Raalte op een woensdagavond

Tijd: 17.00 uur. Plaats: De Wolfskamer, woensdag 5 juni 2024… Handen kletsen op elkaar als de mannen de kantine binnendruppelen voor opnieuw een cruciaal duel. Al wekenlang spelen onze mannen de ene cruciale wedstrijd na de andere. Normale mensen zouden bezwijken onder die mentale druk, maar bij onze mannen is er nog niets merkbaar van een gebrek aan strijdlust.
Vijf uur verzamelen is voor veel amateurs best wel lastig omdat zaken als werk en studie gewoon doorgaan en een aantal jongens vanuit Amsterdam naar Huizen moet in de avondspits. Kogeldans en Johnson komen dan ook op een holletje binnen. Dat Kogeldans holt is daarbij wel bemoedigend. Hersteltrainer Bert Brons vertelt dat hij ‘m dinsdag nog afgeknepen heeft: “Het is bij dit soort blessures d’r op of d’r onder! Alleen als ie voelt dat het goed gaat kan ie vrijuit spelen!” iets met zachte heelmeesters en zo… Met Remco Helms die zijn vakantie al gepland had en dus afwezig is, is de inzet van Kogeldans daarmee van groot belang.
Aandachtig volgen de mannen de aanwijzingen die coach Klein op het tactiekbord tovert. Toto in detail worden de te volgen looplijnen en posities aangeduid. Meerdere systemen die de tegenstander zou kunnen spelen passeren de revue, voor iedere optie heeft Klein een passend weerwoord. ‘Toeval’ komt niet voor in het woordenboek van Arnold Klein en resoluut schuift hij de pionnen over het bord.
Frans Vermeij vormt in zijn eentje het uitzwaaicomité en dan gaat het met een bus vol hongerigen richting Raalte. Die Bertje Brons heeft echter voor iedereen een broodje en een pastamaaltijd voorbereid. Prima te hachelen!
Slechts weinig last van files gehad als chauffeur Paul ons kundig het Sportpark Tijenraan op. Even zoeken naar een passende parkeerplek en ingang, maar Paul kan zo’n bus op een sigarettenvloeitje keren, dus geen probleem voor onze ‘busman’.
Een hartelijke ontvangst op het prachtige complex van de Raaltenaren. Men heeft er een schitterende serre aangebouwd die de kantine fiks vergroot. Lijkt me heerlijk vertoeven daar in het voorjaarszonnetje dat Tijenraan overspoelt. Prachtige blauwe hemel met hier en daar een schapenwolkje. De uitdrukking ‘Geen vuiltje aan de lucht’ krijgt vandaag een geheel nieuwe dimensie…
Afgaande op de basisploeg teken ik een 4-4-2 op mijn formuliertje: Van Kammen tussen defensie en middenveld in, Lo-Asioe en Dennis Lamme als controleurs, Haian als voorste in de ruit die ik op het middenveld vermoed. En dan twee man voorin: de rappe Justen Kuiper en captain Theo Visser.
De tribune is voorzien van automatisch opklappende stoeltjes. Dat maakt het wat lastig om mijn spullen kwijt te kunnen, maar met enig evenwichtskunstenaarschap wil dat toch best lukken. Een woordje van bewondering voor de ‘omroopster’ van dienst: alle namen keurig uitgesproken, zelfs die van Sergae en Lo-Asioe. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Zelfs op onze eigen Wolfskamer kom ik soms ‘geheel nieuwe spelers’ tegen in onze opstelling…
Huizen in smetteloos wit, Rohda geel met rode broek en sokken. Olivier Pabon lijkt alleen wel ‘overgelopen’, want ook hij heeft met zijn rode outfit dezelfde ‘onderkant’ als Rohda Raalte.

Ondankbaar

De thuisploeg van coach Laurens Knippenborg laat niets aan duidelijkheid te wensen over: vol op de aanval. En van meet af aan rollen de aanvalsgolven als het opkomend tij richting Olivier Pabon. Het scorebord geeft heel optimistisch al bij aanvang 2 – 0 aan, ik denk als een soort pupil van de week, of zo. Het wordt gelukkig snel gecorrigeerd. Zoals ik al verwachtte staan Kuiper en Visser eenzaam voorin en hebben de ondankbare taak om zich het schompes te lopen op de lange halen waarmee Huizen zich de geelhemden van het lijf tracht te houden.
Na drie minuten even schrikken als Joshua Lo-Asioe die spreekwoordelijke tien tellen nodig heeft na een luchtduel. Even lucht ook voor Huizen dat nu via Sebastian van Kammen een vrije trap mag namen. De bal zwaait prachtig voor, maar ook de Raalter defensie staat als een huis. Een supporter achter me weet te vertellen dat de defensie het zwakke punt van de thuisploeg is, maar daar is vooralsnog niets van te merken. De voorzet wordt geruimd voor Huizen écht gevaarlijk kan worden.
Gevaarlijk is het wel aan de andere kant als de gevaarlijke spits Teije ten Den n stelling wordt gebracht. Alle verloven zijn ingetrokken en met vereende krachten weet ook Huizen zich staande te houden. Dan gaat drie minuten later Kevin Peppels er langs de achterlijn vandoor en produceert een dubbele panna. Ingrijpen wordt lastig al weten we dat arbiter pascal Smeenk (Ajax – Huizen!) de bal niet snel op die stip legt. Maar toch: safety first! Een dappere actie van Kogeldans voorkomt dat de voorzet spits Ten Den weet te bereiken.

