Busje komt zo, Urk als reddingsboei?

Het viel me al op toen op de Wolfskamer arriveerde: geen bus te bekennen… Twijfelaar als ik ben ga ik me dan afvragen of ik de vertrektijd wel goed heb onthouden, maar ik ben zoals gewoonlijk keurig op tijd. Wachten in het zonnetje is geen straf, want de zomer geeft alvast een visitekaartje af. We horen dat we vandaag door een voor ons nieuwe chauffeur gereden gaan worden en dat roept speculaties op die mensen naar diverse uithoeken van de Wolfskamer en omstreken doet gaan om te kijken of de bus dáár dan wellicht geparkeerd staat. Maar nee, dan komt het verlossende woord eruit: een stukje miscommunicatie met de maatschappij waardoor de bus een uur later dan bedoeld aangevraagd werd. De bus komt er spoorslags aan vanuit Amsterdam, maar dus wel nog even geduld hebben.
Chauffeur Wesley parkeert het gevaarte uiteindelijke en half uurtje later dan gepland keurig voor onze neuzen en dan gaat het met gezwinde spoed richting Urk waar Huizen gaat knokken voor de laatste strohalmen die ons dit seizoen nog zullen gaan resten. De grenslijn naar de vierde divisie komt inmiddels wel akelig dichtbij en met stille hoop dat de Urkers er mogelijk niet vol meer voor gaan omdat ze inmiddels veilig gespeeld zijn, is de hoop gevestigd op een bevrijdende driepunter daar op Urk.
Vanuit vorige ontmoetingen herinner ik me nog een knusse huiskamerachtige bestuurskamer. Sinds november vorig jaar zijn de Urkers momenteel echter gehuisvest in een schitterend nieuw complex. Een fraaie tribune, ruime businesshome en een bestuurskamer die even zoeken is. Blijkbaar waren de aanwijzingen elders op het sportpark me ontgaan, maar een lieftallige jongedame achter de bar wijst me de weg naar beneden waar de koffie en de cake er lekker in gaan.
De opstellingen leren me dat Huizen het vandaag zal moeten gaan doen zonder de geblesseerden Joshua Lo-Asioe en Adil Haian. Beiden zijn voor de rest van het seizoen uitgeschakeld. Dat levert een basisplek op voor Timo Kozjak die onverwachts in is gegaan op een aanbod van SDV Barneveld waar hij teamgenoot gaat worden van voormalig Huizer topper Zakaria el Biyar.
Bij de thuisploeg ontbreken topscorer Jarno van Essen, Lucas Nagel en de gebroeders Ras. De Urker voorzitter weet me te bevestigen dat de complete Urker hoofdmacht van vandaag daarmee ook daadwerkelijk op Urk woonachtig is. Normaliter tref je een dergelijke demografische samenstelling van de selectie niet maar aan na de tweede klasse, maar hier is het blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld. Op de een of andere manier lijken vissersdorpen altijd te bulken van het talent: Volendam, Urk, Katwijk. Daar zou toch eens onderzoek naar gedaan moeten worden…
De kordate dame die de ingang van de businessclub bewaakt vraagt me om mijn pasje als ik naar die schitterende tribune wil. Geen probleem, dat heb ik. Aanvankelijk kies ik een plekje op de voorste rij, maar niet alleen zit ik dan vol in de brandende zon, maar ook kijk ik dan net tegen de rand plexiglas aan die als borstwering aangebracht is. Een vriendelijke Urker nodigt me uit een rijtje hoger te klimmen. Bijna ga ik op de stoel zitten die hij voor een kameraad heeft gereserveerd. Als die kameraad arriveert en wil gaan zitten vliegt de complete zitting van het stoeltje eruit. Daar ben ik dus ternauwernood aan ontsnapt!
Als pupil van de week Jelle Jenema zijn proeve van bekwaamheid keurig heeft afgerond kunnen we dan van start op dat schitterende en keurig gesproeide kunstgrasveld…

