Pikant

Dit weekend een ‘pikant’ programma in de 4^e Divisie A: koploper Ajax moet zondag aantreden tegen nummer drie HBC, en dat biedt Huizen een uitgelezen gelegenheid om bij een overwinning op B.O.L. goede zaken te doen. Eén van de twee loopt er tegen verliespunten op en mogelijk zelfs beiden. Datzelfde geldt voor twee ploegen die ook nog volop in de achtervolging zijn: JOS/Watergraafsmeer en AFC’34 die vandaag ook met elkaar de strijd aangaan om de aansluiting bij de kopgroep te behouden. Het is dus zaak dat Huizen doet wat er van haar verwacht mag worden: winnen en de drie punten mee naar Huizen nemen in de race om de titel. B.O.L. zwabbert een beetje in de staart van het klassement en de historie toont ons louter overwinningen voor Huizen waar we B.O.L. eerder troffen. Een paar fikse overwinningen ook. Maar ja… Resultaten uit het verleden, hè?…
Onzekere factor is bij B.O.L. altijd de gesteldheid van het terrein: het natuurgras is er vaak drassig en moeilijk bespeelbaar. Een type ondergrond dat zich altijd maar moeizaam laat bespelen door onze kunstgrasridders.
Het meest spectaculaire moment in onze vorige ontmoeting in Broek op Langedijk was het omwaaien(!) van de dug-out voor de gasten. Ondanks een dergelijke stormwind wist Huizen destijds met 1 – 3 te winnen, en die wind blijft ons vandaag bespaard. Ook het veld lijkt wat beter bespeelbaar dan de drassige modderpoel waar we vorige keer op aan moesten treden. Alle seinen lijken op groen te staan om vandaag een goede slag te gaan slaan.
De B.O.L.selectie houdt de bestuurskamer nog even bezet als we in dat knusse en authentieke clubhuis arriveren. Even wachten dus. Het heeft iets van een bruin dorpscafé en dat hééft wel iets. Midweeks in dat schitterende gebouw van Kampong was natuurlijk een heel andere ervaring, maar ik had daar wel het idee dat ik ergens op Hoog Catharijne was beland. Dit heeft dan weer dat heerlijke dorpsgemoedelijke dat ik nog uit mijn eigen actieve voetbaljaren ken toen Nederland nog volop in opbouw was en de clubs met hun houten accommodaties als paddenstoelen uit de grond schoten.
Die gemoedelijkheid lijkt bij iedere aanvang van de competitie even ver te zoeken als de vier clubs in de nabije omgeving elkaar treffen in het toernooi om de ‘Zuurkoolcup’, weet de sympathieke B.O.L.gastvrouw Miranda Groen met te vertellen als de bestuurskamer door de B.O.L.selectie is vrijgegeven. Daar neem ik de opstelling door waarmee Huizen deze klus denkt te gaan klaren: Remco Helms nog steeds in de basis voor de nog immer geblesseerde Sergae Kogeldans en Hidde van der Veldt houdt ook vandaag Timo Vos weer uit de basis. Verder is het de gekende formatie waarmee Arnold Klein de ‘Broekers’ te lijf wil gaan. Op de bank helaas geen Kamstra, die midweeks nog met twee goals de basis legde voor ons bekersucces, een lichte blessure houdt hem aan de kant. Maar wel Adil Haian, Tijmen Bakker, Sebastian van Kammen, Timo Vos, Justen Kuiper en reservedoelman Kay Rademaker.
Geen tribune en dus heb ik mijn vouwstoeltje weer meegenomen. Gelukkig geeft arbiter Kuijntjes me toestemming tussen de dug-outs plaats te nemen. Er staat wel een soort steiger aan de rand van het veld voor het maken van video-opnames, maar met mijn bijna zeventig jaren stramheid in de leden kan ik daar maar beter niet meer aan beginnen. Ook even onder het hekje door blijkt inmiddels al een té grote opgave. Ik noem ouder worden altijd ‘het grote wegstrepen’ en ook even door de knieën en onder de omheining door kan ik dus ook aan die lijst toevoegen als ik meewarig door de dames Klein word toegelachen…
Tijmen Bakker komt het veld overgelopen en houdt een balletje hoog a la Gerry Mühren. Hij steekt er met een speels gemak dat je bij een noeste verdediger niet zo 1-2-3 zou vermoeden het complete veld mee over. Mijn eigen ‘record’ lag ooit op een metertje of tien, maar Tijmen draait voor een heel veld zijn hand blijkbaar niet om.

