Scherpenzeel om de knikkers

Het is een enorme verkeerschaos bij ons sportpark waar chauffeur Paul zijn gevaarte tussen de files door probeert te wurmen. Onnadenkendheid viert hoogtij op ons sportpark: onnadenkendheid bij de gemeente die blijkbaar nooit op het idee is gekomen dat daar wekelijks meerdere bussen hun draai moeten kunnen vinden. Onnadenkendheid ook bij de bouwers van die nieuwe flat die daarvoor de oprit naar de parkeerplaats enkele meters hebben verschoven, maar verzuimd hebben aan te geven dat de parkeerplekken daar niet langer geldig zijn, en tenslotte onnadenkendheid bij de dwazen die daar dan ook nog rustig hun auto parkeren op die ‘verlopen’ plekken midden op de oprit. Gevolg: enkele tientallen auto’s die hopeloos aan alle kanten vast staan rond die rotonde naar ons sportpark. Gelukkig kan Paul dat gevaarte in de meest onmogelijke bochten wringen en weet hij zijn bus toch de parkeerplaats op te krijgen. D’r zijn mensen voor mindere prestaties geridderd!
Vandaag naar Scherpenzeel. Na in de voorbereiding een nette 1 – 1 te hebben afgedwongen, gaat het nu dan écht om de knikkers. Huizen wipt bij een overwinning op doelsaldo over de Scherpenzelers heen en kan weer een beetje naar boven kijken. Gaat het echter mis, dan dreigen er figuurlijk donkere wolken boven De Wolfskamer, want dan komt de rode streep in zicht. De vraag is dan: ‘Gaan we die van van boven of van beneden bekijken? Staan we er nog net boven of zakken we er onder?’
De weergoden schotelen ons gelukkig geen donkere wolken voor. Het is koud, maar zonnig. De dikke Huizenjas die me verstrekt is komt goed van pas.
Onze harde kern moet het vandaag stellen zonder Cees Baas die vandaag zijn verjaardag viert. Naar de wedstrijd gaan lijkt me dan een passend verjaarscadeau, maar in Huize Baas liggen die kaarten blijkbaar iets anders geschud, helaas voor Cees…
Er óp is één ding, er weer áf is een ander. Achteruit manoeuvrerend weet Paul de bus ook weer zonder blikschade van de parkeerplaats af te krijgen. Opnieuw een nominatie voor ‘Chauffeur van het jaar’, als zo’n prijs bestaat, tenminste.
De rest van de rit verloopt voorspoedig en we zijn dan ook vroeg op Sportpark De Bree-Oost, waar de Scherpenzeler dames nog druk doende zijn de tafeltjes in de kantine af te lappen. De bestuurskamers zijn nog leeg, dus ik besluit de inwendige mens maar even te versterken met het bekende ‘broodje bal satésaus’. Prima balletje van ‘n vriendelijke dame. Als mijn bal verorberd is en ik de satésaus zo goed en zo kwaad van mijn gezicht gewist heb, is de bestuurskamer in het aparte gebouwtje inmiddels bevolkt en tref ik er het arbitrale trio aan de koffie. Arbiter Maarten Spoon staat keurig in mijn database. Helaas was ik wat minder voorbereid ten tonele verschenen, want kon me zijn optreden niet meer herinneren. Maarten wist het zelf echter nog wel en wees me daar fijntjes op: Harkema thuis van vorig seizoen. Ik was best kritisch geweest en dat mocht ook best volgens Spoon. Maar goed: zoals iedere wedstrijd op 0 – 0 begint, begint ook iedere arbiter bij mij met een plusje totdat hij het tegendeel heeft bewezen…
Scherpenzeeltrainer Koen Jansen schuift ook aan en met een grote grijns constateert hij dat ik mijn huiswerk niet goed heb gedaan. Oud Zuidvogelsspits Nigel van Zelst had ik in de voorbeschouwing een basisplek toebedeeld, maar daar kon Van Zelst dus niet echt op bogen. Blijkbaar toch de verkeerde bronnen geraadpleegd. Zo ook voor doelman Stef Brummel die mij door mijn bronnen als een clubloos speler was voorgeschoteld. Na afloop verzekerde Brummel mij dat hij al zeker vijf jaar bij Scherpenzeel actief is. Met mijn excuses voor al deze misinformatie dus…
De klassieke bus met supporters is inmiddels ook gearriveerd. Een heerlijk initiatief van onze supportersvereniging die zich opnieuw van een uitstekende kant liet zien. Een jonge groep supporters die dit allemaal voor hun rekening nemen. Daar mogen we als club verdomde trots – en zuinig – op zijn!

