‘n Beladen herkansing tegen Hercules

Vandaag zonnig en warm, maar wel uitstekend voetbalweer. Geen temperaturen die drinkpauzes noodzakelijk zullen maken. Wie wil bewegen op de een of andere manier kan daarvoor zonder mankeren op het uitgebreide complex van de Utrechters terecht: tennis, voetbal en tal van andere sporten worden er bedreven op een fraai ingericht complex, waarbij het knusse tribunetje wel wat magertjes afsteekt. Ook nog natuurgras op sportpark Voordorp. Het ligt er eigenlijk op het oog wel fraai bij, maar het zal voor onze mannen toch wel even wennen zijn.
De ontvangst in de fraaie bestuursruimte is hartelijk en gastvrij en onder het genot van de koffie neem ik de opstellingen door die me welwillend ter hand werden gesteld. Die opstellingen leren me dat Huizen vandaag met Artuur Zutterman op de bank begint en dat Adil Haian nog immer in de lappenmand bivakkeert. Zutterman was deze week afwezig geweest wegens vakantie en had daardoor niet mee kunnen trainen. Voor hem begint Tristen Kroeze weer eens in de basis terwijl Sergae Kogeldans op de de andere vleugel de flank verdedigt. Twee volwaardige remplaçanten die ik deze klus zonder aarzeling toevertrouw.
Bij Hercules begint de Ajax-kwelgeest Tim Pieters op de bank. Pieters gaat volgend seizoen naar Sparta Nijkerk en wellicht dat coach Younes el Yandouzi daarom vast voorsorteerde op dat vertrek.
Met nog vier speelronden te gaan bivakkeert Huizen in de gevarenzone. DEM zit ons kort op de hielen, maar Ajax en Excelsior’31 zijn nog binnen het bereik van één gunstig verlopende speelronde. Daarmee is winst voor Huizen een absolute noodzaak geworden.
Hercules is min of meer ‘uitgespeeld’ en speelt alleen nog voor de sportieve eer. Dat zou perspectieven moeten bieden voor Huizen dat dus nog alle motivatie heeft voor een overwinning. Vol verwachting kloppen dus de geel-groene harten op de tribune. Eigenlijk speelt Huizen een thuiswedstrijd want ik denk dat er meer Huizers rond dat veld stonden dan Herculanen…

Hoopvol

Het veld ligt er dan op het oog wel fraai bij, maar toch is van meet af aan duidelijk dat het toch het spel wat ‘stroperiger’ maakt.
Al in de tweede minuut heeft Hercules verdediger Valentijn Beck even verzorging nodig. Hij wordt door verzorger Guus van der Heuvel weer op de been geholpen en kan de wedstrijd vervolgen. Huizen zoekt in deze openingsfase nadrukkelijk het doel van de lange keeper Pepijn Vonk op. De weer lekker ‘dwarrelende’ Lars van Huisstede brengt de bal goed voor bij de eerste paal waar Timo Vos de bal helaas net langs de verkeerde kant van de paal ketst. Een kansje, maar de intenties zijn duidelijk bij Huizen.
Kort daarop moet ook de Utrechter vleugelaanvaller Dirk Homoet weer even op de been geholpen worden. En dat terwijl de beide ploegen toch bepaald niet met het mes tussen de tanden speelden.
De tiende minuut levert dan opnieuw een mogelijkheid voor Huizen op als Theo Visser een prima voorzet loslaat waar de mee opgekomen Dailey Groenewegen goed het hoofd tegenaan zet. De bal lijkt onder de lat in te gaan slaan, maar die lange doelman Vonk heeft een goede reflex in huis en laat daarmee de bal van koers veranderen ten koste van een corner. Die komt keurig voor waarna de bal helaas maar half geraakt wordt en uiteindelijk de inleiding vormt tot een counter van de thuisploeg. Het is de ijverige Timo Vos die zich van zijn verdedigende taken kwijt en met assistentie van Dailey Groenewegen de angel uit deze counter weet te halen.
Diezelfde Vos gaat kort daarop een sprintduel op een diepe bal aan met doelman Vonk waarbij de Utrechtse doelman zich dapper voor de aanstormende Vos stort. De rebound kaatst het middenveld weer in waar Theo Visser met een geplaatste bal de score tracht te openen. Helaas zit daar een in een uiterste poging uitgestoken been van een Hercules verdediger tussen en Huizen moet helaas weer genoegen nemen met een hoekschop. Die vliegt gevaarloos voorlangs en zo weet Huizen deze cruciale wedstrijd in ieder geval hoopvol te beginnen…

