M*A*S*H*

Je merkt dat je oud wordt als mensen hun wenkbrauwen beginnen op te trekken als je een voor jou volstrekt vertrouwde term hanteert. Dus hier even in het kort uitleg van M*A*S*H*: De afkorting M.A.S.H. (Mobile Army Surgical Hospital) is een Amerikaanse komische serie die werd uitgezonden tussen 1972 en 1983 en dus ging over een team chirurgen dat in tentjes de gewonden van de Koreaanse oorlog moest oplappen. Daar moest ik even aan denken toen in donderdagavond op de club moest zijn. Sergio Kozjak is zoals ik al vreesde voor maanden uitgeschakeld, maar ook Joshua Lo-Asioe is enkele weken uit de roulatie. Onder de ‘lichtgewonden’ Remco Helms, Thomas Kamstra en Dailey Groenewegen die zich aan diverse kwalen en ongemakken lieten behandelen. Overuren voor Fysio Harm Baijens die net als de chirurgen van M*A*S*H* handen tekort kwam: de gekwetsten werden nog nét niet met helikopters binnen gevlogen…
En dat is bepaald geen prettig idee als over twee dagen HBC op de stoep staat om te zien hoe Huizen er voor staat in de race om de bovenste plekken.
“Het is maar voetbal!” verzuchtte mijn echtgenote toen ik me voor de zoveelste keer omwoelde in de echtelijke sponde. Ik kon er maar slecht van slapen. Zaterdagochtend ijsberend door de kamer in afwachting van het moment van vertrek naar de wedstrijd. Weer die meewarige blikken in mijn rug: bijna zeventig jaren oud en dan nog steeds zo van de kook voor een wedstrijdje voetbal… Ze heeft gelijk…
Uiteindelijk heeft ze me maar in de auto geladen en op de Wolfskamer afgezet. Het KNMI trok in de voorspellingen nog net geen codes uit de kast, maar het is gewoon lekker zonnig met wel een straf koud windje.
De vraag is wie er fit genoeg is om aan de aftrap met de bal van balsponsor Fa. D. Rebel & Zn Tuinaanleg en Onderhoud te beginnen. Joshua Lo-Asioe en Sergio Kozjak uiteraard niet, maar wie van de lichtgekwetsten is er bijtijds hersteld?
Dan krijg ik de opstellingen en frons ik de wenkbrauwen toch wel wat bij de oplossingen die Arnold Klein uit zijn hoge hoed getoverd heeft. In eerste instantie vermoed ik dat Sebastian van Kammen in de spits zal worden geposteerd en Adil Haian op de plek van Joshua Lo-Asioe. Maar dan kijk ik op de bank en zie de namen van Hidde van der Veldt, Tijmen Bakker en Justen Kuiper. Spelers die ik persoonlijk eerder in de spits zou posteren dan onze routinier Van Kammen.
Maar je kunt veel van onze trainer zeggen, maar niet dat er niet altijd een gedachte achter zijn handelen zit. Klein ziet dingen die voor anderen verborgen blijven, voor mij in ieder geval wel…
En dan hoor ik dat Haian de spitspositie zal gaan invullen. Nou zag ik in Haian altijd een robuuste middenvelder, maar een spits? Geen moment! Arnold Klein dus wél!
Helms en Groenewegen zijn blijkbaar hersteld van hun midweekse blessures en staan in de basis. Helaas ondervindt mijn andere alternatief voor de spitspositie, Thomas Kamstra, nog teveel hinder om zich al in het strijdgewoel te kunnen mengen. Timo Vos heeft op de vleugel weer de voorkeur gekregen boven Hidde van der Veldt. Vos en Van der Veldt hebben beiden hun specifieke kwaliteiten en ik vermoed dat Klein voor deze sterke tegenstander gekozen heeft voor de meeverdedigende kwaliteiten die Vos wat nadrukkelijker in zijn spel weet te leggen.
De bank wordt bevolkt door Kogeldans, Van der Veldt, Bakker, Boterenbrood, Kuiper en reservedoelman Rademaker.
HBC leed twee opeenvolgende nederlagen. Die op eigen veld tegen Ajax (0 – 1) was wellicht nog te begrijpen, maar de 3 – 1 tegen middenmoter SJC mag rustig een kostbaar slippertje genoemd worden.
Arbiter van dienst is vandaag Maurice Paarhuis. Mijn database vermeldt een plusje achter zijn naam na de wedstrijd uit tegen Hoogland. Goed gefloten dus. Als ik aangeef te hopen dat hij weer zo’n goede wedstrijd zal fluiten reageert hij met een kwinkslag: “Wel ja, leg de lat maar meteen hoog!”
De pupilletjes van de week jagen de ballen keurig achter doelman Bram Verhage, al heeft één van de mennekes even geen idee meer waar dat witte ding voor dient en loopt de bal zo over de achterlijn. Uiteraard een herkansing voor ons dappere strijdertje die hij dankbaar benut. En dan kunnen we eindelijk aan de slag met het echte werk. Buigen of barsten vandaag voor onze mannen…

