Spakenburg

Eerst een hapje eten in Spakenburg. Ik ben redelijk op tijd, maar de kip voor het sateetje moet denk ik eerst nog geplukt worden, want het ‘duurt’ even. Bleke patatjes en een matig stokje saté. Tja, Spakenburg staat bekend om zijn vis, daar had ik dus beter voor kunnen gaan, maar ik ben dus niet zo’n liefhebber van vis. Kibbeling vind ik eigenlijk nog het enige ‘visje’ dat ik graag verorber.
Maar goed, zonnetje en een terrasje zijn een leuke opmaat voor wat er komen gaat. Spakenburg is tweede divisie en een ploeg die je zonder enige terughoudendheid wel ‘grootmacht’ mag noemen. Ik herinner me nog goed de jaren dat we op gelijke hoogte stonden met dit soort grootmachten, maar nu zijn onze sportieve wegen toch wel nadrukkelijk op verschillende sporen beland.
‘n Vriendelijke ontvangst in de bestuurskamer waar ik een keurige namenlijst in ontvangst mag nemen. Trainer Chris de Graaf vindt twee wedstrijden kort achter elkaar niet in zijn voorbereiding passen en geeft er de voorkeur aan gewoon te gaan trainen met zijn eerste selectie. Tegenstander voor Huizen is dan ook een combinatie van Onder23 en het tweede laat ik me influisteren.
Toch even gekeken en dan zie ik toch op de website van ‘De Blauwen’ dat er drie namen uit de eerste selectie op het formulier staan. Of het moet de selectie van vorig seizoen zijn die nog op hun website staat, maar ook dán…
Huizen begint met Brent van Bockel in de goal, Jeroen Lamme, Jostein Ohm, Tijmen Bakker, Sidney Schouwstra, Artuur Zutterman, Elijah Kruijze, Jaylon Moi Thuk Shung, Joshua Lo-Asioe, Stijn Fledderus en Tim Vrakking. Geen Dennis Lamme uiteraard, die gelukkig wel al weer ter plekke was om de ploeg mentaal bij te staan. Goed te zien dat onze jonge held al weer zover op de been is na zijn operatie dat hij deze wedstrijd kon bezoeken.

Geen ontzag

Als er al sprake was voor ontzag voor deze gerenommeerde tegenstander, dan was daar in de openingsfase niets van te merken. Op volle snelheid gaat het richting de Spakenburger doelman Jauke Beekhuis. De spakenburgers lijken lichtelijk overrompeld door zoveel dadendrang en moeten al in de eerste minuut de eerste corner toestaan als een voorzet lichtelijk in paniek rakelings langs eigen goal wordt gejaagd. Het is met name ‘Jaylon’ die zich onderscheidt en een constante dreiging vormt voor de Spakenburger defensie. Ook Elijah Kruijze lijkt net als tegen D.O.V.O. vastbesloten om voor zijn kansen te gaan en vormt een ware plaag voor de Spakenburgers. De tweede minuut stuift hij voortvarend achter een dieptepass aan die hem oog in oog met doelman Beekhuis zet. Deze keer komt de doelman dapper als winnaar uit deze strijd. Maar Huizen rammelt nadrukkelijk aan de Spakenburger poort!
Vijf minuten gespeeld als Jaylon opnieuw ongrijpbaar lijkt. Zijn voorzet is helaas millimeters te scherp voor de fanatiek inglijdende Artuur Zutterman. Bij Spakenburg staan inmiddels alle waarschuwingslichten op rood!
Toch ook een kansje voor Spakenburg als Ferebory Kourouma (één van die drie eerste selectiespelers) handig van een carambole profiteert en in een lastige hoek alleen voor Brent van Bockel verschijnt. Ook nu komt de doelman als winnaar uit de strijd…

