Tussen hoop en vrees: Sportlust’46

Of je nou wilt of niet, de naam Sportlust roept toch altijd de herinnering op aan die dramatische zaterdagmiddag in september 2024: met 0 – 6 loopt Huizen tegen wellicht de grootste nederlaag in een officiële wedstrijd van haar roemruchte historie aan. Ondanks een goed herstel in de uitwedstrijd zou Huizen ook daar in Woerden weer met lege handen blijven staan. Geen tegenstander dus waar je met plezier naar uitkijkt. Dat is dus de ‘vrees’.
De ‘hoop’ zit ‘m in het feit dat onze kwelgeest van die 0 – 6 inmiddels naar Quick Boys is vertrokken en ik toch stille hoop heb met dit vernieuwde Huizen de eerste punten te kunnen pakken tegen de mannen van Willem Romp. Zeker na het zwaar bevochten gelijkspel tegen Eemdijk denk ik dat we best wel gegroeid zijn.
Sportlust is met een heuse dubbeldeks touringcar op de Wolfskamer neergestreken. Zo’n grote selectie en staf zullen ze nou ook weer niet hebben, dus ik vermoed dat er ook de nodige supporters mee zijn gereisd naar Huizen. Sportlust staat nog zonder puntverlies in de kop van de nog prille ranglijst en als je wint, dan heb je dus vrienden…
Hans van Walbeek is rapporteur voor de KNVB en zal deze wedstrijd onder de loep nemen voor wat betreft de veiligheid. Dat lijkt me nou ook wel weer een wat overtrokken maatregel: zóveel mensen gaan er nou ook weer niet in zo’n dubbeldekker. Daarbij is de verhouding tussen Sportlust en Huizen bepaald niet onvriendelijk. We gaan er dan ook maar vanuit dat deze rapportages willekeurig worden bepaald.
De ziekenboeg begint langzaamaan weer wat verder leeg te lopen. Het wedstrijdformulier vermeldt meer en meer bekende namen: Tim Vrakking zal zelfs weer in de basis gaan starten, maar Joshua Lo-Asioe, Justen Kuiper en Dennis Lamme zitten ook weer op de bank en zijn dus inzetbaar.
Even puzzelen als ik de namen voorgeschoteld krijg. Ik voorzie een 4-4-2 opstelling met Tijmen Bakker, Sergio Kozjak, Saber Charif en Elijah Kruize op het middenveld. Voorin Jostein Ohm en Jaylon Moi Thuk Shung, waarbij ik vermoed dat Kozjak en Charif beurtelings in die spits zullen opduiken.
Is die spitspositie dan niet voor Ahmed al Mahdi? Nee, want helaas is onze hardwerkende topper nu op zijn beurt geveld door een blessure. Het zit onze gekwelde staf ook niet echt mee…
Op mijn stekje even ‘knokken’ voor mijn plekkie als ik zie dat er filmploeg er post heeft gevat. Ik eis brutaalweg mijn stek op en de camera verhuist naar de andere kant van de radiokamer.
Op het veld zie ik Dennis Lamme ‘een balletje hooghouden’. Nou zie ik dat wel vaker, maar Dennis weet de bal zeker een keer of vijftig nagenoeg moeiteloos van de grond te houden. Ook niet héél bijzonder, maar Dennis zoekt daarin ook de uitdaging en jaagt de bal enkele malen een meter of tien de lucht in om de vallende bal weer vlekkeloos onder controle te brengen en door te gaan met hooghouden. En dát zie ik dus niet vaak! Het is een kwaliteit die ik niet vermoed had bij Dennis die ik door de bank genomen vooral waardeer en prijs om zijn inzet en werklust.
Pupil van de week Tom Visser moet even de juiste richting op gestuurd worden, maar als hij dan op volle snelheid richting doelman Stilanos Damkalis stuift, gaat dat met gezwinde spoed. Eerst even een ontwapenende mispeer, maar dan in de herkansing opent hij keurig de score. We kunnen van start…