Doordrukken

Het is nu een kwestie van ‘doordrukken’, de druk ook in doelpunten te vertalen. Visser probeert dat van afstand, maar zijn schot suist recht op die lange Pepijn Vonk af die zich dan ook moeiteloos over deze bal ontfermt. Opnieuw Visser die de opbouw van de thuisploeg onderbreekt en goed doorgaat richting achterlijn. De voorzet is hard en scherp, maar caramboleert dan voor de goal net de verkeerde kant op. Het zit Huizen ook voor geen meter mee!
Het loopt ons even dun door de broek als Dylan Chiazor het weer eens op zijn heupen krijgt en spits Sel Bastmeijer vindt die vlak voor Olivier Pabon mag uithalen. De reflex van Pabon is miraculeus en hij weet zo Huizen voor een achterstand te behoeden. Wat een heerlijk keepertje hebben wij toch in de goal staan!
Met die Chiazor benoem ik meteen de angel in het Herculiaanse aanvalsspel. Hoewel zijn bewegingen wat voorspelbaar oogden, was hij samen met verdediger Amin Moumouh een waar handenbindertje voor Tristen Kroeze en Lars van Huisstede. Het gros van de Utrechter aanvallen liep via hun acties.
Wéér die Chiazor en Moumouh en weer een gevaarlijke situatie. Ayoub Zoufri weet echter niet tot een schot te komen en dus komt Huizen met die schrik vrij.
Dan gaat Joshua Lo-Asioe na een afgeslagen corner ineens zitten. Harm Baijens moet even flink aan het werk voor Joshua weer verder kan, maar de wonderhandjes van Harm hebben blijkbaar hun werk gedaan en Joshua meldt zich weer aan de zijlijn om het spel te hervatten..
Na de hoopvolle openingsfase begint de slordigheid in het spel echter de overhand te krijgen. Is het de druk van het moeten winnen dat hier de storende factor is, of is het het toch wat stroef spelende veld? Ik denk het laatste, want ook bij de thuisploeg gaat er meer mis dan dat er lekker uit de verf komt. Ballen die echt meters uit de bedoelde buurt belanden, ballen die van voeten springen, passes recht in de voeten van een tegenstander, tweeëntwintig man die met de dozen nog om de schoenen lijken te spelen. Wijlen Frits Korbach vond daar de term ‘Hotseknots-begonia-voetbal’ voor uit.
Nadat Chiazor en Moumouh dan toch weer Sel Bastmeijer in positie hadden weten te brengen en de kopbal van Bastmeijer gelukkig voor ons over de goal van Pabon vliegt, is het dan Theo Visser die rand Hercules-16 aangetikt wordt op het moment van schieten. De voortreffelijk fluitende arbiter Giovanni Verhoeve legt de bal niet op de stip, maar net een half metertje buiten het strafschopgebied. Visser en Van Huisstede posteren zich achter de bal, keeper Pepijn Vonk wacht op de doellijn gespannen de dingen af die komen gaan. Dan is het Theo Visser die de bal knap hard en laag langs de muur weet te jagen. Helaas ook langs het doel van de opgeluchte Vonk en dus opnieuw geen ‘lucht’ voor Huizen. Van het doordrukken komt helaas nog weinig terecht…

Wissel

Dan blijkt dat Joshua Lo-Asioe toch niet geheel ongeschonden uit de strijd is gekomen. Timo Kozjak moet in de achtendertigste minuut zijn plek innemen. Zonder iemand iets tekort te willen doen toch wel een aderlating, al was het maar dat Klein nu toch een wisselmoment moet gebruiken en we iedere speler bikkelhard nodig hebben in deze fase van de competitie.
Moumouh dartelt er dan maar weer eens vandoor over onze achterlijn. Met de handen op de rug bewaakt Jeroen Lamme onze bedreigde veste en met een dappere kopbal weet hij de inzet die van dichtbij op hem afgevuurd wordt toch tot corner te verwerken. Klasse, Jeroen! Die corner komt dan voor en de kale knikker Jules Stokkers zoekt dan de goal van Pabon veel en veel te hoog.
We zitten al bijna in de extra tijd van deze rommelige eerste helft als Theo Visser bij het uitverdedigen bikkelhard aangepakt wordt door Chiazor. Even dreigen de gemoederen hoog op te gaan lopen, maar arbiter Verhoeve sust de zaken met twee gele kaarten: één voor Chiazor en één voor Tristen Kroeze die met wat duw– en trekwerk zijn ongenoegen over deze actie bij Chiazor kenbaar maakte.
Twee minuten in de blessuretijd drijft Olivier Pabon de bal dan op het middenveld in en passt keurig op Ahmed al Mahdi die de bal knap onder controle brengt en doorzet naar Lars van Huisstede. Diens inzet draait helaas rakelings over de goal van Pepijn Vonk. Het had maar zo de 0 – 1 kunnen betekenen!