Veld

Dat veld is minder drassig dan bij de voorgaande editie. De kleigrond is echter wel wat zacht en daardoor hebben voorgaande wedstrijden zo hun ‘boetseersels’ achtergelaten. Een pottenbakker zou er zijn voordeel mee hebben kunnen doen. Daardoor krijgt de bal een wat eigen willetje tussen vertrek en aankomst over de grond.
B.O.L. lijkt niet van zinnens zich bij die rol van underdog neer te leggen en de eerste serieuze aanval komt dan ook van de Broekers: een bal gaat strak voorlangs en Helms weet het gevaar te bezweren door de bal via tegenstander Ruben Beentjes over de achterlijn te werken. B.O.L. zet brutaal druk en wil niets van die onderdanige rol weten die men zo graag op een laagvlieger plakt. Nadat Rik Molenaar ons doel nog een metertje te ver en te hoog had gezicht, moet doelman Pabon toch al vlug in actie komen als Timon Plak hem even later bij de eerste paal op de proef stelt. Onze doelman is attent en weert de harde inzet keurig te pareren waarna de defensie het gevaar verder onschadelijk maakt. Maar van een ‘dominant’ Huizen is helaas nog geen sprake!
Met een kleine tien minuten op mijn stopwatch dan eindelijk iets aanvallends van Huizer zijde: Jeroen Lamme – weer soeverein achterin – stuurt Remco Helms met een diepe pass weg. De aanname is perfect en Helms zet gevaarlijk voor. Helaas is ook doelman Romain de Jong attent en met een fraaie snoekduik onderschept hij de voorzet voor er een Huizer spits een vervolg aan weet te geven.
Ook Hidde van der Veldt wordt na een klein kwartier diep gestuurd. Hij weet er een corner uit te halen die door Theo Visser goed voor wordt gebracht. Ondanks de belofte van Joshua Lo-Asioe dat hij vandaag weer gaat scoren, mist zijn kopbal helaas de juiste richting om die belofte al in te lossen.

Pabon!

Het veld maakt goed combinatievoetbal lastig en dan vervalt het spel al vlug in opportunisme: lange ballen en veel persoonlijke duels. Vanaf de middenlijn tracht Timon Plak onze goalie Olivier Pabon te verschalken, maar onze doelman is wederom attent en zou deze eerste helft gaan uitgroeien tot de absolute uitblinker aan Huizer zijde.
Goed druk zetten levert Huizen dan een balverovering op, net buiten het strafschopgebied van B.O.L. Theo Visser wil er met een bekeken schuiver een passend vervolg aan geven, maar de bal mist net dat tikje finesse en hobbelt naast de goal van De Jong tot achterbal.
Meteen daarna neemt B.O.L. de aanval over en nu is het Jurre van Lingen die een afvallende bal spijkerhard inde hoek jaagt. Een zeker lijkend doelpunt wordt opnieuw voorkomen door onze doelman die als een kat naar de hoek gaat. De corner komt voor en opnieuw is daar Pabon die even stijlvol als gedurfd de bal onderschept.
Een half uur gespeeld en nu is het Thimo Schouwink die Pabon onder vuur neemt en weer etaleert Pabon zijn klasse door als een kat naar de hoek te spatten en de inzet onschadelijk te maken. We zitten toch wel heel erg goed in onze keepers! Midweeks Rademaker al die een heldenrol voor zich opeiste en nu is het Pabon die ons in de race houdt.