Flexibel

Waar ik Kozjak richting spits vermoedde kom ik bedrogen uit: bij balbezit Sportlust schuift hij soepeltjes aan als vijfde man centraal achterin en overal waar hij maar hand– en spandiensten kon verrichten. Het maakt ons spel erg ‘flexibel’ en daar heeft Sportlust zichtbaar moeite mee.
Na vijf minuten de eerste optie tot scoren voor Huizen als Jaylon Jostein Ohm op avontuur stuurt. Ohm speelt zich fraai op snelheid vrij en haalt prima uit. We veren al op, maar de bal vervolgt via de lat zijn weg. De aanval loopt door en wordt opnieuw in de doelmond gebracht. Daar smoort de aanval helaas in een woud van spelers. De eerste serieuze kans voor Huizen om de score te openen.
Dat het niet loopt bij onze gasten veroorzaakt wat frustratie, of wellicht moet je het ‘professionalisme’ noemen? Artuur Zutterman (weer heerlijk op dreef) gaat in volle sprint langs de zijlijn op weg naar een diepe pass. Kesly den Haag ziet dat gebeuren en zonder zich te bedenken plant hij zijn schouder – zonder ook maar een poging te doen de bal te spelen – op het strottenhoofd van onze snelle vleugelverdediger. Arbiter Stan Smit ziet er niet de kaart in die het groen-gele deel van de tribunebevolking – inclusief uw Apenstaartje – er dus wél in zag. Uiteraard werd dit luidkeels ondersteund door de man die momenteel al omkijkt als er iemand ’Scheidsie, scheidsie!’ roept… arbiter Stan Smit liet er zich helaas niet door vermurwen.
Gelukkig valt de schade bij Artuur mee en een minuut later ontstaat er weer iets moois tussen Zutterman en Jaylon. Er volgt een corner uit di door Jostein Ohm prima voor wordt gebracht. Jeroen Lamme en Tristen Kroeze hebben er doelgerichte plannen mee, maar zien de bal rakelings aan zich voorbij scheren. Opnieuw een redelijke kans die we letterlijk aan ons voorbij laten gaan. De aanval gaat echter nu vanaf de andere kant door en als de bal opnieuw ingebracht wordt, jaagt Jostein Ohm de bal hard op goal. Stilanos Damkalis weet op de doellijn met de voet redding te brengen. Sportlust wankelt, maar Huizen verzuimt om ze het laatste zetje in de afgrond te geven…

Boeiend

En zo is er inmiddels een boeiend duel ontstaan waarin Huizen gewoon de boventoon voert. Een boventoon die je dan wel in doelpunten moet uitdrukken. Op het middenveld laat Tim Vrakking een heerlijk stukje combinatievoetbal zien. Wat straalt die man een rust aan de bal uit. Helaas eindigt zijn actie in een buitenspelsituatie na opnieuw goed werk van Artuur Zutterman in eendrachtige samenwerking met Jaylon.
Sportlust is er echter de ploeg niet naar om zich willoos naar de slachtbank te laten leiden. Na een krap kwartier combineren Barry Rog, Max Fichtinger en Lars van Huisstede dat het een lieve lust is en brengen daarmee Van Huisstede oog in oog met doelman Brent van Bockel. De uithaal van Van Huisstede is venijnig zat en dwingt onze doelman tot een hele knappe safe. Hij staat zijn mannetje, die Van Bockel!
Zutterman lanceert dan met een heerlijke steekpass de als altijd weer buffelende Tijmen Bakker. Net als Dennis Lamme waardeer ik Tijmen altijd vanwege zijn niet aflatende inzet. Op 99% zal je ze nooit betrappen, ze gooien altijd die volle honderd in de strijd! Maar opnieuw sta ik versteld van de elegantie en balbehandeling waarmee Tijmen zijn man ‘lummelt’. Helaas strandt zijn tweede poging om ook de rugdekking in de luren te leggen, maar het was een fraai stukje voetbal van onze jonge all-rounder die vandaag meerdere malen blijk zou geven van spelinzicht en goede passing. Je vraagt je wel eens af welke spelers er nou daadwerkelijk beter worden in de loop der tijd, maar met Tijmen Bakker hebben we er zeker één! Die gaat nog velen verbazen!