Rust

Daarmee hebben we de halve wedstrijd er op zitten. Terwijl doorkomt dat DEM met 4 – 3 van Sparta Nijkerk heeft gewonnen, gaat Huizen dus met een even schamele als wankele 0 – 0 de rust in. De noodzaak van een driepunter wordt daarmee schrijnend duidelijk.
Helaas is het spel van weerskanten ‘armoedig’. Veel te veel ballen worden ‘zomaar’ ingeleverd of verdwijnen in een niemandsland, buiten de lijnen of springen van de voet. Van het Huizen dat de eerste helft IJsselmeervogels haar wil op wist te leggen is helaas geen spoortje meer te bekennen.
Bij Hercules lopen de aanvallen vooral via die Moumouh en Chiazor. Daar hebben Kroeze en Van Huisstede de handen en voeten vol aan. Voorin weet Huizen eigenlijk geen vuist te maken. De acties van onze vleugels leveren amper gevaar op en Ahmed al Mahdi wordt goed aan banden gelegd door de Utrechtse defensiespecialisten. Op de 0 – 0 valt dan ook objectief niets aan te merken, geen van beide ploegen kon enig recht doen gelden op meer dan die hatelijke nul.
Wellicht dat met creatievelingen als Biljardt en Kuiper op de bank er na rust wat meer ‘voetbal’ in de ploeg gebracht kan worden als de krachten bij Hercules wat beginnen af te nemen.

Kansen

Die wissels zien we nog niet aan de aftrap van de tweede helft verschijnen. Wel zien we een levensgrote kans als de bal hard voor wordt gegeven. Er wordt half over de bal gemaaid, de bal blijft voor de goal van Vonk hangen en met een halve volley, de vingertoppen van Vonk en de lat gaat de bal op miraculeuze wijze niet over die vermaledijde doellijn! Een ogenschijnlijk niet te missen kans, maar ook die blijkt Huizen dus toch gewoon te kunnen missen…
Twee minuten later zet Timo Kozjak goed door in het strafschopgebied van Hercules. Met de inzet is an sich eigenlijk niets mis behalve dat de bal rakelings de goal van Vonk voorbij spat. Waar is vrouwe Fortuna als je haar nodig hebt?
Nóg een fraaie aanval via Sergae Kogeldans die de bal goed voorzet. Ahmed al Mahdi doet nog wel een poging, maar ziet de bal rakelings aan zich voorbij scheren.

Wissels

Dan met een klein uur gespeeld toch wissels bij Huizen: Arnold Klein brengt Wessel Biljardt en Artuur Zutterman voor de leeggespeelde Tristen Kroeze en Timo Vos. Het lijkt wel of dat even wat nieuw elan in de ploeg brengt, want Wessels neefje Dennis Lamme moet tandenknarsend toezien hoe die lange doelman Vonk een prachtige pegel uit de bovenhoek ranselt. De corner komt voor en dan is het die ander neef – Jeroen – die met een kopbal de 0 – 1 lijkt aan te tekenen. Opnieuw zit het Huizen niet mee en de bal wordt uit de doelmond gekopt… Ik telde hem al, maar helaas: de grensrechter aan de overzijde had er goed zicht op, dus ik neem voetstoots aan dat de constatering terecht was dat de bal niet ‘geheel en al de lijn gepasseerd was’…
Ook coach El Yandouzi grijpt in en brengt dan toch maar Tim Pieters binnen de lijnen voor Dirk Homoet. Ook Mitchell Zwart mag proberen deze wedstrijd vlot te trekken en voor hem wordt die gevaarlijke Amin Moumouh naar de kant gehaald.
Geel dan voor Dennis Lamme die er naar de mening van arbiter Verhoeve wat al te fors in gaat op het middenveld. Wat mij betreft het enige zwakkere momentje van Verhoeve die een verder voortreffelijke wedstrijd zou fluiten.
Aanvoerder Theo Visser wisselde zwakke met uitstekende momenten af. Zo’n prima moment zien we dan als hij goed doorzet en Wessel Biljardt probeert weg te steken. Helaas was onze blonde pijl iets té gretig en wordt buitenspel gegeven. Het scheelde niet veel, maar nogmaals: de arbitrage gaf weinig aanleiding tot twijfels over hun beslissingen.
Chiazor lijkt dan toch ook wat aan kracht te hebben ingeboet als hij een wilde poging zo ongeveer over de toch echt niet kinderachtig bemeten kantine weet te jagen. De scherpte lijkt er toch wel wat vanaf bij de dartele aanvaller.