Afzien

Op de knusse Scherpenzeler tribune wordt het zicht wat bemoeilijkt door brede staanders die het dak overeind houden. Waar ik ook ga zitten: de middenlijn en beide doelen blijven lastig te bekijken.
Huizen start in de inmiddels gekende opstelling: Pabon, Zutterman, Lamme, Vrakking, Groenewegen, Kozjak, Bakker, Charif, Ohm, Moi Thuk Shung en Al Mahdi mogen starten. Lo-Asioe, De Man, Marceli, Kruize, Vivié, Schipper en Kamstra moeten vanaf de bank hun kans op speelminuten afwachten.
Scherpenzeel opent sterk: meteen in de eerste minuut als een schot voor de boeg van Anderson Lopez die de bal hard voorlangs jaagt. Even later dwarrelt diezelfde Lopez over de achterlijn en weet Olivier Pilon te bereiken die de bal in een keer naast volleert. Scherpenzeel is van zinnens maar meteen zaken te doen. Huizen houdt tegen en komt zelf niet lekker in haar spel onder die druk van de thuisploeg.
Een corner in de vijfde minuut lijkt een simpele vangbal voor Olivier Pabon op te gaan leveren, maar de bal komt los en dan is het even paniek bij Huizen achterin. Huizen weet het gevaar te bezweren en dan gaat Mano Bakkenes neer. De Scherpenzelers roepen om de bal uit te spelen, maar als de aanval lekker doorloopt besluiten ze toch zelf gewoon vol voor de aanval te gaan. Een beetje onsportief voor mijn gevoel. Lopez teistert vervolgens van dichtbij de handschoenen van Pabon, maar deze weet de inzet naar behoren te keren en het blijft dus zonder directe gevolgen.
Huizen moet het hebben van de snelle counter. Zo’n counter wordt ingeleid door Ahmed al Mahdi die keurig de op volle snelheid liggende Jostein Ohm aan weet te spelen. Ohm dreigt in goede positie te komen, maar helaas wordt er dan adequaat ingegrepen door de Scherpenzeler defensie.
Ook Jaylon Moi Thuk Shung wordt in de zestien tot staan gebracht als Saber Charif op het middenveld met veel karakter en inzet de bal herovert wanneer Ahmed al Mahdi onderuit geveegd wordt. De aanvallen van Huizen zijn zeker niet zonder gevaar, maar voorlopig blijft het bij ‘blaffen’ en komt het niet tot ‘bijten’…

Kans

Een minuut na zijn goede doorzetten opnieuw zien we hoe Saber Charif zich onderscheidt als hij goed oog heeft voor de sprintende Jostein Ohm en met een meesterlijke en loepzuivere steekpass onze vleugelspits alleen voor doelman Stef Brummel zet. Het etiket ‘100% kans’ plak ik al bijna op deze situatie. Dit moet ‘kaassie’ zijn voor onze behendige spits die over het algemeen wel raad weet met dit soort mogelijkheden. Koeltjes kiest Jostein zijn hoek en aan de schuiver mankeert an sich niet veel, ware het niet dat Brummel er toch de linkervoet nog net tegenaan weet te krijgen. Een fraaie redding uiteraard, maar eigenlijk had Brummel daar niet meer voor in de gelegenheid mogen zijn. Dit soort kansen moeten er gewoon in op dit niveau! Huizen laat hier een uitgelezen kans liggen om de score open te breken en de Scherpenzelers een ferm tik te bezorgen.
Lars Rebergen kopt drie minuten later een voorzet gevaarlijk in, maar ook hij weet het doel niet te vinden. Beide ploegen houden elkaar zo aardig in evenwicht in wat we met de beste wil ter wereld toch niet echt een enerverende wedstrijd kunnen noemen.
Olivier Pabon is attent op een scherpe pass die Bakkenes voor weet te zetten als hij onverwachts door mag op een pass van Jeffrey Snijders. Dailey Groenwegen lijkt er tussen te zitten, maar raakt de bal niet goed en dat geeft Bakkenes dus alsnog vrije doortocht. Maar onze doelman is attent en weet de bal te bemachtigen bij de eerste paal voor de instormende Lars ten Teije verder onheil kan aanrichten.

