Zaterdag vindt de ‘Groen-Gele-supportersdag’ plaats, maar daar is inmiddels al meer dan genoeg over gezegd en geschreven. Ik neem aan dat iedereen nu wel weet wat de bedoeling is. Waar tot dusverre veel minder over geschreven wordt is onze tegenstander van deze middag, het Utrechtse Hercules. Nou heb ik Hercules nog nooit live in actie gezien, dus voetbaltechnisch valt er vanuit mijn kant weinig van te vinden. Gelukkig richt ik mij louter op randzaken en dus viel mij het logo op van deze vereniging. Wat een prachtig klassiek logo! Dit straalt van alles uit, in ieder geval het vermoeden dat deze vereniging al heel lang bestaat. Dat klopt, 1882 (!).

Een logo is trouwens helemaal geen randzaak, het is een absolute hoofdzaak. Het zegt iets over de identiteit van je vereniging, van je dorp of van je stad, wie je wil zijn of wat je bent geweest. Een blik op de pagina van onze presentatiegids (hulde voor de makers!) waarop de tegenstanders van deze voetbaljaargang staan vermeld leert mij dat bijna alle verenigingen een mooi klassiek logo hebben. Eigenlijk valt alleen dat van Urk uit de toon, maar dat wordt gecompenseerd door een stukje dialect. En dat van ons?

We bestaan zelf binnenkort 100 jaar en we hebben ons logo al heel lang. Het voelt in ieder geval klassiek. We moeten dit logo alleen al daarom koesteren. Maar zegt dit logo iets over ons, als dorp, als vereniging? Ons logo bestaat uit een plaatje van een podium met daarboven twee sterren. Op dat podium beland je graag in het midden, want dan ben je immers de nummer 1. Boven dit podium prijken twee sterren, verwijzend naar de twee keer dat we echt ècht de allerbeste waren. Die sterren dragen we met trots. Maar verder? Ik twijfel.

Die twijfel ontstond aan het begin van vorig seizoen, toen er allerlei wijzigingen plaatsvonden binnen onze sponsoren en er ook automatisch een nieuw shirt moest komen. Wat mij betreft is dit shirt prachtig geworden. De baan in het midden is een stuk smaller, de kleuren geel en groen zijn weer exact hoe ze moeten zijn. En als klap op de vuurpijl prijkt er in de nek een subtiel, maar essentieel detail. Hier prijkt ons aller melkmeisje, met daarboven de tekst “Sinds 1927”. Ik houd van dit soort details. En het heeft er zelfs toe geleid dat ik voor het eerst sinds het “Transmere-shirt” uit onze laatste glorietijd een exemplaar heb aangeschaft.

Niet dat ik die weleens draag overigens. Eigenlijk alleen tijdens een tripje naar Benidorm. Ik vond dat onze club internationaal op de kaart moest worden gezet en keek er erg naar uit om die overdosis aan Engelsen aldaar te zien worstelen met welke club dit nou was. Hetgeen klopte. Zelfs nadat ze zich realiseerden dat Sterk Vloerverwijdering toch echt niet Engels klinkt gaven ze hun worsteling niet op. Het beviel mij stukken beter dan het West Ham-shirt dat ik bij een eerdere trip droeg. Dat was daags nadat West Ham ten koste van AZ de finale van de Conference League had bereikt. Ik ben nog nooit zo spontaan en zo hard hartstochtelijk geknuffeld door hordes dronken Engelsen. Om tien uur ’s morgens. Daarmee vergeleken geeft zo’n Huizen-shirt heel veel rust op reis.

Behalve dan dat logo. En ons melkmeisje. Sinds zij op ons shirt prijkt valt mij pas op hoe sterk zij is vertegenwoordigd in ons dorp. Alles en iedereen grijpt haar aan, maakt misbruik van haar. Het is grensoverschrijdend. Natuurlijk staat ze al jaren op het Oude Raadhuisplein, maar sinds kort realiseer ik me dat zij bijvoorbeeld ook deel uitmaakt van het logo van Bakkerij Kruijmer, toch niet echt een onbekende. Het Huizer Kaasgilde, idem. Onze gemeente gebruikt haar op gemeentelijke monumenten. In eentje heb ik zelfs ruim 20 jaar geleden gewoond. Nooit geweten. Al kan de gemeente dat ook pas jaren later tot monument hebben uitgeroepen toen dit mijn laatste echt vrijgezellenhuisje bleek.

Maar nog veel dichterbij komen we het melkmeisje ook prominent tegen. Bijvoorbeeld in het logo van HZM’22. In het logo van onze supportersvereniging Het Twaalfde Taatje. In het prachtige logo van het huidige Huizen 5. Enzovoort? Wat mij betreft wel. Ook al verwijst ons melkmeisje naar een (bij mij tot voor redelijk kort onbekend) nogal luguber verhaal, ik wil haar vaker terugzien. Ik pleit er zeker niet voor dat ons huidige logo moet worden vervangen, maar ik zou haar wel héél graag verwerkt zien worden in ons nog te fabriceren jubileumlogo.

Bij wie moet ik zijn?