Lekker!

Arbiter Paarhuis maakt in de derde minuut het enige foutje waar ik hem deze wedstrijd op zou betrappen. Adil Haian wordt in de middencirkel ‘beklommen’ door een speler van HBC. Die smakt dan ook voor de wereld en de geschrokken Paarhuis kent een vrije trap toe aan onze bezoekers. Een missertje, de vrije trap had eerder de andere kant op gemoeten. Daan Tervoort en en Jesse van Loon proberen er iets moois voor HBC van te maken, maar onze defensie is op haar post en de aanval eindigt na een corner in een bal die ruim over gaat.
Aan de andere kant heeft de boomlange doelman van HBC erg veel moeite met een terugspeelbal. Ondanks verwoede pogingen de bal binnen te houden mag Huizen ook haar eerste corner nemen. Het oogde wel wat koddig: net een giraffe die over een stoeprandje struikelde, lange benen die alle kanten op zwabberden en bijkans in de knoop leken te geraken.
De spanning zat er best wel op bij beide ploegen. Dat liet zich ook bij routinier Jeroen Lamme gelden als hij een diepe bal wil ruimen terwijl Daan Tervoort daar fel achteraan jaagt. Je zag gewoon aankomen dat Jeroen die bal nooit van die korte afstand langs of over de aanstormende Tervoort zou kunnenkrijgen en dat gebeurde dan ook niet. De bal ketst tegen Tervoort aan en belandt voor de voeten van HBC-topscorer Arno Dijkstra (dit seizoen al 24 goals achter zijn naam!). Gelukkig is daar Dailey Groenewegen snel ter plekke om diens inzet te blokkeren.
Weer een minuut later – er gebeurde veel in die openingsfase – gaat Remco Helms goed door over de flank en bedient Frank van den Bosch die er op zijn beurt weer mee vandoor spurt. Zijn directe opponent zag al vlug dat rugnummer 7 alleen maar kleiner worden in de verte. ‘Hier liggen kansen!’ schiet het door me heen. Frank stuift het strafschopgebied binnen en blijft op de been ondanks een tackle. Als Frank neer zou zijn gegaan dan vermoed ik dat hij een strafschop versierd zou hebben. Maar Frank blijft op de been en Huizen moet het stellen met ‘slechts’ een corner.
Het gaatje in de HBC-dijk is echter gevonden en een minuut later een herhaling van zetten als de weer voortreffelijke spelende Helms de bal perfect voor de goal brengt als hij over de vleugel door is gestoten. De bal gaat over de hele naar Theo Visser die bij de tweede paal vervolgens de bal keurig terugkopt op het hoofd van Frank van den Bosch. De kleinste man van het veld knikt de bal keurig binnen. Die boomlange doelman Verhage heeft nog wel een fraaie reactie in huis, maar waar Flekken midweeks in Oranje de bal nog via de lat wist buiten te werken, ziet Verhage tot zijn ontzetting dat de bal alsnog binnenvalt: 1 – 0!!! En een juichtoon dav’re langs de velden! Huizen staat vóór! Ik had het niet durven dromen!

