Swift uit, altijd lastig…

En dan heb ik het alleen nog maar over het parkeren! Vijf volle euro’s per uur en aangezien ik zo’n app heb, nog vermeerderd met administratiekosten ook! Uiteindelijk zou ik drie uur en negentwintig minuten op het Olympiaplein bezig zijn, reken maar uit… “Niet gepiest, toch nat!” riep mijn vader zaliger dan in dat soort situaties. Maar a la: iedere hobby kost nou eenmaal geld…
Nog geen namen en rugnummers beschikbaar als ik even op onderzoek uitga. Maar teammanager Ron Veen belooft me dat hij dat voor me gaat regelen.
Het is altijd een warm weerzien daar. Zo onvriendelijk als de stad Amsterdam is voor haar bezoekers, zo vriendelijk zijn de Swifters en ik word dan ook hartelijk ontvangen. Geen broodje bal helaas, maar wel een prima hamburgertje.
Voetballend gezien bewaar ik wat minder prettige herinneringen aan onze bezoekjes aan het Olympiaplein: Swift bewees zich namelijk altijd een lastig tegenstander te zijn. Bepaald een ploeg waar je je tanden in kunt zetten in een voorbereiding. Maar ons gebitje vertoont vandaag nogal wat gaatjes: eerst zie ik Jostein Ohm al ontspannen in zijn burgerkloffie rondstappen, even later gevolgd door Dailey Groenewegen en Joshua Lo-Asioe die de voetbaltas ook thuis mochten laten. Justen Kuiper kleedt zich wel om en is als eerste op het veld. Maar helaas om alleen wat oefeningen te doen: fraaie balcontroles, maar geen wedstrijdminuten dus voor onze rappe maar wat blessuregevoelige aanvaller. Verder ontbreken uiteraard Dennis Lamme en Adil Haian die beiden nog herstellende zijn van uiteenlopende kwetsuren. Doelman Pabon is in een concurrentiestrijd met Brent van Bockel verwikkeld en moet vandaag genoegen nemen met een plek op de bank. Een wordt een beetje een fantasieopstelling dus tegen deze toch wel gerenommeerde tegenstander die in de vierde divisie uitkomt. Wel een mooie gelegenheid om eens te zien of we inderdaad zo breed zijn qua selectie als we denken dat we zijn…

Slordig

Dat Huizen niet ‘ingespeeld’ oogt is met die fantasieopstelling wel een beetje verklaard, maar hoe je het wendt of keert: het spel wordt er niet beter van. Slordigheden en aardige opbouw wisselen elkaar in rap tempo af. Swift lijkt ook de echte draai nog niet gevonden te hebben: bij de Amsterdammers gaat er nog een hoop fraais de mist in en ook bij hen een opstelling die wat geïmproviseerd samengesteld lijkt. Nummer 21, Jelle Spanninga, trekt wel mijn aandacht. Hij is zéér veel betrokken bij de opbouw van de Amsterdammers en is continue aanspeelbaar. Fijne speler! Gaat Swift nog veel plezier aan beleven.
Toch is het Sam Nijman die voor het eerste vermeldenswaardige wapenfeit zorgt en hard het doel van Brent van Bockel onder vuur neemt. De groen-gele muur is hecht en de bal spat uiteen op onze verdedigers.
Bij Huizen weten Jaylon en Artuur Zutterman elkaar lekker te vinden, al wint de artisticiteit het naar mijn smaak nog wel wat te vaak van de effectiviteit. “Niks spel, knikkers!” stelde Youp van ’t Hek ooit snerpend in een column. Geen idee meer waar die column verder over ging, maar in het voetbal draait het toch uiteindelijk wel om die knikkers en wordt het ‘spel’ toch vaak minder belangrijk geacht. Desalniettemin vond ik deze eerste helft Zutterman en Jaylon Moi Thuk Shung twee lichtpuntjes in deze toch wat sombere herfstavond.
Huizen doet een minuut na die spijkerharde poging van Sam Nijman wel iets terug als de weer bikkelhard zwoegende Tijmen Bakker een heerlijke kaats geeft op Zutterman. Onze uitblinkende back stuift goed door en trekt scherp voor. Doelman Max Klink grabbelt en de bal moet wat paniekerig door zijn verdedigers geruimd worden. Het blijft oefenen, natuurlijk, maar erg aantrekkelijk is het vooralsnog niet wat ik voor m’n twee tientjes parkeergeld krijg voorgeschoteld…