Dan toch…

Opnieuw moet Pabon aan de bak als Pilon vanuit lastige hoek ons doel onder vuur neemt. Pabon doorstaat de test keurig. Aan de andere kant een uitval via Jaylon die de bal prima voorgeeft, maar de pech heeft dat Tijmen Bakker op het moment suprême uitglijdt en de bal dus aan hem voorbij ziet vliegen. Huizen blijft echter in balbezit en dan haalt Dailey Groenwegen maar eens uit. De inzet wordt halverwege zijn vlucht richting het Scherpenzeler doel onderschept en weer komt Huizen dreigend opzetten. Even klinkt de roep om een strafschop als er wat fors wordt ingegrepen in de hoek van het strafschopgebied, maar arbiter Maarten Spoon wil daar niet aan. Ik durf daar verder geen oordeel over te geven, want de situatie was door die hinderlijke tribunepalen bepaald té onoverzichtelijk voor mij om goed waar te kunnen nemen.
Jaylon neemt dan teveel risico bij het uitverdedigen net buiten zijn eigen strafschopgebied. Hij lijdt balverlies en moet dat proberen goed te maken met een overtreding. En daar heeft Scherpenzeel een specialist voor: Lars ten Teije. Met een heerlijke boog passeert hij de opspringende muur en teistert de lat boven de kansloze Pabon. Hier komt Huizen goed weg!
Het is echter uitstel van executie, want in de zesendertigste minuut opnieuw een gevaarlijk indraaiende voorzet van diezelfde Ten Teije waar Lars Rebergen wel brood in ziet. Met een uitstekende loopactie weet hij uit de rug van zijn verdediger weg te lopen en van dichtbij de bal achter Olivier Pabon te knikken. 1 – 0! En dat is loon naar weken voor de sterkere thuisploeg.
Opslag van rust heeft Rebergen de mogelijkheid om Scherpenzeel al in veilige haven te knikken als hij een corner goed op het hoofd krijgt, maar net te weinig richting aan zijn kopbal weet mee te geven. De bal gaat tot opluchting van de ruim opgekomen Huizer aanhang naast.

Rust

De 1 – 0 ruststand kan niet geheel verrassend of onterecht worden genoemd. Scherpenzeel was deze eerste helft gewoon de betere ploeg en Huizen mocht zich de handjes dichtknijpen dat het bij die ene treffer is gebleven.
Aan de andere kant mag Schepenzeel ook doelman Brummel wel op de blote knietjes danken voor die geweldige safe toen Ohm oog in oog met hem kwam te staan. Scherpenzeel dus beter, maar een Huizen dat ook bepaald niet kansloos was. Een terechte ruststand dus.
Er moet echter wel iets veranderen in die tweede helft wil Huizen hier met iets van punten in de tas vandaan rijden. Op het middenveld zou een Joshua Lo-Asioe wellicht nog iets kunnen betekenen. Met zijn kopkracht voor de goal kan hij een wapen zijn. Maar op de vraag wie er dan het veld zou moeten ruimen, moet ik helaas dan ook het antwoord schuldig blijven: ik kan niet echt een falende schakel aanwijzen. Maar hoe dan ook is dit wel één van de ploegen waartegen Huizen toch met minimaal een punt van het veld moet kunnen stappen wil het de doelstelling van directe handhaving in het vizier houden. Na het echec tegen Urk kan Huizen zich niet opnieuw een nederlaag permitteren…