Taai

B.O.L. betoont zich een taaie opponent. De lage klassering is bedrieglijk en Huizen weet de rol van titelkandidaat maar niet op het veld tot uitdrukking te brengen. Is het puur het veld, of laten we ons teveel meeslepen in het fysieke spel waarmee B.O.L. alle ziel en zaligheid in de strijd werpt?
Van der Veldt jaagt er dan met een lange spurt nu eens over links vandoor. De bal komt uitstekend voor en bij de tweede paal ruikt Theo Visser zijn kans. Hij gaat de lucht in en krijgt dan op het moment suprême een zetje inde rug waardoor hij de bal slechts weet te schampen. Te weinig voor een strafschop, zoveel is wel duidelijk, waarbij aangetekend mag worden dat arbiter Kuijntjes zich een liefhebber van ‘mannelijk voetbal’ betoonde en überhaupt zo min mogelijk wenste in te grijpen.
Dan zijn we op een minuut of tien voor de rust aanbeland als de bal scherp voor wordt gegeven bij onze tweede paal. Daniël Vos lijkt dan van een meter afstand de openingstreffer op het hoofd te hebben. Een modale doelman is kansloos op die afstand en de bal gaat spijkerhard naar de grond, Vos doet alles goed, maar Pabon doet het nóg beter! Opnieuw levert onze doelman een redding van wereldklasse en houdt Huizen wederom op de been.

Rust

Als Jurre van Lingen in de vijfenveertigste minuut neergaat met een hoofdblessure, grijpt scheidsrechter Kuijntjes dat meteen aan om af te blazen voor de rust. Slim! Het bespaarde ons minuten lang wachten tot de verzorging zijn werk gedaan had om dan nog een paar seconden uit te spelen.
De 0 – 0  is wel een stand waar ik mee kan leven. Teleurgesteld, dat zeker, want Huizen betoonde zich nou niet echt slagvaardig vanmiddag. Je hebt wel eens van die wedstrijden waarin je na een minuut of tien al aanvoelt dat het er vanmiddag gewoon niet in zit. Huizen opereert stroef en onze sterkhouders weten zich maar niet te onderscheiden. Ik noemde onze doelman al meermaals en het zal u wellicht ook opgevallen zijn dat zijn collega aan de andere kant Romain de Jong amper in mijn verhaal voorkomt. En dat geeft de verhoudingen toch wel aardig weer, vrees ik. Huizen komt maar niet in haar vertrouwde spel en laat zich verleiden tot persoonlijke duels en lange ballen. En dat is bepaald zorgelijk met die titel die ons als een rijpe appel voor de neus hangt.
Ik hoop dat Arnold Klein ook nu weer in de rust de bakens wat weet te verzetten en alsnog een overwinning weet binnen te harken. Wie scoort die wint, zoveel is wel duidelijk en 0 – 1 is ook gewoon een driepunter! Ik zag tegen het einde van de eerste helft ‘stormram’ Tijmen Bakker al warmlopen. Wellicht kan hij zijn verfijnde techniek nog even aanspreken om Huizen aan die broodnodige driepunter te helpen…

Hervatting

De hervatting laat twee ongewijzigde ploegen zien en ook het spel lijkt daarmee geen wijziging te hebben ondergaan. Wel worden Vos en Kuiper de dug-out uitgestuurd om zich warm te lopen en ik ben blij dat er na negen minuten dan toch gewisseld wordt, want mijn notitieblok is deze tweede helft nog maagdelijk wit: voetballend heb ik nog helemaal niets gezien dat vermeldenswaard was. Veel balverlies over en weer, felle duels, lange ballen in het niets, maar niets dat een voetbalhart sneller doet kloppen. Justen Kuiper komt Hidde van der Veldt aflossen. Een opstootje vlak voor mijn neus als Theo Visser wat fel probeert de bal vrij te ‘harken’ als Jurre van Lingen op de middenlijn onderuit is gegaan en de bal onder zich klemt. Gelukkig wordt de vrede weer vlot getekend als Visser zijn excuses aanbiedt. Heel terecht houdt arbiter Kuijntjes de kaarten lekker op zak. Ook wat dat betreft dus een aanhanger van de de Nijhuis-vereniging. Elk nadeel heb zijn voordeel, toch?

