Finale

Je bent zo goed als je laatste wedstrijd en dus was het met lichtelijk overmoedige verwachtingen dat ik maar eens goed voor de finale van de Harry Hamstracup ging zitten. Huizen met twee overwinningen achter de naam en tweede divisionist G.V.V.V. met twee overwinningen achter de naam. Het liep helaas nog niet storm qua publiek op sportpark De Ebbenhorst waar deze wedstrijd werd verspeeld. Het was immers vroeg (12.30) en het Nijkerkerker publiek had begrijpelijk meer interesse in de verrichtingen van de eigen ploeg.
In de bestuurskamer maak ik kennis met Hidde Visser die het tweetal teammanagers aanvult. Een jonge vent en dat doet me deugd. Vers en vooral jong bloed in het vrijwilligersbestand van onze club kunnen we heel erg goed gebruiken. Met drie jonge gasten die begeleiding van ons eerste elftal voor hun rekening nemen mogen we ons bepaald rijk rekenen.
Onze selectie  die overigens weer aardig op sterkte begint te komen nu er meer en meer spelers de vakantie achter de rug hebben.
Stefan Koops, clubfotograaf en lid van het mediateam van G.V.V.V. bezorgt me keurig een namenlijst met rugnummers van de Veenendalers. Hij laat weten dat er vandaag toch ook bij G.V.V.V. een aantal Onder23-spelers acte de precense geven. Dat sterkt mijn optimisme. Zouden we dan toch een stuntje kunnen…?
De hele ochtend heeft het geplensd van de regen, maar als we aan de wedstrijd gaan beginnen begint het gelukkig wat op te klaren.

Even slikken

Huizen opent de eerste minuut voortvarend en trekt dreigend ten aanval. Doelman Elber Evora moet de bal wat onrustig over de zijlijn jagen. Dan neemt G.V.V.V. het initiatief over: Joeri Potjes bereikt Arwin van Soest en de bal komt van buiten de zestien goed voor. Temidden van onze verdedigers mag Quincy Veenhof er echter toch rustig de voet tegenaan zetten en de bal de verre hoek in sturen. Drie minuten gespeeld, 1 – 0 voor G.V.V.V. Dat is dus even slikken voor onze mannen en uw naïef optimistische verslaggever daar op dat ereterras…
Van Soest stelt na een rush van Venitchio Sint onze doelman Olivier Pabon op de proef. In eerste instantie kon Pabon alleen tegenhouden en kon dat tenslotte corrigeren met een vangbal. Het oogt allemaal wat wankel en onzeker bij ons achterin. We lijken wat overdonderd door de druk van G.V.V.V. Ook bij een omhaal van Samuel Sow is het weer alle hens aan dek, maar vooralsnog blijft verdere schade uit.
Het blijft echter wel nadrukkelijk eenrichtingsverkeer waarin de corners elkaar in rap tempo opvolgen.

Uitval

Met een klein kwartier op de klok onderschept Jostein Ohm de opbouw van de Veenendalers en begint aan een indrukwekkende rush langs de zijlijn. De hoek is lastig en hij dwingt doelman Evora tot een krampachtige redding bij de eerste paal. We houden er een corner aan over. De bal komt voor in de drukte en doelman Evora kan in die scrimmage niet lekker bij de bal. De armen van de Huizer spelers gaan de lucht in als de bal over de doellijn lijkt te worden getikt, maar arbiter Jelle Besselsen constateert geen doelpunt. Ook de grensrechter houdt zijn vlag omlaag. Vraag blijft of hij niet zag of de bal over de doellijn was of dat hij zág dat de bal niet over de doellijn was… Ik had het ze na afloop nog even willen vragen, maar de arbitrage was nog aan het omkleden, helaas… Maar heren, mochten jullie dit lezen, laat het me nog even weten!

Reactie van scheidsrechter Jelle Besselsen die een foutloze wedstrijd zou fluiten: “mijn assistent gaf aan dat hij zag de bal niet geheel de doellijn was gepasseerd, waarmee het dus geen doelpunt was.”