Slotfase met zwart randje

Twee keer moet Olivier Pabon dan in actie komen als spelers in de buurt van zijn heiligdom opduiken. Twee keer redt hij dapper en effectief. Aan de andere kant gaat Ahmed al Mahdi even later op volle snelheid richting Pabons collega Vonk. Niets lijkt hem nog staande te kunnen houden. Maar ook bij onze aanvalsleider zijn de krachten wat opgebruikt en vanaf een meter of twintig besluit hij al uit te halen. De bal vliegt over de goal van Vonk die niet eens in actie hoeft te komen. Zonde: het was een goede kans en Al Mahdi hád wellicht nog wat meters door kunnen opstomen richting Vonk. Maar ja: hadden, komt als hebben al te laat is…
We gaan zo ongeveer het laatste kwartier in als El Yandouzi Tygo Vos nog brengt voor Thomas Reynaers. De wedstrijd lijkt met de minuut nadrukkelijker op een bloedeloze 0 – 0 af te stevenen. Beide ploegen voetballen tandeloos voorin en lijken niet bij machte die twee sterke doelmannen tot capitulatie te kunnen dwingen. Dat zien we nadrukkelijk gebeuren als een fraaie, langlopende aanval door Lars van Huisstede met een zwakke inzet wordt afgerond. Hier schrikt geen doelman ’s nachts gillend wakker van…
Opnieuw heeft Valentijn Beck verzorging nodig. De Herculanen lijken er akelig doorheen te zitten. Is dit dan het moment om toch toe te slaan?
We zitten op tien minuten voor het eindsignaal als die dekselse Tim Pieters de bal nog maar eens scherp in de doelmond bij Huizen brengt. En dan blijkt Sel Bastmeijer toch doeltreffend met zijn kopstoot die zelfs Olivier Pabon te machtig is. Van dichtbij knikt hij de bal goed in de hoek en zet zo Huizen op een noodlottige 1 – 0 achterstand… Waar een overwinning bittere noodzaak was geworden, stevent Huizen nu op een dramatische speelronde af. Een doemscenario tekent zich af…
El Yandouzi komt dan nog met Jay Zouteriks en Zaïd Alioui, Arnold Klein brengt nog Justen Kuiper voor Sergae Kogeldans en Huizen tracht de rug nog even te rechten om dan toch tenminste één puntje uit deze strijd te slepen. Doelman Pepijn Vonk wordt nog tot een schitterende redding gedwongen op een kopbal van Dennis Lamme na een voorzet van Theo Visser en ook een kopbal van Wessel Biljardt op een voorzet van Zutterman vliegt helaas over de goal van Vonk. Als arbiter Verhoeve dan uiteindelijk Huizens laatste hoop van het veld blaast met zijn eindsignaal, weet Huizen dat handhaving nu wel een heel lastige klus gaat worden in die laatste drie speelronden…