Doffe dreun

Al meteen in de eerste minuut speelt Ide den Dulk de bal wat kort terug op zijn doelman Auke Kaptijn. Gretig stuift Timo Vos, die weer de voorkeur op de vleugel heeft gekregen, er achteraan. Maar de doelman ligt in de weg en Vos ziet zijn passeerbeweging over de achterlijn eindigen. Maar de eerste kans was er dus al!
Opmerkelijk verhaal hoorde ik over die doelman Kaptijn. De vorige Urker doelman vertrok met wat onenigheid en liet de ploeg daarmee zonder doelman achter. Goede raad was duur en ‘speler’ Auke werd aangewezen als keeper. Probleem opgelost… Of het verhaal helemaal waar is heb ik niet meer helemaal kunnen verifiëren, maar al googelend kom ik Auke regelmatig tegen in de wedstrijdverslagen en dat bevestigt wel het beeld van een onervaren doelman. Maar nu zit Kaptijn er vooralsnog dus goed tussen en behoedt zo zijn ploeg voor een achterstand in de eerste minuut.
De wedstrijd is dan een minuut of vier oud als het uitverdedigen over de achterlijn niet helemaal lekker gaat bij Huizen. Arbiter Martijn Kieft geeft op advies van zijn assistent een hoekschop. Achteraf hoorde ik van mensen die er beter zicht op hadden dan ik vanaf die tribune, dat het geen corner was. Maar als de arbitrage een corner gééft, dan heb je daar maar gewoon mee te dealen! En dat doet Huizen helaas niet. Ide Nientjes neemt de hoekschop kort op Lucas Tol die de bal meegeeft aan de oplopende Nientjes, de voorzet wordt gevolgd door een halve mispeer achterin, de bal valt binnen het doelgebied in een wirwar van spelers en dan kan van heel dichtbij Harmen de Boer de bal over de lijn wurmen en kijkt Huizen bedremmeld tegen een 1 – 0 achterstand aan… Het is een doffe dreun die Huizen daar te verwerken krijgt. Voordeel is wel dat Huizen nog vijfentachtig minuten de tijd krijgt om de schade te herstellen, maar het nadeel is dat alle strijdplannen meteen de shredder in kunnen nu Huizen al meteen achter de feiten aan moet lopen.

Rolverdeling

Waar Huizen de ploeg zou moeten zijn die hier de lakens gaat uitdelen, zien we de inmiddels veilig gespeelde Urkers gewoon de toon zetten in de wedstrijd. Geen spoortje te bekennen van een uitgebluste ploeg die naar de zomerstop freewheelt. Urk peinst er niet over om ook maar iets weg te geven. Ik voel de hoop op een resultaat daar in het zonnetje wegsmelten als een gevallen ijsco op een zomerse stoeptegel.
Johannes Schrijver probeert het nog maar eens met geplaatst schot dat gelukkig voor ons de juiste richting mist.
Timo Vos troeft dan aan de zijlijn Lucas Schraal af op inzet en karakter. Timo zet goed door en zijn voorzet weet dan Lars van huisstede te bereiken. Diens inzet wordt geblokt en ook de rebound die voor de voeten van Ahmed al Mahdi terecht komt kan door onze aanvalsleider niet adequaat worden afgerond. Huizen probeert het wel, maar het laatste zetje dat andere ploegen tegen ons zo simpel weten te geven, wil bij ons maar steeds niet lukken.
Opnieuw nu Al Mahdi die weer sterker in het duel is en Ide den Dulk van zich af schudt. Opnieuw wordt zijn inzet daadkrachtig geblokt in de Urker defensie. Huizen zet dan toch even aan richting gelijkmaker… Een rolverdeling die we dat eerste kwartier eigenlijk amper hebben gezien.

Geel

Timo Kozjak ontvangt de eerste gele prent van deze wedstrijd. Hij raakt Johannes Schrijver en onder luide protesten van het chauvinistische Urker publiek sust hij de gemoederen met die gele kaart. Het viel voor mijn gevoel allemaal wel wat mee. Er was geen kwade opzet en de tackle was niet onbesuisd, maar pakte hooguit wat ongelukkig uit. Maar goed: je kunt hem geven als arbiter. De roep om rood die om me heen opsteeg was echter ronduit belachelijk.
Huizen gaat door op jacht naar de gelijkmaker. Opnieuw is Ahmed al Mahdi Ide den Dulk te slim af. De voorzet bereikt Dennis Lamme die echter Auke Kaptijn met zijn slappe schot niet in de problemen wist te brengen. De aanval loopt door en dan staat Lars van Huisstede ineens oog in oog met doelman Kaptijn. Opnieuw een uitgelezen kans, maar opnieuw is het niet aan de Huizer voorwaartsen besteed. Voor een resultaat zal je moeten scoren. Maar dat lijkt een met de week groter probleem voor onze mannen. Kaptijn keert de bal en vormt daarmee meteen de inleiding tot een fraaie rush van Lucas Tol. Tol davert het hele veld over en lijkt in een roes van zijn eigen succes te verkeren. En dat maakt hem overmoedig: hij besluit zijn actie zelf af te ronden en dat leidt slechts tot een zwakke inzet die ruim naast de goal van Pabon eindigt.
Opnieuw geel nu voor Urk in de persoon van Pieter Brands die betrokken is bij een struikelpartij in het middenveld. Dáár staat Huizen dan nu alvast gelijk mee…

