ‘Verdorie! We gaan echt niet wéér die bietenbrug op!’ Gelukkig hadden we allemaal zoiets van ‘Wat er ook gebeurt, we blijven gewoon doorgaan!’ In tijdsbestek van tien minuten hebben toen iets van zes, zeven kansen gecreëerd en had ik zelfs nog kans op de winnende. Ik kwam helaas niet goed uit met mijn stappen en zag de bal laat aankomen…”
“Afgelopen woensdag had je een wat minder momentje…”
“Ja, klopt. Ik baalde zo dat ik terug in de bus twee uur lang alleen maar naar buiten heb gekeken. Ja, dat mag me echt niet gebeuren. Het zit wel een beetje in mijn spel, maar zo’n fout mag ik van mezelf gewoon niet maken.”
“Vandaag heb je het wel weer ruimschoots goed gemaakt!”
“Ja, ik hoorde net wat we hier vorig seizoen hebben gedaan. Het is dus altijd lastig hier in Genemuiden. Gelet op het verloop van de wedstrijd mogen we best tevreden zijn met dat punt.”
“Ik heb die tweede helft echt van jullie zitten genieten!”
“Ja, hier kunnen we gewoon mee verder, dit geeft vertrouwen…”
“En eindelijk weer eens lekker gescoord…”
“Ja, maar wel ook weer drie tegen. Maar goed we hebben grotendeels één-op-één moeten spelen. Dan moet je gewoon risico’s nemen… Hier met een punt weggaan is gewoon hoe dan ook een prima resultaat.”

Tijmen Bakker

“Hey Bakkertje…”
“Hey Ron…”
“Zegt de term ’loon naar werken krijgen’ je iets?”
“Jaaa, dat beschrijf je zo heel goed! Dit is puur karakter dat we getoond hebben vandaag.”
“Vooral ook wat jij aan karakter hebt getoond, want ik heb wéér van je genoten, van je inzet, je duels… Tot krampens aan toe!”
“Ja, minuut tachtig was het écht helemaal op bij me. Bij die laatste sliding schoot echt de kramp erin…”
“Je was ongelofelijk belangrijk om na die akelige 2 – 0 de hoop terug te koppen in de Huizer harten…”
“Ja, we kwamen zwak uit de hervatting. Ik zei nog tegen Jeroen Lamme dat we echt scherp moesten zijn in die eerste tien, vijftien minuten na rust. Met 1 – 0 kan er nog van alles gebeuren. En dan krijgen we toch binnen dertig seconden die treffer om de oren. Daarna kon ik gelukkig snel de hoop terugbrengen en dat merkte je ook echt in het veld. Ik zat er eigenlijk niet heel lekker bij, maar die keeper zag er niet best uit. Niet mijn mooiste goal maar hij zit!
De stemming was na woensdag niet best, maar ik denk dat we vandaag een heel goed antwoord hebben gegeven dat we best een goede ploeg zijn met ontzettend veel karakter. 3 – 1 achter en dan nog zó terugkomen, en voor mijn gevoel had er zelfs nog wel een vierde goal voor ons in gezeten.”
“Bij 3 -3 zie ik jullie nog met zijn allen naar voren stuiven. Ik moest denken aan Tottenham – Ajax toen De Ligt ineens ook mee ten aanval trok en Ajax geslacht werd…”
“Ja, dat was wel een beetje overmoedig, maar Jeroen hield gelukkig de controle achterin goed in de gaten. Maar het is gewoon die adrenaline, je wilt toch nog die vierde scoren als je in korte tijd zo vaak weet te scoren. Meer hadden we inderdaad ook eigenlijk niet verdiend, hoor. Pas na die 2 – 1 zijn we pas écht gaan voetballen en hebben we gewoon karakter getoond.”