Openingstreffer

Negen minuten weten de Spakenburgers zich de gretige Huizer aanvalslinie van het lijf te houden. Dan is het uiteindelijk toch raak en krijgt Huizen loon naar werken. Jaylon verovert de bal en houdt goed oog op de aan de andere kant van het veld opstomende Jostein Ohm. De pass is perfect in de loop en dat is op zich al een prestatie van formaat. Op snelheid drijft Jostein het strafschopgebied binnen en laat doelman Beekhuis kansloos met zijn bekeken schuiver! 0 – 1 En Huizen staat daarmee op een terechte voorsprong.
Opnieuw Ohm die doorbreekt. Deze keer speelt hij de bal helaas iets te ver voor zich uit en geeft zo Beekhuis de kans zich voor de bal te werpen. Opnieuw een goede kans en we gaan er maar eens goed voor zitten daar in Spakenburg!
Een hoogtepuntje beleven we in de vijftiende minuut als Huizen het ineens op de heupen krijgt en van achteruit via vijf, zes, zeven schakels met one-touch-football onder de druk uit combineert. Een genot voor de echte voetballiefhebber die de aanschaf van dat passe-partout alleen al meer dan waard was! De eindpass is net even te scherp richting achterlijn en Elijah Kruijze haalt er met een corner het maximale rendement uit. De bal gaat vanuit die corner nog even rond en dan wordt de aanval besloten met een schuiver die helaas naast de goal van doelman Beekhuis eindigt.
Wéér gaat Jaylon diep. Jaylon is bepaald snel, maar ook aan zijn snelheid zijn grenzen en ook deze pass is eigenlijk te hard. Toch weet hij de bal nog goed voor te krijgen. Bij de tweede paal weet Tijmen Bakker er het hoofd tegenaan te zetten. De bal is echter net te hoog en daardoor weet Bakker te weinig kracht en richting aan zijn kopbal mee te geven. Maar het is Huizen dat hier op de Westmaat de lakens aan het uitdelen is.

Terugval

Net als tegen D.O.V.O. speelt Huizen in een tempo dat in deze fase van de voorbereiding niet de volle negentig minuten vol te houden is en met een klein half uur gespeeld moet Huizen wat gas terug nemen en krijgt Spakenburg de gelegenheid zich wat meer in de wedstrijd te voetballen.
Nadat Jostein Ohm een vrije trap rand zestien wat zwak had ingezet, krijgt hij nog een herkansing waar doelman Beekhuis sterk op ingrijpt en de voorzet dapper wegvangt.
Spakenburg komt dus wat meer opzetten, maar vooralsnog levert dat Huizen achterin weinig hoofdbrekens op.
Coach De Groot brengt dan Kamstra, Osama al Immery en Kroeze voor Jaylon, Bakker en Schouwstra. Ook nu geldt uiteraard dat het maken van die minuutjes een doel op zich is.
Kamstra doet onmiddellijk van zich spreken als hij een werkelijk schitterende cross aflevert op de gretige Ohm. Deze keer probeert onze spits het met een schuiver waar doelman Beekhuis goed het oog in had: met een rustige safe strekt hij zich naar de bal en maakt de inzet onschadelijk.
We naderen de rust al als het dan toch fout gaat achterin. Een steekbal op Jesse Hop verrast onze achterhoede en zet Hop alleen voor Van Bockel. Onze doelman verkleint zijn doel keurig en achtervolgd en gehinderd door Joshua Lo-Asioe komt Hop niet tot een voldragen poging. Van Bockel werpt zich goed in de baan van de inzet, maar de bal caramboleert ongelukkig en Hop weet de bal toch alsnog langs de doelman te tikken. De bal rolt voor het lege doel langs als daar van dichtbij Stan Beune opduikt om de bal in het verlaten goal te tikken. 1 – 1, En op dit moment zeker een verdiende treffer voor de thuisploeg.
In de ‘dying-seconds’ van de eerste helft mag Spakenburg nog een corner nemen. Tygo Groen brengt de bal voor en wat er nou precies gebeurt kan ik in de drukte voor de goal niet precies waarnemen, maar ineens hobbelt de bal ‘zomaar’ binnen en zet daarmee Spakenburg op een onverwachte 2 – 1 voorsprong…

