Lakmoesproef Scherpenzeel

Een “lakmoesproef” is een test die uitsluitsel geeft over iets, een soort ultieme test om te kijken of iets deugt. Als laatste oefenwedstrijd, voor het in Nijkerk om de bikkelharde punten zal gaan, treft Huizen competitiegenoot Scherpenzeel. De ploeg ook waar onze coach Rob de Groot vorig seizoen nog werkzaam was als assistent-trainer.
Even twijfel ik of ik me niet vergist heb als ik mijn bolide op een nagenoeg lege parkeerplaats zo ongeveer voor de deur van het complex kan neerzetten, maar op het terras ontwaar ik zal vlug Edwin Wortel. Waar ik zelf mijn straat nog niet uitkom zonder navigatie, heeft hij geheel binnendoor en zonder TomTom de weg naar het fraaie Scherpenzeelse complex weten te vinden. Hij blijft me verbazen, die Edje!
‘De bus parkeren’ is een gekende uitdrukking in voetballand. De Scherpenzelers nemen dat wel heel letterlijk, want langs het veld staat een heuse eigen touringcar geparkeerd, fraai bestickerd met het logo van de club. Tja, het is een investering uiteraard, maar wellicht op termijn toch wel voordeliger dan elke twee weken een huurbus voor laten rijden. Zou denk ik het narekenen wel eens waard kunnen zijn…
De lijst met namen en rugnummers wordt me keurig nagebracht op de knusse tribune waar langzaam maar zeker de bekende gezichten binnen aan het druppelen zijn. Ook een aantal nieuwe gezichten die via onze aanwinsten mee naar onze wedstrijden worden gelokt. Een hartelijk welkom aan onze nieuwe schare fans!
De Scherpenzeelse lijst vertoont overigens een flink aantal namen die me belletjes doen rinkelen: het lijkt wel een telefoon in mijn brein! Om te beginnen natuurlijk Nigel van Zelst die van onze buurvereniging de overstap naar de Scherpenzelers heeft gemaakt. Hij heeft rugnummer 12 gekregen en op de een of andere manier blijf ik een rugnummer boven de 11 toch altijd vinden duiden op een plek buiten de basis. Maar ik ben nog van het oude stempel toen de nummers gewoon van 1 tot 11 liepen en je er zelfs de in te nemen posities uit kon afleiden. Aan dat soort zaken merk je dat je oud begint te worden en je flexibiliteit wat begint af te nemen.
Maar ik zie ook de namen van Tristan Wallet (VVZ, NSC Nijkerk, Roda ’46 en nu dus Scherpenzeel), Pernelly Biya (VVOG, D.O.V.O. Sparta Nijkerk), Lars ten Tije (Vitesse, TEC, G.V.V.V.), Mano Bakkenes(DE Bilt, Roda ’46, D.O.V.O.) en recentelijk versterkten ze zich nog met Giovanni de la Vega (Ajax jeugd, FC Utrecht)… Kortom een team met de nodige ervaring en kwaliteit en daarmee een tegenstander om niet te lichtvaardig over te denken. Zeker gelet op het feit dat ze vorig seizoen na een 2-3 overwinning op Swift(!) kampioen werden van de Vierde divisie A en daarmee promoveerden naar de derde divisie.
Huizen treedt echter aan in een gehavende samenstelling. De selectie vertoont nog steeds enkele hiaten die ik tegen dit soort tegenstanders eigenlijk node denk te missen: Joshua Lo-Asioe, Dailey Groenewegen, Jostein Ohm, Dennis Lamme, Justen Kuiper en Stefano Fransberg blijven met uiteenlopende pijntjes en blessures aan de kant vanmiddag. Na dinsdag is mijn vertrouwen in de Huizer ‘breedte’ wat geslonken en als ik dan het inschieten van de Scherpenzelers bekijk bekruipt me toch wel een gevoel van ontzag: waar deze inspeel-activiteit veelal gekenmerkt wordt door afzwaaiers en schoten die de ballenvanger soms niet eens weten raken, verdwijnt nu de ene na de andere inzet van de Scherpenzelers feilloos in de hoek! Slik…