G.V.V.V. lijkt echter niet onder de indruk en zet weer aan. Spits Ilias Latif trekt gevaarlijk naar binnen en wacht geroutineerd zijn afdrukmoment af. Als dat komt dwingt hij Pabon tot een voortreffelijke redding op zijn harde pegel richting bovenhoek. Een tweetal opeenvolgende corners is het gevolg en dat wordt dan besloten met een wat slappe inzet van Barry Maguire waar Pabon zich dankbaar over kan ontfermen.
Drieëntwintig minuten gespeeld als opnieuw die dekselse Ohm de kuierlatten trekt. Ook nu komt hij in een lastige hoek uit en besluit tot een voorzet. En die is perfect! Tenminste: de bal komt geweldig voor en lijkt simpel binnen getikt te kunnen worden. Jaylon (of was het Joshua Lo-Asioe?) komt echter niet lekker uit met zijn stappen en probeert derhalve de bal echter het standbeen langs binnen te tikken. Helaas… Dat was een brug te ver en de bal schiet zonder treffer door naar de zijkant.
Ondanks het Veenendaler overwicht dus toch twee goede kansen voor onze mannen tegen deze sterke tegenstander. Het zijn bepaald lichtpuntjes, want in een spectaculaire overwinning voor onze groen-gelen gelooft eigenlijk inmiddels nagenoeg niemand meer…

Beslissing

Een voorzet van de uitblinkende Joeri Potjes, die de voornaamste architect was van de Veenendaler aanvalsdrift, wordt door Sint maar ternauwernood naast gekopt. Luctor et emergo voor Huizen? Het staat immers nog steeds maar 1 – 0 en dat biedt hoe je het wendt of keert toch nog steeds perspectief met die twee goede kansen nog vers in het achterhoofd. Wimilio Wink legt de bal dan opnieuw panklaar op het hoofd van Ilias Latif die de kruising slechts centimeters te hoog zoekt. We wankelen, maar we leven nog!
Een minuut later wordt die illusie wreed verstoord als een corner van Maguire bij de tweede paal ondanks een overvloed aan verdedigers toch probleemloos binnen geknikt kan worden door Koen Hillen: 2 – 0 en daar is niets geflatteerds aan gelet op het spelbeeld. Het voelt eigenlijk al aan als dat deze finale hiermee wel beslist is. Eén goal had Huizen wellicht nog wel recht kunnen trekken, maar twee? Daar ziet het echt niet naar uit…
Ook Sergio Kozjak en Ahmed al Mahdi mogen dan hun opwachting komen maken voor Tijmen Bakker en Thomas Kamstra.
Jaylon Moi Thuk Shung onderschept dan wat al te lichtzinnig rondspelen achterin bij G.V.V.V. Dan moet je een beetje mazzel hebben en dat had Jaylon helaas niet, want de bal spat ruim weg en is zo een eenvoudige prooi voor doelman Evora die de bal simpel op kan rapen.
Een heerlijke versnelling bij die uitblinkende Potjes. Hij snelde zelfs de toch bepaald niet trage Jaylon voorbij en ondanks wat graaiwerk naar het shirt van Potjes weet de Veenendaler spelmaker een gevaarlijke schot lost te laten dat gelukkig de juiste richting ontbeerde.
Latif glijdt kort voor rust nog in bij de tweede paal en dan heeft Olivier Pabon blijkbaar op de doellijn een wereldredding verricht, want het wordt een corner!
De rust is slechts drie minuten verwijderd als Huizen zich nog een tweetal mogelijkheden verwerft: eerst is het Kozjak die uithaalt, maar zijn harde inzet recht op Evora af ziet vliegen, en kort daarop krijgt Kozjak een bal ter hoogte van de strafschopstip tussen twee verdedigers aangespeeld. Gehinderd door die twee krijgt Sergio de bal niet onder controle en gaat ook deze mogelijkheid verloren.