100% Kans

Een honderdprocents kans kan dus niet gemist worden. Als ie wél gemist wordt, dan was ie dus geen 100%, betoog ik in mijn boekje Apenstaartjes deel 1. Zo ook in de vierentwintigste minuut. De weer leep spelende Theo Visser laat een diepe bal op het hoofd van Ahmed al Mahdi vallen die de pass wegknikt naar de mee opgekomen Lars van Huisstede. Meteen richten de Urker verdedigers hun aandacht op onze dartele vleugelspits die nu niet voor eigen succes gaat, maar de bal teruglegt op de slim positie kiezende Al Mahdi. Midden voor de goal, vanaf een meter of zes, heeft hij eigenlijk alleen doelman Kaptijn nog te verslaan. Ide den Dulk komt nog wel inglijden, maar is te laat. Een zeker doelpunt voor onze spits lijkt het. Lijkt het, want Ahmed weet de bal over het doel van de opgeluchte Urkers te werken… Woedend ranselt Ahmed zijn frustratie in het kunstgras… Als je deze kansen al verloren laat gaan, tja… Welke ga je er dan wél maken?
Ahmed blokkeert twee minuten later een uittrap van Kaptijn en de bal caramboleert naast. Ik vraag me echter af of arbiter Kieft deze geteld zou hebben aangezien een doelman ongehinderd uit moet mogen trappen. Maar het is tekenend dat ook deze gewoon weer achter vliegt.

Doodsteek

Dat het bij de Urkers wél lukt om lekker te scoren, wordt maar weer eens schrijnend duidelijk gemaakt na een half uur spelen. Na een langlopende aanval weet Ide Nientjes de bal bij de eerste paal voor te trekken en daar staat de maker van het eerste doelpunt die rustig voor Jeroen Lamme weet te komen en met een simpele voetbeweging de bal binnen tikt. Zo simpel kan het scoren dus óók zijn… 2 – 0, en van enige hoop op een resultaat is bij uw Apenstaartje eigenlijk al geen sprake meer. Als je zulke kansen mist en de tegenstander ze er zó makkelijk in kan leggen, dan ben je aan een kansloze exercitie bezig…
Het is in onze mannen te prijzen dat ze desondanks die handdoek niet wensen te werpen. Theo Visser – opnieuw één van onze betere mensen – begint aan een soloactie die hem tot dicht bij Kaptijn voert. Zijn uithaal gaat echter rakelings voor de goal van Kaptijn langs.
Dan een zeldzaam missertje van Dailey Groenewegen die mistast en daarmee Harmen de Boer vrije doortocht geeft. Gretig op jacht naar een hattrick probeert De Boer het zelf in de korte hoek waar Olivier Pabon een passend antwoord heeft. Kort daarop moet Pabon wéér tot het uiterste gaan, als Lucas Tol met Dailey aan het dollen is aan de rand van het strafschopgebied. Tol gooit de hele trukendoos open en de bal goed voor waar Riekelt Nientjes de bal heerlijk richting bovenhoek volleert. Dát was al schitterend om te zien, maar de redding van Pabon op deze van dichtbij hard ingeschoten bal is zo mogelijk nóg fraaier.
Dan kopt Timo Kozjak een uittrap van Kaptijn ongelukkig in de loop van Lucas Tol die met één beweging Lucas schraal wegstuurt die nu oog in oog met Pabon onze dappere doelman geen schijn van kans geeft. 3 – 0, over en sluiten voor Huizen… Dit is de doodsteek, de zijden draad waaraan ons lidmaatschap van de derde divisie hangt begint nu wel héél erg te rafelen…

Technisch K.O.