Wankel

Huizen oogt wankel. Het komt zelf aan voetballen niet echt toe ondanks het vurige betoog van Klein om vooral ook zélf te blijven voetballen. Is het de spanning of is het gewoon de druk waarmee Rohda Raalte ons dreigt te overlopen?
Een speldenprik als Joshua Lo-Asioe perfect bediend wordt door die lepe Van Kammen. Oog in oog met doelman Frans van Oldeniel wordt hij echter teruggefloten wegens buitenspel. Maar het liet Rohda even zien dat Huizen wel degelijk toe weet te slaan als het maar even de kans krijgt.
Ook Rohda bedient zich bij tijd en wijle van snelle tegenstoten en Pabon is dan attent als zo’n bal diep komt. Dapper stuift hij zijn strafschopgebied uit en is daarmee eerder bij de bal dan de Rohda voorwaartsen. Kogeldans zorgt voor verdere opruiming, maar Huizen heeft de handen meer dan vol aan het opdringende Rohda. Arbiter Smeenk hield het spel van nabij in de gaten en moest tot twee keer aan toe een scheidsrechtersbal geven omdat de bal tegen hem aan kwam. Een bal van eigen Rohda-voet die duidelijk tegen de hand kwam liet hij onbestraft. Die spelregel is ook veranderd: er moet opzet in het spel zijn en als de bal van  eigen lichaam op de hand komt dan schijnt het ook weer niet te tellen. Wellicht dat grensrechter Niels Sprenkeling – die me regelmatig spelregelvragen bestookt – hier het fijne van weet.

Watertrappen

Bij het afzwemmen moesten we destijds één minuut watertrappen. Dat gevoel bekruipt me nu ook: de aanvallen denderen maar door en Huizen komt totaal niet in haar spel, ondanks Arnold Kleins luidkeels geschreeuwde aanwijzingen. Een aanwijzing die ik miste was de aansporing het eens van afstand te proberen. Keeper Van Oldeniel kijkt stevig tegen de laagstaande zon in en zonder de hand boven de ogen heb ik het idee dat hij een hoop ‘op de tast’ zal moeten doen. Zo’n bekeken afstandsschot van bijvoorbeeld Van Kammen of Visser zou maar zo een misgreep kunnen inluiden. Aan voetballen komt Huizen toch niet toe, dus waarom niet?
Pabon zit er goed bij en bokst een voorzet weg uit de gevarenzone. Het leidt een uitval via Dennis Lamme in. Dennis zoekt, maar kan geenmedespeler vinden en de bal belandt na een hoopvol begin toch weer in de voeten vaneen Rohda verdediger.
Justen Kuiper verrichte veel nuttig maar ondankbaar stoorwerk. Hij maakt het Thom Strijland zo lastig dat deze de bal verspeelt aan de venijnig attaquerende Kuiper. Maar opnieuw weet Rohda de rijen weer bijtijds te sluiten voor Huizen er voordeel uit zou kunnen trekken.
Na achttien minuten even een blessurebehandeling voor Sebastian van Kammen in onze eigen zestien. Het maakt een kort overleg tussen Klein en Jeroen Lamme mogelijk. Lamme vertrekt weer met de nodige aanwijzingen richting laatste lijn. Huizen loert wel op de counter, de snelle uitval, maar veelal stranden die toch rond de middenlijn op die muur van geelhemden. Het is een titanengevecht waarbij het resultaat het voornaamste doel is voor beide teams. Hoe, en mooi voetbal doen even wat minder ter zake.