Arnold Klein

Het duurt even voor onze coach zich meldt voor zijn kijk op deze dramatisch verlopen voetbalmiddag.
“Dit was het zwartste scenario voor deze speelronde volgens mij…”
“Ja, wat ik vorige week al aangaf, de ploegen die wij al eerder deze competitie hebben gehad, die doen er nu helemaal geen moer meer aan. Maar uiteindelijk hebben we het vandaag gewoon door eigen doen laten liggen, we hebben onze eigen kansen gewoon niet benut!”
“Ik zag inderdaad een bal die van de lijn werd gehaald en nog wat kansen die verloren gingen. Ik vond vooral het spel erg ‘slordig’…”
“Ja, maar dat was ook gewoon heel moeilijk op dit veld. Het gras was droog en stroperig, lang ook en met gaten. Daar moet je aan wennen. Dan zie je gebeuren dat een speler denkt een bal mooi aan te kunnen nemen en dan toch verrast wordt door een stuitje. Dan denkt ie: ‘Dan doe ik het wel in twee keer!’ en dan valt ie weer niet goed mee. Dat was voor ons wel daarin aanpassen. Desondanks denk ik dat we de eerste helft een goede kans hebben gecreëerd en niets hebben weggegeven waardoor het min of meer een ‘schaakwedstrijd’ werd. Bij ons zat het venijn echter na de rust toen we in de eerste tien minuten twee dotten van kansen laten liggen. Die moeten er eigenlijk gewoon in… Het was inderdaad een typische 0 – 0 wedstrijd, toen we 1 – 0 achter stonden zie je nog een goede kopbal die er door die keeper nog maar net uit wordt gehaald, Ahmed die alleen op de keeper af gaat, daar moet hij ook rustiger blijven. Vorige wedstrijd tegen Hercules hadden we niks te vertellen, nu hebben we wel wat in kunnen brengen. Vandaag hebben we gewoon verloren van onszelf! Als we inderdaad de score hadden geopend, dan verloopt zo’n wedstrijd toch anders…”
“Dat is toch wel een beetje het verhaal van dit hele seizoen…”
“Ja, dat heb ik ook al eerder aangegeven, dat is gewoon ook dat stukje kwaliteit dat wij missen om wedstrijden naar ons toe te kunnen trekken.”
“Zie je dat nog ‘omkeren’ die laatste drie speelrondes?”
“Dat scenario dat we minimaal negen punten moesten zien te pakken in het slot van deze competitie, dat was er sowieso al vóór deze wedstrijd. Daarin is eigenlijk niets veranderd. Daar hebben we nu nog drie wedstrijden voor. Maar je moet eerst zelf die punten pakken voor je naar andere resultaten kunt gaan kijken. Dan zal je toch zelf moeten gaan scoren. En ook vandaag hebben we daar best wel de kansen toe gehad, al was het spel een stuk minder dan twee weken geleden toen we de eerste helft tegen IJsselmeervogels speelden….”
“Het lijkt soms wel of wij ons spiegelen aan het spel van de tegenstander…”
“Tja, ik denk dat dat ook een beetje in het hedendaagse voetbal zit, in een enerverende ambiance komen er toch wat andere krachten in spelers boven. Dat is toch ook een mentaal aspect. Het is natuurlijk hartstikke mooi dat je dit soort wedstrijd kan en mag spelen, maar het gaat er voor mijn gevoel toch nog altijd om dat je wilt winnen van je tegenstander, ongeacht de entourage er omheen! Maar goed: ik blijf van mening dat we vandaag gewoon de 0 – 1 hadden moeten maken, dan is het ‘klaar’…”
“Dat zou maar zo kunnen, want ik had ook niet de indruk dat Hercules nog overliep van de motivatie. Ze excuseerden zich hier net bijna voor hun overwinning…”
“Ja, voor hen is het seizoen wel ‘klaar’. Spelers gaan ook daar vertrekken en dat moeten ze ook maar weer zien op te vangen. Maar dat wil niet zeggen dat ze er niks voor willen doen. En zij hebben dus uit die spaarzame kansen die kregen wél een goal gemaakt… Voor rust heeft ‘Ollie’ een belangrijke redding verricht, maar na rust heeft hij ook niet zo gek veel te doen gehad. Pas toen we op achterstand kwamen zijn we iets meer risico gaan nemen om er nog een 1 – 1 uit te kunnen slepen.”
“Je wisselde aanvallend, maar uiteindelijk wilde dat toch ook het verschil niet maken…”
“Ja, dat is ook het doel van wissels: je probeert dan wat andere energie te brengen…”
“Tristen Kroeze liet zich overigens goed zien, vandaag als vervanger van Artuur Zutterman…”
“Ja, we hebben Tristen weer langzaam gebracht en vandaag kon hij dan in de basis starten omdat Artuur Zutterman een week op vakantie was geweest en de hele week niet getraind had. Er zit gewoon een goede ‘kop’ op Tristen en bij hem is er nooit een mentaliteitskwestie: hij wil gewoon volgend jaar derde divisie spelen. Hij moest van ver komen en dan is het gewoon na een uur ‘op’. Zeker met spelers die van een blessure terugkomen moet je voorzichtig zijn dat ze zichzelf niet weer over de kop draaien. Voor hem was het in ieder geval weer een geweldig moment om weer zijn debuut in de basis te kunnen maken en het al gewoon een vol uur heeft vol weten te houden…”
“Drie finales te gaan… Zie er nog gat in?”
“Ja, dat heb ik ook net nog in de kleedkamer gezegd: ‘Als je het nu niet meer ziet zitten als speler zijnde, dan kan je beter stoppen met je carrière!’ We kunnen nog steeds uit die drie wedstrijden negen punten halen. Dat is veel. Maar daar moet je wel in blijven geloven. Ons doelsaldo is beter dan dat van DEM. Maar we moeten naar boven wel nu een gat van drie punten overbruggen omdat we niet dat puntje hier hebben mee genomen. Ajax is nu van ons weggelopen, daar hoeven we eigenlijk niet eens meer naar te kijken. Dus het wordt lastig, maar zeker niet onmogelijk!”
“Hoe is die stemming onder de jongens in de groep?”
“De stemming is nu gelaten, ze balen allemaal van de nederlaag. Het is nu aan de staf om volgende week het vizier weer op scherp te krijgen richting Urk zodat er zaterdag gewoon weer een gemotiveerde groep staat om de punten te gaan halen. Ik denk wel dat de nacompetitie het hoogst haalbare zal worden, en gáán we voor!”