Ongewijzigd

Huizen begint toch ongewijzigd aan de tweede helft. Invaller coach Rob van den Broek (coach Koen Jansen zat een schorsing uit) brengt echter Kevin Greeven in de ploeg voor Mourad Marbouh.
Blijkbaar hoef je niet te wisselen om je ploeg anders te laten spelen, want nu is het Huizen dat de lakens uitdeelt op sportpark De Bree-Oost. Jaylon teistert met zijn inzet de billen van Stijn Schipper die daar zichtbaar last van heeft. Ik moet er niet aan denken om met die kou zo’n bal spijkerhard op je lijf geschoten te krijgen. Maar Schipper is een kanjer en zet zich over deze kwelling heen. Meteen daarop opnieuw een voorzet en dan is daar bij de tweede paal Saber Charif die de hoge bal fraai controleert en in één beweging op doel schiet. Doelman Brummel is echter paraat en maakt er een corner van. Tenminste dat denken we op de tribune, maar het lijkt erop dat Brummel gewoon een doeltrap mag nemen. Het zal dus wel een gevalletje buitenspel geweest zijn, neem ik maar zo aan.
Geel dan voor Bakkenes die Jostein Ohm van achteren neerhaalt als Jostein aan een snelle spurt bezig is. De vrije trap halverwege de Scherpenzeler helft wordt ingebracht en Saber Charif haalt vernietigend uit op het moment dat ook een verdediger de bal wil ruimen. Het is een doffe knal en de bal spat weg zonder verder gevaar te stichten. Het moet natuurlijk ook wel een keertje mee zitten wil Huizen hier tot scoren weten te komen…

Wissels

Dan toch een wissel op het hele uur. Rob de Groot brengt Elijah Kruize voor Saber Charif. Een ander ‘type’ middenvelder om de ban te breken? Saber speelde bepaald niet slecht voor mijn gevoel, maar er moést wat gebeuren om door die defensie te breken. Wellicht het vernuft van Kruize, dus?
Ook Rob van den Broek zet zijn jokers in: Nigel van Zelst mag dan toch zijn opwachting maken en ook Bryan Burgerhout mag nog een half uur zijn kunsten komen vertonen. Olivier Pilon en Mano Bakkenes kunnen de warme douches op gaan zoeken.
Opnieuw moet Maarten Spoon het geel tevoorschijn toveren. Spoon hield van mannelijk voetbal en liet veel toe, maar ook Spoon kende zo zijn grenzen. Deze keer is het Lars Rebergen die zich aan Ahmed al Mahdi vergrijpt op een manier die voor Spoon niet door de beugel kon. De vrije trap levert helaas niets op dat een plekje in dit verslag kan opeisen.
Dat gaat wel op voor de goede drijfactie waarmee Ohm met de bal aan de voet naar binnen trekt en het gaatje zoekt voor een schot. Hij is echter wat ver naar de andere kant uitgeweken voor dat gaatje zich openbaart en de bal vliegt een ruim metertje over de goal van Stef Brummel.
Ook een aanval via een goede combinatie tussen Jaylon en Jostein Ohm mondt uit in een schot van Ohm. Helaas mist het schot zowel de kracht als de richting om Brummel te verontrusten. Het lukt Huizen maar niet om daar in die zestien van Scherpenzeel een vuist te maken en behoudens die redding uit de eerste helft heeft Brummel eigenlijk een snippermiddag.

Einde oefening…

De minuten tikken weg en De Groot gooit zijn laatste troeven op tafel: Dani Vivié wordt gebracht voor Jaylon, Thomas Kamstra komt Tijmen Bakker vervangen.
Toch moeten we tot de achtentachtigste minuut wachten voor het iets van effect sorteert: na een corner van Ohm zet Ahmed al Mahdi opnieuw goed voor en haalt Dani Vivié hard uit. De bal spat echter opnieuw op de Scherpenzeler defensie uiteen. Een minuut later nog een situatie als Brummel naast een vrije schop van Ohm tast. Jeroen Lamme pegelt opnieuw op een verdediger. Het zit ook voor geen centimeter mee voor Huizen vanmiddag. Maar is het niet zo dat je geluk ook een beetje af moet dwingen?
De extra tijd is ingegaan als Jeffrey Snijders de bal onderschept van een aandringend Huizen. Behendig cirkelt hij met de bal en na een heerlijke ‘panna’ heeft hij ook het overzicht nog om de sprintende Van Zelst aan te sturen. Pabon onderkent het gevaar en maakt zijn goal klein en stuit Van Zelst. De bal rolt echter onder hem door en komt achter hem te liggen waar Van Zelst de bal door het blok van de toegesnelde Groenewegen heen weet te drukken. Dan is het doel één groot gapend gat voor de voormalig Zuidvogelsspits en daar weet hij wel raad mee: 2 – 0 en daarmee is het einde oefening voor Huizen… De blik mag weer naar beneden worden gericht na weken waarin een leuke middenmootpositie voor het grijpen had gelegen…