Stan Smit

Helaas kon dat niet echt op dezelfde manier gesteld worden van de arbitrage. Eerst zagen we een grensrechter die doodleuk ergens anders naar stond te kijken en dus een uitbal waar zelfs de blinde Jules de Korte (1924 – 1996, jemig! wat word ik oud!) een gedegen oordeel over had kunnen geven doodgemoedereerd aan de verkeerde partij toewees. Arbiter Stan Smit corrigeert een en ander gelukkig wel, maar als je er zó gruwelijk naast zit als grensrechter, dan geeft dat weinig vertrouwen in de mans oordeel in heikele buitenspelsituaties.
Arbiter Smit gaat dan mijns inziens op zijn beurt hopeloos in de fout als hij tot verbijstering van de halve tribune Sergio Kozjak na een ogenschijnlijk fair duel met een vrije trap tegen bestraft. Het gaat ons massaal het verstand te boven. Temeer daar we al enkel overtredingen de revue hebben zien passeren waar passende maatregelen waren uitgebleven. Kozjak kon weinig goed doen in de ogen van Smit, want kort daarop wordt hij opnieuw teruggefloten na een ogenschijnlijk zuivere actie. Opnieuw tot massale verbijstering op de tribune.
Na een minuut of twintig dan toch echt even wat druk van onze gasten. In de hectiek gaat Tristen Kroeze dan zitten en geeft aan verzorging nodig te hebben. Het zou helaas einde oefening betekenen voor onze herboren verdediger die zich nu dus ook weer in de ziekenboeg mag melden… Er blijft die arme Rob de Groot ook werkelijk niets bespaard.

Karakter

“Dennis, één minuut!” roept De Groot naar de warmlopende Lamme. Veel langer kreeg onze rossige middenvelder niet om de spieren op te warmen en spoorslags wordt hij het veld in gestuurd.
Een corner dan na een goede actie van Tijmen Bakker en Jostein Ohm. Ohm brengt de bal opnieuw goed voor waarna de bal in opperste staat van paniek van dichtbij en maar rakelings door Sportlust over de eigen goal gewerkt wordt. Wéér een corner, die helaas weinig effect sorteert. Huizen dicteert, Huizen domineert, maar Huizen scoort niet…
Wat een karakter, wat een inzet, wat een mentaliteit… Artuur Zutterman gaat vol voor een nagenoeg kansloze bal. 99 Van de 100 spelers zouden de bal maar gewoon hebben laten gaan, volgende keer beter… Maar niet Artuur Zutterman: hij kleunt er vol in bij Kesly den Haag. Mogelijk dat hij nog even een appeltje te schillen had met Den Haag vanwege zijn zijn pijnlijke strottenhoofd, maar op pure inzet en wilskracht ontfutselt hij Den Haag de bal en lijkt op weg naar doelman Damkalis te gaan. Dat laat Den Haag niet gebeuren en grijpt onze bebaarde held aan de arm. Deze keer ontkomt Stan Smit niet aan het trekken van geel en een vrije trap is al wat Huizen nu nog rest.
Sportlustcoach Willem Romp haalt dan kort daarop Kesly den Haag naar de kant. Nadat hij met die charge op de keel van Zutterman al aan een kaart was ontsnapt en nu dus alsnog het geel voor de neus getoverd kreeg, neemt Romp geen enkel risico en haalt hem naar de kant. Zulks tot ongenoegen van Den Haag bij wie een bidon het kind van de rekening werd. Nadir Achahbar moet nu het gevaar Zutterman/Jaylon zien te beteugelen. Ook Nadir zou daar de handen en voeten meer dan vol aan hebben, want meteen is het Jaylon die de invaller truct en een scherpe voorzet loslaat die helaas door de Woerdense defensie geruimd kon worden.
Een gevaarlijke uitval van Barry Rog doet ons de adem inhouden. In volle sprint is daar Tim Vrakking die te hulp schiet. Met een niets en niemand ontziende tackle brengt hij Rog tot staan. Het kost hem wel geel, maar ik denk dat hij er een geweldige scoringskans mee heeft weten te voorkomen. Hoewel arbiter Smit inmiddels het een en ander aan merkwaardige beslissingen achter zijn naam had, was ook dit dan toch wel een te billijken kaart.
Op slag van rust opnieuw een heerlijke kans voor Huizen als Jaylon zich door het strafschopgebied van Sportlust rommelt. In de menigte tracht hij de mee opgekomen Ohm te bereiken, maar helaas gaat de bal net achter de sprintende Ohm langs… Opnieuw een van mogelijkheden zwanger moment voor de goal van Sportlust waarin het ons aan dat laatste stukje finesse ontbreekt…