Adil Haian

Arbiter Paarhuis past opnieuw voortreffelijk de voordeelregel toe als Frank van den Bosch vastgepakt wordt. Even laat hij doorspelen, maar als het voordeel verdampt geeft hij Huizen alsnog de vrije trap. Goede scheidsrechters vallen niet op, maar uitstekende scheidsrechters vallen op door hun goede beslissingen. Paarhuis viel dus toch op…
En dan in de vierentwintigste minuut wat het hoogtepunt van de wedstrijd zal gaan worden… Timo Vos ziet zijn harde werken beloond als hij de bal spijkerhard naar voren jast. Ter hoogte van de middenlijn controleert Haian de bal, wat al een prestatie op zich was. Dan draait hij zich tussen drie tegenstanders weg en is vervolgens mét bal sneller dan zijn achtervolgers. De weg is lang en Haian wilskrachtig. De volgende tegenstander krijgt een ‘panna’ voor de kiezen en dan staat Haian tegenover twee verdedigers en een doelman als hij het strafschopgebied binnenstuift. Een lichaamsschijnbeweging en ook die twee verdedigers worden als ware het paspoppen de verkeerde kant op gestuurd. Haiane er tussendoor en met een bekeken schuiver in de verre hoek laat Haian ook doelman Bram Verhage kansloos…
Heerlijk!
Dit zijn de acties van een volbloed spits, hiervoor koop je je toegangskaartje! 2 – 0 en dat had ik in mijn stoutste dromen niet durven voorspellen! Wat een weelde! My cup runneth over…
En die koek blijkt nog niet eens op! Want drie minuten later ontvangt Theo Visser een steekpass. Zijn inzet wordt nog geblokt, maar de rebound valt voor de voeten van Haian die er als de kippen bij is om de bal koeltjes binnen te schuiven! Ik weet niet wat me overkomt. Droom ik? Gebeurt dit werkelijk? Pure euforie!!!

Arbiter Paarhuis

En nog lijkt Huizen niet verzadigd! Wel even schrikken als Johnson (die weer een puike partij voetbal op de mat legde) een bal van de lijn moet halen, maar de arbitrage had al buitenspel geconstateerd. Zeno van Ooijen jaagt een wanhoopspoging ruim over de goal van Pabon, maar de aanvallen van Huizen blijven zwanger van de potentie. Dennis Lamme neemt een rebound vol op de pantoffel. Hij raakt een verdediger van HBC, die wonder boven wonder deze aanslag zonder verdere verzorging overleeft. Een vrije trap als Jesse Assendelft z’n frustratie even niet de baas is. De bal gaat naar Van den Bosch die met een schitterende zwieperd de wedstrijd bijna in het slot gooit. De bal zindert op de kruising en HBC ontkomt zo aan de doodsteek.
Geel dan toch voor Jesse van Loon als hij Johnson onderuit veegt. En kort daarop ook geel voor Theo Visser die zijn tegenstander een wat al te opzichtige duw in de rug verkoopt. Scheidsrechter Paarhuis trekt even de grens en ook daarin onderscheidt hij zich van de ‘namaak Nijhuisjes’ die ons scheidsrechterskorps momenteel lijken te bevolken. Veel scheidsrechters willen graag zonder kaarten het eindsignaal kunnen blazen en staan daarvoor veel en soms té veel toe. Dan komt er vaak een moment dat er al zoveel geelwaardigs gepasseerd is, dat er geen beginnen meer aan is en de wedstrijd moet gaan teren op het goede fatsoen van de spelers zelf. Paarhuis trok even de grens en iedereen wist weer waar hij aan toe was. Topper!