Olivier Pabon

“Meestal vraag ik een uitblinker of iemand die een opmerkelijke rol in de wedstrijd gespeeld heeft. Vandaag was de keuze mager en had ik moeite met kiezen. Ik vind ik dat jij nog het dichtst bij een uitblinker kwam…” leg ik een vers gedouchte Olivier voor.
“Dat is in ieder geval fijn om te horen,” klinkt het bescheiden. “Ja, het was een vervelende pot…”
“Dat kan ik me voorstellen, want er werd heel slordig gevoetbald. De eerste helft heb je dan een geweldige reactie en ook de tweede helft zat je er een paar keer goed tussen. Wat gaat er door je heen als doelman als je je team zo slordig ziet voetballen?”
“Ik heb er dan net zo de t****s in als de rest van het team – sorry voor het taalgebruik. Maar het is en blijft een teamsport, dus het resultaat behaal je met zijn allen en ik heb er per slot van rekening ook eentje doorgelaten, zo kan je het ook zien…”
“Daar kon je weinig aan doen!”
“Natuurlijk hadden we kansen die er voor honderd procent in gekund, gemoeten eigenlijk. Maar hij wilde er gewoon niet in vandaag!”
“Dat bedoel ik. Dan voel je als keeper toch ook een zekere druk dat het dan allemaal van jou af gaat hangen of je hier met een resultaat wegrijdt?”
“Ja, je hoopt natuurlijk dat ie nog gaat vallen. De mogelijkheden daartoe bleven ook wel komen, maar die keeper van hun pakte er ook wel een paar ballen heel erg goed uit. Maar we hebben de kansen wel gehad, Timo die ‘m nog op de lat schiet voor open goal, als dát soort kansen er niet ingaan, dan wil het ook gewoon effe niet…
Maar goed: we moeten daar niet teveel op focussen en gewoon uit die laatste drie wedstrijden negen punten zien te halen, zien wat er dan nog mogelijk is.”
“Je bent inmiddels wel een ‘zekerheidje’ geworden. Dat vind ik eigenlijk heel knap voor een keeper die pas twee seizoenen basisspeler is. Dit jaar derde divisie, je hebt ook wel meteen een vuurdoop gehad!”
“Ja, ik ben blij dat ik de kans heb gekregen en het vertrouwen van de staf en de jongens krijg. Zeker aan het begin van het seizoen was het best even wennen, ik merkte toch wel dat het niveau van de tegenstanders best wel wat hoger lag dan in de vierde divisie en dat doet dan ook wel wat met je zelfvertrouwen. Daar moet je als speler natuurlijk ook in groeien. Ik heb twee keer dit seizoen best wel een ‘lekker’ foutje gemaakt, maar dat hoort er helaas ook bij als je gaat keepen…”
“Je hebt het toch wel waargemaakt, want ik hoor niemand meer over je voorganger…”
“Nou ja, ik heb wel ontzettend veel geleerd van hem, maar ik ben blij dat ik de kans heb gekregen zijn plek over te nemen…”
“Ik vind jou toch wel één van de lichtpuntjes van dit seizoen… Er komen nog drie wedstrijden, negen punten die we eigenlijk allemaal moeten zien te pakken. Voel je daar extra druk door?”
“Dank je wel voor het compliment. Maar ik denk dat ‘druk’ niet het goede woord is. Je voelt wel een zeker spanning. We hebben met zijn allen afgesproken niet meer te kijken naar wat de concurrentie doet, maar ons volledig focussen op onze eigen resultaten, keihard werken en vol gas voor die negen punten! Meer kunnen we niet doen!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