Rust

We hebben genoten van een uitermate boeiende eerste helft waaraan alleen de doelpunten ontbraken. Huizen en Sportlust gaan beiden voor de overwinning en dat levert een aantrekkelijk schouwspel op. Huizen hoeft hier niet van te gaan verliezen is de algemeen overheersende mening op de tribune. Maar dan zal Huizen wel toch een keer moeten gaan scoren, want met 0 – 0 kom je nog niet zo heel ver op de ranglijst.
Beide ploegen kwamen al wel dicht bij die eerste treffer: Sportlust vond in Brent van Bockel een onoplosbaar probleem, de lat vormde eenzelfde obstakel voor onze Jostein Ohm, die in de voorbereiding nog zo goed raad wist met dit soort mogelijkheden, maar nu naarstig op zoek is naar zijn eerste competitietreffer. Hopelijk weet hij die ban in de tweede helft te breken.
Uitblinkers bij Huizen zijn Jostein Ohm, Tijmen Bakker, Artuur Zutterman en vooral Jaylon. Ik amuseer me hier best met dit lekker voetballende Huizen en ga er maar weer eens goed voor zitten. Dit moet de tweede helft zeker goed gaan komen.
Bij Huizen doen de reserves een ontspannen spelletje rondtikken met pupil van de week Tom Visser, dus ik verwacht nog geen aanpassingen aan Huizer zijde meteen aan de aftrap te zien.

Wissels

Blijkbaar was Willem Romp minder gelukkig met het presteren van zijn ploeg dan Rob de Groot, want bij Sportlust melden zich Timo Lutters en Jeffrey Buitenweg aan de zijlijn. Van Huisstede (op die ene bal na eigenlijk onzichtbaar) en Barry Rog mogen van Romp vast gaan douchen.
We zijn amper begonnen of de ijverige Jaylon jaagt Nordin Zoufri of Max Fichtinger af en snoept hem de bal af. In mijn aantekeningen heb ik rugnummer 3 genoteerd, maar dat nummer zal pas over enkele minuten in het veld komen. Dus gok ik dat het dan wellicht de nummers 8 of 32 geweest zouden kunnen zijn. Als het anders is hoor ik dat graag nog even van de betrokkenen.
Daarmee heeft Jaylon vrij baan, want met zijn snelheid is hij nagenoeg niet meer te achterhalen. We houden de adem in, komt hier dan toch de welverdiende openingstreffer? Nou, die openingstreffer komt er wel, maar niet aan die kant… Jaylon ziet Tijmen Bakker over het hoofd en waagt zelf de doelpoging. De bal stijgt een metertje over de goal van de opgeluchte Damkalis. Kans voorbij. Een spits die niet voor eigen succes gaat moet nog geboren worden, denk ik…

Domper

Dan gaat Sportlust daarop in de tegenaanval. Achterin wordt een corner toegestaan die Brent van Bockel in eerste instantie nog goed weet weg te boksen. Er volgt echter een tweede corner die opnieuw door die invaller Timo Lutters goed voor wordt gebracht. En dan slaat het noodlot toe. U weet wel, die eerste wet van het voetbal: als je zelf niet scoort, dan doet je tegenstander dat wel… Met een fraaie kopstoot bij de tweede paal weet Fabio Helderton de bal achter de kansloze Brent van Bockel te planten. 0 – 1. Onbegrip en verbijstering op de tribune. Hoe kán dit nou toch? Zit je zó lekker in de wedstrijd en dan toch weer op achterstand! Het is om je pet bij op te vreten!
Nu maar hopen dat we net als tegen Eemdijk de zaak weer even snel recht zullen trekken.
Drie minuten later: geschutter bij Huizen achterin en met een doffe knal maakt invaller Timo Lutters een einde aan alle Huizer illusies… 0 – 2 Geslacht, opgevreten, gouden wissel Romp… Zeg het maar, maar Huizen is geknakt.
Brent van Bockel voorkomt erger bij de eerste paal als Nadir Achahbar hem met een venijnig diagonaal schot op de proef stelt. Maar onze jonge invaller doelman viel vandaag weinig te verwijten en pareert die rotbal (zo vlak bij die paal) keurig.