Basis

Met de aanwezigen puzzelt onze staf een ‘beginbasis’ in elkaar die bestaat uit Pabon, Zutterman, Vivié, Kamstra, Jeroen Lamme, Kruijze, Kroeze, Vrakking, Tijmen Bakker, Kozjak en Al Mahdi. En die eerste elf doorstaan de eerst stormloop van de thuisploeg ten koste van een hoekschop. De bal komt voor en als er bij de tweede paal dan een scrimmage ontstaat volgt er een vlagsignaal voor buitenspel. Meteen daarna duikt Lars ten Tije op voor Olivier Pabon. Onze doelman houdt er goed het oog in en weet het gevaar te bezweren. De rebound rolt gevaarlijk voor en lijkt voor het intikken, maar dan is daar Jeroen Lamme ‘to the rescue’ die met een ferme sliding de bal naar veiliger oorden transporteert.
Het duurt een minuut of tien voor Huizen een beetje van de schrik bekomen lijkt. Jeroen Lamme schiet uit de draai net naast als Lars Rebergen Ahmed al Mahdi van de bal weet te lopen, maar daarmee dan wel een corner veroorzaakt. De bal schiet door bij de tweede paal waar Lamme zijn poging waagt. Dani Vivié breekt goed door en komt in lastige hoek op de Scherpenzeler achterlijn uit. Zijn inzet wordt wat moeizaam gekeerd op de doellijn, waarna de rebound een afzwaaier van de weer sterk spelende Kruijze oplevert..
De actieve Ahmed al Mahdi onderbreekt na een goed kwartier voetbal de opbouw van de Scherpenzelers. De bal gaat naar Tijmen Bakker die er helaas geen medespeler meer me weet te bereiken. Als je met bakstenen een huis bouwt, dan is Bakker het cement: nuttig, verbindend en hard werkend. Maar nu dus eventjes niet.
Scherpenzeler aanwinst Giovanni de la Vega heeft dan even verzorging nodig en dat zal de nodige schrik bij de thuisploeg hebben opgeleverd. Maar Giovanni kan na verzorging de wedstrijd gelukkig voortzetten.
Weer Ten Tije die zich door onze defensie tracht te rommelen. Hij komt een eind, maar niet tot een schot en dus weet Huizen ook dit gevaar te bezweren. Het lijkt er toch op dat Huizen de aanvalsdrift van Scherpenzeel vrij simpel weet te beteugelen.

Wonderwater

Dan besluit arbiter Jelle Besselsen tot een drinkpauze. De beide teams nemen met het water ook nog wat laatste tactische bagage tot zich. En dat betaalt zich uit, of was het wonderwater dat er in die Huizer bidons zat? Want vier minuten na de hervatting zet Ahmed al Mahdi aan voor een versnelling. Hij snoept de bal af van zijn directe tegenstander en blijkt dan mét bal het voetballende equivalent van een electrofietser: hij laat zijn tegenstander in opperste vertwijfeling achter en stuift onstuitbaar richting doelman Stef Brummel. De Scherpenzeler doelman verkleint zijn doel om het Al Mahdi lastig te maken en dat lukt hem prima, want de lob komt er niet helemaal uit bij onze rappe spits. Maar van ‘klemmen’ is geen sprake en de rebound kan weer worden opgepikt door Al Mahdi die zich dan een lepe vos betoont en oog houdt voor Tijmen Bakker. Bakker, die over het hele veld te vinden was en nu dus voor de goal opduikt. De bal is op maat en beheerst drukt Bakker (zie headerfoto boven dit artikel) af en tekent ondanks de wanhopige pogingen van Lars Rebergen om het gevaar nog te bezweren de 0 – 1 voorsprong aan… Verdiend? Mwoah… Huizen liet al vaker zien dat de Scherpenzeler defensie achterin op snelheid te kloppen was. Dit was dus eigenlijk toch ook wel een logisch gevolg.

