De Bittere Pil

Huizen kreeg weinig tijd om de bittere pil te verteren die het in Amsterdam te slikken kreeg. In Aalten wacht op woensdag al weer AZSV voor de volgende gelegenheid om voor die derde divisie te gaan.
Om zeven uur spelen in Aalten, het is een fikse opgave. Het is een uurtje vervroegd vanwege het ontbreken van wedstrijdverlichting op het veld van de sympathieke Aaltenaren. Voordeel van eerst ‘uit’ is wel dat we het dan zaterdag thuis ‘gewoon’ kunnen afmaken.
Het scorend vermogen van Huizen baart me wel wat zorgen. Sinds het wegvallen van Sergio Kozjak lijkt de productie maar mondjesmaat tot stand te komen. Gelukkig is onze defensie solide en betrouwbaar. En dan is in principe één goaltje genoeg voor de volgende ronde.
In mijn database heb ik aangetekend dat arbiter Steve Janssen de wedstrijd tegen SWIFT meer dan voortreffelijk heeft gefloten. Ook scheidsrechters zijn natuurlijk net zo goed als hun laatste wedstrijd en ook arbiter Smeenk, die ons zo akelig benadeelde in Amsterdam, staat bekend als een uitstekend arbiter. Maar goed: op voorhand geeft een arbiter als Janssen toch wel de nodige gemoedsrust voorafgaand aan deze wedstrijd. Saillant detail is grensrechter Ricardo Pietersen. Het was grensrechter Jeroen Pietersen die destijds zo ongelukkig over de natte bladeren uitgleed dat hij zijn been op verschillende plekken brak en Huizen na luttele minuten weer onverrichter zake aan de lange rit richting Huizen kon beginnen. Ik neem toch aan dat ‘deze’ Pietersen een andere Pietersen is dan destijds…
AZSV troffen we dus in voorgaande seizoenen al vaker met wisselend succes. Maar dit Huizen is al lang niet meer het Huizen van toen en ook de Aaltenaren zullen het nodige aan hun selectie versleuteld hebben. Een vijfde plek veroverden de mannen uit Aalten in vierde divisie D. En ook dat zegt helemaal niets over de krachtsverhoudingen. Het is gewoon een nieuw avontuur dat Huizen aan moet gaan op zoek naar het ticket voor de derde divisie dat ons maar steeds door de vingers lijkt te glippen. In de voorbeschouwing van AZSV word ik al hartelijk welkom geheten. Dat heb ik helaas ook wel eens anders mee moeten maken. Het geeft de bittere pil die deze nacompetitie uiteindelijk toch geworden is, een aangenaam randje. Dank voor de lovende woorden!
Roelie Visser is vandaag de eenzame uitzwaaister die de bus uitgeleide doet. Geen rookwolken, geen vuurwerk. Bijna als een dief in de nacht sluipen we de Wolfskamer af richting dat verre oord waar we ons geschonden blazoen moeten ziet op te poetsen.
Normaliter schrijf ik niet over wat er in de bus gebeurt, maar normaliter ben ik ook niet aanwezig bij het tactische verhaal voor de wedstrijd. Dat is voorbehouden aan de staf en spelers. Nu wordt de bespreking echter in de bus gehouden omdat de files de aankomsttijd in Aalten wat al te krap maken. Ik begrijp dat Adil Haian vandaag vanaf de bank begint en dat captain Theo Visser zich nadrukkelijk voorin moet manifesteren. Verder de gekende namen op de gekende posities.
Een verrassing als we op Sportpark Villekamp arriveren: de scheidsrechter is niet de aangekondigde Steve Janssen, maar de mij onbekende Thom Winkel. Jonge vent, maar ook een prima scheidsrechter volgens de Aaltenaren.
AZSV speelt haar wedstrijden op een prachtige natuurgrasmat. Ik blijf daar toch een liefhebber van.
Het is pittig druk op sportpark Villekamp, de tribune zit aardig vol en in het zonnetje dat inmiddels is doorgebroken, staat het aan de overkant drie rijen dik langs de lijn. Ook hier markeren rode rookwolken de aanvang van de wedstrijd. Het scorebord heeft ‘kuren’ roept men om en dat is duidelijk: na een aanvankelijke goede start, laat het nu amper nog wat zien. Een kwartiertje later dan gepland gaan we dan toch van start…

Karakter!