Wissels

Dan brengt Willem Romp dus die nummer 3 waar ik het al over had. Coen vd Hoek komt voor de maker van de openingstreffer Fabio Helderton. Ook Rob de Groot grijpt in met een driedubbele wissel. Joshua Lo-Asioe, Dani Vivié en Thomas Kamstra moeten zorgen dat we weer in de wedstrijd komen. Voor Jostein Ohm, Saber Charif en Tim Vrakking zit de wedstrijd er op. Maar het briljante is uit ons spel, het geloof is weggeëbd. Het spel is slordig, gehaast en zonder overtuiging. Sportlust rust op haar lauweren en Huizen spartelt nog wat onmachtig tegen. Ook het inbrengen van Justen Kuiper voor Elijah Kruize kan daar geen verandering meer in brengen. Thomas Kamstra brengt de bal nog wel een keer goed voor en lijkt Dani Vivié te bereiken. Maar onze jonge spits zit in de sandwich tussen Van de Hoek en Noël Hendriks en kan dus niets met de bal die vervolgens doorschiet.
Romp ziet ook een leuke gelegenheid om Jayden Mendez Delgado te brengen voor Wessel Meiring. De wedstrijd is gelopen. Twee minuten na deze wissel wordt die Timo Lutters nog een keer weggestoken. De bal lijkt onderschepbaar, maar is het niet. Het was zo’n bal waar je gewoon hoe dan ook net centimeters op tekort komt. Als een warm mes door de Huizer boter glijdt Lutters door onze defensie en laat de dapper uitkomende Van Bockel voor de derde maal kansloos… Het is wat geflatteerd, maar de cijfers liegen niet: 0 – 3 en dat doet met die heerlijke eerste helft nog zo vers in het geheugen best wel zeer…
In de slotfase is Van Bockel nog enkele malen onze reddende engel anders hadden we maar zo weer richting die 0 – 6 van vorige keer gehobbeld. Arbiter Smit voelt goed aan dat deze wedstrijd ‘klaar’ is en fluit zonder extra tijd af. En daar mogen we hem denk ik dankbaar voor zijn.

Rob de Groot

“Kan je je vinden in het kernwoord ‘ Onnodig’ voor vandaag?” open ik mijn gesprekje met onze geplaagde trainer.
“Ja, daar kan ik me wel in vinden, ja…” klinkt het berustend, maar wel wat gefrustreerd. “Ik hoorde net iemand anders ook ‘merkwaardig’ zeggen, dat was ook wel toepasselijk geweest op deze wedstrijd.”
“Ik luisterde net een beetje mee met interviews van de tegenpartij en die prezen zich gelukkig dat ze die eerste helft zonder kleerscheuren door waren gekomen…”
“Dat is in mijn optiek inderdaad een realistische conclusie. We hadden zeker wel afstand moeten nemen. Goede kansen laten liggen waarbij we wel in de laatste fase zijn, dus dan zit je er wel dicht tegenaan.”
“Ik vond ons zeker die eerste helft zonder meer minimaal gelijkwaardig aan Sportlust!”
“Ja, ik vond ons gewoon de bovenliggende partij!” klinkt het stellig. “Normaal ben ik redelijk ‘neutraal’ in mijn analyses, maar ik ben er zeker van overtuigd dat wij de eerste helft de dominante ploeg waren. Maar Sportlust is ook gewoon een goed voetballende ploeg. Onze analyse vooraf die verliep volledig volgens plan. Je zag ook dat zij daar moeite mee hadden en eigenlijk niet gevaarlijk werden. Dus dat deden we gewoon heel goed!”
“Maar dan die tweede helft! Dat ging nog redelijk goed, totdat die eerste goal valt…”
“Ja precies! Eerst krijgen wij die grote kans met Jaylon waarin hij die bal afpakt en een vrije schietkans krijgt. Maar inderdaad: dan krijgen wij een cornerbal tegen. Dan loopt Helderton bij twee man weg en kan vogeltjevrij inkoppen. Onze ‘blockers’ waren niet aan het ‘blocken’… We hebben daar genoeg mensen, maar als je dan passief bent, dan knikt er eentje ‘m in, hij kwam met niemand in duel!” klinkt het lichtelijk verwijtend.
“Dan drie minuten later de  0 – 2 en dan is de wedstrijd voor mijn gevoel eigenlijk wel gelopen…”
“Nou, eigenlijk ‘ja’ en ‘nee’. Je geeft het dan wel weg in die fase, en je zag dat we niet echt onze rug wisten te rechten. Terwijl ik denk dat dit soort wedstrijden, waarin een tegenstander zich realiseert dat ze de eerste helft goed zijn weggekomen, dat je met een aansluitingstreffer maar zo weer in de wedstrijd kan komen! Maar dat heb ik dus gewoon niet meer gezien! Ik heb ons niet meer bezig gezien met de intentie om die goal te maken, niet meer met de energie om het een tegenstander lastig te maken. Tja, dan wordt het één lange rondo!”
“Is dat dan weer die fitheid waar we het regelmatig over hebben gehad?”
“Nou, ik ga niet zeggen dat dat helemaal geen rol speelt, maar zo vroeg in de tweede helft kan dat niet een reden zijn. Ik heb daarbij vijf wissels gebracht, maar ook dáár heb ik die energie niet gezien. Dan is het voor mijn gevoel zeker niet alleen die fitheid. Dan heeft het gewoon te maken met een stukje weerbaarheid. Waar we vorige week opstonden en de rug rechtten, heb ik dat nu niet meer gezien in de tweede helft. En dat duurde best lang…”
“Woensdag eerst naar Gemert voor de beker. Ga je daar ‘volle bak’?”
“Ja, zeker, ja! Wij moeten echt elke wedstrijd volle bak spelen.”
“Ik kan me ook voorstellen dat je zoiets hebt van ‘wat doen we in die beker’ als we het in de competitie zo lastig hebben?’…”
“Ja, Gemert is gewoon een hele goede ploeg, dus we moeten ons ook daar weer tegen wapenen. Maar het is ook wel weer een mogelijkheid om de jongens die wat minder speelminuten in de benen hebben weer eens aan het werk te zien. Maar ik wil iedere wedstrijd die we kunnen winnen ook wel winnen, eigenlijk!”
“Dan de zaterdag erna meteen weer een pittige en pikante wedstrijd tegen het Genemuiden van je voorganger Arnold Klein…”
“Zo voel ik het zelf niet, ik zie het gewoon als wéér een hele zware pot. Gemert en Genemuiden zijn weer twee topploegen waar we tegen aan moeten treden…”
“Je bent wel aan een Titanenklus bezig, he?”
“Ja, maar dat wist ik van tevoren! Ik zeg tegen de jongens ook dat je op dit niveau elke week moet en dat je niet kunt verslappen! Dus als je de kans krijgt om een wedstrijd te winnen, dan moet je dat doen! En die kans hadden we vandaag… Positief is wel dat we in de vorige wedstrijden niet het gevoel hadden dat je aan de winnende kant kon staan, vandaag zaten we daar toch wel lang dichtbij. Vandaag was de eerste helft onze beste eerste helft, maar was de tweede de slechtste helft van dit seizoen…”