M*A*S*H*

Ik memoreerde al dat ik oud word, vandaar dat ik me de televisieserie en de film M*A*S*H* nog herinner. Plaats van handeling: een veldhospitaal in Korea waar de gewonden af en aan werden gevlogen. En daar begint onze selectie enige gelijkenis mee te vertonen als Tim Vrakking na een goed half uur voetbal naar het gras gaat met klachten en de wedstrijd moet verlaten. Weer een steunpilaar die wegvalt. Zorgelijk! Maar hopen dat het meevalt en onze blonde reus weer inzetbaar zal zijn tegen Sparta Nijkerk.
Fraai combinatiewerk dan via Bakker, Al Mahdi, Vivié en Zutterman. De voorzet is an sich goed, maar kan toch wel wat eenvoudig door de Scherpenzeler defensie worden geruimd. Jammer, maar de combinatie die er aan ten grondslag lag was bepaald hoopgevend. Zeker na afgelopen dinsdag…
Aan de andere kant moet Olivier Pabon zich strekken op een inzet van Rebergen die nog van richting wordt veranderd. Pabon klaart de klus ten koste van een corner die verder geen gevaar oplevert.
Thomas Kamstra besluit een goede actie waarbij hij dreigend richting doelman Brummel opstoomde met een slap schot waar je geen potten breekt en al helemaal op dit niveau geen doelpunten mee zult maken. Dat moet écht een heel stuk scherper Thomas! Jammer, want het zag er best dreigend uit!
Kamstra krijgt even later een soort herkansing als Zutterman (weer sterk spelend) hem met een slimme steekpass wegstuurt. Deze keer is de inzet wel goed, maar weet men achterin bij Scherpenzeel Thomas’ poging ten koste van een hoekschop te blokkeren. De bal eindigt echter simpel in handen van doelman Brummel die hem dankbaar wegvangt voor die Huizers er gevaar mee konden stichten.

Rust

Nadat Pabon een harde pegel van Ten Tije recht op zich af had zien komen en hij kort daarop een pegel van Mano Bakkenes naast zijn heiligdom had zien belanden, gaan we dan met een 0 – 1 rusten.
De voorsprong oogt wat wankel, maar aangezien Huizen de Scherpenzeler aanvalsdrift eigenlijk vrij simpel het hoofd wist te bieden, denk ik dat het toch wel een terechte stand is. Huizen speelt een fractie verzorgder voetbal dan de thuisploeg die daarmee wel een paar keer voor wat dreiging had weten te zorgen, maar vooralsnog geen potten had weten te breken. Hierin zie je toch het jaartje derde divisie terug dat onze ploeg nu in de benen heeft.
Het uitvallen van Vrakking is een ferme tegenvaller, want inmiddels wordt de spoeling achterin dunner en dunner.
Het goede spel van Elijah Kruijze doet me goed. Het spel van Tijmen Bakker doet me goed. Het spel van Al Mahdi doet me goed. Het zijn lichtpuntjes met een gouden randje wat mij betreft. Als je met een geïmproviseerde selectie toch zo eenvoudig overeind blijft tegen een nagenoeg complete tegenstander, dan is dat hoe je het wendt of keert toch een hoopvol gegeven.
Ook Vivié bevalt me wel: sterk in het duel, ziet de loopactie. Als we daar wat nadrukkelijker op in zouden kunnen spelen dan moet dat gewoon treffers op kunnen leveren.