Huizen laat meteen zien dat het zich de klap van zaterdag van zich af wil voetballen, want meteen wordt de opbouw van AZSV verstoord en gretig jaagt spits Theo Visser de bal naast de goal van doelman Jasper te Kolste. Maar ook de thuisploeg is gretig en Nick van Beugel stoot gevaarlijk langs Remco Helms om een gevaarlijke voorzet af te leveren. Onze defensie is echter niet voor niets de minst gepasseerde van vierde divisie A en het gevaar wordt kundig afgewend.
Het spel golft snel heen en weer en opnieuw is het Huizen dat zich meldt voor Te Kolste: met een harde schuiver probeert Tijmen Bakker, die zich de laatste weken meer en meer als een basiskracht gaat manifesteren, Te Kolste te verschalken als de bal ineens wat gelukkig voor zijn voeten komt. Te Kolste is echter alert en de bal komt recht op hem af. Geen probleem dus voor de lange doelman.
Ook Roel Gebbinck doet op een pass van Joost Rasing een verwoede poging Olivier Pabon te passeren, maar rots-in-de-branding Jeroen Lamme neemt de harde inzet onverschrokken op het voorhoofd. En zo ontrolt zich daar op Villekamp een heerlijke pot voetbal van twee ploegen die beiden de aanval niet schuwen. Ook Mirko Zwiers tracht Pabon op slinkse wijze met een lob te verschalken als hij na een vrije trap voor Huizen onverwachts in balbezit komt. De bal vliegt over, maar er is zat te beleven daar in Aalten!

Spannend

Huizen laat bij vlagen weer dat heerlijke positiespel zien waar we deze competitie zo vaak van hebben kunnen genieten, AZSV zet op eigen veld vastberaden aan om hier alvast het verschil te gaan maken.
Na zo’n heerlijke aanval over vele schijven staat Theo Visser aan het einde van die aanval. Hij heeft goed oog voor de sprintende Joshua Lo-Asioe en ‘chipt’ de bal in de loop van onze nijvere middenvelder. Helaas is de bal net een fractie te ruim bemeten. Lo-Asioe maakt in de sprint nog wel een beweging richting bal, maar het ding vliegt helaas over de achterlijn zonder dat Lo-Asioe er ook maar bij in de buurt wist te komen. Maar het zijn dit soort lepe balletjes die mijn voetbalhart sneller doen kloppen. Even later zien we hoe een schot van Visser met moeite tot corner wordt verwerkt. De bal komt voor en draait gevaarlijk richting tweede paal. Opnieuw weet AZSV de situatie meester te blijven, maar Huizen rammelt aan de Aaltener poort. Ook een inzet als Visser zich knap vrij heeft weten te draaien wordt met gevaar voor lijf en leden geblokt in de Aaltener zestien.
Na een periode waarin AZSV weer wat nadrukkelijker op de deur klopte, is het nu Huizen dat van zich doet spreken. Nathaniël Johnson bedient opnieuw Visser die zich voorin uit de naad liep te voetballen. Visser zet de bal gevaarlijk voor, maar net iets te scherp en geeft zo doelman Te Kolste de gelegenheid de bal te onderscheppen.
D’r hangt voor Huizen iets moois in de lucht… Ik voél het!

Goal!