Jaylon Moi Thuk Shung

“Ik zag een wedstrijd met twee gezichten…” steek ik van wal als Jaylon zich bij me meldt voor een interview. “De eerste helft toonde me een gezicht waarin ik dacht dat we minimaal gelijkwaardig waren aan Sportlust. En daar had jij met name een enorm aandeel in!”
“Ik denk dat we niet alleen gelijkwaardig waren, maar dat we er gewoon er overheen gingen! Maar we verzuimden onszelf daarvoor te belonen! Ik haalde een paar keer de achterlijn en kon voorzetten. Dan moet je hem gewoon afstraffen! Je weet dat als je dat niet doet op dit niveau, dat het dan voor je gedáán wordt. Dat hebben wij de tweede helft gezien en gemerkt. We hadden ze gewoon de eerste helft moeten slachten, dan hadden we deze wedstrijd gewonnen!”
“Ik kon het verschil tussen jullie eerste en tweede helft niet helemaal verklaren… Is dat conditie?”
“Je merkt wel dat het bij sommige jongens wat in de benen schiet, vooral omdat de tegenstander heel rustig blijft, de bal rond laat gaan en de nodige ervaring heeft. Ze pakken het heel slim aan waardoor het er conditioneel uiteindelijk toch wel wat in gaat hakken. Maar verder weet ik niet waar het aan heeft gelegen. De eerste helft waren we goed bezig en in de kleedkamer waren we gewoon scherp en was er focus, maar we hebben geen rust gehouden die tweede helft!”
Dat begon voor mijn gevoel met de eerste tegengoal. Daarna raakten we het spoor bijster…”
“Ja, ook al sta je achter, je moet gewoon je momenten blijven kiezen, dan gaat hij uiteindelijk wel vallen. Maar het mocht niet baten vandaag…”
“Ik noem deze wedstrijd ‘Onnodig’ in het verslag…”
“Dat zeg je heel goed! Ik baal hier enorm van…”
“Je speelde zelf een dijk van een eerste helft. Ik hou voor mezelf altijd een beetje een Man-of-the-Match verkiezing en daar had ik jou samen met Zutterman, Bakker en Ohm in mijn lijstje staan. Jij bent het uiteindelijk geworden…”
“Dank je wel! Ik ben zelf ook zeker tevreden over mijn eerste helft. Iedereen stond gewoon goed en daardoor kon ik ook gewoon mijn ding doen. Aanvallend speelde iedereen ook in zijn kracht. Alleen het afstraffen dat lieten we na…”
“Je schoot zelf een keer in kansrijke positie over. Ik vind dat je dan in iedere geval die keeper tot een redding moet dwingen…”
“Ja, zeker weten! Dat was mijn fout!” klinkt het schuldbewust.
“Mijn kritiek op jou was dat je je soms frivoliteiten permitteerde waar de stand geen aanleiding toe gaf. Hakballetjes en zo. Dát heb ik vandaag niet van je gezien!”
“We zaten er gewoon goed in en speelden heel zakelijk, dus dan is dat ook niet nodig. Als iedereen scherp is en je biedt opties aan elkaar, dan zijn hakjes helemaal niet nodig!”