Rust

Ik moet gewoon even bijkomen in de rust. Ik weet niet wat me overkomt. Ik had voor vandaag al voorzichtig rekening gehouden met een nederlaag gezien de blessures, maar een mirakel is geschied! Een even lekkere als onverwachte 3 – 0 glimlacht me tegemoet van het scorebord. Bijna in ongeloof staar ik er nog even naar en wrijf mijn ogen uit. Haian blijkt een gouden greep van Klein. Sterk, jaagt scherp af en zijn verdedigende kwaliteiten komen hem bij dat hoog afjagen goed van pas. Een spits die het netmakkelijk weet te vinden, maar ook goed in de combinatie is, slim ook. Het oog van de meester die dat in de kwaliteiten van onze aanwinst zag!
Het is nu zaak deze tweede helft zonder verdere averij door te komen. Geen van de wissels lijkt zich al voor te breiden om na rust binnen de lijnen te verschijnen. En er is ook eigenlijk geen enkele reden om te wisselen, het loopt als van een leien dakje!
Inmiddels is ook duidelijk dat Ajax op een 0 – 2 achterstand staat tegen dat sterke Purmersteijn, terwijl AFC’34 nog op gelijke hoogte staat met DHSC. Gunstige standen dus voor Huizen dat daarmee vandaag wel eens goede zaken zou kunnen doen!

Wissels

Het donderde in de kleedkamer van de Heemstedelingen en coach Jasper Ketting grijpt genadeloos in: drie man staan er aan de zijlijn om in te gaan vallen. Zeno van Ooijen, Jesse van Loon en Jort Voorham worden geslachtofferd en moeten hun plek afstaan aan Yordi Assendelft, Rory Roode en Jasper van Altena. En vooral die Assendelft zou een verschil gaan maken. De donderspeech en de wissels missen hun effect niet en HBC komt veel beter voor de dag dan voor de rust. Eerlijk gezegd komt Huizen in het verhaal nog amper voor. Het is een verschil als van dag en nacht. Yordi Assendelft stuurt Nick de Graaf weg en Nathaniël Johnson moet alle zeilen bijzetten om erger te voorkomen. Maar zoals al gesteld zou Johnson een puike partij lopen ballen vandaag. En ook nu ontpopt hij zich als reddende engel. Huizen mag niet verslappen, maar het heeft er alle schijn van dat men het gevoel heeft dat deze wedstrijd al in de tas zit. En dat zou wel eens een akelige misvatting kunnen blijken als we niet oppassen!
Mohammed Bekkach jaagt dan na zes minuten de bal prima naar de hoek. We tellen de bal al haast, maar daar is dan onze doelman Olivier Pabon die met een ‘glanzparade’ de bal uit de hoek ranselt. Week na week laat onze jonge doelman zien waarom Huizen de minst gepasseerde verdediging heeft. Niet alleen Pabon, maar die hele laatste lijn staat gewoon als een huis! Wel had Pabon een engeltje op zijn schouder toen de bal hard binnenkant tweede paal werd geschoten en hij de bal liggend zo in ontvangst kon nemen. Maar ook dat is alertheid!
Geel ook voor Van Kammen die nogal opzichtig zijn tegenstander vasthoudt. Opnieuw een volstrekt te billijken gele kaart. De vrije trap wordt goed ingebracht en dan is daar Jesse Assendelft die vanaf een meter of drie de bal rakelings over de goal van Pabon jaagt.
Dan vergaloppeert Mohammed Bekkach zich en weet Haian hem de bal te ontfutselen. Doelman Verhage is zijn doel uit en Haian ziet zijn kans schoon en lijkt met zijn boogbal over de terug sprintende doelman zijn hattrick vol te gaan maken. Maar Verhage is ‘een metertje of twee plus’ lang en met een geweldige reflex weet hij de bal van achter zich al rennend toch over de lat te tillen. Een wereldredding!
De druk van HBC houdt echter aan en Huizen moet pompen om niet te verzuipen. Van het fraaie combinatiespel, de snelle counters is niets meer over, het is tegenhouden en nog eens tegenhouden dat de klok slaat.