Hervatting

Een tweede helft begint waarin de Scherpenzelers hun zinnen op de gelijkmaker lijken te hebben gezet. De eerste helft verzuchtte het thuispubliek voor me nog ‘dat Scherpenzeel zich met dít voetbal nooit zal gaan handhaven’ en het zal coach Koen Janssens eer te na zijn niet in ieder geval een poging te doen om dat beeld te loochenstraffen.
De eerste corner is dan ook voor de thuisploeg als Kevin Greeven op de achterlijn een corner weet af te dwingen. Het loopt met een sisser af, gelukkig.
Ook met een sisser loopt het opstootje in de middencirkel af. Arbiter Besselsen, die de wedstrijdsfeer weer uitstekend op waarde wist te schatten, spreekt Elijah Kruijze even bestraffend toe en dan wordt de vrede weer voor even getekend. Het getuigt echter wel van de wil van beide kampen om te winnen.
Opnieuw een uitbraak van Al Mahdi die erg veel loopwerk verrichtte en zeer actief was. De bal gaat zwanger van potentie richting Kozjak die echter net niet alert genoeg met deze steekbal om wist te gaan.
Huizen komt toch wat onder druk te staan en Kozjak moet bijspringen in de achterhoede wat uiteraard de nodige extra meters van onze ‘spits-op-de-terugweg’ vergt.
Bij Huizen komt Mick Bakker na een kwartier in deze tweede helft in het veld voor Vivié. Hij is gretig en wil meteen iedere bal hebben die maar in zijn richting gespeeld zou kunnen worden. Ik mag dat wel. Het doet me een beetje denken aan de houding die een jonge Litmanen ooit bij Ajax ten toon spreidde bij zijn debuut. Als Mick ook maar half dat niveau gaat halen, dan gaan we er nog een hoop plezier aan beleven!
Een dieptepass buitenkant links zeilt zo over de Scherpenzeler achterlijn. We zijn snel voorin, maar er zijn grenzen! Dit was niet te belopen. Een wat lichtzinnig frivoliteitje dat we ons eigenlijk met deze stand en in deze situatie niet kunnen permitteren. Zo zag ik later ook nog een hakballetje dat niet aankwam.  Lichtzinnigheden die passen bij een nulletje of drie, vier, maar niet als je met een krappe voorsprong onder druk staat.

Overleven

Huizen moet zich staande zien te houden. Tristen Kroeze, die gewoon sterker terug lijkt te zijn gekomen na zijn zware blessure, heeft post gevat in het centrum waar Jeroen Lamme ook is weggevallen. Ludwuincy Marcelli is inmiddels ook in onze laatste lijn toegevoegd. Ik zag ‘Ludi’ jaren geleden al eens bij een beker– of oefenwedstrijd ergens in de polder. Hij maakte toen best een goede indruk op me. Vervolgens verloor ik hem seizoenen lang uit het oog en speelde hij even aan de andere kant van het Gooimeer. Nu is hij dus weer terug en laat zich opnieuw zien in onze hoofdmacht.
Een leuke combinatie tussen tussen Timo Jochemsen en Olivier Pilon bezorgt deze laatste een goede kans. De spits laat de bal echter van de voet springen en bezorgt ónze Olivier daarmee een oprapertje dat dankbaar in ontvangst wordt genomen. Het is duidelijk dat we dit niet te lang moeten laten voortduren, want dan gáát het natuurlijk gewoon een keer helemaal fout!
Het lijkt of de ploeg mijn stille gedachte opgevangen heeft, want kort daarop begint ‘Ludi’ met Elijah Kruijze aan iets fraais. De bal gaat breed op Ahmed al Mahdi die hard uithaalt en goed de hoek zoekt. De bal is echter van iets te ver om doelman Stef Brummel te verontrusten en met een fraaie safe pakt deze sterke goalie de bal netjes uit de benedenhoek. Maar het was in ieder geval weer even wat dreiging van groen-geel.
Twintig minuten gespeeld als Elijah Kruijze versnelt. Hij spurt zijn directe tegenstander voorbij die hem aan het shirt grijpt. Het textiel wordt nadrukkelijk en zichtbaar op rekbaarheid getest. Kruijze laat zich er niet door tegenhouden, loopt gewoon door deze overtreding heen en laat zich niet achterhalen, ondanks die tegenstander die hij ‘op sleeptouw’ heeft. Hij haalt een hoekschop uit zijn actie die echter in één keer op het dak van het doel krult. Huizen lijkt de storm toch te gaan overleven…