Tempo

Hoewel slordig, voltrekt het spel zich wel in hoog tempo. Door die wederzijdse slordigheden wisselt de bal vaak van helft en arbiter Peter de Waard lijkt wel een draaitol als hij het spel probeert te volgen. Veel verder dan de twee strafschopgebieden lijkt het speelveld echter niet te reiken, dus dat scheelt weer.
We zijn een kwartier onderweg als Tijmen Bakker een uitstekende onderschepping uitvoert. Hij bewaart rust en overzicht en ziet de ruimte over onze vleugels. De pass getuigt echter nadrukkelijk van de slordigheid die de titel van het vorige hoofdstuikje vormde en zeilt dan ook meters te ver over de zijlijn. Zulks tot ongenoegen van zijn medespelers die dit buitenkansje graag hadden verzilverd. De pass was dan niet goed, maar het begint met ‘zien’. Tja, je gaat toch op zoek naar lichtpuntjes in dit soort wedstrijden…
Vriendschappelijk voetbal bestaat helaas niet echt meer op dit niveau. Dat zien we als zo’n slordig ingespeelde bal eigenlijk veel te hard naar de zijlijn wordt gespeeld. Jaylon is pijlsnel en weet de bal vlak voor de lijn binnen te houden én in één beweging Julius Duit uitspeelt. Jaylon gaat op weg naar iets fraais, maar dat laat Duit zich niet zomaar gebeuren en zonder genade gaat Jaylon tegen het kunstgras. De vrije trap wordt door doelman Max Klink weggebokst en levert dus niets op.
Al met al lijkt Swift toch het beste van het spel te hebben. Een pass van Rijk Siemerink komt net aan de verkeerde kant van Sammy Gemmel anders had hij in kansrijke positie voor Van Bockel op kunnen duiken.
Een blessure dan voor Nout Stefels. Verzorging is noodzakelijk, maar het lijkt mee te vallen en de brancard kan op stal blijven.

Wisselen

Het maken van speelminuten en het doseren van die minuten staat uiteraard voorop in dit soort oefenpotjes en na een half uur wisselt coach De Groot dan ook een drietal spelers. Vanaf mijn positie was het bij het tanende daglicht helaas wat lastig te zien wie er precies uitgingen en wie er in kwamen. Wellicht houdt u dat nog tegoed.
Dan het eerste echte werk voor onze doelman Van Bockel. Spits Jan Willem Tesselaar pegelt hard op zijn heiligdom en dwingt daarmee Van Bockel tot een knappe redding laag in de hoek. Van Bockel doorstaat deze test met verve.
Een sterk moment van Ahmed al Mahdi die goed onderbreekt en doorzet. Hij bereikt Tijmen Bakker die goed voorzet. De gretig mee opgekomen Thomas Kamstra is echter een half metertje verder dan de bal en het leer schiet dan ook onverrichter zake achter hem langs. Jammer, het was een goed opgezette aanval…
De rust begint al te naderen als Rijk Siemerink een voor zijn voeten vallende bal in één keer loeihard over jaagt. Dat had een beter lot verdiend. Maar opnieuw moet Van Bockel zich schikken in zijn rol als toeschouwer. Er belandde opmerkelijk weinig pogingen tussen de palen. Het vizier stond zowel bij Swift als Huizen bepaald nog niet op scherp.

Voorsprong

Brent van Bockel moet wel degelijk in actie komen op een vlijmscherpe voorzet na een combinatie tussen Jelle Spanninga en Julius Duit. De bal spat dreigend richting tweede paal en Van Bockel moet zich vol strekken om er de vingertoppen nog tegenaan te kunnen zetten. Fraai!
Een vrije trap dan op slag van rust als Zutterman na een knappe actie de bal toch wat ver voor zich uit speelt. Zutterman tracht balverlies te voorkomen en gooit zich vol in een uiterste poging de bal nog weg te tikken voor Jesse Borst de bal op kan pikken. Een heftige knak en een kreet van pijn bij onze noeste verdediger. Geen kwade opzet bij Borst die zich uitgebreid over Zutterman ontfermt. De vrije trap wordt in de doelmond gebracht en weggewerkt. Daarbij komt Sergio Kozjak een beetje in het gedrang en moet even opgelapt worden. Na zijn blessure kijk je dan angstig waar hij naar grijpt, maar gelukkig lijkt het iets met zijn oor of nek. Dat komt wel weer goed!
De slotseconden van de eerste helft tikken al weg als Tijmen Bakker opnieuw een crosspass verzendt waar Dani Vivié in gelooft. Duit onderkent het gevaar en wil de bal wegkoppen. Zijn timing is niet helemaal op maat en de bal ketst recht omhoog. Als een jakhals gaat Vivié er met de bal vandoor, trekt naar binnen en dan ziet hij het gaatje waar de bal precies in past: met een bekeken schuiver jaagt hij de bal in de uiterste hoek. Een prima spitsengoal! Daar zouden we best nog de nodige lol aan kunnen beleven, die Vivié!