Volhouden

Het is zaak dat Huizen het hoofd boven water houdt in deze vloedgolf van HBC druk. Dan gaat Johnson zitten met een blessure en even vrezen we voor een nieuw blessuregeval. Het lijkt gelukkig mee te vallen en Johnson kan de wedstrijd voortzetten.
Wéér zit Haian er dan op het middenveld goed tussen. Doelman Verhage is wel héél ver uit zijn doel en dat doel ligt er dan ook verlaten bij. Verhagen sprint in paniek terug en het is logisch dat Haian het probeert. De HBC’er knokt zich echter terug in het duel en weet de inzet te blokkeren voor de bal een meter of twee ver is gekomen… Een uitgelezen kans om HBC alle hoop te ontnemen, maar ook vandaag trof niet elk schot doel.
Ook Arnold Klein gaat verse krachten brengen en Tijmen Bakker komt Sebastian van Kammen aflossen.
Een uitval van Huizen en een inzet van Visser die een eenvoudige prooi voor die lange doelman vormt. Het zijn slechts speldenprikjes waar Huizen nog mee weet te komen. Houden we dit ‘droog’?
Ook Lorenzo de la Rosa mag van HBC-coach Ketting zijn kunsten gaan vertonen. Voor Nick de Graaf is het daarmee einde oefening voor vandaag. De la Rosa probeert het meteen maar eens met een schot uit de draai, maar daar heeft Pabon gelukkig geen enkele moeite mee.
Rick Berrevoets er in dan maar. HBC-coach Ketting trekt het hele blik open en Jesse Assendelft mag ook de douches op gaan zoeken.
Klein brengt dan Justen Kuiper voor Timo Vos. Het is een komen en gaan daar aan de middenlijn.

Zuchten en steunen

De euforie van voor de rust heeft plaats gemaakt voor zuchten en steunen op die goed bezette tribune. Huizen kraakt in al haar voegen en Yordi Assendelft jaagt een crossbal maar rakelings voorlangs. Frank van den Bosch pakt dan niet alleen zijn tegenstander vast maar ook een gele prent en gaat met kramp voor de wereld. Het is voor Arnold Klein het teken om er ook maar eens een contingent nieuwe krachten tegenaan te gooien. Sergae Kogeldans, Tim Boterenbrood en Hidde van der Veldt worden het veld in gestuurd voor Adil Haian, Frank van den Bosch en Remco Helms. Verse krachten want de wedstrijd heeft veel arbeid en dus kracht gekost. Zeker voor Haian die midden in de ramadan zit.
Pabon moet dan handelend optreden op een voorzet en doet dat dapper en effectief. Het levert De la Rosa wel even wat hoofdpijn op, maar Pabon geeft geen duimbreed toe.

Paniek!

De minuten tikken weg, we tellen de seconden haast af. Nog drie minuutjes of zo officieel, maar hoeveel trekt Paarhuis nog bij voor de blessures en de vele wissels? Een wanhoopspoging van Bekkach wordt simpel gestopt door Pabon, tik-tak-tik-tak… Weer wat seconden… Dit kan toch niet meer fout…? Tik-tak-tok…
De negentig glimlacht ons al tegemoet op de klok. En dan ineens is daar die topscorende Dijkstra die de bal bekeken de hoek in schuift en zo wéér een goal aan zijn indrukwekkende totaal toevoegt. Aiii! Dat doet even zeer! Maar goed, eerlijk gezegd verdiende HBC wel een treffertje met die prima tweede helft die ze speelden.
Aftrap… Tik-tok-tik-tok… Hoe lang nog?… Het lijkt wel alsof onze mannen het gevoel hebben dat ze er al zijn. Tik-tak-tik-tak… Er wordt gewoon niet meer gevoetbald, de bal gaat alle kanten op behalve de goede… Tik-Tak…
Tik-tok… Plof! Een hoge voorzet en een kopbal van Rick Berrevoets die maar zo binnen valt! En dan slaat de paniek toch nog heftig toe in de Huizer harten en lijkt die glansrijke 3 – 0 toch akelig te verbleken. Tik-tok-tik-tak… En dan klinkt daar toch het verlossende eindsignaal van Paarhuis en mogen we drie hele kostbare punten op ons conto bijschrijven. Punten die nog in de extra tijd zo wankel bleken en zo toch een nog een smetje op deze prachtige overwinning wierpen…