Rust

Huizen geeft daarmee wat schlemielig een zondermeer verdiende voorsprong uit handen. Na een openingsfase waarin het makkelijk door de Spakenburger defensie wist te snijden en het wat onzorgvuldig met de geboden kansen omging, kwam de thuisploeg sterker opzetten. Beide goals hadden echter toch wel een sterk luchtje van persoonlijk falen en dan is het zuur dat je tegen een 2 – 1 achterstand aankijkt met rust waarin je eigenlijk met 0 – 2 of 0 – 3 voor had moeten staan. Conditioneel zijn er zichtbaar nog stappen te maken en daarom zat ook nu het venijn weer in de staart. Deze keer dus de staart van die eerste helft.
Het blijft ‘maar’ oefenen, natuurlijk en die tweede helft zal straks ongetwijfeld weer teams met geheel andere gezichten aan het publiek laten zien. Wie weet wat die ons straks nog gaan brengen. Ondanks de achterstand was die eerste helft zeker het aanzien meer dan waard en heb ik met genoegen naar spelers als Kruijze, Zutterman, Ohm en vooral Jaylon gekeken.

Hervatting

De tweede helft zal ons doel worden verdedigd door Olivier Pabon en hij mag meteen aan de bak als de behendige Floris Quaedvlieg hem op de proef stelt met een inzet die onze doelman prima verwerkt. Leuke binnenkomer! Die Quaedvlieg liet overigens wel meteen zien waarom hij één van die drie eerste selectiespelers was die we vandaag mochten bewonderen. Mocht je buiten de boot dreigen te vallen, Floris… Nou ja, laat ik hier maar beter geen vijanden maken in het Spakenburgse…
Wie wel vijanden probeerde te maken was die derde eerste selectiespeler van de Spakenburgers, Delano Vos. Op hoge snelheid dreigt Tristen Kroeze hem voorbij te snellen en dan gaat bij Vos de wetmatigheid op: een speler mag me voorbij, de bal mag me voorbij, maar nooit tegelijk! En genadeloos haalt hij de op volle snelheid sprintende Kroeze naar de grond. Arbiter Steve Janssen (weer voortreffelijk gefloten, overigens…) houdt de kaarten op zak, maar ze zullen hem in die borstzak gebrand hebben!
Diezelfde Kroeze onderschept dan met veel pijn en moeite een voorzet van de doorgebroken Kourouma. Opnieuw hobbelt de bal dreigend voor onze goal langs, maar Tristen weet er buitelend en struikelend een voetje tegenaan te krijgen en doet daarmee het gevaar wijken.
Huizen countert gevaarlijk met haar snelle spitsen. Ohm spat er weer eens vandoor, maar krijgt de bal ongelukkig op de hak als hij zijn man tracht te passeren, Thomas Kamstra breekt sterk door als de bal via wat omzwervingen in eens kansrijk voor zijn voeten komt. Doelman Beekhuis onderkent het gevaar en gooit zich voor onze spits en begaat zo de overtreding die arbiter Janssen resoluut naar de stip doet wijzen. Een voetbalwet schrijft voor dat de man op wie de overtreding gemaakt wordt nooit zelf de strafschop zou mogen nemen, maar Kamstra logenstraft deze wet door de bal spijkerhard en zuiver achter Beekhuis te jagen: 2 – 2! Huizen werkt zich weer keurig naast Spakenburg…

Verschil moet er wezen!

De Spakenburgers gooien een half nieuw elftal in de strijd. Maar liefst zes speler komen tegelijk proberen alsnog deze wedstrijd voor de thuisclub over de streep te trekken. Ook De Groot werpt wat semi-verse krachten in de strijd en brengt Jaylon, Vrakking, Schouwstra en Bakker weer in het veld voor Ohm, Lo-Asioe, Zutterman en Lamme.
Onze wissels waren blijkbaar gelukkiger dan die van de thuisclub, want twee minuten later is het Mick Bakker die in een overvol strafschopgebied toch weet te draaien en genadeloos uithaalt. De bal spat in de bovenhoek en laat Beekhuis voor de derde keer kansloos: 2 – 3 en Huizen pakt opnieuw een verdiende voorsprong…
Ook de doelman met de befaamde ‘1’ op zijn rug mag nog een kwartiertje zijn kunsten vertonen. Beekhuis maakt plaats voor Koen Bemer. En dat die keepen kan bewijst hij twee minuten later als een vloeiende combinatie Jaylon-Kamstra- Jaylon in een uitstekende doelpoging resulteert. Met een katachtige reactie weet Bemer zijn doel vooralsnog schoon te houden.