Huizen wankelt als een aangeslagen bokser. Opnieuw mijn bewondering voor de manier waarop onze mannen deze inmiddels kansloze missie toch tot een goed einde proberen te brengen. Na de 3 – 0 scandeerde het publiek melig ‘10-10-10’! Een vernederende meligheid die me pijnlijk raakte. Maar als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten, luidt het gezegde.
Iede Nientjes gaat ook op de bon als hij Timo Vos fors neerhaalt. Het tekent toch ook wel de gretigheid van de Urkers dat ze zelfs met die ruime voorsprong niets willen weggeven.
Een fraaie combinatie van Huizen dan op slag van rust. De voorzet van Timo Vos die weer een nuttige wedstrijd speelde, komt goed voor de goal van Kaptijn. Daar komt Ahmed net weer een fractie tekort om de voorzet tot een treffer te promoveren. Het zit ook niet mee ook…
Pieter Brands ziet aan de andere kant zijn inzet ook met veel inzet gekraakt worden. De corner die hem dat oplevert komt via via voor de voeten van Riekelt Nientjes die met een wilde uithaal de vierde treffer op zijn naam tracht te brengen. De bal spat echter ruim over de goal van Pabon en zo komen we verder ongeschonden aan het rustsignaal van de prima leidende Martijn Kieft toe.

Rust

De 3 – 0 laat weinig ruimte voor speculaties richting een resultaat hier op sportpark De Vormt. Het verschil zit ‘m duidelijk in het scorende vermogen van de ploegen. Huizen zag deze eerste helft een zevental aardige tot goede scoringskansen aan zich voorbijtrekken en scoorde er niet één. Urk had er ook zeven en scoorde drie keer. Ondanks een toch wel wat sterker spelend Urk had een 3 – 3 ruststand bepaald niet ondenkbaar geweest.
Helaas: de cijfers zijn onverbiddelijk en liegen niet. De 3 – 0 spreekt duidelijke taal. Huizen lijkt met de week verder weg te zakken in het moeras dat ranglijst heet. Wedstrijden die niet verloren mógen gaan (HSC’21, Hercules, hier Urk) gaan dus tóch reddeloos verloren en het water staat onze mannen inmiddels tot aan de lippen.
Wat nu? Welke wissels zou je nog kunnen bedenken om dit tij te keren? Wat gaat er door onze geplaagde coach Arnold Klein heen op weg naar de kleedkamers? Wat gaat hij zijn mannen inprenten? Heeft hij nog hoop op een resultaat en hoe dan wel? Ik zou op kousenvoeten via de achterdeur naar de bus zijn geslopen, met z’n allen duwen tot we buiten gehoorsafstand zijn gekomen, de bus starten en wegwezen! Dat de scheidsrechter verbijsterd ”Ze zijn weg!” roept als hij op de kleedkamerdeur klopt waar we blijven…
Het veld heeft iets van een vakantiekamp tijdens de rust. Hele hordes kinderen rennen over het hele veld en laten zich gierend van de pret natspuiten door de sproeiers. Temidden van al die drukte zie ik hoe Tristen Kroeze, Elijah Kruize en Justen Kuiper elkaar in een driehoekje de bal wat rondspelen. Veel meer dan dat was met al die jeugd die over dat veld dartelde niet mogelijk. Zouden dit dan de mannen moeten worden die de Huizer redding gaan vormen?
Even een plasje doen in de rust. Opnieuw wil de dame van de toegangscontrole mijn pasje zien als ik naar mijn plekje terug wil. Dat pasje zit echter in mijn tas op de tribune. Gelukkig kan ik haar overtuigen dát ik een pasje heb. Blijkbaar heb ik een uurtje terug geen onuitwisbare indruk op haar achtergelaten…

Wissels

En inderdaad start het drietal als de ploegen toch weer op het veld zijn verschenen. Zutterman, Kozjak en Van Huisstede mogen onder de douche de ellende van zich af gaan spoelen.
Kroeze doet meteen van zich spreken door de bal goed bij Kuiper te bezorgen. De voorzet valt echter louter voor Urker voeten.
Dan gaat Lucas Tol er in zijn eentje vandoor richting Pabon. Onze doelman verkleint dapper zijn doel en dwingt daardoor Tol de bal naast zijn goal te plaatsen.
Dan grijpt ook Urk-coach Lucas Hoekman in en haalt Jent de Ridder naar de kant om plaats te maken voor Willard Timmerman.
Een slappe inzet van Justen Kuiper vormt geen enkelprobleem voor die Urker doelman, maar even later dwingt diezelfde Kuiper Kaptijn wel degelijk tot een goede ingreep waarna de rebound helaas opnieuw niet aan de wat ongelukkig spelende Al Mahdi besteed was.
Voor Urk lijkt de wedstrijd er wel op te zitten. De Urkers nemen duidelijk wat gas terug en Huizen zoekt wanhopig de aanval om wellicht tegen beter weten in nog op zoek te gaan naar een kleine sensatie hier op De Vormt. De uitvallen van Urk werden echter wel gevaarlijker naarmate Huizen meer ruimte achterin weg ging geven op weg naar… Ja, naar wát…? De dood of de gladiolen, of zo, denk ik dan maar.