Rust

Als Artuur Zutterman een bal uit de hoek gekopt heeft en zo de derde treffer voor de Veenendalers heeft voorkomen, gaan we dus met een 2 – 0 achterstand waar weinig op valt af te dingen de rust in. Het is louter eenrichtingsverkeer richting Olivier Pabon die handen en voeten tekort komt om zijn doel voor doorboring te behoeden. De corners vliegen ons om de oren. Ik telde er zo’n acht in mijn aantekeningen en dan heb ik er waarschijnlijk nog een paar achterwege gelaten omdat G.V.V.V. er te weinig mee deed.
Toch zag Huizen nog kans om zich een aantal goede scoringsmogelijkheden te creëren en dat is zonder meer een positief gegeven. Immers we hebben het hier over een wedstrijd tussen de top van de tweede divisie en de onderkant van de derde. Daarbij zijn de Veenendalers al een stuk verder in hun voorbereiding en dan is die 2 – 0 zonder meer ‘acceptabel’ te noemen.
Bij G.V.V.V. lijken Justin Spies en Krijn Meeuwsen hun opwachting te gaan maken. Doelman Evora krijgt nog maar even wat warming-up, want blijkbaar schoot het hem aan arbeid tekort in deze eerste helft.
Bij Huizen rekt en strekt Dani Vivié zich en lijkt zich ook op te maken voor zijn eerste minuten in groen-geel. Het zonnetje is inmiddels doorgebroken en we maken ons op voor een tweede helft. Heel stilletjes houd ik de moed er toch nog maar in. Je weet maar nooit, het is en blijft uiteindelijk wel gewoon voetbal, natuurlijk…

Hervatting

De wedstrijd wordt hervat en ook het spelbeeld lijkt zich te hervatten. Een aandringend G.V.V.V. ziet hoe Hillen bij de tweede paal net centimeters tekort komt om de derde binnen te kunnen tikken, Huizen valt aan en Vivié laat zien dat we hem niet voor niets hebben binnengehaald: een goede actie stuurt Tristen Kroeze op pad die vervolgens genadeloos wordt gevloerd. Echt ‘vriendschappelijk’ voetballen kennen we niet meer op dit niveau. De vrije trap wordt ingezet en als de bal opnieuw bij Kroeze belandt, mist de inzet van onze vleugelverdediger helaas de precisie om tot aansluitingstreffer te kunnen promoveren.
Dan gaat Olivier Pabon helaas lelijk in de fout. Waar de spelhervattingen tot een van zijn niet geringe kwaliteiten gerekend mogen worden, raakt hij nu een bal volkomen verkeerd en de bal valt zo in de voeten van Latif die rand zestien geen moeite heeft met een boogballetje over de volkomen uit positie staande Pabon. 3 – 0 En wie nog enige hoop had op een flinke sensatie, die kon deze hoop nu toch écht wel laten varen…
G.V.V.V. gooit er maar een een blik invallers tegenaan. Samuel Sow, Bent Driessen, Giel Slijkhuis en Arwin van Soest mogen ook weer even minuten maken nu de strijd wel gestreden lijkt.
De scherpte lijkt er ook bij G.V.V.V. nu wel wat vanaf. Dat wordt geïllustreerd als Spies in de mangel wordt genomen en G.V.V.V. een vrije trap mag nemen even buiten ons strafschopgebied. Drie man melden zich: Potjes, Van Soest en Mitch Willems. Willems is dan de man die de trekker overhaalt. Het vizier zat echter nog tussen de vakantiewasjes en Willems ziet zelfs geen kans de ballenvanger achter het doel te raken!
G.V.V.V. speelt gewoon met meer ‘idee’ aan de bal. Als een Veenendaler de bal aan gespeeld krijgt lijkt het alsof hij de beslissing al genomen heeft wat er mee te gaan doen. Bij Huizen is het te vaak ‘weg-is-weg’… Maar dat is niet zo verwonderlijk als je zo onder druk loopt te voetballen.