Volhouden

Het is zaak gewoon de blik op oneindig te zetten en vol te houden. Achterin de ongenaakbare Dailey Groenewegen, maar zeker ook Jeroen Lamme, Sergae Kogeldans en Nathaniël Johnson vechten verbeten duels uit met hun opponenten. Toch blijft het ondanks alle belangen een sportief duel. Niet fraai, maar wel spannend.
Spits Ten Den kopt weer eens over als een corner goed voor komt voor Rohda. Heel even een onzekerheidje bij Dailey die de bal met het hoofd schampte en zo de corner veroorzaakte. Maar zonder geluk vaart niemand wel en opnieuw komt Huizen er weer zonderkleerscheuren vanaf.
Maar langzaam maar zeker lijkt Huizen toch ook vertrouwen te putten uit het feit dat Rohda er maar steeds niet doorheen weet te voetballen. Eerst is het Dennis Lamme die Justen Kuiper lanceert. Doelman Van Oldeniel komt zijn strafschopgebied uit om de bal te onderscheppen en kopt deze maar moeizaam weg. Helaas niemand van Huizen om dit momentje te verzilveren.
Diezelfde Dennis Lamme stuurt dan met een schitterende lichaamsschijnbeweging twee tegenstanders tegelijk het spreekwoordelijke bos in. De pass gaat naar Van Kammen die op zijn beurt Haian richting cornervlag stuurt. De voorzet is goed en scherp en even lijkt het een prooi voor de gretig inkomende Kuiper te gaan worden. Maar ook nu sluit Rohda net op tijd de rijen en ziet Kuiper het leer voor zijn neus weggekaapt worden. Maar Huizen steekt voorzichtig het vingertje op dat het ook meedoet in deze wedstrijd.
Serieus lijkt het te worden als Visser de opbouw van Rohda onderbreekt en de bal bij Kuiper bezorgt. Diens voorzet wordt bij de tweede paal direct op de slof genomen door Van Kammen. Bij een volley moet je echter meer geluk hebben dan Bassie op dat moment en de bal vliegt het doel van Van Oldeniel voorbij zonder dat het effect op het scorebord heeft…

Mazzel!!

Het is een wat levendiger fase in deze wedstrijd die we zo’n tien minuten voor rust beleven. Kevin Peppels  weet een corner uit het vuur te slepen die door Shaquille Woudstra genomen wordt. De bal wordt geruimd, maar valt even buiten het strafschop gebied voor de voeten van een Rohda speler die zich niet bedenkt en afdrukt. Als een voetzoeker glist de bal door onze zestien en en levert de geelhemden opnieuw een hoekschop op. Deze wordt gelukkig wel goed geruimd, maar die voetzoeker had maar zo via via de openingstreffer kunnen worden.
Zes minuten voor de rust doet Kevin Peppels wat Huizen dus nalaat: vanaf het middenveld neemt hij een bal in de stuit zonder nadenken vol op de slof. Pabon ver voor zijn goal is even verrast als kansloos als de bal met een fraaie boog op zijn heiligdom af suist… Groen geel houdt de adem in. De bal lijkt als een kruisraket op het doel af te gaan. Is dit het dan? Is dit dan toch dat vingertje dat uit die dijk getrokken wordt? Met een heerlijke ‘Teng!’ spat de bal via de lat over! Het zit Huizen toch ook weer eens een keertje mee!

Rust

De rust komt voor Huizen als een bevrijding. Nog nabibberend van die pegel op de lat mag het de handjes dichtknijpen. Niet alleen vanwege die knal op de lat, ook door die schier onophoudelijke druk waarmee Rohda Huizen achteruit drukt. Wederom is onze defensie de kurk die ons team boven water houdt. Maar niet alleen! Het hele team straalt een onverzettelijkheid en wilskracht uit die hartverwarmend is. Aanvoerder Visser heeft zich samen met Kuiper werkelijk de benen uit het lijf gelopen. Vele ‘vuile’ meters moeten maken, waarbij ik in Visser echt de captain zag die voorop ging in de strijd.
Huizen komt maar niet echt lekker in haar spel. Dat hebben we de laatste wedstrijden wel vaker gezien. Maar ‘mooi voetballen’ is nu niet meer aan de orde. Na alle teleurstellingen die onze mannen te verwerken hebben gehad sinds die vermaledijde bekerfinale, is de mentale veer- en wilskracht bewonderenswaardig. Met een gemankeerde voorhoede waarin zowel onze spits (Kozjak) als onze ‘Horzel’ (Van den Bosch) ontbreken moet Huizen het vooral van eendracht en werklust hebben. Eén voor allen, allen voor één!
Na rust heeft Pabon de mazzel dat het zonnetje dan inmiddels wel achter de bomen verdwenen zal zijn. Kamstra en Veldt doen iets dat op een passing oefening lijkt. Voorbode van een invalbeurt?

Voorsprong!