Arnold Klein coacht zich voor de tribune de longen uit het lijf, hamerend op de in te nemen posities en de te volgen looplijnen. Een schouderduw binnen ons strafschopgebied op Joost Rasing roept de nodige reacties op van het talrijk opgekomen AZSV-publiek. Arbiter Winkel ziet er gelukkig geen strafschop in. Zoals meestal geef ik ook hier de arbitrage weer het voordeel van mijn twijfel. Nu dan eens een keer in ons voordeel.
Een loopactie van de snelle Mirko Zwiers, waar Remco Helms de handen meer dan vol aan had, mondt uit in een corner als de voorzet met moeite verwerkt kan worden. De bal vliegt gevaarlijk over alles en iedereen heen en wordt aan de andere kant uiteindelijk opnieuw tot corner verwerkt als Freek Mulder de bal alsnog weet in te zetten. Maar ook bij deze corner van Yordi Oriëns blijft onze defensie fier overeind. Het lukt AZSV toch maar niet om doelman Pabon echt serieus op de proef te stellen. Een handige actie van Joost Rasing en dan mist het afstandsschot van Niek te Veluwe weer de juiste richting. AZSV ‘blaft’ wel, maar van bijten is het nog niet gekomen.
Nadat Huizen even met tien man verder moest vanwege een ongerechtigheidje in het oog van Joshua Lo-Asioe, gaat Huizen dan weer over de flank in de aanval. Timo Vos zet goed door, Tijmen Bakker probeert het en de bal wordt door doelman Te Kolste(?) niet afdoende verwerkt. Als een sluipschutter is Theo Visser bij de tweede paal opgedoken en als de bal voor zijn voeten caramboleert ligt het doel van AZSV wijd open. En dat is iets waar Visser wel raad mee weet: koeltjes jaagt hij de bal naar een heerlijke 0 – 1!
Het was druk bij die eerste paal waar de bal tevoorschijn kwam, dus ik heb niet met volle zekerheid kunnen vaststellen of het doelman Te Kolste was die de bal voor de voeten van Visser bracht.

Voorsprong

Uiteraard tracht Huizen die voorsprong uit te bouwen en probeert AZSV weer op gelijke hoogte te komen. Het levert eens te meer een vermakelijke pot voetbal op waarin arbiter Winkel bepaald geen dissonant vormde. Getooid met headset waarmee hij contact met zijn assistenten hield floot Winkel een onberispelijke wedstrijd. Opgemerkt dient wel te worden dat de tweeëntwintig op het veld het hem niet lastig maakten: er was veel wederzijds respect en wat daar eventueel aan ontbrak vulde Winkel met een natuurlijk overwicht netjes aan. Geen arbiter ook die zich als een ‘Nijhuis-adept’ wenste te profileren. Floot waar nodig, liet gaan waar het kon. Iedere week zo’n man!
Een pegel van Sebastian van Kammen, zo ongeveer vanaf de zijlijn, dreigt maar zo bij de tweede paal binnen te vallen. Doelman Te Kolste is echter lang en vangt het leer voor de hoek bereikt wordt, maar je hoorde de tribune de adem inhouden!
Aan de andere kant een ‘zweet-in-de-bilnaad’-momentje voor Jeroen Lamme als een harde voorzet van Joost Rasing op een hoogte op hem afvliegt die te hoog is om te trappen en te laag om aan te nemen. Voor geen kleintje vervaard weet Lamme de bal knielend met het bovenbeen te verwerken. Op slag van rust opnieuw AZSV dat dichter bij een goal was dan diezelfde Rasing zich realiseerde. In onze zestien kan hij draaien en had zomaar uit kunnen halen. Maar Rasing aarzelt even en maakt één beweging teveel. Met een nuchter tikje werkt Jeroen Lamme hem de bal van de voet en loopt ook dit voor Huizen met een sisser af.

Rust

Nadat er even een blessurebehandeling had plaatsgevonden voor Nick van Breugel gaan we dan rusten met die lekker, maar broze 0 – 1 voorsprong. De balustrade van de Aaltener tribune ontneemt het zicht op hetgeen er zich vlak voor die tribune aan de zijlijn afspeelt. Ik kijk dan ook wat verbaasd op van de consternatie en het feit dat de bal ‘zomaar’ uitgespeeld wordt.
Een open wedstrijd die volop vermaak bood voor de spreekwoordelijke objectieve toeschouwer.  De bittere pil lijkt doorgeslikt door de mannen van Arnold Klein en diens tactische zet door Visser naar de frontlinie te dirigeren heeft zijn vruchten al weer afgeworpen. Visser speelt een prima wedstrijd en is de spil in het aanvalsspel van Huizen dat er bij vlagen weer ‘als vanouds’ uitziet.
Bij AZSV komt de geblokte spits Rik van der Eerden (niet geheel ‘fit’ volgens de AZSV notabelen) waarschijnlijk in het veld gezien zijn warming-up.
Hoewel er ogenschijnlijk geen enkele reden is voor Huizen om te wisselen zie ik toch dat nagenoeg alle wissels serieus voorbereidingen aan het treffen zijn. Ik ben benieuwd!