Dennis Lamme

“Voor het eerst sinds je operatie weer aan de slag! Hoe beviel het?”
“Ehm, conditioneel viel het me wel heel erg zwaar. Ik ben twee weken geleden voor het eerst weer begonnen met trainen. Het was best wel zwaar invallen in een wedstrijd met best wel een hoog tempo. Maar ik heb het volgehouden en mijn buikspieren hebben het gelukkig ook gehouden. Ik voelde wel even een steek, maar dat trok vanzelf weer weg. Zal iets van littekenweefsel geweest zijn, denk ik. Maar conditioneel moet ik nu wel nog stappen gaan maken.”
“Ik zag je voor de wedstrijd een balletje hoog houden. Dat viel mij op…”
“Wat dan?” klinkt het verbaasd.
“Nou, in de eerste plaats dat die bal maar steeds de grond niet raakte, maar ook dat je hem hoog de lucht in jenste en hem weer feilloos onder controle bracht!”
“Haaajaaaaa! Ik heb best wel techniek, hè?” lacht onze middenvelder van oor tot oor.
“Ja, maar dat had ik nooit eerder achter jou gezocht… Werklust, inzet, mentaliteit, dat zijn de kwaliteiten waarmee ik jou meestal roem…”
“Ja, haha! Ik kan best wel een balletje trappen. Helaas heb ik dat vandaag in de wedstrijd niet echt kunnen laten zien. Maar leuk dat ik je aangenaam heb kunnen verrassen, haha!”

Hidde Visser

Assistent teammanager is deze jonge vrijwilliger. Maar ook fluit hij zaterdags menig partijtje en doet dat zo goed dat hij officieel KNVB gediplomeerd is. Aangezien we als club nog wel eens klagen dat er zo weinig jonge vrijwilligers zijn, leek het me een goed idee om deze clubheld eens voor het voetlicht te halen. Hij is zichtbaar verrast als ik hem even uit het washok pluk. “IK?!” klinkt het verrast en bescheiden…
“Er wordt vaak geklaagd dat er zo weinig vrijwilligers zijn en dan ook met name jonge vrijwilligers… Ik denk dat we een hoop Hiddes als jou kunnen gebruiken als club…”
“Ik denk dat de mentaliteit van mijn generatie toch heel anders is dan de generatie van mijn ouders,” klinkt het wijs. “Bij mijn ouders, die ook vrijwilligerswerk doen voor de club, is het een besef aanwezig dat vrijwilligerswerk er gewoon bij hoort bij je lidmaatschap. Daar zitten jongens en meiden van mijn leeftijd gewoon niet op te wachten. Vaak krijgen ze het ook niet mee vanuit huis. Mijn moeder is hier voorzitter geweest en mijn vader is ook actief achter de bar. Ik heb het er wel eens met leeftijdsgenoten over dat ik dit doe en dan vraag ik of het ze ook niet wat lijkt. Maar dan staan ze absoluut niet te springen. Ik vroeg vanmiddag nog aan een van mijn vrienden of hij niet een wedstrijdje wilde fluiten, maar hij ‘had andere dingen te doen’. Hij moest dus werken op zaterdag… Ik gaf aan dat ik zelf om de zaterdag heen werk.”
“Maar dat is dus een hele bewuste keuze van je…”
“Ja, dat is een hele bewuste keuze. Ik weet dat ik dit nu red, met mijn taken en mijn werk, mijn vrije tijd. Maar er zijn er natuurlijk ook die in hun vrije tijd liever thuis op de bank hangen. Voor mij is mijn vrije tijd hier bezig zijn en werken. Ik denk dat ik daarin inderdaad wel verschil van mijn leeftijdgenoten.”
“Mag ik stellen dat we als club zeer blij en dankbaar zijn met jongens en meisjes zoals jij?”
“Dank u wel! Dat is mooi om te horen!”
Aldus een ‘gouwe’! Geen ouwe, maar een jonge gouwe!