Het is echter Timo Vos die meteen bij aanvang van de tweede helft aan de warming-up begint.
Visser sprint meteen door op doelman Van Oldeniel die daar niet echt vrolijk van wordt. Wat paniekerig jaagt hij de bal uit. ‘Het is geen lekker meevoetballende keeper,’ concludeert de Rohda fan achter me gelaten. Dat viel mij ook al eerder op en daar moeten we meer van profiteren, denk ik dan.
Aan de andere kant laat Olivier Pabon zien hoe het wél moet: dapper stuift hij zijn goal weer uit en ruimt resoluut. Geen twijfel bij onze jonge held!
Toch ook weer druk van Rohda en de schrik slaat toch een beetje om de groen-gele harten als een bal maar zo door ons strafschopgebied hobbelt, panklaar voor een ferme uithaal. Gelukkig is Dennis Lamme de eerste die de tegenwoordigheid van geest heeft om er de voet tegenaan te zetten. Gevaar geweken!
Wéér een zwak moment van doelman Van Oldeniel als Visser achter een diepe bal aan gaat, maar ook nu weet Huizen daar niet van te profiteren. Justen Kuiper gaat dan in de tweeënvijftigste minuut goed door over de flank en weet een corner uit het vuur te slepen. De bal van Theo Visser komt goed voor bij de eerste paal. Jeroen Lamme weet er de blonde kuif tegenaan te planten en van dichtbij geeft Adil Haian er het laatste zetje aan mee. Van zo dichtbij en vanuit zoveel drukte is Van Oldeniel kansloos en de bal valt binnen. Geheel tegen de verhoudingen van deze wedstrijd in komt Huizen zo op een even heerlijke – als gestolen – 0 – 1 voorsprong!
Geel voor Max Blanke die in de middencirkel de opstomende Sebastian van Kammen aan het shirt grijpt. Duidelijk geel, maar wel een ‘nette’ overtreding. Alles beter dan een doodschop en dan schijnheilig dat balgebaar maken. Ondanks alle belangen toch een uitermate sportieve wedstrijd, zeker ook mede door arbiter Pascal Smeenk die uitstekend even een ’babbeltje’ maakte met spelers die de regels wat meer naar hun eigen believen wensten te interpreteren.

Vastberaden

Het doelpunt geeft Huizen een ‘boost’. Toch is het Sven Pazie die met een verwoestend schot al snel dichtbij de gelijkmaker lijkt te komen. Jeroen Lamme stort zich met ware doodsverachting voor de spijkerharde inzet en het verbaast me dat hij gewoon overeind komt alsof er niks aan de hand was. Superhelden zijn het!
Acht minuten na de openingstreffer lijkt Huizen zich in veilige haven te schieten als de Rohda-doelman weer een onzeker momentje heeft en de bal via via de goal in caramboleert. Ik zit de toedracht al te noteren als ik tot mijn verbijstering constateer dat er gewoon door gevoetbald wordt! Blijkt de 0 – 2 te zijn afgekeurd?! Ik snap er niets van! Die bal kwam toch van de keeper terug? Hoe kan het dan buitenspel zijn geweest? Toch de arbitrage maar eens even na de wedstrijd bevragen!

Wissels

Klein maakt er een gewoonte van zo rond het uur wat verse krachten in de strijd te gooien. Met een bank als Huizen kan dat zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies en dat heeft zich al vaker uitbetaald. Timo Vos en Tijmen Bakker komen binnen de lijnen voor Kogeldans en Kuiper. Kogeldans is net terug van een blessure en ik snap dat Klein daar voorzichtig mee is. Natuurlijk had Kuiper met krachten gesmeten, maar persoonlijk had ik hem nog even laten staan, want er ging veel dreiging van Kuiper uit. Een zucht van verlichting achter me als Kuiper zich aan de zijlijn meldt en gelaten zijn opvolger Vos met zo’n dubbel handje succes wenst.
Coach Knippenborg stuurt ook een verse kracht de wei in: Lucas Woearbanaran vervangt Sven Pazie.
Tijmen Bakker kwijt zich meteen van zijn storende taken en stuift over het veld dat het een lieve lust is. Met een slim duwtje in de rug voorkomt hij dat Wesley Hanser het kopduel wint, de opstomende Van Kammen probeert het dan toch maar eens met een afstandsschot – een helft te laat, dus. Rohda perst er nog een mooie aanval uit die bij Ten Den eigenlijk afgerond had moeten worden, maar Ten Den kiest voor een pass die dan vervolgens over de achterlijn een droevig einde vindt.
Martijn van de Werken mag dan van coach Knippenborg proberen het vastlopende Rohda-schip weer vlot te trekken…