Robbie Schipper

De groep joelt dat ik de Man-of-the-Match moet interviewen. Met zijn kwartiertje speeltijd had ik ‘m eigenlijk nog niet echt in de planning staan, maar de groep blijft joelen en jennen. “Twee assists!” dringt men aan! “Man-of-the-Match!” klinkt het onophoudelijk.
Tja, dan kan je op een gegeven moment niet anders meer dan toegeven.
“Ik hoor net dat je twee assists hebt gegeven. Die heb ik dan even gemist…” open ik. Dat ‘missen’ liet zich achteraf overigens simpel verklaren doordat ik de hoekschoppen en de nemers daarvan vanaf de tribunekant helemaal niet kon zien en aan de overkant was het net te ver weg om goed de nemer te kunnen onderscheiden in alle hectiek. Maar goed: ere wie ere toekomt…
“Ja, het was inderdaad heel chaotisch in dat laatste kwartier dat ik mocht invallen.
We zaten er de eerste helft wat minder lekker in. Zij gingen met hoge intensiteit van start en zetten hoog druk. Daar kwamen wij maar lastig onderuit en dat is gewoon de kwaliteit van Genemuiden.
De tweede helft kregen we wat meer ruimte en ik denk dat zij met die 3 – 1 wel dachten dat die kat wel in dat bakkie zat. Dan moet je dat gewoon afstraffen en die aansluitingstreffer scoren. We hadden zelfs de winnende nog kunnen scoren!”
“Jullie komen gemotiveerd de kleedkamers uit en da krijg je meteen die 2 – 0 om je oren. Hoe hebben jullie je daar overheen gezet?”
“Ik was natuurlijk in de rust gewoon buiten met de andere wissels. Maar toen ‘Bakkie’ die 2 – 1 scoorde wisten we dat we er weer lekker in zaten. Toen kwam die 3 – 1 eigenlijk uit de lucht vallen en dat was best wel een mentale klap…”
“Maar toen kwam ons geheime wapen: Robbie Schipper…”
“Haha, ja. Het was best wel moeilijk invallen op dat moment. Maar ik kreeg de kans en we wisten dat we twee goals nodig hadden. Daar moesten we alles voor doen. Uiteindelijk hadden we ook de winnende nog kunnen maken, maar ik denk dat we tevreden kunnen zijn met een punt.”
“Wat ik ook erg positief vind is dat jij weer inzetbaar bent…”
“Jazeker! Ik heb heel lang last van blessures gehad, eigenlijk vanaf Rohda Raalte uit vorig seizoen voor de winterstop. Ik heb daarna vaak een terugval gehad in mijn herstel en ben eigenlijk pas twee weken weer helemaal fit. Dus dat was lekker invallen vandaag, zeker! Die eerste was een korte corner met Justen Kuiper die hem goed kaatst. Ik zie Saber Charif randje zestien vrij en die jaagt hem fantastisch binnen. De 3 – 3 kopt Tim Vrakking hem rechtsreeks uit mijn corner binnen!”
“Nou, we zijn ontzettend blij met jouw terugkeer!”
“Haha, nou ik met jullie! Haha!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

‘Dood en begraven’ schreef ik in het korte verslag dat aan deze versie vooraf ging. En zo voelde het zeker toen die tweede erin viel. De eerste helft speelde Huizen wel redelijk, maar het hield niet over, blijkens ook het commentaar van de objectieve toeschouwer naast me die meer belangstelling had voor arbiter Giovanni Verhoeve. ‘n Scheidsrechter rapporteur. Ik hoop dat Verhoeve een prima beoordeling krijgt, want bij mij gaat hij met een dikke plus mijn beruchte database in. Misschien is dat een schrale troost voor ‘m, mocht het rapport toch wat tegenvallen. Het blijven immers toch wel een beetje ‘azijnzijkers’ die rapporteurs 😊
De tweede helft liet Huizen een geweldig staaltje karakter zien. De 2 – 0 zou bij negen van de tien ploegen een streep door welke rekening dan ook getrokken hebben. Maar niet voor het onverzettelijke Huizen. Elk nadeel heb zijn voordeel, stelde Cruijff ooit en als die bekernederlaag dit voor elkaar heeft gekregen binnen de ploeg, dan is het mij allemaal best.
Zand over die woensdagavond!
Een punt in Genemuiden is een prestatie. De mannen van Klein zijn een stugge tegenstander en hoewel ik er zeker geen titelkandidaat in zie, geloof ik niet dat er veel ploegen hier met punten in de tas wegrijden.
Het grote verlies van deze wedstrijd is het uitvallen van doelman Brent van Bockel. Zonder daarmee Milo de Man ook maar iets tekort te willen doen, is het spijtig dat Brent zijn entree in de basis zó tot een einde ziet komen. Ik had het onze jonge keeper gegund om na een jaar ‘banken’ nu eens uitgebreid te kunnen laten zien wat hij waard is onder die lat.
Het puntje van vandaag is dik en dik verdiend. Als we die eerste helft gespeeld zouden hebben als die tweede, dan zou ik er teleurgesteld mee zijn, maar aangezien het toen duidelijk Genemuiden was dat de toon zette, denk ik dat dit objectief gezien de juiste uitslag was voor beide ploegen.
Volgende week nieuwkomer ADO’20 dat aan de poort van De Wolfskamer rammelt. ADO’20 staat op een zesde plek met twee overwinningen, een gelijkspel en één nederlaag. Daar hoeven we dus niet op een makkelijke middag te rekenen. Het oogt van een afstandje wel een beetje als een wisselvallige ploeg, gelet op het 1 – 3 verlies op eigen terrein tegen tien man van Eemdijk (Justin van Groen, 2^e keer geel na zesenzestig minuten). Maar ook brutaalweg met een 0 – 1 overwinning uit Nijkerk wegrijden en 0 – 2 mee naar huis namen vanuit Hoogeveen.
Huizen is met dit puntje toch een plekje gezakt. Je hebt nou eenmaal driepunters nodig om een beetje mee te kunnen doen in de race die derde divisie heet. De manier waarop we het puntje mee de bus in namen vanuit Genemuiden geeft ons hoop en vertrouwen dat die driepunters er zeker aan zullen komen. Of dat aanstaande zaterdag tegen dat grillige ADO’20 zal zijn, dat mag u met mij komen bekijken. Als u niet naar Genemuiden bent afgereisd dan heeft u een geweldige pot voetbal van onze mannen gemist. Een uitgelezen kans om dat gemis aanstaande zaterdag goed te komen maken!

Het was weer fijn langs de lijn!