Van der Eerden

Hier in Aalten is Rik van der Eerden de gedroomde spits: groot, sterk, balvast, trefzeker, maar helaas ook wat blessuregevoelig. Ik herinner me dat Van der Eerden ook bij onze laatste ontmoeting in Aalten ook al ontbrak door een blessure. Nu moet hij dan ondanks zijn niet helemaal ‘fit’ zijn dan toch naar de frontlinie. Hij oogt wat ‘zwaar’ en dat is op deze fraaie, maar toch wat zware grasmat (ik zag spelers regelmatig wegglijden) bepaald een handicap. Toch houd ik mijn hart vast als deze imposante speler aan de bal komt.
Eerst is er echter oponthoud voor een blessurebehandeling voor Tom te Veluwe. Strompelend wordt hij naar de kant geholpen. Gelukkig kan Te Veluwe weer verder. Het leek zich even ernstiger aan te laten zien dan het waarschijnlijk was, want de pijn lijkt aan de lijn te zijn weggetrokken en als hij het veld weer in komt blijkt hij weer volledig inzetbaar.
Dennis Lamme (nu weer ‘gewoon’ in de basis) neemt een harde corner van AZSV op het hoofd en Huizen laat de thuisploeg even wat uitrazen. Natuurlijk zetten de Aaltenaren alles op alles om een nederlaag te voorkomen, maar Huizen geeft vooralsnog geen krimp. Dat uit laten razen gaat helaas wel ten koste van het fraaie positiespel: veel ballen gaan hoog en ver naar voren waar onze voorwaartsen zich oeverloos de benen uit het lijf lopen achter die kansloze ballen aan.

Wissels

Ook Arnold Klein grijpt dan met een klein half uur op de inmiddels weer wat gereanimeerde stadionklok in en brengt Sergae Kogeldans en Justen Kuiper. Remco Helms en Tijmen Bakker worden afgelost. Bakker met die bekende rode kop van alle inspanning en arbeid die hij geleverd heeft. Ik hou van die gozer! Geen kapsones, geen rare fratsen, gewoon keihard werken. De personificatie van het Huizer ‘karakter’…
Kuiper komt meteen in actie op zo’n wilde roei naar voren. Gretig jaagt hij de verdedigers van AZSV af en maakt het ze heel erg lastig. Toch moet hij tegen de overmacht het onderspit delven, maar het brengt wel weer wat hernieuwde energie binnen de ploeg.
Met een fraai overstapje misleidt Tom te Veluwe Theo Visser die dacht een te zachte inspeelbal van doelman Te Kolste te kunnen onderscheppen. Van de blessure is gelukkig niets meer merkbaar bij de AZSV-verdediger.
Een gekruld schot van Mirko Zwiers na een pass van Roel Gebbinck is dan fraai bedoeld, maar mist voldoende ‘krul’ om Pabon te verontrusten. De bal vliegt zéér ruim naast.
Tom te Veluwe geeft dan wat paniekerig een corner weg als hij door Visser onder druk wordt gezet. De rebound uit die corner wordt door Visser met een enorm hoge boogbal in de doelmond gebracht. De steil naar beneden vallende bal geeft de nodige hoofdbrekens voor doelman Te Kolste die wat onzeker grabbelt op de bal. Huizen weet echter niet van dit onzekerheidje te profiteren.