Dat duurt echter niet erg lang, want in de drieëntachtigste minuut klutst een bal voor de voeten van Jaylon, die daarmee de complete helft van Spakenburg vrij voor zich heeft liggen. Alleen doelman Bemer staat nog tussen hem en zijn eerste goal in een Huizer shirt. Jaylon zet aan, versnelt, versnelt, versnelt en blijft versnellen! Een kreet van ontzetting, bewondering en verbijstering stijgt massaal op van de tribune. Wat gebeurt hier?! Ineens schiet me daar het beeld van ‘The Flash’ door het hoofd, de in rood gehulde superheld met de vleugeltjes aan de voeten die zich een schroeispoor achterlatend met een noodvaart voortbeweegt. Jaylon is door niets of niemand in te halen, de afstand tot de achtervolgers wordt eigenlijk alleen maar groter. Alleen voor doelman Bemer maakt Jalon geen fout: via de paal ketst de bal naar de 2 – 4 en beslist daarmee feitelijk deze oefenwedstrijd in het voordeel van Huizen.
De koek is echter nog niet op: nadat Thomas Kamstra opnieuw alleen met een overtreding bleek te kunnen worden afgestopt, lijkt Huizen de bal achterin gewoon even rond te willen gaan spelen om de tijd vol te maken. Dan gaat de bal toch ineens voorwaarts en komt bij de nu aan de linkerkant opererende Zutterman terecht. Artuur trekt naar binnen, ziet het gaatje en opnieuw is Bemer kansloos op de bal die de uiterste hoek achter de wanhopig duikende doelman vindt. 2 – 5! Een uitslag die ik vooraf never nooit op mijn toto-formuliertje had durven invullen. Lichtelijk geflatteerd, dat wel, maar desalniettemin bepaald niet minder lekker!