Ploeteren

Huizen knokt en zwoegt daar in de hitte. Het knokt niet alleen tegen Urk, maar ook tegen de wanhoop, de moedeloosheid en vooral zichzelf… Sergae Kogeldans weet met een ferme sliding erger te voorkomen nadat hij eerder al met een moedige bal hoog over de eigen goal in had gegrepen.
Olivier Pabon werpt zich dan goed voor de doorgebroken Harmen de Boer die nog steeds graag een hattrick achter zijn naam zag verschijnen. Ook doelman Kaptijn had vanmiddag de middag van zijn leven. Met een katachtige reactie (zie ook de foto’s van Dirk) ranselt hij een kopbal van Tristen Kroeze uit de bovenhoek. De bal gaat opzij en dan is hij opnieuw bijtijds ter plekke om een tweede inzet van Kroeze van dichtbij te pareren. Een open doekje voor deze tot doelman gepromoveerde speler!
De robuuste spits Klaas Romkes wordt dan van de bank geplukt om Pieter Brands te vervangen. Bij Huizen mag Tijmen Bakker het dan gaan proberen en komt binnen de lijnen voor Dailey Groenewegen. Opmerkelijk: tot vandaag had Dailey als enige speler geen officiële minuut gemist. Ook Pabon kan qua competitie op de volle 100% terugkijken, maar die stond zijn plek af tijdens het kortstondige bekeravontuur dat Huizen dit seizoen meemaakte. Thomas Kamstra mag dan ook opdraven voor de leeggespeelde Timo Vos.

Einde oefening

Een fraaie safe opnieuw van Kaptijn als Elijah Kruize een goed schot afvuurt. Via de vingertoppen van Kaptijn en de paal opnieuw geen treffer voor Huizen. Aan de andere kant bereikt Johannes Schrijver de gretige Lucas Schraal die zijn harde inzet recht op Pabon stuurt. Diezelfde Schraal legt dan even later de bal goed weg op invaller Romkes die er slechts een slap schot uit weet te persen. Het vormt de opmaat naar de 4 – 0, want luttele minuten later is diezelfde Romkes prominent betrokken bij een langlopende aanval waaruit Johannes Schrijver de vuisten van Pabon teistert. De rebound wordt opnieuw door Schrijver ingezet en nu is het op de doellijn Kogeldans die erger lijkt te voorkomen. De bal kaatst echter weg en wordt opnieuw ingebracht voor de voeten van Harmen de Boer en alsnog moet Pabon capituleren voor de hattrick van De Boer. 4 – 0… Mocht er nog ook maar een spoortje van hoop hebben bestaan onder de onverbeterlijke Huizer optimisten, dan was ook dat spoortje wel de bodem in geslagen met deze treffer… Einde oefening voor Huizen, hier valt niets meer te halen…

Eretreffer

Ook Hessel Ras, Lubbert Post en Kianoush Saeidi mogen dan nog even minuten komen maken van trainer Lucas Hoekman.
Dan heeft Visser opnieuw een splijtende pass op de goed doorlopende Elijah Kruize. Oog in oog met de vertwijfeld uitkomende doelman doet Kruize waar onze volledige voorhoede vanmiddag niet toe in staat was gebleken: hij schuift de bal beheerst langs de gefrustreerd reagerende Kaptijn die zijn ‘clean-sheet’ in rook op zag gaan. Een ‘eretreffer’ heet dat. 4 – 1 daar vind ik echter weinig ‘eer’ aan te behalen…
In de dying seconds mag Johannes Schrijver dan nog één keer doorgaan en via paal en lat spat de bal voor de vijfde keer over de Huizer doellijn. Urk vijf, Huizen één… Het verschil was duidelijk…