Vasthouden

Huizen voelt dat de zege met de minuut dichterbij komt. Daardoor gaat het resultaat prevaleren boven het voetbal en dat is jammer. Huizens grote kracht ligt immers in dat fraaie positiespel waarmee het zich vaak zo prachtig onder de druk van een tegenstander weet weg te spelen.
We hebben mazzel dat Niek te Veluwe bij zijn uithaal met zijn standbeen wegglijdt waardoor de bal niet de juiste kracht en richting meekrijgt die Te Veluwe in gedachten had.
Een goede uitval van Timo Vos die weer veel nuttige arbeid verrichtte, maar verder wat anoniem acteerde. ‘Vossie’ brengt de bal gevaarlijk voor en Visser duikt gretig voor doelman Te Kolste op. Maar de doelman is lang en sterk en plukt de bal voor het hoofd van onze aanvalsleider weg voor Visser zijn tweede treffer kan laten aantekenen.
Het zal meteen de laatste actie van onze ijverige vleugelspits worden, want met nog twintig minuten te gaan mag Adil Haian zijn plek in gaan nemen.
Ook AZSV coach Martijn Beltman halt de laatste troeven uit de mouw: Quinn Vervelde en Thijmen te Kolste moeten die gelijkmaker zien te bewerkstelligen en Nick van Breugel en Joost Rasing mogen de bedankjes voor hun inzet van de bank in ontvangst gaan nemen. Ik vraag me altijd af wat zo’n coach nou tegen zo’n teleurgestelde speler zegt als ie van het veld gehaald wordt. ‘Goed gewerkt man!’ of ‘Lekker gespeeld!’, maar waarom haal je ‘m er dan af? Zeker als een spits niet tot scoren is gekomen, lijkt me dat een frustrerende gewaarwording als je naam afgeroepen wordt om te wisselen en je bedankt wordt voor je niet gescoord hebben…

Slotfase

De minuten sijpelen weg, je wilt die klok wel vooruit kijken! 0 – 1 Houdt gewoon een enorm risico in op een ongelukkige gelijkmaker. Zeker als een bal maar rakelings naast gekopt wordt! Een zucht van verlichting gaat door het Huizer deel van het publiek. Dat scheelde weinig!
Sebastian van Kammen schiet uit de draai nog een keer over op een goede pass van Adil Haian, een kopbal van Benjamin Roters bereikt die gevaarlijke spits Van der Eerden. Deze wil Pabon met een listige lob verschalken, maar Pabon ziet het gevaar en kan de lob simpel wegvangen.
Ook Roters wil het dan ‘fraai’ doen als hij aan het einde van een fraaie counter staat. De bal krult hij echter ruim over en naast het doel. Meestal zeg je dan dat hij het vizier niet op scherp had, maar nu twijfel ik zelfs überhaupt aan de aanwezigheid van een vizier, zó ver gaat die bal aan het doelvlak van Pabon voorbij.
Een vrije trap van Quinn Vervelde wordt ingebracht rand strafschopgebied. Nathaniël Johnson kopt zonder te kijken terug op Pabon. Blind vertrouwen of gewoon een mislukte kopbal? Wie het weet mag het zeggen…
De klok geeft al de 88^e minuut aan als Beltman dan nog een invaller brengt: Mirko Zwiers moet zijn plek afstaan aan Tren Wille. ‘n Blessure bij Zwiers? Want ik kan me haast niet voorstellen dat je een speler nog tactisch wisselt twee minuten voor tijd, zeker niet bij een 0 – 1 achterstand.
Adil Haian doet dan zijn verdedigende best als een bal gevaarlijk voor de goal dreigt te komen. Met een resolute ingreep maakt hij een einde aan de aanvallende aspiraties van AZSV.
De gelijkmaker lijkt dan één minuut voor tijd alsnog onvermijdelijk, als die invaller Tren Wille alleen voor Pabon opduikt. Op de knieën heeft onze doelman nog een schitterende reflex in huis op de inzet van Wille. De bal valt opnieuw voor de voeten van Wille die de bal maar voor het intikken heeft. Maar waar Visser zo kalm bij die ene treffer van vandaag bleef, schrikt Wille van die megakans en jaagt de bal wild over! Dit is gewoon puur mazzel!
Pabon corrigeert dan in de extra tijd ook nog een zeldzaam missertje van Jeroen Lamme die de bal verkeerd op het hoofd krijgt. De bal lijkt bij de tweede paal op het hoofd van een AZSV aanvaller te gaan vallen, maar Pabon zit er goed met de vuisten bij en weet het gevaar te bezweren en Huizen opent zo deze nacompetitie met een lekkere overwinning…