Arnold Klein

“Ik heb twee nachten wakker gelegen van de zenuwen. Hoe heb jij geslapen?” vraag ik Arnold Klein. “Prima!” klinkt het nuchter. “De terugweg vanaf Broek op Langedijk was best een lang stuk en toen heb ik al uitgebreid zitten peinzen wat wijsheid was om die opengevallen spitspositie in te gaan vullen. Ik heb Adil Haian dinsdag al verteld dat hij zou gaan spelen als spits. Ik had het gevoel dat we zijn type nodig hadden tegeneen fysiek sterk HBC. Ik weet dat hij sterk aan de bal is en met een man in de rug kan voetballen. En dat pakte geweldig uit vandaag. Misschien doet ie dat één keer, maar laten we hopen dat hij dit kunstje vaker uit zijn mouw weet te schudden.
Het siert ook de mens, de voetballer Haian. Zaterdag was hij stevig teleurgesteld dat hij niet aan spelen toe kwam. Toen ik hem apart nam zei hij: “Trainer, zaterdag was ik teleurgesteld, maar het is vandaag weer dinsdag…” Vandaag bracht hij ons naast enkele weergaloze acties veel energie en duelkracht.”
“HBC had ook veel moeite met onze linker kant…”
“Ja, Frank speelde vandaag ook een hele goede wedstrijd. We konden daardoor gebruik maken van de mindere kwaliteiten van HBC en dat is in principe de omschakeling. Bij vlagen speelden wij echt goed die eerste helft en werden we meegenomen door de 1 – 0, de 2 – 0 en de 3 – 0.Dan ook nog een fantastische bal van Frank van den Bosch op de kruising, het leek allemaal lekker mee te zitten. We konden de ballen goed veroveren en daardoor zelf goed in de aanval komen. Dat lukte de tweede helft totaal niet meer. En dat was ook meteen het verschil tussen de eerste en de tweede helft.”
“Het was inderdaad een wedstijd met twee gezichten. Als mensen alleen de tweede helft zouden hebben gezien dan geloofden ze niet wat ze op het scorebord zagen…”
“Nee, haha! Maar ja: HBC zal andersom denken: ‘hadden wij maar de eerste helft zo gespeeld als de tweede!’ Maar ik vind wel dat we best met ‘n 3 – 0 wat meer vanaf eigen helft mogen spelen, maar we lieten ons veel te makkelijk naar achteren dwingen en wisten we ook bij balverovering niet meer de rust te vinden om er vervolgens wat goeds mee te doen. We misten daar ook een stukje kracht voor: Adil Haian zit in de ramadan, Timo Vos had al weer een tijdje niet gespeeld. Dan vind ik dat je wat rustiger de bal moet gaan spelen. Toch hadden we met Haian nog de 4 – 0 op de schoen. Als hij wat verder naar de keeper toe loopt, dan wordt het makkelijker. Maar dan zie je toch dat hij van origine geen spits is…”
“Ik had het idee dat toen de negentig op de klok verscheen de mannen het idee hadden dat ze er waren, dat er een stukje spanning van ze afviel. Met als gevolg twee treffers in de extra tijd…”
“Ja, misschien. Wellicht was het toch ook een stukje angst dat we niet meer voetbalden. Ik denk dat ik wel een puntje weet waar dat aan ligt, maar dat houd ik voor mezelf…”
“Ga je dat puntje volgende week nog bespreken met de betrokkene(n)?”
“Mwoah, dat kan. Maar het is vooral iets dat mezelf aan het denken zet, zeg maar…” hult Klein zich nog even in raadselen.
“Je zult dit resultaat niet gedroomd hebben…”
“Nee, we hebben ze daar zien voetballen, dus die 3 – 0 met rust dat had nooit iemand verwacht. Maar goed: mijn ploeg verrast me wel eens vaker en dat gebeurde de eerste helft dan ook weer. Jammer dat we dat de tweede helft niet hebben kunnen doorzetten, maar de wedstrijd duurt negentig minuten en je moet uiteindelijk gewoon die drie punten zien te pakken. ‘t Maakt me dan soms niet uit ‘hoe’…”
“AFC’34 heeft verloren, Ajax heeft verloren, dus het werd zo een uitstekend weekend voor ons!”
“Ik merkte na B.O.L. vorige week al op dat het wel eens een cruciaal punt zou kunnen zijn. Jammer dat we ze vandaag niet op doelsaldo al in wisten te lopen. Maar Purmersteijn is gewoon een hele goede ploeg, dat ze zomaar bij Ajax winnen, dat zegt veel over Purmersteijn. Daar zullen wij ons over twee weken tegen moeten wapenen. Het is allemaal nog lang niet beslist. Al denkt HBC momenteel wellicht dat ze een nieuwe tik hebben gehad, maar ook die zijn nog bij lange na niet kansloos. Ook AFC’34 heeft nog een inhaalwedstrijd te spelen waarmee ze dan toch weer dicht bij ons zouden kunnen komen. Het is gewoon nog zeven wedstrijden… We kunnen er nog niets van zeggen en moeten alleen naar onszelf kijken, de lange adem is het belangrijkste…”