Helaas…

Met nog een klein half uur te gaan maakt ons groen-gele hart een sprongetje van de schrik als Olivier Pilon ineens zomaar alleen door mag richting Olivier Pabon. Hij krijgt de bal uit de kluts wat gelukkig mee en zoekt oog in oog met onze doelman de bovenhoek met zijn geplaatste krulbal. Met afgrijzen kijken wij toe hoe de bal richting bovenhoek draait. Maar ook met afgrijzen kijkt Pilon daarna toe hoe de bal die hoek op centimeters passeert en wij weer opgelucht achterover kunnen zakken. Dit zijn kansen die straks in de competitie niet meer gemist gaan worden… Huizen, past op uwen saeck!
Opnieuw een kans als na de drinkpauze Tristan Wallet een bal uit een fraaie steekpass in één keer spijkerhard over de goal van Pabon jaagt. Gelukkig was het inschieten voor de wedstrijd geen graadmeter van het richtingsgevoel van de Scherpenzelers in de wedstrijd…
Even een open doekje voor ‘Ludi’ die zich fraai onder de felle druk van twee man tussen hen door vrij weet te spelen. Kort daarop een schiettent voor de goal van Pabon die de laatste inzet van Pilon tot corner weet te verwerken. Huizen wankelt.
Exact een half uur in de tweede helft valt die gelijkmaker dan toch. Huizen denkt aan een counter. De bal gaat snel naar voren en de achterhoede drijft op om aan te sluiten. Voorin krijgt de sprintende Vivié de bal echter op de hak en leidt zo het balverlies in waaruit Scherpenzeel razendsnel kan omschakelen. De bal ligt in amper een seconde of twee voor de voeten van Bryan Burgerhout die een niet te missen kans krijgt als de bal breed wordt gelegd. Hij kan de hoek uitkiezen en laat Pabon volstrekt kansloos: 1 – 1 en dat is zuur voor het dapper knokkende Huizen dat nu moet oppassen geen verdere averij op te lopen met nog een dik kwartier voor de thuisploeg om het veldoverwicht in doelpunten uit te drukken.

Dapper

Huizen blijft zich echter dapper weren en lijkt zelfs op zoek te gaan naar een hernieuwde voorsprong. Eerst is het Zutterman die een scherpe voorzet afgeeft waar doelman Brummel goed het oog in heeft. Robin Hörst moet dan een beetje al te fors ingrijpen naar de smaak van arbiter Besselsen. Ook hem valt een vermaning van de prima fluitende arbiter ten deel.
Een fraaie reflex van Olivier Pabon voorkomt dan toch die voorsprong voor Scherpenzeel als Pilon zijn inzet in eerste instantie geblokt ziet, maar met de rebound vernietigend uithaalt.
Het schot dat Sergio Kozjak even later loslaat dwingt doelman Brummel dan weliswaar wel naar de hoek, maar het mist helaas de kracht die Pilon zojuist wel ten toon wist te spreiden.
Dani Vivié zoekt dan even later zijn medespelers aan de verkeerde kant als hij ijverig opstoomt in het Scherpenzeler strafschopgebied. Jammer, want het was an sich een prima actie van onze wat ongelukkig opererende jonge spits.
Huizen dreigt toch in deze slotfase alsnog kopje onder te gaan, maar het blijft toch waar mogelijk de aanval zoeken. Ahmed al Mahdi en Jaylon Moi Thuk Shung zetten Zutterman weer aan het werk na een fraaie combinatie. De voorzet moet met vereende krachten uit de doelmond worden gewerkt.
Achterin vertolkt de als immer zwoegende en buffelende Tijmen Bakker heldendaden. Onverzettelijk fungeert hij als golfbreker in de niet aflatende aanvalsgolven van de thuisploeg. Het is vaak ‘hotseknots-begonia’ voetbal, maar overleven is nu het enige dat telt. Goed werk nog van Kamstra die Mick Bakker weet te vinden. De voorzet die volgt is dan net te scherp om voor gevaar te kunnen zorgen. De slotminuten tikken weg als Jaylon nog een bal fraai aanneemt en goed naar binnen draait. Helaas draait zijn schot over de kruising en zo moet Huizen genoegen nemen met een zwaar bevochten gelijk spel…