Arnold Klein

In alle consternatie na afloop, de euforie en de andere interviews, schiet het gesprekje met de trainer er ongemerkt bij in.
Als het nog lukt om op tijd nog wat antwoorden binnen te krijgen via de app dan voeg ik die later alsnog even toe.
Met excuses voor dit bloopertje!
Vraag: “Heb je nog op een speciale manier de domper met de mannen verwerkt?”
Antwoord: “Met elkaar praten, maar vooral snel de blik vooruit en trainen. Dat is dan beste remedie…”
Vraag: “Visser in de spits. Ik zie dan toch een beter spelende Visser dan als hij overal opduikt. Strenger zijn naar hem? Je laat een directeur toch ook geen magazijnwerk doen…”
Antwoord: “We wilden ‘n ander type spits gisteren. ‘n Andere invulling/rol, dus ook ‘n andere manier van spelen dan als hij op 10 staat.
Bij de speelwijze die wij spelen horen bepaalde manieren van lopen. Dus de invulling van de posities 9 of 10 zijn dus anders.”
Vraag: “Dennis Lamme weer ‘gewoon’ op het middenveld. Toch niet helemaal tevreden over de invulling ‘zonder’ Dennis?”
Antwoord: “De keuze voor Dennis had ook te maken met de manier van spelen van AZSV. Daar wilden we ook een ander type speler op het middenveld bij. Wij hebben goede middenvelders dus moet er ook soms een keuze gemaakt worden.”
Vraag: “Tevreden ondanks de magere 0 – 1?”
Antwoord: ”De 0 – 1 voorsprong is knap gezien de dreun afgelopen zaterdag. Ze moeten er ook weer staan en dat stonden ze, en dus een groot compliment aan de groep!”
Vraag: “Fraai positiespel, maar ook veel ‘weg-is-weg’ ballen. Hoe kijk je daar tegenaan?”
Antwoord: “⁠De eerste helft waren we beter aan de bal dan de tweede helft. Dat had ook wel te maken met het opportunistische spel van de tegenstander. In sommige situaties is het dan maar ‘weg is weg’ en minder mooi. Het gaat uiteindelijk om het doorgaan…”
Zaterdag weer een ‘net’ interview! Sorry!

Theo Visser

Matchwinner Theo Visser komt nog zwaar hijgend van het veld lopen als ik hem al even aanschiet: “Het is zwaar werken op dit grasveld, he?” leg ik hem voor.
“Ja, sowieso, maar ook na zaterdag en maandag trainen, dat zijn toch wel heel veel voetbaldagen achter elkaar. Ook mentaal was het heel zwaar gewoon. De knop is ‘om‘ we zijn allemaal weer verder…”
“Ik zag je nu weer in de rol waarin ik je eigenlijk het liefste zie: voorin! En met succes!”
“Ja, ik denk dat ik door mijn ervaring ook aanvallend het inzicht heb om op de juiste plaats te staan waar de gelegenheid zich voordoet, het positie kiezen voor de goal, dat is toch de spits in mij die dan weer boven komt drijven… Ik wist gewoon dat die bal terug zou worden gelegd en ging al bij de tweede paal staan voor als hij naast dreigde te gaan, en ik stond op de goede plek, haha!
Maar verder voelde ik me ook wel comfortabel in deze rol, rustig, aannames die wel lekker liepen, duels die ik goed aan kon gaan…”
“Ik denk dat dit gewoon ‘jouw plek’ is, hoor… Je moet gewoon niet teveel willen doen…”
“Daar ben ik het wel gedeeltelijk mee eens, maar ik ben natuurlijk ook nuttig voor het team op andere posities. Maar we hebben vandaag hele goede aanvallen laten zien. Als de andere spelers goed om me heen bewegen dan word ik ook nuttiger… We hebben elkaar gewoon bikkelhard nodig!”
“Afgelopen zaterdag was het een hele bittere pil die we moesten slikken. Ik vind het heel knap hoe jullie je daar overheen hebben weten te zetten… Ik zag vandaag bij vlagen een heel fris voetballend Huizen…”
“Ja, het veld was wel zwaar, maar het lag er wel heel goed bij. Wat er zaterdag gebeurd is, is nou eenmaal gebeurd, hoe rottig dat ook was. Maar we moeten wel door! We kunnen gewoon nog steeds wat halen en dus gaan we er zaterdag opnieuw helemaal voor. Door deze wedstrijden kunnen we alsnog promoveren. Als dat niet lukt, moeten we maar verder rouwen, maar nu moet de knop gewoon om!”
“Dat is dan aardig gelukt, want ik zag weer heerlijk combinatievoetbal…”
“We konden goed de vrije man tussen de linies vinden. Ook goede acties van Timo Vos en goed voorzetten. Daardoor konden we gewoon vaak dreigend door komen.
De laatste fase werd het wel even lastig toen zij gingen ‘pompen’, maar alsnog mogen we gewoon tevreden zijn met die 0 – 1! Pabon redt ons ook vandaag weer een keer met die redding in de slotfase. Geweldig! Maar wij moeten het zaterdag thuis gewoon ‘af’ maken…”