Reddende engel

Huizen begint meer en meer in haar eigen spel te komen. Het is al lang geen eenrichtingsverkeer meer. Van Oldeniel is dan toch even de reddende engel voor Rohda als Visser vlak naast het strafschopgebied van Rohda zelf de vrije trap neemt na een overtreding die op hem was begaan. De bal wordt verdedigd, maar de rebound valt voor de voeten van Dennis Lamme die meteen uithaalt en Van Oldeniel tot een moeizame redding in de uiterste hoek dwingt. Twee minuten later zien we een fraaie combinatie tussen Bakker en Lo-Asioe. De bal gaat soepeltjes heen en weer en brengt Bakker die diagonaal op de goal afgaat in schietpositie. Bakker wil de verre hoek kiezen voor zijn uithaal, maar helaas raakt ons jonge werkpaard de bal vol-ko-men verkeerd! De bal gaat niet eens achter! ‘Nooit geschoten is altijd mis!’ opperde mijn vader zaliger altijd in dit soort situaties. Hij had wel teksten, die ouwe heer van me…
Casper van Veen heeft wat problemen met zijn rechter schoen. Met tape probeert hij de boel te herstellen, maar besluit toch van schoen te wisselen. Op twee verschillende schoenen zet hij de wedstrijd voort. Inmiddels hangt de 0 – 2 nadrukkelijker in de lucht dan de gelijkmaker, ondanks een fraaie uithaal van Max Blanke die de bal fraai op de borst controleert. De wanhoopspoging wordt echter opnieuw met gevaar voor lijf en leden geblokt in onze laatste lijn.
Tim Maatman mag het ook nog een minuutje of zeven plus wat extra tijd proberen van Knippenborg. Max Blanke legt het hoofd daarvoor in de moede schoot.
Dan begint ‘The Vossenator’ over de rand van het strafschopgebied aan een dribbel. Nou ken ik het vreselijke schot dat Vossie in de benen heeft. Een dreun die keepers doet sidderen. In gedachten roep ik al net als de legendarische commentator Hugo Walker ‘Komt dat schóóót!’…Maar nee… Vossie ziet geen mogelijkheid voor een uithaal en speelt af, waardoor de kans verloren gaat. Toegegeven: het wás druk daar in dat strafschopgebied, maar met die vreselijke knal kan ik me maar zo voorstellen dat een verdediger daar toch niet met volle overgave voor gaat liggen en dan kan zo’n half geraakte bal tot akelig dicht bij een treffer komen…
Ook bij Huizen staat er een reddende engel in dat doel. Een vrije trap van Casper van Veen met zijn slof en een oude voetbalschoen nog aan, komt uitstekend voor en wordt levensgevaarlijk ingekopt. Met een prachtige reflex weet Pabon de bal opzij te boksen waarna de defensie de rest van de herstelwerkzaamheden voor haar rekening kan nemen. Wéér die van der Veen die even later een rebound spijkerhard op de pantoffel neemt. De vonken spatten er vanaf, maar met een weergaloze safe is Pabon opnieuw de held des vaderlands – nou ja: van Huizen, dan uiteraard…
Maar het is nog niet voorbij voor Pabon. Een hoge voorzet wordt goed door hem weggebokst, maar valt wel voor de voeten van Wesley Hanser die zich niet bedenkt en vlammend uithaalt. Maar daar is weer die jonge held die soeverein boven alles uitstijgt en de spijkerharde inzet doodgemoedereerd vangt alsof het een spelletje trefbal betrof!
En nadat de bal gevaarloos uit een hoge bal óp het dak van ons doel is beland, fluit Smeenk ons dan eindelijk in veilige haven. Huizen kan met een minimale voorsprong aan de return beginnen…