Frank van den Bosch

Hij was met zijn rushes en gevaarlijk doorzetten de eerste helft een factor van belang voor Huizen. Daarbij zette hij met de openingstreffer Huizen meteen op het goede spoor.
“Wat speelde je een heerlijke eerste helft!” stel ik als ik Frank van drie blonde schonen heb losgeweekt en de omaatjes hun welverdiende knuffels hebben gekregen.
“Ja zeker! Ik had er heel veel zin in en het werd zo een heerlijke wedstrijd.”
“En een kopgoal! Je bent toch niet de langste man van het veld…”
“Haha! Ja, ik stond helemaal vrij, deze mocht ik echt niet missen, dat zou heel erg geweest zijn.
Ik probeerde gewoon alles te geven, ik wist hoe belangrijk het voor ons was, het was er op of er onder voor ons. Vandaag viel het gelukkig allemaal goed bij mij, dus dat voelt allemaal heel erg lekker!
Nee, ik had dit zeker niet verwacht van tevoren! Zeker met al die blessures dacht ik ‘het zál toch niet?’ Maar het is geweldig zoals iedereen het heeft ingevuld vandaag. Mensen die normaal op de bank zitten en het vandaag dan zo laten zien, daar kan ik alleen maar voor applaudisseren!”

Adil Haian

Hij werd terecht tot Man-Of-The-Match gekozen. “Zo zit je op de bank en moet je een het stellen met wat invalbeurtjes en dan sta je ineens in de basis als spits! Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je spits zou gaan spelen?”
“Ja, ik was wel verbaasd. Ik heb eigenlijk nooit spits gespeeld, ja, misschien in de jeugd een keertje. Maar ik begreep het wel van de trainer. Hij legde me ook uit dat hij voor mij koos vanwege mijn balvastheid en dat ik op de training makkelijk het net wist te vinden. Toen ik van de blessure van Joshua Lo-Asioe hoorde, verwachtte ik eigenlijk op het middenveld te worden ingezet. Maar ik wil voetballen en als ik opgesteld word dan hoor je me verder niet en probeer ik die rol op een zo goed mogelijke manier in te vullen. Ik dacht ‘Ik doe het gewoon voor het team!’ En dat is lekker gelukt!”
“De mannen zongen je net toe in de kleedkamer: ‘Adil is on Fire!’ Met twee goals meteen kan je dat rustig stellen… Het waren ook nog eens echte spitsengoals!”
“Ja, ik probeerde wat hoger te gaan staan om de bal te kunnen ontvangen in de omschakeling. Bij die eerste goal zag ik niemand om me heen, dus ik nam hem aan naar de zijkant en speelde hem daarna door de benen van die verdediger. Daarna wilde ik eigenlijk om me heen kijken of er iemand mee was en toen voelde ik iemand in mijn rug en toen ging ik er maar gewoon tussendoor! Daarna had ik de ruimte om te schieten en haalde ik vol uit…
Ja, ik merkte wel dat ik omdat ik eigenlijk middenvelder of verdediger ben, dat ik makkelijk druk kon zetten. Natuurlijk met aanwijzingen van de trainer die mij goed heeft voorbereid, wist ik wel hoe ik moest lopen, op welke ballen ik door moest gaan en welke niet. Daardoor kon ik een paar keer ook een bal goed veroveren. Maar het kostte me wel veel energie die eerste helft, maar het is wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een wedstrijd die ik me lang zal heugen. Nadat ik donderdags zo ongeveer in depressieve toestand de Wolfskamer had verlaten, beleefde ik een eerste helft waar ik in mijn stoutste dromen niet van had durven dromen. De 3 – 0 met rust was ongekend, onverwacht en spectaculair.