Dailey Groenewegen

Hij was ook vandaag weer een onneembare schakel in de vesting die s.v.Huizen dit seizoen is. Reden genoeg om onze lange centrale man even aan de tand te voelen…
“Hoe lastig was het om je weer op te richten na zaterdag?” Het is een open deur, maar toch een vraag die menigeen op de lippen brandde na zaterdag.
“Poeh, ja, die wedstrijd van zaterdag was best even een mentale tik. Zo’n wedstrijd speel ik denk ik nooit meer en heb ik ook nog nooit gespeeld. Het was écht wel heel stevig balen. Maar goed, maandag op het trainingsveld moest die knop gewoon weer om, want je hebt gewoon nóg een kans om naar die derde divisie te gaan. En die kans willen we met beide handen aangrijpen!
Ik denk dat we de eerste helft eigenlijk niet eens zo’n verkeerde helft speelden. Zoals je net al aangaf speelden we bij vlagen goed voetbal. Het was best wel even wennen op een grasveld te spelen. Je merkte ook dat zij veel de lange bal hanteerden waarop we moesten anticiperen. Ik denk dat we dat goed hebben gedaan.”
“Bij ons achterin stond een lange verdediger. Nog niet zo lang bij Huizen, maar wel een enorme aanwinst!” plaag ik Dailey even terwijl zijn ouders glunderend staan mee te luisteren. “Je bent gewoon niet meer weg te denken uit onze laatste lijn…”
“Haha, ja, ik doe mijn best om iedereen te helpen waar het mogelijk is, maar mijn teamgenoten helpen mij daar ook weer in, dus dat gaat over en weer.”
“Je bent eigenlijk het hele seizoen een hele solide speler voor ons gebleken… Was je dat bij VVOG ook al of heb je het gevoel dat je hier bij Huizen erg veel stappen hebt gemaakt?”
“Mwoah, ik denk dat ik van nature wel een verdediger ben die graag op safe speelt. Geen speler met uitschieters naar boven of naar beneden, redelijk constant een zeventje…”
“Nou, ik maak daar rustig een acht van, hoor…”
“Haha, dank je wel… Ik vind ook van mezelf wel dat ik voornamelijk solide speel en weinig risico’s in mijn spel probeer te leggen. Samen met Jeroen Lamme staat het volgens mij wel als een huis achterin… Ondanks dat we een paar mentale tikken hebben gehad, tankt het toch wel vertrouwen dat we de minst gepasseerde defensie uit de competitie hadden…”
Dan ga ik even over op vader en moeder Groenewegen. Ooit verklaarde Dailey dat hij vernoemd was naar een popster, maar al Googelend kon ik geen passende ster vinden. En dus neem ik de gelegenheid te baat om ze eens te vragen waar ze hun zoon nou precies naar vernoemd hebben…
“Haha, nee, geen zanger! We vonden het gewoon een mooie naam. Hij is min of meer vernoemd naar Daley Thompson, een voormalig Engelse tienkamper. (Thompson nam vier keer deel aan de Olympische spelen en won goud in 1980 en1984. Daarnaast won hij nog tal van andere prijzen. red.) Wij vonden het met een ‘i’ er in mooier, maar het is dus eigenlijk zonder…”
Dus dat raadsel is nu ook weer opgelost. Je leert nog eens wat op deze manier…