Arnold Klein

“Een wedstrijd met twee gezichten, hè? De eerste helft kwamen we er eigenlijk niet aan te pas…” leg ik onze winnende coach voor als hij klaar is met de man van de Gooi en Eemlander.
“Eens! Dat had ook te maken met het feit dat ik ze voorbereid had op twee manieren van spelen. Toen ik hun opstelling zag hebben we geschakeld naar één van die twee manieren, maar alsnog speelden ze wat anders dan we hadden verwacht. Dan moet je gaan schakelen in het veld, maar blijkbaar lukte het ze niet om in het veld weer te schakelen naar die andere manier van spelen. Ik probeerde het nog met de ervaren spelers om wat om te zetten, maar toch wilde dat onvoldoende lukken. Dan moet ik dus de longen uit mijn lijf schreeuwen om toch wat te bereiken met de spelers in de hoop dat we Rohda konden tegenhouden en wat gelukkig door die eerste helft heen te kunnen komen, zodat ik in de rust het plan van de voorbespreking nóg een keer uit te leggen en aan te geven hoe het anders moet. In de rust ben ik ook eerlijk naar mijn groep geweest en dat hielp. We werden geruggesteund door een snelle goal in die tweede helft waardoor de overtuiging weer terugkwam dat het klopte waar we mee bezig waren en dat we weer opveerden.
Dan valt die 0 – 2, dat was een eigen goal hoor ik van alle kanten. Géén buitenspel dus! Maar hij werd dus toch afgekeurd. Dat zat helaas niet mee. Maar goed: daar doe je verder niks aan, de ene keer heb je ‘m mee en nu dus tegen. Maar het is vervelend dat we het de laatste tijd in bepalende situaties nu even niet mee hebben zitten.
Ik moet de groep een compliment geven voor de manier waarop ze de tweede helft de zaken hebben opgepakt. Hoe ze goed stonden, streden, heel simpel gesteld: passie voor het spel lieten zien…”
“Het was vandaag wel een overwinning van hét collectief, toch…”
“Ja, die nacompetitiewedstrijden zijn net als bekerwedstrijden wedstrijden tussen twee partijen die er vol voor gaan. Je ziet aan beide kanten dat het ook echt de laatste loodjes zijn met hier en daar wat krampverschijnselen. Het was vandaag ook niet de mooiste voetbal dat we lieten zien, niet zoals ik wéét dat we kunnen spelen. Het was echt een strijd tussen twee ploegen die vol voor die plek in de derde divisie gingen…”
“Maar mag je dat mooie spel van een gehavende ploeg als Huizen eigenlijk nog wel verwachten? Kozjak er niet meer bij, Boterenbrood er niet meer bij, Van den Bosch er niet meer bij, Kogeldans net van een zware blessure terug, Helms op vakantie…”
“Ja, sommige mensen vergeten wel eens wie we allemaal nog missen. En dus moeten we het gewoon op karakter doen. Karakter is alles voor elkaar over hebben, fitheid, mentaliteit… Dat tekent en siert deze groep. Mooi is dan bijzaak, het resultaat telt. Zeker nu we er zo dichtbij zijn… We zullen zaterdag alle zeilen bij moeten zetten om met een resultaat van het veld te kunnen stappen…”
“Ik hoorde een supporter van hen stellen dat ze uit altijd beter zijn dan thuis. Ik denk vanwege het feit dat ze uit wat meer ruimte krijgen. Ga je daar volgende week nog aanpassingen op doen?”
“Haha, je observatie van 4-4-2 en die ruit op het middenveld die klopt niet helemaal, maar het gáát niet om 4-4-2 of 4-4-3, het gaat om de veldbezetting en die moeten we goed hebben staan. We weten dat ze vanuit twee systemen kunnen gaan voetballen en daar moeten we het puntje op die ‘i’ gaan zetten! We mogen ons niet meer laten verrassen en ik moet sneller kunnen schakelen met de jongens binnen de lijnen…”
“Ik vond dat we een voorbeeldige captain hadden die voorop ging in de strijd…”
“Ja, net al bij meer spelers van ons, voelt hij zich verantwoordelijk en levert veel arbeid om druk te gaan zetten. We moeten dan alleen wel oppassen dat ze dan hun posities niet los gaan laten. Maar door druk te zetten hebben ze zich wel het laatste kwartier van de eerste helft in de wedstrijd geknokt. En dat siert de ploeg!”

Theo Visser

Ik spreek de moegestreden aanvoerder in het nauwe gangetje bij de kleedkamers.
“Mijn complimenten, Theo! Wat heb JIJ gewerkt!”
“Ja, ik niet alleen, iedereen!” werpt hij bescheiden tegen. “Ja, ik probeer gewoon de kar te trekken, ik probeer het uiterste uit mezelf te halen en hoop dat dat gezien en opgepikt wordt door de rest. En als ik dan ook mijn teamgenoten er weer vol voor zie gaan, dan ga ik ook weer harder.
Het was een collectieve overwinning. We hebben zoveel goed te maken, we willen dit allemaal zó graag en het onderste uit de put wordt gewoon naar boven gehaald door iedereen qua energie.
De tweede helft verzwakten zij wat qua energie, waar wij juist hernieuwde energie vonden. We hadden gewoon de pech dat we niet die tweede maakten. Ik kon zelf niet goed zien of het nou buitenspel was of niet, niet leuk, maar de focus moet gewoon weer op zaterdag! We hebben gewoon heel veel kansen verprutst en nu is iedereen er op gebrand het nu wél voor elkaar te boksen. We verdienen dit en zijn bereid er keihard voor te werken. Nu moet het gewoon gebeuren en iedereen gelooft er ook in!
De eerste helft was onze organisatie toch een beetje zoek. Je zag wel dat na een half uur in de eerste  helft dat wij wat meer grip op de wedstrijd kregen. Dan kregen zij het ook meteen een stuk lastiger om ons de wil op te leggen; het druk zetten ging beter en we kregen meer rust aan de bal, maar ook als zij de bal hadden. De tweede helft waren de rollen wat omgedraaid.”
“Weer Visser in de spits en weer denk ik dat je daar beter rendeert…”
“Het voordeel is wel dat je veel meer in aanvallende momenten aanwezig kunt zijn, maar ik speel altijd in dienst van het team. Al moet ik keepen, dan trek ik die handschoenen gewoon aan! Maar ik heb gewoon de spelers om me heen nodig om goed te kunnen functioneren in de spits…”
“We zitten al wat dunnetjes in de aanvallers en dan loopt een van onze beste spitsen achterin te buffelen…”
“Haha, ja… Maar goed: iedereen werkt zich het snot voor de ogen en dat is voor nu het belangrijkste!”