Aarghhh!

Een fraaie rush van Sergio Kozjak vanaf eigen helft waar Mike Molenaar nog net ten koste van een corner een halt aan weet toe te roepen. Als de corner genomen wordt lost Joshua Lo-Asioe opnieuw zijn belofte niet in en zien we zijn kopbal dus opnieuw de juiste richting missen.
En dan zijn we bij die noodlottige zestiende minuut van de tweede helft als de bal richting cornervlag gaat. Sergio Kozjak gaat er achteraan en dan gaat hij plotseling neer met een gekerm dat iedereen die wel eens een kruisband heeft gescheurd tot diep in die kruisband voelt en herkent… Aiaiaiai! Dat ziet er lelijk uit! De tranen klotsen me achter de ogen als ik zie hoe Sergio na behandeling van Harm Baijens door twee man ondersteund de strijd moet staken. Gelegenheidsspits Tijmen Bakker moet dan de rol van Kozjak in gaan vullen. Uiteraard vanaf deze plek een voorspoedig herstel gewenst voor onze sympathieke spits!

Modderen

Het blijft aanmodderen daar in Broek op Langedijk. Ook met stormram Bakker in de gelederen weet Huizen de bakens aanvallend maar niet te verzetten. Wel lijkt het gevaar van B.O.L. wat ingedamd, maar wellicht is ook daar de pijp een beetje aan het legraken op dit zware veld. Assistent trainer Voormalig Huizer topspits Martijn Gootjes zet nog even de B.O.L.spits wat scherper neer, maar de angel lijkt toch wat uit de Broeker aanval te zijn getrokken.
Huizen neemt in de persoon van Frank van den Bosch doelman De Jong nog maar eens onder vuur uit een corner die door Lo-Asioe keurig op onze Horzel wordt teruggekopt. Maar ook Frank kwam vandaag niet echt lekker uit de verf en ook deze inzet scheert rakelings over de goal van De Jong zonder dat de doelman zich daar erg voor hoeft in te spannen. Ik denk dat Romain de Jong zich aan de vooravond van dit treffen toch een actievere rol in wedstrijd had voorgesteld.

Wissels

Opnieuw wissels, nu aan B.O.L.zijde: Martijn Ton vervangt Piet Halman en Tom de Groot komt Timon Plak aflossen. Het spel wordt er niet beter op: een scrimmage voor de goal van De Jong eindigt met een opraapballetje voor de doelman, Ruben Beentjes loopt door op onze doelman Pabon, die gelukkig wel meteen weer overeind komt. Nóg meer averij wil je hier toch echt niet oplopen!
Ook Timo Vos komt dan binnen de lijnen voor Frank van den Bosch en Jort Kos mag voor B.O.L. kijken of hij het verschil zal weten te maken dat Ruben Beentjes dus blijkbaar niet wist te maken. Het haalt allemaal weinig tot niets uit: het spel blijft armetierig, slordig en het aanzien eigenlijk niet waard.
Inmiddels heeft de koude wind zich toch akelig in mijn stramme knieën vastgebeten en komt het eindsignaal van arbiter Kuijntjes voor mij in ieder geval als een verlossing. Huizen wist de gespannen verwachtingen eigenlijk geen moment waar te maken en mag zich die eerste helft gelukkig prijzen met een topper als Pabon in de goal. Een puntje is het schamele en teleurstellende resultaat voor vanmiddag, maar het grote verlies is het uitvallen van Sergio Kozjak dat zich ook de komende weken nog zal doen gevoelen…