4 – 0, 5 – 0…

Nadat Barry Maguire met een vliegend schot Olivier Pabon tot een ‘glanzparade’ had gedwongen levert de corner in eerste instantie niets op voor G.V.V.V. De bal wordt echter schuin naar buiten weggewerkt waar Willems zijn frustratie over die vrije trap van zich afschudt door de bal venijnig hard van een meter of vijfentwintig in de verre hoek te jagen. Een juweeltje waar Willems zichtbaar verguld mee was.
De aanvallen van Huizen worden spaarzamer. De koek is op, de overtuiging is verdwenen, het geloof is in de schoenen gezakt. Jostein Ohm weet nog wel Kamstra te bereiken die zijn inzet ziet smoren tussen de benen van twee verdedigers. Het zijn speldenprikjes geworden, het is wachten op het eindsignaal.
Twaalf minuten voor tijd schiet een bal door en verschijnt Krijn Meeuwsen alleen voor Pabon. Meeuwsen vergeet echter de bal mee te nemen en Pabon ziet dan ook onverwacht simpel kans zich voor de bal te werpen. Het zal echter uitstel van executie blijken, want kort daarop moet Pabon bij de eerste paal een lastige schuiver lossen. De bal caramboleert tussen keeper en aanvaller en als de bal dan weer het veld in kaatst is daar Joeri Potjes die de bal hoog in het kruis ramt. 5 – 0 en opnieuw is G.V.V.V. in dit toernooi op weg naar een stevige uitslag om zich tot terechte winnaar van dit toernooi te kronen…

Eretreffer

Dan gaat Meeuwsen geblesseerd naar de grond. Medespelers maken meteen een wisselgebaar en dat voorspelt weinig goeds voor Meeuwsen. Hij moet zich dan ook laten vervangen door Latif die de wedstrijd voor hem vol moet maken. Vanaf deze plek een spoedig herstel gewenst voor Meeuwsen!
Ook bij G.V.V.V. is het grote ‘willen’ wat verdwenen. Het wachten is voor G.V.V.V. slechts op het eindsignaal van arbiter Jelle Besselsen om die Harry Hamstracup opnieuw in ontvangst te kunnen nemen. Daar profiteert Jostein Ohm dankbaar van als hij uitstekend door Elijah Kruize diep wordt gestuurd. Opnieuw verschijnt onze snelle flankenspits alleen voor doelman Elber Evora en deze keer laat hij de doelman geen enkele kans: met een heerlijke geplaatste bal jaagt hij de eretreffer in de verre hoek! 5 – 1.
Arwin van Soest laat nog een dikke kans op de 6 – 1 liggen als hij hopeloos langs de bal maait en dan mag G.V.V.V. zich dan toch de terechte winnaar van de Harry Hamstracup noemen.