Bij het praatje van de trainers in de bestuurskamer na afloop, stak coach Ketting de hand in eigen boezem en merkte op dat ondanks de fraaie actie die de inleiding voor de tweede goal vormde, dat Adil Haian natuurlijk eigenlijk met bal en al over de zijlijn had gemoeten en dat er zo ongeveer ijs op de bal zat bij de voorzet die de eerste goal inleidde. Maar alles goed en wel: het zijn blijkbaar toch fouten die je af kunt dwingen en Huizen betoonde zich die eerste helft ongenadig scherp en trefzeker.
Na rust leek Huizen zich wat al te comfortabel te voelen met die ruime voorsprong en liet het voetballen aan HBC over. Het is onze mannen te prijzen dat ze ondanks de druk toch tot de negentigste minuut zonder kleerscheuren door wisten te komen. Helaas liet men in de blessuretijd de teugels vervolgens wat al te gretig vieren en kregen we nog twee treffers om de oren die de wedstrijd een ongemeen spectaculair en zenuwslopend einde bezorgden. Ik ben wel heel benieuwd wat die gedachten van Arnold Klein waren die hij voor zichzelf wilde houden. Misschien wordt dat raadsel de komende weken nog wel eens opgehelderd…
Ik had ook graag nog even met die uitblinkende scheidsrechter Paarhuis gesproken, maar naar ik begreep had hij een verjaardag en liet zich niet meer boven zien. Jammer: prima fluitist, iedere week graag zo een!
Huizen handhaaft zich met deze uiteindelijk veel te nipte overwinning keurig in de kopgroep op een stabiele tweede plek, op slechts twee punten achter koploper Ajax. Die tweede plek is méér dan ik ooit bij aanvang van dit seizoen voor mogelijk had gehouden. Vasthouden aan de zesde plek van vorig seizoen leek me al een hele prima prestatie. Ook mij verrast deze ploeg dus wel eens. Om met de Peijnenburg KNVB-BoBo Johan Lokhorst te spreken: we moeten er alles op zetten om vanaf nu iedere wedstrijd te winnen… Dan ben je namelijk gewoon kampioen. En wie had dat twee jaar geleden nou durven dromen?
Maar zal Huizen vanaf nu alles gaan winnen? Ik heb daar een hard hoofd in. Deze competitie staat bol van de verrassingen en vreemde onverwachte uitslagen. Gelukkig geldt dat óók voor de concurrentie en blijft het dus ongemeen spannend. Zo langzamerhand beginnen ook de successupporters de weg naar de Wolfskamer weer te hervinden. Als je wint heb je vrienden, het is een waarheid als een Brood en dat laat zich nu ook weer gelden. De tribune zat lekker vol en ook het terras zag groen en geel van de mensen. Het sfeerteam had zelfs een tentje opgezet. Ik vind het allemaal prima: hoe meer zielen hoe meer vreugd! Alleen wel jammer dat de broodjes bal dan eerder op zijn dan ik me weer beneden kan vervoegen… Maar ik neem het graag voor lief.
Komende zaterdag voor de beker naar Hillegom om daar om zeven uur ’s avonds aan te treden voor de beker tegen de gelijknamige sv. Overleven we dat, dan is het bekerdoel eigenlijk al bereikt: een ticket voor de KNVB-beker van komend seizoen. Persoonlijk heb ik mijn twijfels of we daar nou écht zo blij mee moeten zijn behoudens de munten die dat oplevert. Maar opgeven is gewoon geen optie.
De week erna is het weer buigen of barsten tegen dat sterke Purmersteijn. Daar zal Huizen weer het onderste uit willekeurig welke kan dan ook moeten zien te halen om daar weer met drie punten weg te kunnen komen. Tegen Ajax betoonde de ploeg van coach Mohammed el Bouziani zich al een echte kampioenendoder, dus Huizen is gewaarschuwd!