Arnold Klein

“De coach van de tegenpartij merkte na afloop op dat B.O.L. niets heeft weggegeven en dat wij geen kans hebben gehad. Ik ben geneigd hem daarin gelijk te geven…”
“Ja, de tweede helft was de kansenverhouding voor beiden 0 – 0,” beaamt Klein. “In de eerste helft hebben wij denk ik twee kleine kansjes gehad en zij drie of vier, voornamelijk afstandsschoten. En dat was het eigenlijk wel…”
“Geen uitgespeelde kansen…”
“Nee, het speelveld is hier klein en hobbelig en er werd heel veel ‘power’ gespeeld, fysiek gespeeld. Daar moesten we in mee en daarbij dan zien of we in balbezit ergens wat geduld konden creëren om ergens die man-meer-situatie te kunnen krijgen. Dat is lastig als het speelveld ook door een tegenstander klein wordt gehouden. Om ons onder die druk uit te voetballen, dat lukte ons bij vlagen, maar áls dat dan lukte, dan moet het vervolg ook goed zijn, en dat ontbrak er helaas aan, want dat was op dit veld wel erg lastig. Maar we hebben het wél getracht te doen, maar het resulteerde in niet meer dan dreigende momenten, maar geen echte kansen.”
“Toch een teleurstellend resultaat, want we hadden vandaag een hele goede stap kunnen maken…”
“Ja, de teleurstelling geldt voornamelijk het 0 – 0 resultaat. Maar goed: we kenden de situatie waarin B.O.L. zich bevindt en iedere ploeg heeft het hier lastig. Dat in het achterhoofd zou dit toch wel eens een heel belangrijk punt kunnen zijn. Ik voel dit dan ook niet echt als en teleurstelling. Ik heb net ook aan de groep aangegeven dat ik tevreden ben hoe we het de tweede helft opgepakt hebben, gestreden hebben en ook de tegenstander niets meer hebben weggegeven. We hoopten dat hij dan toch een keertje gelukkig zou vallen, maar het belangrijkste was niet verliezen!”
“Ik had na tien minuten al het gevoel dat we hier niet echt met forse cijfers zouden gaan winnen…”
“Nee, maar dat hebben we bij voorbaat ook al niet gedacht. De laatste keer dat we hier speelden was het 1 – 3 en dat was toen ook meer geluk dan wijsheid. We hebben nu nog acht wedstrijden tot het einde van de competitie en het is gewoonbelangrijk dat je de lange adem houdt en straks kunt winnen van je concurrenten. Natuurlijk moet je van alle andere ploegen ook zien te winnen en zo je punten bijeen te sprokkelen.”
“Kampioen word je tegen de ‘kleintjes’ met alle respect… Dan had je hier toch eigenlijk wel met drie punten vandaan moeten rijden…”
“Tja, dan kan, maar als je van al je concurrenten wint, dan word je ook kampioen, het is maar net hoe je de situatie bekijkt. Ook Ajax heeft hier 2 – 2 gespeeld en HBC moet hier ook nog naartoe. Ik bekijk het niet zozeer in individuele wedstrijden, maar meer op de langere termijn. En we wisten van tevoren dat we ze niet alle negen zouden gaan winnen. Daarbij vind ik B.O.L. niet echt een ploeg die in de onderste regionen thuishoort. En dat vind ik best wel een compliment waard voor een in principe wat kleinere vereniging! Er zit genoeg potentie in B.O.L.!”
“Ik heb dit seizoen meestal bij puntverlies hete gevoel overgehouden dat het niet nodig was geweest. Maar vandaag vond ik dat er gewoon niet meer inzat dan dat ene puntje…”
“Ja, ik zie het ook niet als twee verliespunten, maar als een terecht gewonnen punt, mogelijk een heel belangrijk punt voor een Huizen dat de mouwen wist op te stropen en wist te knokken voor dat punt!”
“Ik had nog stille hoop dat je in de rust weer een tactische vondst uit de hoge hoed zou toveren, maar het bleef een ‘ren-je-rot-wedstrijd’…”
“Uiteindelijk wel. We hebben lang nagedacht wat we nog zouden kunnen doen om de wedstrijd te kantelen. Dat zou wel veel risico’s met zich meebrengen en soms moet je ook gewoon tevreden zijn met een punt…”