Thom Winkel

Het duurt even voor arbiter Thom Winkel in de bestuurskamer verschijnt. Gelukkig neemt hij op de stoel naast me plaats en onder het genot van een glaasje rode wijn kan ik hem dan even interviewen.
“Ik had een andere arbiter verwacht. Een arbiter waar ik heel blij mee was omdat hij eerder al een uitstekende indruk bij me achter had gelaten…”
“Haha, dat viel dan even tegen, zeker!”
“Nee! Zeker niet, je deed er zeker niet voor onder!”
“Mag ik ook weten wie het was, want dan weet ik waar ik mee vergeleken wordt,” lacht Winkel hartelijk. Ik zoek de naam even op en hoor dan dat we die aanstaande zaterdag toegewezen hebben gekregen.
Ik vervolg met “Maar zoals ik al aangaf: ik zag vandaag ook een uitstekende leidsman fluiten!”
“Nou mijn dank, dat soort complimenten horen we uiteraard graag!”
“Ik vond dat je met name de sfeer van de wedstrijd goed aanvoelde…”
“Nou, het was ook een sportieve wedstrijd, vond ik. Ik heb ook geen geel hoeven trekken, vandaag. En dat voor zo’n belangrijke wedstrijd…”
“Je hebt wel met geel ‘gedreigd’ toen Huizen wat te lang naar je smaak draalde met het nemen van inworpen. Je riep het naar onze aanvoerder, maar dat vond ik ook een uitstekende zet die perfect binnen de sfeer van de wedstrijd paste…”
“Tja, ze leren er wel van, want daarna ging het allemaal een stuk sneller.”
“Wat mij ook opviel, was dat jullie als arbitrage onderling met een headset communiceerden…”
“Nee, dat is niet ‘standaard’. Ook binnen de scheidsrechters heb je bepaalde ‘groepen’. De hoogste groep, de groep A scheidsrechters, die kregen allemaal aan het begin van het seizoen zo’n headset. Die gebruiken wij in de tweede en derde divisie. Aangezien dit een wedstrijd was richting die derde divisie mochten wij ze vandaag ook gebruiken.
Ik weet niet of Steve Janssen er ook een heeft, dat verschilt natuurlijk wel, daar zijn de meningen ook wel over verdeeld, maar als je ze hebt, waarom zou je ze dan niet gebruiken?”
Dan gaat mijn telefoon. Teammanager Henk de Groot laat weten dat de bus op vertrekken staat en ik moet wat gehaast het interview afbreken. Met excuses aan arbiter Winkel en de gastvrije Aaltenaren!

Apenstaartjes kijk op de zaak

De luikjes gingen erg vroeg open vanochtend. Adrenaline doet gekke dingen met een mens.
Ik beken dat ik er een hard hoofd in had. Na de dreun van afgelopen zaterdag leek mij een wederopstanding na drie dagen schier onmogelijk. Daarmee hebben Klein en zijn staf een klein wonder verricht en alle neuzen weer gewoon richting AZSV weten te richten.
Natuurlijk was er nog amper volk in de kantine toen we tegen middernacht weer in Huizen aankwamen. Toch waren er nog enkele trouwe supporters ondanks dat late tijdstip aanwezig. En uiteraard die trouwe Roelie Visser. Ze kreeg ooit een lintje, maar verdient eigenlijk een borstbeeld!
Een van de mensen met wie ik met enige regelmaat via de app contacten onderhoud over het wel en wee bij onze club, memoreerde dat het wellicht een nog veel grootsere prestatie is als we na alle mentale dompers toch die derde divisie in weten te gaan via de nacompetitie. En daar moet ik hem wel gelijk in geven. Bewonderenswaardig was dan ook het tweede kernwoord dat ik noteerde voor dit verslag.
Maar, om met Arnold Klein te spreken, we ‘hebben’ nog helemaal niks. Ook in de bestuurskamer in Aalten heerste niet echt een verslagen stemming en men hield zich daar maar vast aan de wetenschap dat AZSV in Huizen vaak beter presteerde dan op eigen veld. Met de wankele 0 – 1 in het achterhoofd mag er dan ook van verslapping geen enkele sprake zijn. Huizen zal nog drie wedstrijden vol aan de bak moeten en kan zich daarin geen misstap veroorloven. Als het er zaterdag in slaagt om AZSV met lege handen naar Aalten terug te sturen, dan wacht er weer een nieuwe ronde van twee wedstrijden. Drie cruciale wedstrijden derhalve in een seizoen dat we ons nog lang zullen gaan heugen!
Ik hoop de groen-gele brigade weer in groten getale aan te treffen als we zaterdag dat thuisduel tegen AZSV gaan spelen. De mannen hebben dat met hun optreden in Aalten meer dan verdiend!