Olivier Pabon

“Heb jij wel eens becijferd hoeveel punten jij dit seizoen voor ons gepakt hebt?” leg ik onze jonge doelman voor. “Ik schat wel een punt of negen!”
“Haha, dank je wel. Nee, ik heb het nooit zo berekend eerlijk gezegd. Maar dat is een mooi aantal!
Vandaag ging het inderdaad ook wel lekker. Die laatste die was wel erg hard, ja. Het was ook erg druk voor mijn doel dus ik zag hem ook laat. Dan is het dubbel lekker als je hem alsnog pakt! Na al dat gedoe bij Ajax is dat gewoon lekker voor een keeper.
We hebben nou al een paar keer die promotie uit onze handen laten vallen, maar dat gaat dit keer echt niet meer gebeuren! We gaan er alles aan doen om te promoveren! We zijn er nog lang niet: zij wonnen uit bij Hoogeveen met 0 – 3, dat is hoe dan ook een hele knappe prestatie! Dus we moeten vol gas met z’n allen. Je ziet dat het de tweede helft ook een stuk beter ging en dat we iets meer in ons eigen spel wisten te komen. Weer het team zoals we dat het afgelopen seizoen hebben leren kennen! Proberen te voetballen, daar zijn we gewoon goed in! De eerste helft werden we min of meer overlopen. De tweede helft heeft de trainer het weer wat anders neergezet en ging het een stuk beter!”

Justen Kuiper

Justen komt uit de kleedkamer lopen en ik grijp de gelegenheid maar meteen aan om hem ook even naar zijn bevindingen van zijn basisplek te vragen…
“Ja lekker! Daar was ik zeker blij mee. Ik hoorde eigenlijk vandaag pas dat ik in de basis zou starten. De trainer had uitgezocht hoe Rohda zou gaan spelen en koos daarin voor mij vandaag…”
“Je werkte hard en er ging heel veel gevaar van je uit… Hoe tevreden ben je zelf?”
“Niet over de eerste helft! Ik kwam niet echt in mijn ’kracht’. Nadat we in de rust hadden doorgesproken hoe het beter kon, ging het de tweede helft een stuk beter en kwam ik ‘los’ met een paar goede acties…”
“Baalde je niet dat je gewisseld werd na een uur?”
“Ja, want ik was eigenlijk door mijn vermoeidheid heen gelopen. Ik voelde me echt lekker en dan baal je uiteraard dat je gewisseld wordt. Maar dit smaakt wel naar meer. Het liefst wil ik elke week spelen natuurlijk. Maar dat is aan de trainer en ik hoop dat ik vandaag voldoende heb laten zien…”
“Voor de Rohda supporters achter me was jij de man van de wedstrijd…”
“Haha, dan u wel… Dat hoor ik graag natuurlijk… Ik wil graag een speler met ‘flair’ zijn, een speler waar men graag naar kijkt…”