Rob de Groot

“Een stuk beter dan afgelopen dinsdag,” concludeer ik. “Maar daar was niet zo héél veel voor nodig…”
“Ja, dat ben ik met je eens,” klinkt het na enige nadenken. “Alles begint met de instelling en een stukje agressiviteit dat je toont. Dat was er dinsdag absoluut niet en als je dat niet kunt brengen, dan heb je het tegen elke ploeg lastig. Vandaag was dat anders en heb ik de eerste helft een ploeg gezien die de taken goed uitvoerde én met de intentie speelde om het de tegenstander gewoon moeilijk te maken.”
“Met die eerste helft heb je wel meteen onze beste helft genoemd. We hielden Scherpenzeel makkelijk op afstand. De tweede helft was dat anders…”
“Ja eens! Daar ben ik het ook mee eens,” verzucht onze coach. “Je stelde al eens eerder dat ik voor moeilijke keuzes zou komen te staan en ik reageerde dat ik dat fijn zou vinden. Vandaag was er echter sprake van een wedstrijd met wel héél erg weinig keuze! Ik had maar twaalf man en heb er twee jongens van Onder23 bij gehaald. Daarmee hadden we maar drie wissels in deze laatste oefenwedstrijd. Daarbij waren het lastige omstandigheden met deze warmte en zie je dus dat je conditioneel tot de bodem moet en daar nog niet helemaal klaar voor bent. Maar het echte winstpunt van vandaag vind ik de wil om te spelen in die eerste helft.
Snel fit worden heeft voor mij nu de hoogste prioriteit. Normaal speel je zestig minuten in een hoger tempo en ga je eraf en mag een ander de laatste dertig minuten vol gas geven. Die luxe hadden we vandaag dus niet, dus dat was wel een dingetje… Zeker als dan ook Tim Vrakking en Jeroen Lamme nog uitvallen. Daarmee kregen we een geheel nieuw duo centraal achterin met Tristen Kroeze en Tijmen Bakker…”
“Met Tijmen noem je misschien wel meteen de beste man van de wedstrijd…”
“Die deed het in ieder geval wel erg goed! Ik las ooit een interview van hem waarin hij rechter centrale verdediger stond, dus dat was het eerste dat er in me opkwam toen ik daar iemand nodig had.”
“Ik heb die jongen alles zien doen behalve keepen… Het is toch wel lekker dat je ook dit soort ‘breed inzetbare spelers’ tot je beschikking hebt.”
“Ja, hij doet het gewoon goed en is ook super fit! En daar begint het wel: je moet fit zijn!”
“Hoe was het om hier weer terug te zijn?”
“Ja, leuk! Leuk! Ik heb de meesten hier al een beetje gesproken. Ik heb hier natuurlijk twee jaar gezeten en ken dus een groot deel van de spelersgroep goed. Goed gevoel om weer even hier terug te zijn!”