Rob de Groot

“Nou, voor mij niet,” antwoordt onze coach als ik hem voorleg dat dit ‘even slikken’ was. “Ze zijn verder dan wij en ook bijna compleet…”
“Het kernwoord voor dit verslag wordt deze keer ‘Overklast’…”
“Ja!” klinkt het volmondig. “Daar ben ik het volledig mee eens! Toch heb ik met name de eerste helft nog wel wat momenten gezien waarin we ze gewoon pijn hadden kunnen doen. Als ik naar hun twee goals kijk, dan denk ik dat dat momenten zijn waarin zij eigenlijk niet gevaarlijk hadden hoeven te worden als je dat daar beter oplost. Het ‘overklassen’ zit ‘m wat mij betreft meer in het fysieke en positionele aspect. Daarin is dit gewoon top-amateurniveau. Ze kunnen in elke linie één-op-één spelen, heel veel druk op de bal, allemaal goede voetballers en dan vind ik het ook niet zo gek dat er uiteindelijk zo’n uitslag staat. Kijkend naar de mogelijkheden die ook wij hadden, hadden we ook maar zo gelijk kunnen staan met rust…”
“De mogelijkheden die we hadden zijn voor mij de ‘lichtpuntjes’ van vandaag…”
“Absoluut! In die zin ben ik niet verrast, ook niet teleurgesteld. Eigenlijk vind ik het gewoon perfect passen in het realisme waar we staan ten opzichte van de amateurtop, dan is dit gewoon waar je staat! Neemt niet weg dat we wel aan die verbeterpunten moeten werken. Die goals die we weggeven, daarin mag je echt wel wat meedogenlozer en dominanter zijn. Je hebt respect en ontzag. Dat respect heeft G.V.V.V. gewoon verdiend, het is een hele goede ploeg, maar dat is wat anders dan ontzag. Als een speler een verkeerde aanname heeft, dan moet je er wel bovenop zitten, dan zijn zij óók kwetsbaar!
Ik heb ook die moeizame momenten achterin gezien, met name wat verder in de wedstrijd. Dat is óf vermoeidheid, waardoor je stilstaat en je het je laat overkomen…”
“Nou ja, vermoeidheid: de derde minuut!”
“Ja, dán gaat het dus over passiviteit! Wat topploegen doen is positiespel spelen waarin ze in de eindfase gaan versnellen. Als je dan pas gaat reageren, dan kom je overal drie, vier meter tekort. Dat gebeurde voor mijn gevoel bij die eerste twee goals. Je staat best wel compact, maar dan moet je wel contact maken met je man! Nu loopt de man bij je weg en wordt de trekker in een keer overgehaald. Maar goed, dat is voor een goed deel gewoon de kwaliteit van die topspelers.”
“Ik had ook het idee dat G.V.V.V. meer ‘idee’ had wat met een bal aan te vangen…”
“Ja, ze doen dezelfde handelingen, alleen sneller. Ze hebben meer spelinzicht en doen daardoor de dingen op het juiste moment. Zij spelen gewoon één tempo hoger dan wij. Dat is geen schande, maar soms moet je je daar gewoon tegen wapenen door niet zoveel weg te geven. Die eerste twee goals vielen beide in momenten dat het niet nodig was om een goal weg te geven. We reageren daarin op de situatie, kijken eerst naar de bal en gaan dan pas lopen. Zij zien op voorhand al waar de bal gaat komen als de ander nog aan de bal is. Zeker als je dat dan ook nog in een hoger tempo doet is dat dodelijk…”
“Voor de jongens zal dit een hele leerzame middag geweest zijn. Heb jij zelf ook nog leermomenten gekend vandaag?”
“Jazeker. Veel momenten was het gewoon een kwestie van verschil in niveau. Dat is niet erg. Maar je moet conditioneel fit zijn en daarin waren zijn duidelijk verder dan wij. Dus dáár zit nog wel een stukje winst dat we kunnen behalen, even los van het voetballende aspect. We hebben conditioneel nog stappen te maken.”
“Spelen wij wellicht een soort voetbal dat conditioneel gewoon meer van ons vergt? D.O.V.O. had bijvoorbeeld net zoveel trainingsdagen in de benen als wij…”
“Ik kijk in eerste instantie gewoon naar het aantal trainingen. Als je een eerste wedstrijd speelt, dan is het zaak dat je zes, zeven trainingen in de benen hebt. Je hebt gewoon een week of vijf nodig om conditioneel fit te zijn. D.O.V.O. was wel net zo lang aan het trainen als dat wij waren, maar die waren meer als een  compleet team aan het trainen! Bij ons ontbraken er nog veel spelers bij de eerste trainingen. Wij hebben daarin getraind met veel jongens van Onder23.
Maar ik geloof niet dat het met onze speelwijze te maken heeft. Als een tegenstander de bal heeft, dan zakken we eigenlijk snel terug naar eigen helft. In dat lage blok moet je dan wel de intentie kunnen leveren om de bal te kunnen veroveren. Een aantal wedstrijden hebben we het gewoon aan gedurfd om op eigen helft de bal te veroveren en van vooruit te voetballen vanuit de omschakeling. Vandaag werden we positioneel op eigen helft ook overspeeld….”
“Deze wedstrijd reken ik eigenlijk niet, want vorige keer werd het 6 – 1, dus er zit gewoon een stijgende lijn in, haha!”
“Precies, ja, haha! Zo moeten we het denk ik ook gewoon zien. Dit is gewoon een heel realistische uitslag met een spelbeeld waarin we eigenlijk nog wel mee kunnen als we een aantal dingen beter doen, dan is is het verschil gewoon minder groot…”
“Hoe je het wendt of keert: we hebben het hier over een ‘top tweede divisionist’ tegen een ploeg die volgend jaar vol gaat voor lijfsbehoud in de derde… Daar zit eigenlijk gewoon twee divisies verschil tussen… Gaan we verder nog oefenen?”
“Ja, weer volledig mee eens! Dinsdag gaan we naar SWIFT in Amsterdam, zaterdag nog naar Scherpenzeel en dan hebben we nog één volle trainingsweek… En dan gaan we hier beginnen tegen Sparta Nijkerk!”