Arbiter Pascal Smeenk

Hij heeft er aanvankelijk niet echt trek in om met mij in gesprek te gaan. Smeenk geeft aan geen behoefte te hebben terug te komen op het gebeurde bij Ajax – Huizen. Begrijpelijk, het voegt niets meer toe en gedane zaken nemen toch geen keer. Na enige aandringen en aangeven dat ik het vooral over deze wedstrijd zal gaan hebben, mag ik dan toch de voicerecorder aanzetten.
“Heeft u dit vooraf als een speciale wedstijd ervaren? Weer een zeer beslissende wedstrijd met Huizen…“
“Nee, dit is voor mij een wedstrijd als alle andere. Een wedstrijd op zich, we beginnen gewoon weer lekker opnieuw en dat werd ook gewoon geaccepteerd. De wedstrijd op zich was gewoon prima. Niemand begon erover wat er bij Ajax gebeurd is, dat hielp ook enorm. Het contact met de spelers was ook gewoon prima…”
“Vandaag scoorde Huizen een tweede goal. Wat was de reden dat u hem afkeurde?”
“Mijn assistent gaf aan dat het buitenspel was,” klinkt het gedecideerd.
Aangezien grensrechter Wouter Linders ook aan tafel zit neem ik de gelegenheid te baat om even naar zijn directe commentaar over te springen…
“Het was vrij simpel,” verklaart Linders bereidwillig. “De situatie ontstond uit een schot op doel. Daar volgt een kopbal op doel uit die door de keeper gered wordt. En op het moment dat die bal gekopt wordt staat die andere speler (Joshua Lo-Asioe, red.) voor de bal. En die scoort uit die redding, dus buitenspel…”
“Ik hoorde anderen vertellen dat hij het niet was die scoorde, dat het een eigen doelpunt was…”
“Ik heb het heel scherp, het was niet veel , maar hij stond ervoor! Maar ik heb verder nog geen beelden gezien, dus ja… Als ik er naast zit, dan wil ik graag de beelden zien!”
Ik heb uiteraard geen beelden en kan ook niet zeggen dat ik het zelf heel helder op het netvlies heb. Opnieuw geef ik het voordeel van mijn twijfel aan de arbitrage die zeer oprecht overkomt. Goed of fout, het doet er niet toe: als de beslissing maar in alle oprechtheid is genomen. En die indruk kreeg ik zeker.
“Ook de regels rond hands zijn voor de modale supporter nogal onlogisch gewijzigd,” merk ik op als ik me weer tot Pascal Smeenk richt. “Ik zag een overduidelijke handsbal na de eerste scheidsrechtersbal. Je liet doorgaan…”
“Als de speler er geen opzet bij had, dan is het gewoon niet strafbaar. Maar het is een irritante regel, een interpretatieregel… Ik kan me het moment overigens niet eens meer voor de geest halen. Bij de spelers hoorde ik ook geen protesten…”
“Verder heb ik weinig op uw leiding aan te merken,” besluit ik. En na Smeenk en zijn assistenten bedankt te hebben voor hun medewerking en uitleg, vertrek ik naar de bus voor de lange thuisreis…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Opnieuw lijkt de promotie weer voor het grijpen te liggen. Hoeveel mentale veerkracht kan een mens aan de dag leggen? Persoonlijk verlang ik gewoon naar de vakantie, maar gun ik het de mannen dat ze alsnog de beloning krijgen voor hun noeste werken, de mentale weerbaarheid na de domper tegen Kolping Boys, tegen DHSC, tegen SJC en vooral tegen Ajax toen het seizoen net drie minuten te lang duurde voor de titel. Je moet het als jochie van net twintig mentaal maar weten te verstouwen.
Ondanks het wegvallen van spits Kozjak (wat toch een ferme aderlating is!), ondanks het wegvallen van Frank van den Bosch (Toch ook een fiks gemis!), ondanks het wegvallen van Tim Boterenbrood, (Toch ook een nuttige mannetjesputter), ondanks de langdurige blessure van Sergae Kogeldans (Eigenlijk toch een van onze vaste krachten achterin!), ondanks de vakantieplannen van Remco Helms (Die zo voortreffelijk functioneerde achterin), ondanks niet te vergeten ook het al langer uit de roulatie zijn van Tristen Kroeze, ondanks dat alles, knokte Huizen zich toch maar na slechts twee jaar vierde divisie naar de drempel van de derde divisie. Je kan het wenden, je kan het keren, maar ongeacht hoe dit allemaal af gaat lopen, het is een prestatie van formaat. Ik ben dan ook ongelofelijk trots op Klein en zijn mannen!
Zaterdag is opnieuw een gelijkspel voldoende voor promotie. Dat lijkt comfortabeler dan het is, want de marge is maar uiterst broos. Het zal vooral een zaak zijn het hoofd koel te houden.
Door de deur van de kleedkamer kon ik meeluisteren naar de donderende motivatiespeech van onze trainer. Onze mannen gáán ervoor en verdienen alle steun. Ook van die zogenaamde ‘mensen met verstand van voetbal’ bij wie de kritiek voor in de mond ligt bestorven. Gelukkig betreft het hier maar een klein plukje ‘supporters’, want verder is het enthousiasme groot binnen de club. Realisme voert de boventoon: de prestaties zijn prijzenswaardig, de resultaten goed, behoudens dan de teleurstellingen die ik al eerder noemde. Maar het is een gehavend Huizen dat zich telkens weer bewonderenswaardig weet op te richten. Een goede groep die alle steun verdient om onze club naar een hoger plan te tillen. Toppers! mannen die allemaal hun steentjes, groot en klein, bijdragen. Nu is het aan de club en de supporters om die steentjes van wat cement te voorzien en ze te steunen in dat alles beslissende laatste loodje: Rohda Raalte thuis…
Bij thuiskomst om middernacht(!!) gewoon nog ‘licht’ in de kantine. Gerlinde en Michel zijn er om onze mannen, hoe kort en klein ook, nog even welkom te heten. Het maakt de thuiskomst zó ongelofelijk anders dan als je voor een donkere gesloten kantine uit de bus komt rollen. Even een welkom, even een felicitatie, even licht in de duisternis, even ‘thuis komen’…
Gerlinde en Michel zijn de vrijwilligers waar iedere vereniging er zoveel meer van zou willen hebben. Absolute toppers!