Rust

Nadat Tijmen Bakker nog een keer aan de andere kant van een voorzet met zijn kopbal net de juiste richting niet wist te vinden, gaan we dan rusten met een 0 – 1 voorsprong. Ondanks het ontbreken van kansen voor de doelen is heb ik me niet echt zitten vervelen. Ik zoek in dit soort wedstrijden maar naar lichtpuntjes in die breedte waarvan ik hoop dat Huizen die dit seizoen ten toon kan gaan spreiden. En die waren er heus wel: Vivié met zijn goal, Tijmen Bakker die wel de juiste keuzes maakte, maar vaak niet met de juiste richting en precisie, Elijah Kruize die weer veel nuttig werk verrichtte, Jaylon die weer liet zien hoe gevaarlijk pure snelheid kan zijn. Maar al met al zal ‘hoogstaand’ niet het eerste etiket zijn dat ik op deze eerste helft zou willen plakken. Daarvoor ging er veel te veel fout – aan beide kanten, overigens…

Passing

De eerste corner van de tweede helft is voor de Amsterdammers. Swift lijkt haar zinnen gezet te hebben op de gelijkmaker en drukt aan. De corner wordt bij de eerste paal geruimd, maar de druk houdt aan. Sammy Gemmel wordt even pijnlijk geraakt in een duel, maar gelukkig kan hij even later met een glimlach weer in het veld terugkomen.
Zeven minuten heeft Swift nodig voor Rijk Siemerink een voorzet van de flank loslaat die bij de tweede paal op waarde geschat wordt door J.W. Tesselaar. Van dichtbij kan de gretige spits de bal binnenglijden: 1 – 1 en Huizen kijkt gelaten toe.
Dat Amsterdam een rattenplaag kent werd akelig duidelijk als ik ineens een bruine flits aan me voorbij zie schieten. Met een noodvaart duikt er een ferme rat voor me langs, duikt onder de omheining door en schiet over het veld naar veiliger oorden. Wat zijn die beesten akelig snel!
Een fraai stukje voeten– en passeerwerk van Jaylon Moi Thuk Shung die knap tussen maaiende voeten en benen wist uit te breken. Helaas is dan weer de pass niet goed waardoor hij met balverlies zijn fraaie actie eigenlijk ongedaan maakt. Het was typerend voor het spel van Huizen waar veel gewoon ‘net niet paste’. Veel spelers keken in balbezit eerst en gingen dán pas lopen, áls ze al gingen lopen op de pass waarop ze eigenlijk hadden moeten anticiperen. Een pass is immers al vlug te scherp als je wacht met lopen tot je kunt zien waar de bal precies gaat komen…

Achter…

Vijf minuten na de gelijkmaker komt Swift op voorsprong als Sam Nijman spijkerharde voetzoeker lanceert. Door een woud van benen glibbert de bal langs de verraste Van Bockel en zet Swift op een meer dan verdiende voorsprong.
Huizen lijkt meteen wat terug te gaan doen als Jaylon met een fraaie actie een al even fraaie combinatie lijkt te gaan bekronen en de lat boven de kansloze Max Klink teistert. Het zat Huizen niet echt mee, want de bal spat weg zonder dat er verder gevaar uit gesticht kan worden. Zoekend naar die langzaamaan dovende lichtpuntjes, was dit er dan wel weer een. Mijn bejaarde kinderhand is blijkbaar gauw gevuld…
Het leed lijkt nog niet geleden, want Jamairo Oort gaat prachtig ‘diep’. Van Bockel komt er uit en oort gaat neer. Arbiter De Waard is gedecideerd en beslist terecht dat hier sprake is van een strafschop. Frimpong haalt uit vanaf elf meter en ziet vol afgrijzen hoe Brent van Bockel er de arm tegenaan krijgt. De bal spat tegen de lat naar de zijkant waarna de rebound in het zijnet wordt gewerkt. Huizen komt met de schrik vrij!
Waar onze doelman de eerste helft vooral verbaal aan de wedstrijd deelnam, moet hij nu wel degelijk in actie komen. Een minuut na de strafschop splijt de Huizer defensie weer open als ooit de Rode Zee zich voor Moses geopend schijnt te hebben. Jamairo Oort stuift moederziel alleen op Van Bockel af en onze doelman verkleint met de moed der wanhoop zijn goal. Met een glanzparade weert hij zich kranig en het gevaar lijkt daarmee te zijn geweken. Maar de rebound wordt opgepikt en als er dan matig wordt ingegrepen belandt de bal opnieuw bij Oort, die deze keer geen moeite heeft met het vinden van het doel: 3 – 1, en dat doet toch zeer. Natuurlijk: oefenvoetbal, fantasieopstelling, zware wedstrijd van zaterdag nog in de benen, fotosessie op maandag en noem het allemaal maar op, maar dit mag niet gebeuren! Niet op deze manier!
De frustratie doet zich ook in het veld wat voelen. Jaylon gaat er wat gefrustreerd in bij Victor Beker. Beker maakt daar wat smalende opmerkingen over en even dreigen beide heren tot een opstootje te komen als scheidsrechter De Waard beiden sommeert de handen te schudden. Een ferme toespraak van onze arbiter van dienst sust de gemoederen, maar vrienden voor het leven zit er voorlopig niet meer in tussen Beker en Moi Thuk Shung…
Swift wordt daarna zelfs wat overmoedig en ter hoogte van de middenlijn wordt er een stukje galleryplay opgevoerd: hakjes, tikjes achter het standbeen langs, balletjes onder de voet door: Huizen is geslagen en moet het zich laten welgevallen. De mannen verlangen zichtbaar naar een warme douche. Een collectieve off-day voor onze mannen!