Arnold Klein

“Dan fluit de scheidsrechter voor de rust, je staat op een 3 – 0 achterstand, jij loopt naar de kleedkamers, wat gaat er dan door je heen…?”
“Ik dacht aan die eerste tegengoal en vroeg me af of je wel beseft wat degradatievoetbal is…” klinkt het wat berustend.
“Wij verliezen eigenlijk steeds de cruciale wedstrijden die je gewoon niet verliezen mág!”
“Nogmaals: die eerste goal geef je ‘zomaar’ weg. Daar kan je anders mee omgaan dan we nu gedaan hebben. Dan kan je je afvragen of alle spelers wel bewust zijn waar we het voor doen, strijden we wel voor degradatie? Daarna krijgen we met Lars van Huisstede en Ahmed al Mahdi twee situaties waarin we één-op-één met de keeper komen, dan heb je dus gewoon de 1 – 1 op de schoen. Die maak je dan allebei niet en dat zag je ook vorige week toen we na rust drie dotten van kansen hebben laten liggen. Toen hadden we de 0 – 1 kunnen maken, vandaag hadden we gewoon al voor de eerste drinkpauze gelijk kunnen komen en dat laten we dus na en krijg je nog twee goals om je oren waardoor je dus uiteindelijk met die 3 – 0 de rust in gaat. Maar het begint bij die eerste goal…”
“Was dat ook de reden dat je meteen met drie wissels de tweede helft in ging? Ik kan me haast niet voorstellen dat je dacht dat je dit nog wel even zou weten om te keren…”
“Nou ja, er zijn heel wat wedstrijden anders verlopen dan je wellicht had verwacht. Scoor je direct na rust en die kans lag er ook, dan kan je de aansluitingstreffer maken, maar die keeper heeft gewoon een aantal keren in de weg gelegen om de aansluitingstreffer te kunnen maken. Maak je die treffer eerder, dan hadden we misschien nog kans gehad iets aan het resultaat te kunnen veranderen. Ik moet zeggen dat we de tweede helft ook alles gegeven hebben en gewoon een beetje pech hebben gehad dat we niet eerder tot scoren zijn gekomen. Daarbij hebben we veel ruimte weg moeten geven en mogen we ook van geluk spreken dat zij het niet eerder af hebben gemaakt…”
“Ik had ook de indruk dat zij een beetje gingen freewheelen…”
“Daar gokten we ook op! Daar heb ik inde rust nog op gehamerd: drie nul, het is allemaal ‘gedaan’ voor Urk. Maar ja, dan moet je het zelf ook wel doen… Als je alleen op een keeper afgaat en je kunt net zolang doorlopen als je wilt maar je kiest er toch voor om vroegtijdig te schieten… Tja, dat zijn keuzes die je wel goed moet maken!”
“Krijg je de spirit er nog in? Ik beluister een beetje in je woorden dat die spirit er niet echt meer is…”
“Nee, ik ben niet pessimistisch, ik ben wel realistisch. Ik kijk naar wat er op het veld gebeurt en daar handel ik naar. Ik kijk wie er het wel en wie niet brengen in deze cruciale fase. Dat is het enige dat ik gedaan heb vandaag en meer kan je ook eigenlijk niet doen. Ik kan ze er niet zelf in schieten, ik kan ze niet zelf verdedigen, ik moet het aan de jongens overlaten en kijken of je nog iets kunt omzetten…”
“Wat verwijt je je ploeg?”
“Daar ben ik in de kleedkamer al duidelijk over geweest. Maar in ieder geval de manier waarop we deze wedstrijd zijn gestart. Dat ze in de situatie waarin we momenteel verkeren voor deze oplossingen kiezen. Dan heb je geen besef waar je mee bezig bent… Of dat volgende week anders is? Dat zal de tijd moeten uitwijzen…”
“Ik vond het jammer dat je Dailey Groenewegen wisselde. De enige speler die tot op heden alles gespeeld had deze competitie…” grap ik.
“Dailey staat op scherp. Die heb ik volgende weken weer keihard nodig. Die kan ik echt niet missen. Dus het is jammer voor zijn minuutjes, maar ik wil hem gewoon kunnen opstellen volgende week! Henk de Groot houdt feilloos alle cijfers voor me bij en die geeft aan hoe het er voor staat met mogelijke schorsingen.
We hebben nu nog twee kansen om ons via een Houdini-act veilig te spelen. We zijn daarbij wel afhankelijk van wat Ajax doet. Anders wordt het nacompetitie of zelfs rechtstreeks degraderen…”