Apenstaartjes kijk op de zaak

Opnieuw een nederlaag tegen Sportlust. Maar wel een met perspectief: in een voortreffelijke eerste helft liet Huizen zien zich minimaal met Sportlust te kunnen meten. De twee goals binnen drie munten deden Huizen de mentale das om, de derde was louter voor de statistieken toen de wedstrijd al lang en breed gelopen was. In de analyses van beide trainers gaf Sportlust coach Willem Romp onomwonden aan dat wanneer Huizen wat beter met de kansen was omgesprongen in die eerste helft, dat zijn ploeg zich er dan nooit meer bovenuit gevoetbald zou hebben. Hoe je het wendt of keert, Sportlust staat dus wél gewoon op een gedeelde eerste plaats met de volle winst uit de drie gespeelde competitierondes. Alleen Rohda Raalte kan het de ploeg van Romp nazeggen! Dat zegt hoe dan ook toch ook wel wat dat je zo’n ploeg toch naar het randje weet te voetballen.
De blessurelijst blijft maar aanhouden. Je kunt gewoon niet om de invloed van dat erbarmelijke veld van ons heen. Nu haken dan Tristen Kroeze en Ahmed al Mahdi weer af. Telkens is het voor Rob de Groot twee stappen vooruit en dan weer één achteruit. Hij blijft er gelukkig redelijk stoïcijns onder, maar ik zou me zijn wanhoop wel voor kunnen stellen, zijn verlangen naar een complete en fitte selectie die hem voor die moeilijke keuzes zou moeten gaan stellen. De moeilijkste keuze die hij nu te maken heeft, is of hij elf fitte spelers in een groen-geel shirt gehesen krijgt. Het is dweilen met de kraan open voor onze sympathieke oefenmeester en zijn staf. Overuren op de massagetafels.
Hoewel ik toch sterk het idee heb dat we aanvallend sterker zijn geworden, blijkt dat vooralsnog niet uit de cijfers: één goaltje in drie wedstrijden houdt bepaald niet over. Waar de goals redelijk makkelijk in de voorbereiding vielen, gaat het nu maar uiterst moeizaam. Ik zie mensen kansen missen die er een paar weken geleden nog vlekkeloos in zouden zijn gegaan. Dat zal ongetwijfeld ook een kwestie van zelfvertrouwen zijn, als die eerste goals er eenmaal in liggen, dan kon de kraan wel weer eens verder opgedraaid worden. Laten we ons er maar aan vast houden. Dat de mannen het kunnen hebben ze wel bewezen in die voorbereiding.
Woensdag een lastige bekerwedstrijd in en tegen Gemert. Eerlijk gezegd zit ik daar niet echt op te wachten. We hebben onze handen eigenlijk wel vol aan de competitie met die gehavende selectie. De zaterdag erop volgt er dan weer een loodzware partij tegen het Genemuiden van Arnold Klein dat met zeven uit drie ook weer gewoon bovenin meedraait. Persoonlijk hecht ik daar meer belang aan dan aan die beker waarin toch ook niet verwacht dat we daar echt potten zullen gaan breken.
Ik kan me levendig voorstellen dat geen trainer zomaar ‘de handdoek in de ring gooit’. Maar handhaving in de competitie is dé doelstelling voor dit seizoen. Laten we ons daar dan wat mij betreft op focussen.
Op naar Gemert en op naar Genemuiden…Wie weet…

Het was weer fijn langs de lijn!