Rob de Groot

Ik moet even op mijn doortikkende parkeermeter wijzen voor ik Rob uit de kleedkamer weet te krijgen.
“Het viel mij tegen,” stel ik als we in de gang ons gesprek beginnen.
“Wát viel je tegen?” is dan de tegenvraag.
“Het niveau! Ik had gehoopt en eerlijk gezegd ook gedacht dat we ‘breder’ zouden zijn. Ik had gehoopt dat bepaalde spelers zich wat meer zouden manifesteren… Ik denk dat het kernwoord voor vandaag ‘Armoedig’ gaat worden…”
Het blijft even stil en peinzend staart De Groot enkele seconden voor zich uit. “Ik vind ‘Armoedig’ wat zwaar, maar ik ga in die zin met je mee dat ik ook gehoopt had dat we wel al iets verder zouden zijn,” verklaart hij. “Ik denk dat het verschil met de vorige wedstrijd en deze is dat je wat méér de bal krijgt en dus meer keuzes aan de bal moet gaan maken. Met name dat stukje waar je de bal hebt en wat je er dan mee doet? Daar hebben we vooraf afspraken over gemaakt en dat was de eerste helft zeker niet goed en werd er niet conform de afspraak gevoetbald…”
“Toch vond ik de eerste helft beter dan de tweede. De tweede helft was er eigenlijk nog maar één ploeg die voetbalde en dat was Swift…”
“Ja, dat komt denk ik omdat de tegenstander gedurende de hele wedstrijd heeft gemerkt dat er tegen dit Huizen wel wat te halen zou zijn. Als we de bal hebben zijn we wel dominant, maar ik had gehoopt dat het beter was gegaan áán de bal. Aan de andere kant zie ik ook weer terug dat het een ander type spel vergt als je tegen een vierde divisionist speelt die je bij tijd en wijle de bal gunt, maar daarna wel bepaalt ‘tot hier en niet verder!’ In de competitie zullen we denk ik wat meer ons eigen spel kunnen spelen, maar ondanks dat we dan meer vanuit een gesloten verdediging zullen spelen, betekent dat niet dat áls die ruimte er ligt, dat je die ruimte dan niet zou moeten proberen te vinden! Die lag er vandaag zeker en die hebben we niet gevonden en bespeeld! Brent was van beide keepers het meest zichtbaar. Soms door het goede werk van de tegenstander, soms door ons eigen toedoen…
Al met al was het daardoor toch een hele leerzame avond. Je kunt dan wel derde divisie spelen, maar als je niet de felheid en de agressiviteit brengt in je persoonlijke duels, dan valt het verschil met de vierde divisionist wat weg…”
“Leerzaam, maar wel teleurstellend,” concludeer ik korzelig.
“Ja, ik denk dat de spelers het daar ook wel mee eens zullen zijn….”
“Swift uit, altijd lastig…”
“Ja, dat sowieso! Zaterdag moeten we kijken tegen Scherpenzeel wie er fit genoeg zijn om te gaan spelen. De spelers die vandaag niet speelden, die konden ook niet spelen. Ik hoop dat we zaterdag weer over een aantal spelers kunnen beschikken die we nu moesten missen…”