Olivier Pabon

Na zo’n geweldige eerste helft kon ik uiteraard niet om onze doelman heen… “Het leek wel een beetje een herhaling van afgelopen dinsdag, toen je collega Kay Rademaker eigenlijk de enige reden was dat we met rust nog in de wedstrijd zaten… Dus jij dacht: ‘Dan kan ik gewoon niet achterblijven!”
“Haha! Ja Kay deed het dinsdag echt heel geweldig met al die reddingen die ons in de race hielden! Dus ja, ik moest natuurlijk wel een stapje voor blijven op die jongen, anders ben ik straks mijn plekje kwijt! Haha! Nee, maar alle gekheid op een stokje: het ging gewoon erg lekker vandaag. Vooral de eerste helft had ik een hoop werk te doen, een paar lekkere reddingen, eentje uit de kruising, dat was lekker zweven! De tweede helft had ik het een stuk rustiger.”
“Het waren inderdaad ook wel lekkere ballen voor een keeper om je te laten zien…”
“Ja, soms gaan de ballen zo hard in het kruis dat je er niks aan kunt doen, maar deze ging wel richting kruising maar kon ik er dus wel nog lekker bij.”
“Je moeilijkste redding was die kopbal van die nummer veertien bij de tweede paal…”
“Ja, ik moet op die voorzet vanaf de andere kant komen. Daar trainen we met Maarten Roomer (onze keeperstrainer, Red.) wel hard op en dat pakte nu dus heel goed uit.”
“Jij kunt dan terugzien op een prima wedstrijd, maar ik denk dat de stemming in de kleedkamer toch wel wat bedrukt is…”
“Nee, dat valt best wel mee. De eerste helft hadden we het inderdaad wel wat lastig. We zijn het uiteraard ook niet gewend om op zo’n veld te spelen, maar ook bij B.O.L. zag je veel ballen die onverwachts op stuiterden. Onze kwaliteit zit ‘m toch echt wel in het voetballen en dat gaat gewoon erg lastig hier. Daarna hebben we een prima tweede helft neergezet en niets meer weggegeven en gewoon voldoende strijd geleverd om hier een punt weg te slepen. We hebben wel wát kansen gehad, maar we zijn inderdaad niet extreem gevaarlijk geworden. Maar aan de andere kant: we hebben ook niet verloren! Natuurlijk hadden we liever gewonnen, maar ook de concurrentie heeft het hier gewoon lastig…”