Tim Vrakking

Onze nieuwe lange centrale verdediger komt van een eersteklasser. “Dit was voor jou bepaald een vuurdoop, he?“ open ik dan ook mijn gesprekje met de blonde reus.
“Ja, klopt ja. Derde divisie is eigenlijk al een hele stap sneller. De afgelopen twee weken moest ik gewoon mee in het spel, maar vandaag was het weer een paar stappen sneller. Je merkte gewoon dat zij goede keuzes aan de bal maakten en een hoger baltempo hanteerden…”
“Toch bleef je vandaag ook weer goed overeind…”
“Ja, dat is wel een beetje mijn kracht. Ik wordt niet snel onrustig aan de bal en probeer altijd wel voetballende keuzes te maken. Maar ik moet dat nu wel allemaal op een hoger en sneller tempo doen.
Ik had het idee dat wij meer van A naar B naar C spelen en dat zij dat directer deden. Soms denk ik dat het handiger is een linie of een man over te slaan om het spel te versnellen. Maar je hebt tegen zo’n ploeg überhaupt gewoon weinig tijd.”
“Ik begin mijn verslagen altijd met een kernwoord. Vandaag wordt dat ‘ overklast’…”
“Ja, zeker op dit moment in de voorbereiding merk je dat zij gewoon verder zijn, langer in training zijn. Daarbij zijn ze kwalitatief ook gewoon sterker. Je kunt aan alle statistieken wel zien dat zij gewoon de controle over de wedstrijd hadden.
Ik denk wel dat ze wat ongelukkig aan hun voorsprong kwamen. Dat is wel zonde, dat had echt niet gehoeven. Maar als je zo onder druk staat, dan gaat hij een keertje vallen. Maar dat is niet erg, dat is logisch… Het is ook allemaal nog nieuw hoe we die corners moeten verdedigen, daar moeten we gewoon nog meer op trainen, dat was een beetje zonde natuurlijk…”
“Kijkend naar die eerste helft, dan waren we toch wel een paar keer dicht bij treffers… Die bal die wel of niet over de lijn ging, bijvoorbeeld…”
“Ja, dat was ik zelf, volgens mij. Ik gaf er nog een tikkie tegenaan, maar hij wilde er blijkbaar toch net niet in gaan. Ik denk dat daar wel onze kracht zit dat we ook als we onder druk staan, toch gevaarlijk kunnen worden. Als we een beetje rust aan de bal bewaren en de juiste keuzes maken, dan kunnen we ook tegen dit soort ploegen best tot scoren komen. Dat zijn lichtpuntjes van vandaag inderdaad…”
“Jouw carrière is hiermee toch wel in een soort van stroomversnelling gekomen. Toch heb ik niet de indruk dat je er erg veel moeite voor hoeft te doen om mee te kunnen op dit niveau…”
“Mwoah, dat zit ook een beetje in mijn speelstijl, zo voetbal ik altijd. Ik heb de keuze gemaakt om wat hoger te gaan voetballen en dat bevalt me supergoed! Zowel de trainingen als de wedstrijden heb ik het geweldig naar mijn zin. Ik merk ook dat dit een hechte groep is en al langer bij elkaar is. Dat merk je ook gewoon in de kleedkamer. Nee, ik ben heel bij met mijn keuze en het bevalt me allemaal zeer goed!”