Artuur Zutterman

Tja, wie vraag je nog even om commentaar na zo’n wedstrijd? Ik kies voor de man die me eigenlijk nog het meeste kon bekoren vanavond: Artuur Zutterman. Onverzettelijk als altijd en samen met Jaylon bij vlagen leuk combinerend.
“Ik heb net een wedstrijd gezien en daar plak ik het kernwoord ‘Armoedig’ op, denk ik…”
“Ja?” klinkt het wat verwonderd. “Wat moet ik daar op zeggen? Maar nee: ik ben daar niet verwonderd over. Het was gewoon….slecht! De patronen kwamen er maar niet in, we liepen maar een beetje chaotisch over het veld. Dat veld was best snel en klein en daar ging Swift gewoon veel beter mee om.”
“Ik vond de eerste helft beter dan de tweede… Jij was de eerste helft een van de weinigen die zijn niveau wist te halen…”
“Nee, beide helften waren niet goed! Nee, ik ben het er niet eens mee eens dat ikzelf mijn niveau gehaald zou hebben! Ik vond mezelf écht niet goed spelen, het hele team überhaupt niet! Swift zette ons goed vast en we gingen een beetje half in de duels. Eigenlijk deden we alles maar half. Maar als je naar onze voorgaande wedstrijden kijkt, dan gaven we wél honderd procent. Het was ‘ongeïnspireerd’. Ja, dat vind ik een goed woord voor deze wedstrijd!”
“Ik vond de eerste helft de samenwerking tussen jou en Jaylon bij vlagen dreigend…”
“Ja, hoewel het best wel vroeg in het seizoen is, heb ik echt wel al een goede connectie met Jaylon. Maar het is toch nog steeds een kwestie van wennen aan elkaar, dat zag je ook vandaag. We misten vandaag een Joshua (Lo-Asioe, red.) en een Dennis (Lamme, Red.) op het middenveld. Je gaat dan veel wisselen en ik zeg meteen: dat zijn geen excuses. Er gingen vandaag dingen fout en daar gaan we mee aan de slag voor aanstaande zaterdag en zeker voor het begin van de competitie…”
“Ik had gehoopt dat we wat ‘breder’ zouden zijn, dat er nu andere jongens op zouden staan…”
“Ja, ik ook. Maar het is nog vroeg en het is moeilijk om iemand nu al volledig te kunnen beoordelen. Ik denk dat we wel genoeg kwaliteit hebben, maar als er blessures vallen, dan zijn we toch hier en daar wat dun bezet…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het ‘Armoedig’ heb ik dus toch maar niet als kop voor dit verslag gebruikt. Misschien is ‘Ongeïnspireerd’ dan inderdaad toch wat passender. We zijn immers nog dik in de voorbereiding en ieder team heeft recht op een off-day. Ik ben blij dat die off-day in deze wedstrijd om des keizers baard viel en niet bijvoorbeeld tegen Sparta Nijkerk.
Ik had gehoopt dat er vandaag spelers op zouden staan nu er enkele gekende krachten weg waren gevallen. Dat viel me eerlijk gezegd nogal tegen. Veel spelers konden toch niet helemaal brengen wat er van ze verwacht wordt op dit niveau. Ter verdediging moet ik dan ook opmerken, dat het voor een ‘breedtespeler’ natuurlijk lastig wordt zich te bewijzen als de rest van het team óók niet thuis geeft.
Toch heb ik wel lichtpuntjes gezien. Niet zo heel veel moet ik eerlijk toegeven, maar ze waren er wel. Na de eerste helft heb ik helaas weinig ‘voetbal’ meer gezien van onze mannen en gingen zelfs enkele gekende steunpilaren lelijk in de fout. Dat is toch een pijnlijke constatering, hoe leerzaam deze wedstrijd ook geweest mag zijn.
Ik hoop dat ik alle namen van Swift nu correct in het verslag heb staan, want de lijst die ik aanvankelijk kreeg bevatte denk ik meer de posities van de spelers dan de rugnummers. Met dank aan teammanager Ron Veen die ik ernstig gestalkt heb hedenochtend in mijn speurtocht naar de juiste namen en die tenslotte voor mij een betere lijst met rugnummers boven water wist te trekken.
Zaterdag de ontmoeting met Scherpenzeel. Een ploeg die we ook in de competitie tegen zullen komen en dus een goede graadmeter hoever we zijn in onze voorbereiding. In ieder geval een stuk verder dan wat ik vanavond heb aanschouwd, mag ik hopen…