‘It ain’t over ‘till the fat lady sings…’ Het is een gevleugeld Engels gezegde dat er op neerkomt dat je het niet voorbij is voordat het doek definitief gevallen is. We moeten optimistisch blijven, er ook als club in blijven geloven dat we ‘het’ nog gaan redden, desnoods via die nacompetitie. Negen punten en dan maar eens zien wat de rest gedaan heeft. DEM en Excelsior’31 treffen elkaar nog in deze slotfase, HSC en Excelsior’31 treffen elkaar nog in deze slotfase. Ajax lijkt op weg naar de nooduitgang van de degradatiezone via uitgespeelde ploegen als D.O.V.O. (al vier keer op rij verloren), Sparta Nijkerk (zelfs al vijf keer op rij een nederlaag) en Genemuiden (drie keer gelijk op rij)… Het kan dus nog ongemeen spannend worden in die laatste drie speelrondes. Veel zal afhangen of ploegen hun sportieve plicht nog willen nakomen. Ik denk dat geen sportman graag verliest (of het moet in het zaalvoetbal zijn als ik de berichten mag geloven) en dus hoop ik daar maar op.
Volgende week treffen we Urk op Urk. Opnieuw een finale en met de week wordt de noodzaak van een overwinning groter. DEM heeft immers ook nog negen punten in de pot zitten (Sportlust, Genemuiden en dus Excelsior’31) en zou ons op de ranglijst maar zo kunnen overstijgen. Wat dat betreft heeft het reeds gedegradeerde HBC het makkelijker: die kunnen nu vrijuit voetballen en zich op het komende seizoen in de vierde divisie voorbereiden. Huizen heeft de punten echter nog broodnodig voor een laatste kans in die nacompetitie. Een competitie waarin we ploegen zullen treffen die in de ‘winning mood’ zijn. Ploegen ook, die ergens vóór knokken en niet ergens ‘tegen’. Huizen heeft eind vorig seizoen bewezen daarin best boven zichzelf uit te kunnen stijgen. Maar dat Huizen opnieuw voor een hele zware krachttoer staat moge duidelijk zijn.
Natuurlijk tref ik zure gezichten bij terugkomst op De Wolfskamer. Aan de bar de kleine maar ‘bikkelharde’ kern getrouwen die daar hun verdriet wegspoelen. Geen van de spelers voelde nog de behoefte om daar even spitsroeden te lopen. De tik in Utrecht was hard aangekomen…
Urk moet dus de sleutel worden voor de nooddeur die nacompetitie heet. Ik hoef eigenlijk niet meer op te roepen om onze ploeg te komen steunen. We kunnen als club bogen op een redelijk vaste kern van getrouwen en daar mogen we best een beetje trots op zijn. Maar zullen we afspreken om volgende week onze dappere strijders bij thuiskomst toch even in de kantine te verwelkomen, ongeacht het resultaat? Gooit het bestuur er dan een ‘rondje van de zaak’ tegenaan? Om weer met een Engels gezegde te te besluiten ’Everybody loves a winner, but if you loose, you loose alone’ Als je wint heb je vrienden, maar als je verliest heb je ze eigenlijk het hardste nodig…
Rest mij hier de IJsselmeervogels te feliciteren met het behaalde kampioenschap. Verdiend en een compliment aan Raymond Bronkhorst die de Spakenburgers weer terug bracht op het hoogste ‘amateur’niveau en daarmee de moeder aller derby’s weer reanimeerde. Succes in die tweede divisie!