Dani Vivié

In de Spakenburger Onder23 deed hij ons al eens pijn en nu heeft ook hij gekozen voor het groen-geel van Huizen. Hij viel goed in. Reden genoeg om deze jonge aanwinst eens even uit de kleedkamer te roepen.
“Dit waren je eerste minuten voor Huizen, volgens mij,” open ik als we even uit de drukte zijn gaan staan.
“Ja, klopt. Ik was nog met vakantie, maar het is fijn om weer teug te zijn. Ik ben hier goed opgevangen door de spelers en ik vind het mooi dat ik voor deze club mag uitkomen…”
“Ik vond je niet verkeerd invallen!”
“Dank je wel! Natuurlijk was het lastig invallen als je pas één keer getraind hebt en dan meteen op dit niveau mee moet.”
“Je viel ook in in een periode dat Huizen eigenlijk al op zijn rug lag…”
“Ja, het stond al twee of drie nul toen ik erin mocht. Maar ja, je moet er dan maar het beste van maken. Gewoon minuten maken is voor deze fase van het seizoen het belangrijkste…”
“Wat heeft je doen besluiten om voor Huizen te kiezen?”
“Ik had hele goede gesprekken met de club en de trainer gehad. Daar hield ik een goed gevoel aan over en daarbij ken ik ook al wat jongens hier. Het lijkt me een heel mooi niveau om op uit te mogen komen, een mooie spelersgroep met jonge mensen en het is lekker in de buurt. Ik kom uit Soesterberg, dus dat is best wel dichtbij…
Het is zonde dat we vandaag toch zo fors verloren hebben. Toch fijn dat die eretreffer nog viel!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Met de beide beentjes weer op de grond. Nog flinke stappen te maken, maar toch zie ik zeker bemoedigende aspecten in deze kansloze wedstrijd. Heel tegenstrijdig wellicht, maar vooral dat we ons toch kansen wisten te creëren tegen deze sterke tegenstander. Maar ook al hadden we al die kansen benut, dan nog was de nederlaag onafwendbaar geweest.
Geen schande tegen een topploeg uit de tweede divisie die al weken verder in haar voorbereiding is en gewoon méér kwaliteit in haar gelederen heeft. Dat betaalt zich uit en dat merkten ook alle andere tegenstanders die ze deze Harry Hamstracup troffen. Ook Sparta Nijkerk (1-4) en vv Eemdijk (5-2) moesten met duidelijke cijfers hun meerdere erkennen in de ploeg van Gery Vink. Vergelijk je daar onze uitslag mee, dan steken we daar zeker niet beroerd tegen af. Een Sparta Nijkerk dat voor eigen publiek speelde en dat al de ambitie heeft uitgesproken om dit seizoen voor de titel mee te willen doen…
Het blijft oefenvoetbal uiteraard. Het zegt allemaal niks. De knikkers waar dit spel om draait worden pas over twee weken verdeeld. Maar het doet me goed te zien dat we voor mijn gevoel toch wat sterker zijn geworden, ondanks het wegvallen van enkele gekende vaste krachten. Ik memoreerde al eerder dat Rob de Groot met zijn staf enkele lastige keuzes te maken gaat krijgen als iedereen fit en beschikbaar is. Maar dat betekent wel dat we in de breedte sterker zijn geworden, dat we mensen van de bank kunnen halen die ook maar gewoon in de basis hadden kunnen staan.
Dinsdag gaan we naar het altijd lastige SWIFT in Amsterdam. Dan zaterdag naar Scherpenzeel, dat bij ons als promovendus ook in de competitie wacht. Dat zal ongetwijfeld de beste graadmeter zijn waar we nu staan met de ploeg.
Ondanks de ferme nederlaag durf ik toch te stellen dat het weer fijn was langs de lijn. Onze ploeg moet straks tot mooie dingen in staat worden geacht. Hopen dat alle spelers ‘heel’ blijven en dan op naar Nijkerk!