Rob de Groot

Nadat hij de troepen nog even tactisch had toegesproken, verschijnt onze coach dan toch uit de kleedkamers.
“Ik kan me niet voorstellen dat je ontevreden bent,” open ik mijn interview.
“Nee, dat klopt,” klinkt het nuchter en zelfverzekerd.
“Toch denk ik dat je het jezelf weer een periode onnodig moeilijk hebt gemaakt… Onder andere door die twee onnodige tegengoals…” stel ik wellicht wat al te kritisch.
De Groot moet even denken wat hij hier nu op zal gaan antwoorden. “Ja, ach ‘onnodig’… In mijn optiek was het eerste blok echt heel goed! Daarin speelden we gewoon dominant en legden we Spakenburg de wil op. We gaven ze aan dat ze tot hier mochten komen en als je over deze lijn heen gaat, dan pakken we je in de omschakeling. Dat eerste blok was dus heel erg goed, daarna zag ik eigenlijk een beetje hetzelfde gebeuren als tegen D.O.V.O. Als de vermoeidheid wat toeslaat, dan word je wat passiever en ga je lopen in de ruimte en gebeurt er verder niks. Ik vond dat we in het tweede gedeelte eigenlijk geen druk meer op de bal konden geven waardoor Spakenburg steeds hoger kon gaan opbouwen…”
“Maar zijn die jongens van Spakenburg dan zoveel eerder gaan trainen dan wij?”
“Dat wéét ik niet, maar ik dénk eerlijk gezegd van wel. Kijkend naar onze eigen ploeg, dan merk ik gewoon dat het allemaal nog heel pril is. We hebben fysiek gezien die paar weken echt nog wel nodig om op een voldoende startniveau te komen qua conditie…”
“Je zult vandaag ook zeker de nodige lichtpuntjes gezien hebben: Jaylon, Kamstra, het lijkt wel of je met de week steeds meer lastige keuzes te maken krijgt…”
“Ja, ik begrijp wat je zegt, maar ik zie gewoon geen lastige keuzes als je op dit niveau wilt voetballen. Dan kan je het gewoon niet met dezelfde ‘elf’ mensen doen, dat is gewoon onmogelijk met vierendertig wedstrijden. Er moeten gewoon keuzes zijn en de spelers moeten onderling ook van elkaar zien waar ze goed in zijn, elkaars kwaliteiten herkennen en erkennen! Wellicht zal het soms moeilijk uit te leggen zijn, maar ik denk dat dat over het algemeen wel moet gaan lukken…”
“Ik meen ook al een heel klein beetje jouw hand in het spel terug te zien, qua positiespel…”
“Ja, zo wil ik het liefst ook spelen. Ik zie het ook hier weer als schaken en dammen: je moet een aantal zetten vooruit proberen te kijken om van daaruit gevaar te laten ontstaan. En als je dus te snel de lange bal gaat spelen, dan betekent dat dus dat je dingen in ondertal zult moeten gaan doen. Daarmee wordt het loodzwaar voor je voorste lijn. Zeker tegen goede tegenstanders, die vinden het al snel prima als je met lange ballen gaat spelen, die stellen zich daar eenvoudig op in. Dat wil ik eigenlijk aan de ploeg meegeven: durven te voetballen zonder onnodige risico’s te nemen. Ik wil ook dat ze goed kijken wat een tegenstander doet en daar op leren te anticiperen.”
“Besteed je daar ook extra aandacht aan op de trainingen?”
“Jazeker! Ik probeer zoveel mogelijk met de bal te doen op de training. Vorige week gaf Tristen een bal op Jaylon waarvan hij aangaf dat hij die eigenlijk liever niet speelde. Je moet er in gaan geloven dat je het kán, gewoon een paar keer doen!”
“Je voorganger heb ik wel eens een doosje Strepsils willen geven. Jij bent wat rustiger langs de kant. Opmerkelijk voor een trainer die aangeeft vooral positioneel accenten te willen leggen…”
“Haha, nee, die Strepsils zal ik niet snel nodig hebben, ik ben meer een trainer die langs de kant het spel observeert. Dit is ook de voorbereiding, daarin maak ik meer een balans op. Als het straks niet naar mijn zin staat, dan zal ik dat ook zeker vanaf de kant aangeven. Maar ik ben überhaupt geen trainer die met erg veel emoties langs de kant staat. Ik probeer mijn aanwijzingen functioneel te houden. Momenteel betrek ik ook veel de wissels op de bank bij het spel. Ik laat ze kijken naar situaties en probeer ze dat zelf te laten analyseren…”
“Je bent zo goed als je laatste wedstrijd… Hoe goed zijn we dan?”
“Nou, haha… We zijn nog bij lange na niet goed genoeg voor de derde divisie! Het is allemaal nog maar voorbereiding. Wat je ook straks nodig hebt is ‘vertrouwen’. En dan helpt het zeker wel dat je hier in de voorbereiding goede resultaten neer weet te zetten. An sich is het resultaat niet echt belangrijk, maar in het groepsproces speelt het wel degelijk een rol.
Zaterdag kijken we verder. Ik zag al dat GVVV met eigenlijk alle bekende namen aantreedt, dus die weerstand zal zeker nog een stukje hoger zijn dan dat we normaal gesproken zullen gaan krijgen. Ik kijk daar best naar uit. Ik verwacht dat we dan meer accent op het verdedigen zullen moeten gaan leggen, een perfecte leerschool, lijkt me…”