Remco Helms

Naast Pabon kende de eerste helft inmijn ogen nóg een speler die er bovenuit stak: Remco Helms. Zijn handelsmerk is degelijkheid en ook dat liet hij weer volop zien die eerste helft, maar óók in aanvallend opzicht wist hij zich goed aan de voetballende malaise te onttrekken.
“Ook om jou kan ik niet heen vandaag… Met name de eerste helft was je beresterk!”
“Ja ik zat er de eerste helft wel lekker in inderdaad. Ik kon ook aanvallend wat betekenen al was het moeilijk voetballen op dit veld. Via de crossbal kon ik vaak wel de ruimte vinden achter hun back en er zo overheen komen. Ik denk ook dat ik op zich wel lekker in de duels zat. Het was vandaag echt meer vechtvoetbal dan goed voetbal.
De tweede helft raakte ik wat minder in het spel betrokken, misschien dat we de tweede helft ook iets te vaak de lange bal hebben gehanteerd. Maar al met al denk ik wel dat ik een goede wedstrijd heb gespeeld.”
“Het grootste verlies is voor mijn gevoel het uitvallen van Sergio Kozjak…”
“Ja, ik hoop dat dat meevalt. Het is zo kort na de blessure altijd lastig te zeggen, dus dat moeten we van de week maar eens bekijken hoe het er voor staat. Ik heb zelf ook ooit een kruisbandblessure gehad en dat wens je uiteraard niemand toe, maar het is lastig te zegen zo kort na de wedstrijd hoe de vlag erbij hangt…
Ja, het resultaat vandaag is ook teleurstellend, maar je weet  op voorhand dat dit een heel lastig potje gaat worden. Kijk je puur naar de ranglijst dan denk je dat je op zich hier had moeten winnen. Maar je weet ook dat je hier op een matig bespeelbaar veld speelt. Naarmate de wedstrijd vorderde merkte je toch dat er steeds meer gras losraakte waardoor het moeilijker voetballen werd. We hebben niet verloren en de nul gehouden, daar moeten we maar gewoon tevreden over zijn al hoopte je natuurlijk vooraf op drie punten….”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik kan toch niet echt om mijn teleurstelling heen, al kan ik me heel goed vinden in de verhalen van de trainer en spelers achteraf. Maar tegen de derde van onderen moet je toch hoe dan ook uitgaan dat je daar als titelpretendent van moet kunnen winnen. Waar ik vaak ons puntverlies onnodig vond, moet ik toegeven dat er vandaag niet meer dan dat ene teleurstellende puntje in zat. B.O.L. was op de keper beschouwd gewoon de sterkere ploeg en dat geeft toch wel wat te denken.
Groot is vooral het verlies van Kozjak uiteraard. Onze begenadigde spits was na afloop nogal optimistisch, maar ik ben benieuwd hoe zijn knie vandaag (zondag) aanvoelt…
Kampioen word je tegen de kleintjes. Hoewel B.O.L. zeker op hun eigen knollenveld als ‘reuzendoder’ te boek staat rekende ik toch op een zege en konden het toch wel eens twee kostbare verliespunten zijn waar we tegenaan zijn gelopen.
Eenmaal thuis in ons nagenoeg verlaten clubhuis zit ik nog even na te praten met wat spelers. Er wordt mij de vraag gesteld ‘Of ik trots ben op deze ploeg’? Ondanks dat het gezegde luidt dat je net zo goed bent als je laatste wedstrijd kon ik die vraag toch met een volmondig ‘Ja!’ beantwoorden. Voorafgaand aan dit seizoen had ik al dik tevreden geweest met handhaving van die prima zesde plek waar we vorig seizoen op zijn geëindigd. Er ‘komen’ is één, er blijven is twee! En Huizen overtrof die verwachtingen met glans! Nu acht wedstrijden voor het einde van de competitie zitten we nog volop in de strijd om de titel en staan we nu op een meer dan verwachte tweede plek en kunnen we gewoon nu al terugzien op een geweldig seizoen dat in ieder geval mijn verwachtingen verre overtrof!
AFC’34 rekende met 3 – 0 af met JOS/Watergraafsmeer en staat er nu één verliespunt beter voor dan Huizen. Maar het zal die inhaalwedstrijd nog wel even moeten winnen en deze competitie staat B.O.L. van de uitslagen die laten zien dat er geen enkele wedstrijd op voorhand een gelopen koers is!
Vandaag met spanning even de uitslag van HBC – Ajax afwachten en vooral ook de uitslag van de knie van Kozjak om te zien in hoeverre we dit weekend averij hebben opgelopen.
Aanstaande zaterdag is het onze beurt om aan te treden tegen het sterke HBC, dat zeker de aansluiting zal willen bewaren met de kopgroep nu AFC’34 hen een puntje voorbij is gestreefd en ze vanmiddag tegen Ajax moeten aantreden. Het blijft ongemeen spannend daar bovenin!