Tijmen Bakker

Natuurlijk kan ik niet om Tijmen heen vandaag. Misschien wel zijn beste wedstrijd ooit. In mijn boekje met voetbalcolumns staat een column over de breed inzetbare spelers die zo zelden de waardering krijgen die ze verdienen. Ik moest daar toch een beetje aan denken toen ik Tijmen even voor een interview vroeg.
“Ik heb jou een paar jaar gelden spits zien spelen. Ik heb jou op het middenveld zien spelen. Ik heb jou vandaag een ijzersterke partij achterin zien spelen. Heb je eigenlijk al een keer gekeept?”
“Haha, ja, ik heb in de jeugd wel een paar keer op goal gestaan. Maar daar kon ik mijn energie niet kwijt en was ik nog niet moe na de wedstrijd,” verklaart onze jonge multi-functionele held met zijn voor hem zo kenmerkende rood bezwete hoofd.
“Maar wat bevalt je nou uiteindelijk zélf het beste?”
“Ik denk toch wel op het middenveld. Ik voel me het prettigst op de nummer 10 positie waarbij ik doordat ik maar blijf gaan ook achter de verdediging van een tegenstander kan komen. Dan ben ik vrij rustig voor de goal. Ook voel ik me lekker bij ballen die er net tussen vallen waardoor ik in de duels kan gaan, daar trek ik mijn benen niet voor terug.”
“Je was vandaag een van de uitblinkers. Dat mag ik rustig zeggen…”
“Ja, dank je wel. Het ging lekker. Wat je ook dinsdag zei: de keuzes waren goed en die kwamen dinsdag nog niet goed uit en nu dan weer een paar keer wel.”
“Ik vond dat je met name centraal achterin ontzettend veel weghaalde en sterks peelde…”
“Ja, daar heb ik natuurlijk ook een paar jaar gespeeld en ik weet wel hoe het er daar aan toe gaat. Ik denk dat ik de laatste jaren daar ook wel stappen in gemaakt heb. Ik was in het begin niet zo soepel met draaien en ik heb nu meer ervaring, ook omdat ik inmiddels zelf ook in de spits gestaan heb… Daarbij heb ik ook mijn postuur wel mee: als ik mijn lichaam er in zet maak ik het een tegenstander erg moeilijk om nog bij de bal te komen en scherm ik ‘m goed af…”
“Wanneer stop jij nou eens met een ‘belofte’ te zijn…?”
“Welke belofte?”
“De belofte dat je ‘er een gaat worden’… Ik vind dat je nu stappen moet gaan maken om er écht te staan…”
“Ik heb me wel voorgenomen dat dit mijn seizoen moet gaan worden. Ik loop nu al een aantal seizoenen mee. Dit seizoen moet het gewoon gebeuren, dat ik veel meer speeltijd ga krijgen, dat ik ga laten zien wat ik in me heb. Het jaar dat we promoveerden heb ik het al een beetje laten zien, maar vorig seizoen heb ik het lastig gehad. Ik moet constanter worden, die wedstrijden waarin ik onder de maat speel, die moeten er gewoon uit.”
“Ben je ook niet gewoon een beetje te bescheiden?”
“Haha, misschien wel. Ik vind dat ik inderdaad wel eens wat vaker mag zeggen dat ik echt wel aardig kan voetballen. Meer wedstrijden spelen zoals vandaag waarin ik er gewoon stá en me niet opzij laat zetten. Dat moet ik iedere week zien vast te houden en op de training laten zien. Dit moet gewoon mijn jaar worden!”