Rob de Groot

“Ik denk dat het trefwoord van vandaag ‘Teleurstellend’ wordt…” leg ik onze oefenmeester voor.
“Ja, zo voelt het wel, ja!” beaamt De groot wat gelaten. “Ik denk wel dat we op basis van de tweede helft wel een puntje verdiend hadden. De eerste helft hadden we het moeilijk, maar de tweede helft was duidelijk van een ander kaliber! Maar toch hebben wij met die kans van Jostein Ohm de beste kans. Die moet er in, ja…”
“Ik noteerde tijdens de wedstrijd ’gebrek aan slagkracht’…”
“Nou ja, als je met ‘slagkracht’ bedoelt dat je dit soort kansen benut, ja, die moeten gewoon zitten!”
“Maar ook schoten. Ik zag er een paar waarvan ik dacht: zo speel je op een keeper terug, maar dat is toch geen doelpoging!”
“Nou ja, daar zaten er wel een paar van bij, inderdaad. Ja, maar goed: ik ben het met je eens: slagkracht. Ik denk dan ook aan het veld dat wat ‘stroperig’ is. Als je dat vergelijkt met ons veld, dar krijgt een bal snelheid op, maar hier wordt het gewoon wat stroperig als je de bal op de bovenkant raakt…”
“Ik zag ook veel spelers uitglijden…”
“Ja, er zit wat meer demping in, maar inderdaad: als je dat niet gewend bent, dan kan dat gebeuren…”
“Tja, dan toch al weer de derde nederlaag op rij. Moeten we ons zorgen gaan maken?”
“Ja, goed, zorgen, ehmm… Nee, ik maak me geen zorgen, zeker niet als ik naar de tweede helft kijk. Ik heb van begin af aan gesteld dat we spelen om handhaving, dus je wéét dat je onderin zit. Kijkend naar de ranglijst denk je misschien soms dat je wat verder bent, maar de realiteit is gewoon dat dit de concurrenten zijn. Dit zijn de wedstrijden waarin je elkaar niet veel ontloopt even los van de speelwijze . Dat bleek vandaag ook en dan is het dus teleurstellend dat je hier niet een punt weet te pakken. Dit is ook gewoon een promovendus en die moet ook maar gewoon zien te handhaven. En zo zijn er nog wel zeven of acht ploegen aan te wijzen.”
“Vorige week onnodig verloren, vandaag toch ook eigenlijk wel…”
“Nou, ik vond het vorige week toch echt wel van een ander kaliber. Toen hadden we in de eerste helft al op twee-nul moeten komen. Als ik beide wedstrijden analyseer, dan kom ik toch tot de conclusie dat Scherpenzeel een betere ploeg heeft dan Urk. Dan is het logischer dat je het lastiger hebt tegen Scherpenzeel dan tegen Urk…”
“Klopt, maar het zit ons ook gewoon niet méé!”
“Bij momenten is dat zeer zeker het geval. Drie nederlagen op rij: Staphorst ondanks een goede wedstrijd van ons brengt ons geen punten, Urk verzuimen we afstand te nemen en nu dit. De realiteit is dat het allemaal zo dicht bij elkaar staat. wij hebben gewoon niet de luxe dat we als we goed spelen automatisch punten pakken. Dus ik begrijp je gevoel, maar ik laat me er niet door afleiden van het doel dat we ons gesteld hebben. Dat doel is gewoon heel moeilijk. Als we het niveau weten te halen van deze tweede helft, dan heb ik er toch alle vertrouwen in en kan je je met elke ploeg meten. Alleen – en daar komen we weer – één helft is niet genoeg!”
“Vorige week dus behoorlijk de ‘bietenbrug’ op. Dan verbaast het me eigenlijk toch dat je weer met dezelfde basis begint…”
“Nou, mij verbaast dat niet….”
“Nee, dat snap ik, jij maakt die keuzes!”
“Ik kijk dan naar de eerste helft van vorige week waarin het ongelofelijk is dat je met 1 – 1 de rust in gaat. In die helft heb ik meer dan genoeg goede dingen gezien. Dan gaan we die ‘bietenbrug’ dus pas de tweede helft op en dan vind ik die paar momenten niet bepalend genoeg om zaken om te gaan zetten. Los van het feit dat ik geloof dat de basis waar we vandaag mee starten gewoon de beste elf zijn.”
“Volgende week D.O.V.O. Nieuwe ronde nieuwe kansen?”
“Ja lastig en dat zal nog twintig wedstrijden zo gaan.
“Toch denk ik dat we nu halverwege het seizoen tegen dit soort ploegen meer kans maken nu de titelaspiraties wat geluwd zijn…”
“Nou, als ik onze ontwikkeling in dit seizoen bekijk, dan denk ik dat we daar zeker stappen in hebben gemaakt. Maar in zo’n stap moet je jezelf ook wel weer belonen! Als we zoals de tweede helft spelen, dan hebben we tegen iedere ploeg een goede kans! Speel je als de eerste helft, dan wordt het heel lastig, dus daar moeten we aan werken!”