Thomas Kamstra

“Ik kon zien dat je er zin in had, gretig was…”
“Ja, ik heb natuurlijk de zomervakantie gehad, een eerste potje voor mij tegen de oude rivaal, dus ik had sowieso zin om wat te laten zien. Ik kwam er ongeveer in de dertigste minuut in en begon lekker met een paar goede ballen…”
“Ik zag dat je net te laat was bij een van je eerste ballen, maar daarna pakte je het inderdaad uitstekend op met goede acties en een strafschop die je zelf nam… Het is een wet in het voetbal dat je een strafschop die op jezelf begaan is nooit ook zelf moet nemen, maar jij liet je deze kans op een treffer niet ontnemen…”
“Haha, nee! Vroeger nam Theo (Visser, Red.) ze natuurlijk altijd, dus als Theo hier nog had gespeeld, dan had ik ‘m wel afgegeven, maar nu wilde ik in mijn eerste wedstrijd wel meteen goaltje maken om er meteen lekker in te komen. Dus ik dacht: ‘Ik neem ‘m lekker zelf’ en hij zat er gelukkig goed in…”
“Want je hebt een ongelukkig seizoen gehad, daar hoeven we niet omheen te draaien. Veel blessureleed en minder kansen op speelminuten gehad dan je ongetwijfeld voor ogen had toen je naar Huizen kwam. Je beloofde me een aantal doelpunten voor aanvang van het seizoen en daar ben je zelfs niet bij in de buurt gekomen…”
“Ja, ik had je vijftien of zestien goal beloofd inderdaad. Ik kreeg echter minder speeltijd dan ik gehoopt en verwacht had. Nu hebben we een nieuwe groep, een nieuwe trainer waardoor iedereen weer voor zijn kansen kan gaan. Ik ga gewoon weer alles geven en proberen extra balvast te zijn, meevoetballen en goed druk zetten en dan gewoon de goaltjes meepikken die ik kan en zo een plekje in de basis te veroveren…”
“Heb je in de vakantie doorgetraind? Ik vind je er nu fysiek sterker bij staan dan vorig seizoen…”
“Ja, ik heb in de vakantie vooral veel in de sportschool getraind en hardgelopen. Ik was altijd al redelijk breed en sterk, maar ik moet dit jaar mijn lichaamskracht beter te gebruiken in de duels. Ik wil ook nog slimmer worden bij het vasthouden van de bal.”
“De concurrentie is heftiger dan vorig jaar voorin…”
“Ik denk dat dat alleen maar goed is. We hebben er aanvallend een paar goede spelers bij gekregen, Jostein, Jaylon. Daarbij hebben we Ahmed nog, Sergio (Kozjak, Red.) komt nog terug, Justen ook nog… Genoeg spelers die van alles kunnen, dus ik denk dat iedereen optimaal moet presteren om zich waar te maken…”
“Ik denk dat je vandaag een goede eerste stap hebt gezet!”
“Dank je wel! Het ging lekker, dus hopelijk ga ik zo door!”

Jaylon Moi Thuk Shung

“Hebben jou schoenzolen nou ook echt schroeisporen?” vraag ik onze snelle vleugelspits gekscherend.
“Haha, ik denk ’t wel, hè?” glundert Jaylon tevreden.
“Vorige week was ik een klein beetje teleurgesteld. Ik vond je wat te gespannen voetballen, waardoor je ook die kans miste. Ik had de indruk dat je je een klein beetje meteen teveel wilde waarmaken…“
“Ja, tegen D.O.V.O. had ik pas net een weekje getraind. Dat was na lange tijd weer eerst even een beetje inkomen. Nu ben ik weer op weg naar ‘de oude ik’ zoals ik mezelf ken…”
“Ga je me nu daadwerkelijk beloven dat je iedere zo geweldig gaat spelen?” plaag ik.
“Nou, ik ga wel proberen deze lijn vast te houden, daar streven we wel naar. Maar ik ging vandaag niet alleen lekker, het hele team draaide prima. We deden allemaal onze dingen en voetbalden vanuit onze taken en ik denk dat dat het grote verschil was tussen Spakenburg en Huizen.
Ik ben sowieso een teamspeler en probeer altijd vanuit mijn taken te voetballen. Ik heb een goede connectie met Artuur Zutterman. Eigenlijk vond ik het vorige week wél goed gaan. Ik moest vorige week alleen wat meer verdedigend meedoen dan acties maken. Vandaag had ik wat meer vrijheid omdat iedereen goed stond en we konden daardoor iedereen in zijn kracht benutten…”
“Nou, ik hoop nog veel van dit soort acties en wedstrijden van je te gaan zien dit seizoen…”
“Komt helemaal goed, we gaan ons best doen!” klinkt het vol zelfvertrouwen!