Ahmed al Mahdi

Slakken laten een nattig spoor na als ze kruipen. Ahmed ook: het zweet loopt hem nog tappelings af als hij uit de kleedkamer komt om me te woord te staan. ‘Slak’ is daarbij overigens wel de láátste vergelijking die je met deze bliksemschicht kunt maken!
“Je druipt aan alle kanten!” constateer ik als hij druipend voor me staat.
“Klopt! Ik ben kapot, helemaal kapot!” verzucht onze actieve spits. “Maar ik moest ook wel erg actief zijn. Ik moet nog werken aan mijn conditie en volgende week staat Sparta Nijkerk al voor de deur, dus ik weet dat ik nog even gas moet geven om straks genoeg longinhoud te hebben om volgende week scherper in die laatste fase te kunnen zijn. We hadden vandaag een hele krappe selectie met een aantal jongens dat nog niet helemaal opgetraind is, waaronder ikzelf dus. Dan moet je aan de bak. Dan is zo’n wedstrijd als vandaag waarin het tempo er best wel goed in zat, erg nuttig maar merk je het wel in die laatste fase…”
“Je liep je tegenstanders er wel een paar keer vierkant uit…”
“Ja, ik stond veel aan de linkerkant waar ik de gelegenheid had om in de ruimte te gaan lopen die die backs lieten als zij hoog gingen staan.”
“Maar je deed ook veel nuttig stoorwerk. Zo kwam je ook één op één met de keeper. Die hád je eigenlijk meteen moeten scoren…”
“Zeker, zeker…”
“Dan kan je als spits twee dingen doen: huilend op de grond timmeren of je hoofd er gewoon bij houden. Jij deed het laatste en dat vind ik eigenlijk wel heel knap na die teleurstelling dat die bal er niet inging…”
“Ik zag dat Tijmen er goed voor stond en speelde hem daarom die bal. Ik denk dat dat ook gewoon in mijn karakter zit. Niet meteen bij een tegenslag je hoofd laten hangen, maar meteen kijken wat de volgende situatie is die zich voor gaat doen en daar naar proberen te handelen. In het voetbal heb je regelmatig tegenslag en is het de vraag hoe je er mee omgaat.”
“De tweede helft kregen we het dan toch weer moeilijk…”
“Ja, als je een beetje had opgelet dan zie je hoeveel jongens er niet bij waren vandaag. Scherpenzeel had wel de beschikking over een complete selectie en konden ze lekker doorwisselen. Daardoor konden zij dat hoge tempo gewoon aanhouden. Voor ons was dat wat lastiger. Maar met de jongens die er stonden hebben we het uiteindelijk toch best wel goed gedaan. We hebben hiermee ook een conditionele prikkel gehad. Hopen dat Tim Vrakking geen ernstige blessure heeft opgelopen en er volgende week weer gewoon bij kan zijn. Voor wat betreft inzet en hard werken hebben we vandaag een goede basis gelegd, zeker in vergelijking met dinsdag. Met nog drie trainingen voor we naar Nijkerk gaan moeten we er dan gewoon klaar voor zijn…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Gelet op de omstandigheden en het forse aantal afwezigen, is het zeker geen verkeerd resultaat dat we daar in Scherpenzeel hebben weggesleept. Zonder onszelf nou meteen rijk te rekenen wisten we met een gehavende selectie toch maar mooi ‘een punt’ uit het vuur te slepen. Ik zag dingen die me hoopvol deden stemmen en ik zag dingen waar ik wat minder blij van werd. Huizen heeft zeker nog stappen te maken qua fitheid, zoveel is wel duidelijk. Ooit riep men dat je van die Huizers pas had gewonnen als ze in de bus naar huis zaten, omdat we in de slotfase toch nog vaak de overwinning over de streep wisten te trekken. Momenteel lijkt die slotfase echter een beetje onze Achilleshiel te worden. Kijkend naar de stukjes training die ik zag, is Rob de Groot daar met zijn staf druk mee bezig. Zorgelijk is echter het forse aantal blessures waar we mee kampen. Twee keer een enkel, ‘n blindedarm, ‘n dijbeen, ’n lies en dan vergeet ik maar zo nog een paar. Dat baart me toch wel zorgen, want dat beperkt de trainingsbelastbaarheid van een groep die in die trainingen juist nog stappen te maken heeft. Voorzichtigheid blijft geboden!
Volgende week gaan we er dan écht voor. Tegenstander Sparta Nijkerk heeft hooggespannen ambities en dan is het toch ook weer een beetje pech dat je die ploeg juist in de eerste wedstrijd treft als die verwachtingen nog niet door resultaten zijn getemperd. Huizen wacht dan ook een heet middagje Nijkerk volgende week, zoveel is wel zeker. Het spreekt vanzelf dat onze mannen daar alle mentale steun van onze supportersschare goed bij zullen kunnen gebruiken. Het is te hopen dat de ziekenboeg dan ook weer een beetje leeg is gelopen, zodat De Groot dan eindelijk die moeilijke keuzes moet gaan maken die ik hem voorspelde… Ik hoop u zaterdag massaal op sportpark De Ebbenhorst aan te treffen. Tot zaterdag!