Saber Charif

Hij had de twee fraaiste voetballende acties op zijn naam die ik vanmiddag mocht aanschouwen. Dus ondanks zijn wissel, toch even met onze aanvallende middenvelder in gesprek…
“Wat een *** wedstrijd,” foetert Saber als hij de zware boombox met zich mee torsend uit de kleedkamer komt.
“Ja? Vond je?”
“Ja, dat denk je na de wedstrijd. Ik denk dat we te laat waren het uitvoeren van ons plan. De tweede helft zie je dat we dat wél doen. Toen brachten we wél de intensiteit en zaten we er kort op en krijg je mogelijkheden. De eerste helft waren we gewoon te zwak.”
“Waar zit ‘m dat verschil in? waarom kunnen jullie het ná rust wel? Waarom begin je niet zo?”
“Ja, dat is een vraag waar wij ook mee aan de slag gaan. Ik weet ook niet waarom we de tweede helft die intensiteit meer op konden brengen. Doen we dat vanaf de eerste minuut dan winnen zij helemaal niet met 2 – 0!” klinkt het nijdig en verbeten.
“Die tweede tel ik eigenlijk al niet eens meer…”
“Nee, maar die gáát later nog wel tellen in de competitie…”
“Waarom denk je dat ik jou er voor vandaag uit heb gepikt?”
“Uhhh…Ik zou het niet weten…”
“Ik zag de twee mooiste momenten van de wedstrijd van jouw voet komen… Die schitterende pass waarmee je Ohm vrij voor de keeper zette en die doelpoging bij de tweede paal…”
“Ja die pass was een goede bal. Maar we trainen dit vaak. Ik kan zo’n bal geven, dus Jostein wist gelijk dat hij diep moest lopen. Aan de andere kant doen Jaylon en Ahmed dat ook!
Die andere bal die pakte die keeper nog. En die scheidsrechter gaf gewoon een doeltrap! Haha! Ongelofelijk! Maar goed: ik ben altijd spits geweest, dus dat is waar mijn kwaliteiten liggen. Nu heb ik een wat andere rol en kom dus vaker in de situatie dat ik Jostein één-op-één moet zetten. Daar heb ik zeker geen problemen mee, maar mijn geaardheid is gewoon aanvaller te zijn. Ik heb dat voor mijn gevoel nog niet voldoende kunnen laten zien. Ik heb nu twee keer gescoord en een aantal assists gegeven.
Ik denk dat de trainer me wisselde omdat hij denkt dat ik nóg beter kan en dat ben ik met hem eens. Maar ik ken mijn kwaliteiten en kan ook in de laatste minuut nog beslissend zijn, dus ik vond het wel jammer dat ik eruit werd gehaald. Maar goed, dat is iets dat ik nog met de trainer wil gaan bespreken. De trainer maakt uiteindelijk zijn keuzes natuurlijk en dat respecteer ik. Hij denkt dat dat op dat moment het beste is voor het team. Ik was nog niet óp, zette nog goed druk, had nog voldoende intensiteit, veroverde nog ballen voorin. Zonde! Nu gaan we er alles aan doen om tegen D.O.V.O. weer goed voor de dag te komen. Dit zijn wel punten waar wij later als team denk ik met spijt op terug gaan kijken!”