Tijmen Bakker

Tijmen viel goed in. Een speler die momenteel niet tot de basiself behoort, maar wel gewoon de club trouw blijft. Reden voor mij om hem weer eens voor mijn recordertje te trekken.
“Je tekent bij, maar wat zijn je verwachtingen?”
“Tja, ik hoop nog steeds dat we volgend seizoen weer in de derde divisie uit kunnen komen, al wordt het op deze manier wel érg lastig…”
“Het wordt inderdaad wel héél erg lastig. Wat dacht je toen je er de tweede helft in moest?”
“Ja, je hoopt natuurlijk wel dat je nog iets kunt forceren, nog gevaarlijk voor de goal kunt zijn. Als je binnen tien minuten een tegengoal kunt maken, dan kan het nog spannend worden. In plaats daarvan krijgen we hem tegen en lopen we écht achter de feiten aan. We hebben ons aardig in de eigen voet geschoten vandaag…”
“Je had er zelf ook nog één kunnen maken toen je op die keeper stuitte…”
“Ja, ik kreeg die bal goed van Ahmed al Mahdi terug, maar ik kreeg een zetje en raakte wat uit balans en kon ik hem er net niet overheen wippen…”
“Je bent geen basisspeler, heb je nog overwogen om je heil elders te zoeken?”
“Nee. Ik heb wel een gesprek met de trainer gehad dat ik niet tevreden was met mijn rol, dat ik dan liever meer minuten in Onder23 wilde maken en dat begreep hij. Maar door de blessures moest hij toch weer een beroep op mij doen. Ik wil ook eigenlijk gewoon weer terug naar waar ik was aan het begin van het seizoen toen ik wél in de basis stond. Dat is wel mijn doel…”
“Je bent ook echt een kind van de club… Ik zou je met tranen in mijn ogen zien vertrekken…”
“Ja, ik vertrek ook niet zo 1-2-3… Volgend seizoen ben ik er gewoon weer bij en probeer ik me weer in de basis te knokken en hopelijk weer in de derde divisie. We hadden vandaag gewoon over de concurrentie heen kunnen gaan. Ik denk dat we wellicht nog wel meer dan die zes kansen die jij telde hebben gehad om te scoren. Alleen de eerste helft al vier grote mogelijkheden. Scoor je dan heb je het gewoon in eigen hand.”
“Dat is toch ook het verhaal van dit seizoen dat we die wedstrijden die we hadden kunnen en moeten pakken gewoon hebben laten liggen… Ik denk dan aan HSC’21, een directe concurrent waar we er met 4 – 1 af gaan. Dat zijn wedstrijden die je gewoon minimaal met een punt moet eindigen!”
“In de maand maart hebben we van de directe concurrenten maar eentje gewonnen van de vier of vijf. Daar hadden we onze slag moeten slaan! Daardoor zitten we nu in de gevarenzone… We hebben gewoon geluk dat ze vandaag niet bij ons weglopen, maar het blijft nog twee wedstrijden er keihard voor werken!”