Apenstaartjes kijk op de zaak

De zwaluwen en de zomer. Men zegt dat na een slechte generale repetitie er vaak een prima voorstelling volgt. Ik hoop dat dat omgekeerd niet óók opgaat! Want het blijft allemaal oefenen, natuurlijk. Het is een beetje ‘cup-vervalsing’ dat Spakenburg pleegt door wisselend met de tweede keus en de eerste selectie aan te treden. Huizen strafte de ‘arrogantie’ van Spakenburg, dat dacht  tegen ons met die tweede selectie te volstaan, netjes af door die tweede keus met duidelijke cijfers terug te wijzen. Ik merkte om me heen op de tribune dat dit resultaat toch wel pittig aankwam bij de Spakenburger aanhang. Een enkeling sprak zelfs van een ‘schande’. Nou vind ik dat schromelijk overdreven, want ook Spakenburg had zich deze wedstrijd best wel laten zien, maar dit Huizen lijkt toch wéér kwalitatief een stapje gemaakt te hebben. Enerzijds door de ervaring die de basis heeft opgedaan in het afgelopen seizoen, anderzijds door een aantal uitstekend gescoute aanwinsten waarvan ik hoop dat hun kwaliteiten niet in de categorie ’Nieuwe bezems vegen schoon’ zullen vallen, maar dat ze ook straks in de competitie de meerwaarde zullen kunnen brengen die ik nu in ze meen te zien. En dan zijn we dus nog niet eens op volle oorlogssterkte!
Maar goed: het is en blijft oefenen. Ik heb in de afgelopen jaren de prachtigste voorbereidingen gezien die werden gevolgd door kansloze degradaties, ik heb dramatische voorbereidingen gezien zonder ook maar één overwinning, waaruit gewoon een promotie of een titel volgde…
Je bent zo goed als je laatste wedstrijd, heet het. Laten we ons daar echter niet door laten verblinden, laten we beide beentjes netjes op de grond houden. Huizen zal er nog een hele kluif aan krijgen om ons rechtstreeks te gaan handhaven. Een hele kluif, maar ik ben er niet pessimistisch over! Ik zie voldoende aanknopingspunten die me sterken in dat optimisme. Maar makkelijk zal het zeker niet worden.
Wat ik zeker heel erg prettig vind, is dat we een trainer hebben die naadloos aansluit op wat we gewend waren de afgelopen jaren. Opnieuw een realistische trainer die met een positieve visie en kijk op het spel in ieder geval met logische en plausibele antwoorden komt op de vragen die ik stel. Met die antwoorden hoef je het misschien dan niet helemaal eens te zijn, maar er is blijkbaar wél over nagedacht. En dat vind ik een bemoedigende gedachte! Voeg daarbij een kijk op voetbal die uitgaat van eigen kracht en realisme, dan heb ik er gewoon vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.
Zaterdag spelen we op sportpark De Ebbenhorst (let op: dus op het veld van Sparta Nijkerk!) de volgende wedstrijd voor de Harry Hamstracup. Opnieuw een tweede divisionist. Twee jaar geleden werden we in de voorbereiding nog met 6 – 1 door die Veenendalers van het veld gepoetst. Eens zien waar we nu staan. Worden we genadeloos weer met de beide benen op de grond geknikkerd, of blijken we inmiddels toch wel wat stappen gemaakt te hebben?
Stappen die we zeker conditioneel nog moeten gaan maken willen we het voetbal spelen dat Rob de Groot met zijn staf voor onze mannen heeft uitgedacht. Maar dáár hebben we nog de komende drie weken de tijd voor!

Het was weer fijn langs de lijn!