Elijah Kruize

Hij was een beetje in de vergetelheid geraakt na een goed begin van het seizoen. Maar nu stond hij er dan weer. Niet alleen en goede invalbeurt, maar ook de enige scorende Huizer vandaag…
“Je legt ‘m d’r toch maar in!” constateer ik ik als hij moet lachen als ik hem met ‘topscorer’ begroet. “Zeven goede kansen gehad en er ging er maar ééntje in en die kwam van jou! Ben jij de meest trefzekere speler bij Huizen op dit moment?”
“Haha, nee dat denk ik niet, al zou je het vandaag wel zeggen. Maar ja, als ik een kans krijg, dan stá ik er wel! Dan houd ik het hoofd koel en rond ik ‘m af. Ik heb geleerd om ontspannen te zijn en ben niet zo nerveus meer als in het begin.
Ik heb me in Onder23 heel erg kunnen ontwikkelen, ook qua diepte-loopacties. Als ik de bal niet krijg moet ik door bewegen. Ik kwam terug uit buitenspel en toen zag Theo Visser me en geeft me een perfecte dieptebal die ik gewoon even af moest werken…”
“Jij doet dat dan ook, want ik heb vandaag mensen voor open doel betere kansen zien missen! Frustreert je dat niet?”
“Ja, dat frustreert me wel een beetje. Maar er zit natuurlijk heel veel druk op momenteel door de positie waarin we ons momenteel bevinden. Maar als de druk hoog is moeten we ook opstaan en zorgen dat we hier gewoon punten pakken.”
“Ik doel er eigenlijk op dat anderen wél basisminuten krijgen en jij niet…”
“Ja, dat gevoel van ‘Waarom sta ik daar niet?’ dat heb ik zeker weten best wel gedacht in de tweede seizoenshelft. De eerste seizoenhelft heb ik nog aardig wat gespeeld. Ik denk dat als ik speel dat ik wel de nodige impact kan hebben, dat het wel goed zal gaan. Helaas zaten wissels er de tweede seizoenshelft niet meer in. Ik weet ook niet waarom. Ik heb het daar niet direct met de trainer over gehad, maar dit is ook mijn eerste ‘seniorenjaar’ dus ik begrijp de voorkeur voor de wat oudere en geroutineerdere spelers wel. Ik ben pas negentien. Op de training ben ik ook vaak trefzeker en doe ik gewoon mijn best. Ik heb goede mentoren die me goed coachen. Als de club me nodig heeft dan ben ik er gewoon altijd! De trainer kan me gewoon altijd oproepen als hij me nodig heeft…”
“Ik heb jouw naam nog niet bij de bijtekenaars gezien…”
“Haha, nou, dat gaat nog komen. De foto is al gemaakt! We zijn er in principe wel uit. Ik ben wel benaderd door een prima ploeg, maar ik heb er voldoende vertrouwen in dat ik volgend seizoen hier de nodige impact kan hebben. Ik hoop dat ik de rol van Theo Visser volgend jaar kan gaan invullen…”
“Je kon ook lekker ontspannen invallen. Met die 3  – 0 denk ik niet dat je het veld in ging met het idee dat je hier even de gelijkmaker zou gaan maken…”
“Nou, in de kleedkamer hebben we met elkaar afgesproken dat we alles-op-alles zouden zetten om hier toch een resultaat weg te slepen. Die kansen kwamen er ook wel, maar als die bal er dan maar gewoon niet in wil, dan zakt op een gegeven moment ook het vertrouwen wat weg en als je dan die vierde tegen krijgt, weet je dat die wedstrijd gespeeld is…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik moet bekennen dat ik er wel eens een beetje wakker van lig. Het doet me zeer dat onze ploeg die toch dit seizoen ook een aantal voortreffelijke wedstrijden heeft gespeeld en nu dan desondanks toch met de nagels van twee vingers aan de rand van de afgrond hangt.
Het verschil zit ‘m in een aantal cruciale wedstrijden, om het woord cruciaal maar weer eens van stal te halen. Wedstrijden die je gewoon niet mág verliezen. Zo’n puntje tegen de kampioen is leuk, maar dat is een bonuspuntje dat weer volledig teniet wordt gedaan door nederlagen tegen HSC’21 (1 – 2 en 4 – 1), tegen Hercules (1 – 0), maar ook uit bij Sportlust dat we met 3- 2 lieten ontsnappen. Hoe we de laatste minuten punten verloren zagen gaan bij Sparta Nijkerk, uit bij Harkema, de 0 – 1 tegen DEM… De tranen klotsen achter m’n ogen als ik bedenk hoe dicht we die wedstrijden bij die broodnodige en vaak dik verdiende punten hebben gezeten.
Maar als het zo vaak voor komt, dan is het geen ‘pech’ meer. Dan is het toch gewoon een kwestie van pure kwaliteit. Vandaag werd dat eens te meer duidelijk gemaakt door Urk dat uit een kans of acht vijf goals produceerde, waar Huizen uit een zelfde aantal kansen er slechts eentje tegen de touwen wist te werken. Dáár zit ‘m het verschil tussen de middenmoot en het degradatiespook waar Huizen nu tegen knokt.
Volgende week treffen we het Rohda Raalte waar we in de nacompetitie nog van wonnen. De Raaltenaren staan veilig met hun twaalfde plek en mogen vanmiddag nog aantreden tegen Hercules. Ik denk dat Rohda wél doet wat Huizen naliet tegen de Utrechters en zich vanmiddag netjes in de middenmoot nestelen. Opnieuw moet Huizen dan tegen een ploeg die zich al lang en breed veilig heeft gespeeld en opnieuw zal Huizen daarin ‘thuis moeten geven’. Zolang er leven is, is er hoop. In Raalte werd het ook zo’n nipte nederlaag met 3 – 2. Ook hier zijn de krachtsverschillen dus weer niet zo groot. Maar we moeten het nu wel eens een keer gewoon gaan doen!
Huizen versus Rohda Raalte. De dood of de gladiolen, erop of eronder… Aan Klein en zijn manschappen de zware en schone taak om Huizen hoop te laten houden op continuering van de derde divisie. Ondanks de teleurstellende stand van zaken, geloof ik toch dat we op dit niveau thuishoren. Qua club, qua spel en zeker ook qua spelersmateriaal!